به گزارش مشرق، همزمان با این پیشرفت‌ها، تهدیدهای مختلف و متنوع موجود در فضاهای مجازی به ویژه در شبکه‌های اجتماعی که مشخصه اصلی آنها تعامل و ارتباط با سایر کاربران است، نگرانی‌ها در مورد امنیت کودکان و نوجوانان را بسیار افزایش داده است.
یکی از دلایل اهمیت این موضوع، آسیب‌پذیری بیشتر کودکان در فهم حریم خصوصی و آگاهی از مسائل پیرامون آن است؛ برای مثال در ساده‌ترین شکل این آسیب‌پذیری، ممکن است سیاست‌های حریم خصوصی در شبکه‌های اجتماعی به زبانی غیر از زبان مادری به کودکان و نوجوانان نمایش داده شود که مسلما توسط کودک به خوبی درک نمی‌شوند.
با توجه به آسیب‌پذیری آنان، نیاز است تا با آموزش صحیح به کودکان و آگاه‌سازی آنها پیشگیری‌های لازم از اتفاقات احتمالی و سواستفاده‌ها به عمل آید.
طیف این‌گونه آموزش‌ها، از آموزش کودکان راجع به هویت مجازی آنها و ماندگاری اطلاعات منتشر شده از آنها در فضای مجازی تا آگاه‌سازی والدین از چگونگی فرآیند‌های کنترلی کودکان گسترده است.
نقش والدین و آگاهی آنها در برقراری امنیت و حریم خصوصی کودکان در شبکه‌های اجتماعی انکار‌ناپذیر است؛ برای مثال، مادامی که والدین ندانند که دستگاهی که برای بازی کودک خود تهیه کرده‌اند، توانایی اتصال به اینترنت و احیانا عضویت در گروه‌های بازیکنان یک بازی خاص را نیز دارد، نمی توانند کنترل‌های لازم را نیز انجام دهند.
افزایش حداقل سن مجاز کودکان اروپایی برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی
تصویب قوانین جدید در اروپا در راستای افزایش حداقل سن مجاز کودکان برای حضور در شبکه‌های اجتماعی از ۱۳ سال به ۱۶ سال در اواخر سال ۲۰۱۵ نشان‌دهنده وجود نگرانی‌هایی در سایر کشور‌ها در مورد استفاده کودکان از شبکه‌های اجتماعی است.
علاوه براین، در یک نظرسنجی که در ژوئن ۲۰۱۴ در اسپانیا، نشان می دهد که درصد قابل توجهی از والدین، از حضور کودکان ۱۰ تا ۱۷ ساله خود در شبکه‌های اجتماعی و قرار دادن اطلاعات شخصی در دسترس عموم جلوگیری به عمل آورده و یا فعالیت‌های کودکان توسط والدین نظارت می شود.
اطلاعات شخصی کودکان در حال تبدیل شدن یه کالای تجاری
اطلاعات شخصی کودکان همانند اطلاعات شخصی بزرگسالان، در حال تبدیل شدن به یک کالای تجاری است.
طبق مطالعات انجام شده توسط تیم تحقیقاتی دکتر اگنس نارین، ۹۵ درصد نوجوانان انگلیسی نگران این مسئله هستند که اطلاعات شخصی شان در اختیار تبلیغ کنندگان یا وبگاه‌های دیگر قرار گیرد.
همچنین از حدود ۴۰ وبگاه محبوب کودکان، تقریبا دو سوم آنها اطلاعات شخصی کودکان را (بعضا به صورت انتخابی) برای دسترسی به بخش‌های مشخصی از وبگاه درخواست می کنند.
از نظر نوع اطلاعات، ۷۰ درصد این وبگاه‌ها نام، ۵۳ درصد رایانامه، ۴۳ درصد تاریخ تولد، ۴۰ درصد کد پستی، ۲۴ درصد آدرس و ۱۳ درصد شماره موبایل را درخواست می‌کنند.
برخی کسب و کارها کودکان را توسط تحقیقات، کوییزها و مسابقات هدف قرار می‌دهند و برای مثال اطلاعات شخصی آنها را مثل اطلاعات خانواده و دوستانشان، بدون رضایت و آگاهی والدین جمع‌آوری می کنند.
دورنمای برنده شدن یک جایزه یا دریافت یک سرویس رایگان یا دریافت تخفیف، می تواند انگیزه کافی برای ارائه اطلاعات شخصی را ایجاد کند.
گزارش کمیته حریم خصوصی دفتر استرالیا ( Australian Office of the Privacy Commissioner ) نشان می دهد که جوانان استرالیایی علاقه زیادی دارند تا جزئیات شخصی خود را به منظور دریافت جوایز یا تخفیف دریافت کالا یا سرویس، ارائه دهند. حال آنکه اغلب این پیشنهادات، در اصل اغوایی برای دریافت اطلاعات شخصی است.
به دلیل آنکه ممکن است کودکان مدل تجاری بسیاری از سرویس‌های اینترنتی مانند شبکه‌های اجتماعی و انجمن‌های برخط را به درستی درک نکنند، رغبت کسب‌وکارها به داده‌های شخصی خود را دست کم می‌گیرند.
کاربران اغلب از وجود یک بازار دوجانبه آگاه نیستند که به‌وسیله آن از یک طرف ارائه دهندگان خدمات برخط، سرویس‌هایی را پیشنهاد می‌دهند و از طرف دیگر تجارت خود را بر اساس اطلاعات شخصی کاربران انجام می‌دهند.
وقتی کودکان از چنین سرویسی استفاده می‌کنند، چالش اصلی ارائه اطلاعات کافی در مورد اهداف و حوزه استفاده از داده‌های شخصی و همچنین دریافت رضایت از والدین است.
علاوه بر این، تنظیمات پیش فرض به ندرت در حالت بالاترین سطح حفاظت از حریم خصوصی برای کاربران، از جمله کاربران کم سن و سال (کودکان) قرار می‌گیرد. در نهایت، کودکان و والدین آنها با مشکلات مختلف و پیچیده تنظیمات حفظ حریم خصوصی مواجه هستند.
لزوم ارائه آموزش های لازم به کودکان در مورد استفاده صحیح از شبکه‌های اجتماعی
از آنجا که با یک نگاه گذرا در جامعه خود، متوجه حضور پررنگ کودکان در شبکه‌های اجتماعی و مهارت بالای آنها در استفاده از وسایل ارتباطی مشاهده می شویم، لازم است که آموزش‌های لازم در مورد خطرات موجود و نحوه استفاده صحیح از این امکانات و بالطبع تاثیرات منفی استفاده بی‌حد و مرز از خدمات موجود در اختیار کودکان و حتی والدین قرار گیرد.
چه بسا والدین نیز به عنوان الگوی اصلی کودکان خود، در حین آموزش به آنها، با خطرات و اصول موجود در حوزه حفاظت از امنیت و حریم خصوصی آشناتر شوند و در نهایت اعتلای کل اقشار جامعه حاصل شود.
به طور کلی خطرهایی که متوجه حریم خصوصی کودکان است، در کشورهای مختلف متفاوت بوده و به جو حاکم در جامعه، معیارهای فرهنگی و شرایط فیزیکی مانند میزان دسترسی به اینترنت بستگی دارد.
منبع: ایتنا
یکی از دلایل اهمیت این موضوع، آسیب‌پذیری بیشتر کودکان در فهم حریم خصوصی و آگاهی از مسائل پیرامون آن است؛ برای مثال در ساده‌ترین شکل این آسیب‌پذیری، ممکن است سیاست‌های حریم خصوصی در شبکه‌های اجتماعی به زبانی غیر از زبان مادری به کودکان و نوجوانان نمایش داده شود که مسلما توسط کودک به خوبی درک نمی‌شوند.
با توجه به آسیب‌پذیری آنان، نیاز است تا با آموزش صحیح به کودکان و آگاه‌سازی آنها پیشگیری‌های لازم از اتفاقات احتمالی و سواستفاده‌ها به عمل آید.
طیف این‌گونه آموزش‌ها، از آموزش کودکان راجع به هویت مجازی آنها و ماندگاری اطلاعات منتشر شده از آنها در فضای مجازی تا آگاه‌سازی والدین از چگونگی فرآیند‌های کنترلی کودکان گسترده است.
نقش والدین و آگاهی آنها در برقراری امنیت و حریم خصوصی کودکان در شبکه‌های اجتماعی انکار‌ناپذیر است؛ برای مثال، مادامی که والدین ندانند که دستگاهی که برای بازی کودک خود تهیه کرده‌اند، توانایی اتصال به اینترنت و احیانا عضویت در گروه‌های بازیکنان یک بازی خاص را نیز دارد، نمی توانند کنترل‌های لازم را نیز انجام دهند.
افزایش حداقل سن مجاز کودکان اروپایی برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی
تصویب قوانین جدید در اروپا در راستای افزایش حداقل سن مجاز کودکان برای حضور در شبکه‌های اجتماعی از ۱۳ سال به ۱۶ سال در اواخر سال ۲۰۱۵ نشان‌دهنده وجود نگرانی‌هایی در سایر کشور‌ها در مورد استفاده کودکان از شبکه‌های اجتماعی است.
علاوه براین، در یک نظرسنجی که در ژوئن ۲۰۱۴ در اسپانیا، نشان می دهد که درصد قابل توجهی از والدین، از حضور کودکان ۱۰ تا ۱۷ ساله خود در شبکه‌های اجتماعی و قرار دادن اطلاعات شخصی در دسترس عموم جلوگیری به عمل آورده و یا فعالیت‌های کودکان توسط والدین نظارت می شود.
اطلاعات شخصی کودکان در حال تبدیل شدن یه کالای تجاری
اطلاعات شخصی کودکان همانند اطلاعات شخصی بزرگسالان، در حال تبدیل شدن به یک کالای تجاری است.
طبق مطالعات انجام شده توسط تیم تحقیقاتی دکتر اگنس نارین، ۹۵ درصد نوجوانان انگلیسی نگران این مسئله هستند که اطلاعات شخصی شان در اختیار تبلیغ کنندگان یا وبگاه‌های دیگر قرار گیرد.
همچنین از حدود ۴۰ وبگاه محبوب کودکان، تقریبا دو سوم آنها اطلاعات شخصی کودکان را (بعضا به صورت انتخابی) برای دسترسی به بخش‌های مشخصی از وبگاه درخواست می کنند.
از نظر نوع اطلاعات، ۷۰ درصد این وبگاه‌ها نام، ۵۳ درصد رایانامه، ۴۳ درصد تاریخ تولد، ۴۰ درصد کد پستی، ۲۴ درصد آدرس و ۱۳ درصد شماره موبایل را درخواست می‌کنند.
برخی کسب و کارها کودکان را توسط تحقیقات، کوییزها و مسابقات هدف قرار می‌دهند و برای مثال اطلاعات شخصی آنها را مثل اطلاعات خانواده و دوستانشان، بدون رضایت و آگاهی والدین جمع‌آوری می کنند.
دورنمای برنده شدن یک جایزه یا دریافت یک سرویس رایگان یا دریافت تخفیف، می تواند انگیزه کافی برای ارائه اطلاعات شخصی را ایجاد کند.
گزارش کمیته حریم خصوصی دفتر استرالیا ( Australian Office of the Privacy Commissioner ) نشان می دهد که جوانان استرالیایی علاقه زیادی دارند تا جزئیات شخصی خود را به منظور دریافت جوایز یا تخفیف دریافت کالا یا سرویس، ارائه دهند. حال آنکه اغلب این پیشنهادات، در اصل اغوایی برای دریافت اطلاعات شخصی است.
به دلیل آنکه ممکن است کودکان مدل تجاری بسیاری از سرویس‌های اینترنتی مانند شبکه‌های اجتماعی و انجمن‌های برخط را به درستی درک نکنند، رغبت کسب‌وکارها به داده‌های شخصی خود را دست کم می‌گیرند.
کاربران اغلب از وجود یک بازار دوجانبه آگاه نیستند که به‌وسیله آن از یک طرف ارائه دهندگان خدمات برخط، سرویس‌هایی را پیشنهاد می‌دهند و از طرف دیگر تجارت خود را بر اساس اطلاعات شخصی کاربران انجام می‌دهند.
وقتی کودکان از چنین سرویسی استفاده می‌کنند، چالش اصلی ارائه اطلاعات کافی در مورد اهداف و حوزه استفاده از داده‌های شخصی و همچنین دریافت رضایت از والدین است.
علاوه بر این، تنظیمات پیش فرض به ندرت در حالت بالاترین سطح حفاظت از حریم خصوصی برای کاربران، از جمله کاربران کم سن و سال (کودکان) قرار می‌گیرد. در نهایت، کودکان و والدین آنها با مشکلات مختلف و پیچیده تنظیمات حفظ حریم خصوصی مواجه هستند.
لزوم ارائه آموزش های لازم به کودکان در مورد استفاده صحیح از شبکه‌های اجتماعی
از آنجا که با یک نگاه گذرا در جامعه خود، متوجه حضور پررنگ کودکان در شبکه‌های اجتماعی و مهارت بالای آنها در استفاده از وسایل ارتباطی مشاهده می شویم، لازم است که آموزش‌های لازم در مورد خطرات موجود و نحوه استفاده صحیح از این امکانات و بالطبع تاثیرات منفی استفاده بی‌حد و مرز از خدمات موجود در اختیار کودکان و حتی والدین قرار گیرد.
چه بسا والدین نیز به عنوان الگوی اصلی کودکان خود، در حین آموزش به آنها، با خطرات و اصول موجود در حوزه حفاظت از امنیت و حریم خصوصی آشناتر شوند و در نهایت اعتلای کل اقشار جامعه حاصل شود.
به طور کلی خطرهایی که متوجه حریم خصوصی کودکان است، در کشورهای مختلف متفاوت بوده و به جو حاکم در جامعه، معیارهای فرهنگی و شرایط فیزیکی مانند میزان دسترسی به اینترنت بستگی دارد.
منبع: ایتنا
