به گزارش مشرق، وزیر راه و شهرسازی در فاصله چند ساعت مانده تا اعلام اجرای برجام میزبان دست‌اندرکاران حمل‌ونقل هوایی و مدیران شرکت‌های هواپیمایی بود.
عباس آخوندی با همان ادبیات همیشگی خود وضعیت کنونی ایرلاین‌های داخلی را تشریح کرد. وی با بیان اینکه ایرلاین‌های داخلی 5هزار و 200 میلیارد تومان بدهی دارند، گفته بود: این آمار بسیار نگران کننده است و نشان می‌دهد اقتصاد صنعت هوانوردی کشور در وضعیت منفی قرار دارد. دو تحلیل از این شرایط می‌توان داشت؛ یا بازیگران فعلی قادر به اداره صنعت نیستند و باید فضا برای ورود بازیگران جدید آماده شود یا اطلاعات بدهی و وضعیت اقتصادی آنها نادرست است.
وی با اشاره به اجرای برجام و رفع تحریم‌ها بر برنامه‌ریزی شرکت‌های هواپیمایی برای نوسازی ناوگان تأکید کرد و افزود: هرگونه حمایت از صنعت هوانوردی در قالب رعایت اصول بازرگانی است و در صورتی‌که اصول بازرگانی رعایت نشود هیچ حمایتی از ایرلاین‌ها نمی‌کنم. میزان بدهی شرکت‌های هواپیمایی به سایر دستگاه‌ها و نهادها حدود 5200 میلیارد تومان است، این در حالی است که ارزش ناوگان شرکت‌های هواپیمایی 3500 میلیارد تومان است.
یکی از حمایت‌هایی که باید از شرکت‌های هواپیمایی در راستای نوسازی ناوگان انجام شود تأمین منابع مالی از طریق اعطای تسهیلات ارزان‌قیمت و مناسب است. تا امروز که سیستم بانکی کشور تمایلی به وارد شدن به حوزه خرید هواپیما نشان نداده که احتمالاً یکی از دلایل آن تحریم‌های صنعت هوانوردی کشور بوده است.
در شرایطی که رئیس‌جمهوری آمریکا مجوز لازم را برای فروش هواپیما به وزیر امور خارجه این کشور داده است، گمانه‌زنی‌ها در خصوص خرید هواپیما از سازندگان بزرگ دنیا بیش از پیش شده است. رئیس سازمان هواپیمایی کشوری همین دیروز از استقبال سازندگان هواپیمای دنیا برای عرضه محصولات خود به شرکت‌های هواپیمایی داخلی خبر داد.
عابدزاده دراین‌باره گفته بود: «بسیاری از کمپانی‌ها برای فروش هواپیما به ایران اعلام آمادگی کردند و حجم تقاضا در این بخش بسیار زیاد است».
حال فرض را بر این می‌گذاریم که موانع خرید هواپیما توسط ایرلاین‌ها برداشته شده و آنها می‌توانند پس از سال‌ها به‌صورت مستقیم با سازندگان وارد مذاکره شود. قطعاً با توجه به وضعیت اقتصاد کشور فعلاً خبری از حمایت‌های دولت در بحث تأمین منابع مالی و حضور بانک‌ها نیست. همان‌گونه که وزیر راه و شهرسازی گفته ارزش ناوگان ایرلاین‌ها 3500 میلیارد تومان است، حالا اگر معادل همین مبلغ نقدینگی شرکت‌های هواپیمایی باشد آنها چه‌تعداد هواپیما را می‌توانند خریداری کنند.
مسئولان وزارت راه و شهرسازی ماه‌ها قبل اعلام کردند تا 10 سال آینده کشور نیازمند حدود 400 فروند هواپیما برای پوشش مسیرهای پروازی داخلی و مسیرهای پروازی در منطقه است.
نگاهی به مدل‌های مختلف هواپیما در دنیا نشان می‌دهد گزینه اول برای خرید جهت پاسخگویی به نیازهای داخلی و منطقه‌ای بوئینگ 737 است. این نوع هواپیما مدل‌های مختلفی دارد که قیمت آنها از حدود 80 میلیون دلار آغاز می‌شود، یعنی به‌نرخ روز دلار حدود 280 میلیارد تومان، به‌عبارت دیگر با 3500 میلیارد تومان دارایی شرکت‌های هواپیمایی می‌توان 12.5 فروند هواپیمای بوئینگ 737 خریداری کرد.
مدل 318 ایرباس نیز به‌عنوان گزینه دیگر انتخاب برای خرید حدود 73 میلیون دلار قیمت دارد، یعنی 255 میلیارد و 500 میلیون تومان، در واقع با 3500 میلیارد تومان ارزش ناوگان شرکت‌های هواپیمایی می‌توان تقریباً 14 فروند هواپیمای ایرباس خریداری کرد.
اما علاوه بر هواپیماهای ساخت غول‌های هواپیماسازی دنیا، گزینه‌های دیگری هم برای خرید وجود دارد؛ هواپیماهای شرکت بمباردیر کانادا و امبرائر برزیل، قیمت هواپیمای سری C بمباردیر حدود 60 میلیون دلار است، یعنی 20 میلیون دلار ارزان‌تر از بوئینگ 737 و 13 میلیون دلار ارزان‌تر از ایرباس 318. قیمت هواپیمای ای2 امبرائر هم حدود 47 میلیون دلار است.
هواپیمای سری C بمباردیر بسته به مدل آن بین 120 تا 160 نفر ظرفیت دارند که گزینه مناسبی برای پروازهای بین‌استانی و منطقه‌ای ایرلاین‌های داخلی به شمار می‌روند. هواپیمای ای2 امبرائر هم 120 نفر ظرفیت دارد.
شرکت‌های هواپیمایی ایرانی با 3500 میلیارد تومان می‌توانند 17 فروند هواپیمای سری C بمباردیر و تقریباً 22 فروند هواپیمای ای2 امبرائر برزیل را خریداری کنند.
اما یک گزینه دیگر هم برای ایرلاین‌های داخلی جهت نوسازی ناوگان خود وجود دارد، صحبت از هواپیمای سوخوی100 است. این هواپیمای روسی در مدل‌های مختلف خود بین 78 تا 98 صندلی ظرفیت دارد و قیمت هر فروند از آن حدود 35 میلیون دلار است که بی‌شک مهم‌ترین مزیت نسبت به بوئینگ، ایرباس و بمباردیر همین قیمت ارزان آن است.
هزینه هر فروند هواپیمای سوخو100 با ارز 3500 تومانی حدود 122 میلیارد تومان است، با 3500 میلیارد تومان (ارزش ناوگان شرکت‌های هواپیمایی) می‌توان حدود 29 فروند سوخو100 خریداری کرد.
البته شرکت‌های هواپیمایی تمایلی به خرید این گزینه آخر ندارند که شاید مهم‌ترین دلیل آن بروز سوانح متعدد برای هواپیماهای تولید بلوک شرق باشد که آخرین نمونه آن مردادماه سال گذشته برای آنتونوف140 هواپیمایی سپاهان روی داد.
وزیر راه و شهرسازی دیشب از توافق با ایرباس برای خرید 114 فروند هواپیما برای ایران‌ایر خبر داد و گفت: «در چند ماه اخیر مذاکرات بسیاری را با شرکت‌های دست اول تأمین کننده هواپیما داشته‌ایم، در دو بخش بحث کرده‌ایم؛ یکی اینکه ساختار هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران را بازسازی کنیم که در این زمینه در گام نخست برای 114 فروند هواپیما با ایرباس فرانسه توافق کرده‌ایم. بحث دیگر این است که به‌دنبال بازسازی تمام شرکت‌های هواپیمایی داخلی هستیم که در این زمینه نیز درصدد استفاده از لیزینگ هواپیما با شرکت‌هایی که هواپیما عرضه می‌کنند، هستیم. همچنین با بیمه‌های مطرح دنیا برای تأمین هواپیما جهت بازسازی شرکت‌های هواپیمایی مرتبط مذاکره کرده‌ایم».
با این تفاسیر می‌توان امیدوار بود حمل‌ونقل هوایی کشور پس از سال‌ها می‌تواند به‌سمت و سوی بازسازی و نوسازی ناوگان حرکت کند و با ایجاد یک بازار رقابتی، کیفیت پروازها افزایش یابد، به این ترتیب می‌توان در آینده‌ای نه‌چندان دور نام ایرلاین‌های ایرانی را بین برترین شرکت‌های هواپیمایی در بخش خدمات پروازی و از همه مهم‌تر ایمنی پرواز دید.
عباس آخوندی با همان ادبیات همیشگی خود وضعیت کنونی ایرلاین‌های داخلی را تشریح کرد. وی با بیان اینکه ایرلاین‌های داخلی 5هزار و 200 میلیارد تومان بدهی دارند، گفته بود: این آمار بسیار نگران کننده است و نشان می‌دهد اقتصاد صنعت هوانوردی کشور در وضعیت منفی قرار دارد. دو تحلیل از این شرایط می‌توان داشت؛ یا بازیگران فعلی قادر به اداره صنعت نیستند و باید فضا برای ورود بازیگران جدید آماده شود یا اطلاعات بدهی و وضعیت اقتصادی آنها نادرست است.
وی با اشاره به اجرای برجام و رفع تحریم‌ها بر برنامه‌ریزی شرکت‌های هواپیمایی برای نوسازی ناوگان تأکید کرد و افزود: هرگونه حمایت از صنعت هوانوردی در قالب رعایت اصول بازرگانی است و در صورتی‌که اصول بازرگانی رعایت نشود هیچ حمایتی از ایرلاین‌ها نمی‌کنم. میزان بدهی شرکت‌های هواپیمایی به سایر دستگاه‌ها و نهادها حدود 5200 میلیارد تومان است، این در حالی است که ارزش ناوگان شرکت‌های هواپیمایی 3500 میلیارد تومان است.
یکی از حمایت‌هایی که باید از شرکت‌های هواپیمایی در راستای نوسازی ناوگان انجام شود تأمین منابع مالی از طریق اعطای تسهیلات ارزان‌قیمت و مناسب است. تا امروز که سیستم بانکی کشور تمایلی به وارد شدن به حوزه خرید هواپیما نشان نداده که احتمالاً یکی از دلایل آن تحریم‌های صنعت هوانوردی کشور بوده است.
در شرایطی که رئیس‌جمهوری آمریکا مجوز لازم را برای فروش هواپیما به وزیر امور خارجه این کشور داده است، گمانه‌زنی‌ها در خصوص خرید هواپیما از سازندگان بزرگ دنیا بیش از پیش شده است. رئیس سازمان هواپیمایی کشوری همین دیروز از استقبال سازندگان هواپیمای دنیا برای عرضه محصولات خود به شرکت‌های هواپیمایی داخلی خبر داد.
عابدزاده دراین‌باره گفته بود: «بسیاری از کمپانی‌ها برای فروش هواپیما به ایران اعلام آمادگی کردند و حجم تقاضا در این بخش بسیار زیاد است».
حال فرض را بر این می‌گذاریم که موانع خرید هواپیما توسط ایرلاین‌ها برداشته شده و آنها می‌توانند پس از سال‌ها به‌صورت مستقیم با سازندگان وارد مذاکره شود. قطعاً با توجه به وضعیت اقتصاد کشور فعلاً خبری از حمایت‌های دولت در بحث تأمین منابع مالی و حضور بانک‌ها نیست. همان‌گونه که وزیر راه و شهرسازی گفته ارزش ناوگان ایرلاین‌ها 3500 میلیارد تومان است، حالا اگر معادل همین مبلغ نقدینگی شرکت‌های هواپیمایی باشد آنها چه‌تعداد هواپیما را می‌توانند خریداری کنند.
مسئولان وزارت راه و شهرسازی ماه‌ها قبل اعلام کردند تا 10 سال آینده کشور نیازمند حدود 400 فروند هواپیما برای پوشش مسیرهای پروازی داخلی و مسیرهای پروازی در منطقه است.
نگاهی به مدل‌های مختلف هواپیما در دنیا نشان می‌دهد گزینه اول برای خرید جهت پاسخگویی به نیازهای داخلی و منطقه‌ای بوئینگ 737 است. این نوع هواپیما مدل‌های مختلفی دارد که قیمت آنها از حدود 80 میلیون دلار آغاز می‌شود، یعنی به‌نرخ روز دلار حدود 280 میلیارد تومان، به‌عبارت دیگر با 3500 میلیارد تومان دارایی شرکت‌های هواپیمایی می‌توان 12.5 فروند هواپیمای بوئینگ 737 خریداری کرد.
مدل 318 ایرباس نیز به‌عنوان گزینه دیگر انتخاب برای خرید حدود 73 میلیون دلار قیمت دارد، یعنی 255 میلیارد و 500 میلیون تومان، در واقع با 3500 میلیارد تومان ارزش ناوگان شرکت‌های هواپیمایی می‌توان تقریباً 14 فروند هواپیمای ایرباس خریداری کرد.
اما علاوه بر هواپیماهای ساخت غول‌های هواپیماسازی دنیا، گزینه‌های دیگری هم برای خرید وجود دارد؛ هواپیماهای شرکت بمباردیر کانادا و امبرائر برزیل، قیمت هواپیمای سری C بمباردیر حدود 60 میلیون دلار است، یعنی 20 میلیون دلار ارزان‌تر از بوئینگ 737 و 13 میلیون دلار ارزان‌تر از ایرباس 318. قیمت هواپیمای ای2 امبرائر هم حدود 47 میلیون دلار است.
هواپیمای سری C بمباردیر بسته به مدل آن بین 120 تا 160 نفر ظرفیت دارند که گزینه مناسبی برای پروازهای بین‌استانی و منطقه‌ای ایرلاین‌های داخلی به شمار می‌روند. هواپیمای ای2 امبرائر هم 120 نفر ظرفیت دارد.
شرکت‌های هواپیمایی ایرانی با 3500 میلیارد تومان می‌توانند 17 فروند هواپیمای سری C بمباردیر و تقریباً 22 فروند هواپیمای ای2 امبرائر برزیل را خریداری کنند.
اما یک گزینه دیگر هم برای ایرلاین‌های داخلی جهت نوسازی ناوگان خود وجود دارد، صحبت از هواپیمای سوخوی100 است. این هواپیمای روسی در مدل‌های مختلف خود بین 78 تا 98 صندلی ظرفیت دارد و قیمت هر فروند از آن حدود 35 میلیون دلار است که بی‌شک مهم‌ترین مزیت نسبت به بوئینگ، ایرباس و بمباردیر همین قیمت ارزان آن است.
هزینه هر فروند هواپیمای سوخو100 با ارز 3500 تومانی حدود 122 میلیارد تومان است، با 3500 میلیارد تومان (ارزش ناوگان شرکت‌های هواپیمایی) می‌توان حدود 29 فروند سوخو100 خریداری کرد.
البته شرکت‌های هواپیمایی تمایلی به خرید این گزینه آخر ندارند که شاید مهم‌ترین دلیل آن بروز سوانح متعدد برای هواپیماهای تولید بلوک شرق باشد که آخرین نمونه آن مردادماه سال گذشته برای آنتونوف140 هواپیمایی سپاهان روی داد.
وزیر راه و شهرسازی دیشب از توافق با ایرباس برای خرید 114 فروند هواپیما برای ایران‌ایر خبر داد و گفت: «در چند ماه اخیر مذاکرات بسیاری را با شرکت‌های دست اول تأمین کننده هواپیما داشته‌ایم، در دو بخش بحث کرده‌ایم؛ یکی اینکه ساختار هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران را بازسازی کنیم که در این زمینه در گام نخست برای 114 فروند هواپیما با ایرباس فرانسه توافق کرده‌ایم. بحث دیگر این است که به‌دنبال بازسازی تمام شرکت‌های هواپیمایی داخلی هستیم که در این زمینه نیز درصدد استفاده از لیزینگ هواپیما با شرکت‌هایی که هواپیما عرضه می‌کنند، هستیم. همچنین با بیمه‌های مطرح دنیا برای تأمین هواپیما جهت بازسازی شرکت‌های هواپیمایی مرتبط مذاکره کرده‌ایم».
با این تفاسیر می‌توان امیدوار بود حمل‌ونقل هوایی کشور پس از سال‌ها می‌تواند به‌سمت و سوی بازسازی و نوسازی ناوگان حرکت کند و با ایجاد یک بازار رقابتی، کیفیت پروازها افزایش یابد، به این ترتیب می‌توان در آینده‌ای نه‌چندان دور نام ایرلاین‌های ایرانی را بین برترین شرکت‌های هواپیمایی در بخش خدمات پروازی و از همه مهم‌تر ایمنی پرواز دید.
