گروه طالبان افغانستان تاکنون در هیچ یک از این مذاکرات شرکت نکرده و شروط خاصی را برای پیوستن به روند صلح افغانستان تعیین کرده است که عبارتند از:
1- خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان یا به تعبیری پایان اشغال
2- پایان یافتن عملیات نظامی نیروهای خارجی در خاک افغانستان
3- ایجاد نظام اسلامی در افغانستان
کنون و با توجه به این شرایط که طالبان حدود 15 سال برای رسیدن به آنها جنگیده است و محقق نشدن آنها به نظر میرسد بعید است که آنها به راحتی پای میز مذاکره بنشینند.
آمریکاییها که قرار بود در پایان سال 2014 میلادی افغانستان را ترک کنند به حضور خود ادامه داده و مأموریت خود را تمدید کردهاند. سازمان ملل متحد حدود یک ماه پیش تحریمها علیه طالبان افغانستان را شدت بخشید و اکنون اشرفغنی رئیسجمهور افغانستان واضح میگوید که قانون اساسی افغانستان به هیچ عنوان تغییر نخواهد کرد.
شاید رهبران طالبان بر این باور هستند که اگر در شرایط فعلی به مذاکرات صلح بپیوندند در واقع حمایت نیروهای میانی و بدنه خود را از دست میدهند زیرا هیچ یک از شرایط آنها محقق نشده و هماکنون مدعی هستند که بخش زیادی از افغانستان را در اختیار دارند.
این عدم تمایل در کنار افزایش تحرکات نظامی طالبان به نظر میرسد حداقل تا چند ماه آینده مذاکرات صلح افغانستان را در کما نگه خواهد داشت.
از این مسأله که بگذریم صحبتهای صبح امروز سرتاج عزیز مشاور امور بینالملل نخستوزیر پاکستان نقطه عطف دیگری در سر راه مذاکرات صلح افغانستان خواهد بود.
«سرتاج عزیز» گفته است که سیاستهای نادرست امریکا در گذشته باعث شده است که افغانستان بجای ثبات بیشتر بطرف بیثباتی برود.
وی گفته است که سیاستهای این کشور در آسیای میانه باعث شده است که کشور های عضو آسیای میانه به طرف بیثباتی برود تا آمریکا منافع خود را دنبال کند.
روزنامه داون چاپ پاکستان با انتشار این خبر مدعی شد: آمریکا در دهههای گذشته، مجاهدین را در افغانستان به وجود آورده و همزمان به وجود آمدن مجاهدین بیثباتی در افغانستان شدت گرفته است.
سرتاج عزیز افزوده است که بیثباتی در افغانستان دامنگیر تمامی کشورهای منطقه شده و در حال حاضر این بیثباتیها از شدت بیشتری برخوردار است.
این گفتههای عزیز همزمان است با نشست چهارجانبه کشورهای افغانستان، پاکستان، آمریکا و چین که برای نقشه راه باهم گفتوگو میکنند.
پیش از این نیز زلمی خلیلزاد سفیر سابق آمریکا در افغانستان نیز از نقش منفی پاکستان در مذاکرات صلح افغانستان به شدت انتقاد کرده و اعلام کرده بود به دلیل این نقش منفی زیاد نمیتوان به نتایج نشستهای چهراجانبه صلح افغانستان امیدوار بود.
این نشان میدهد که اهداف دو طرف اصلی در مذاکرات صلح افغانستان یعنی پاکستان و آمریکا به شدت از یکدیگر فاصله گرفته و همین موضوع میتواند به شدت این روند را با چالش روبرو کند.
اگر پاکستان و آمریکا نتوانند اهداف استراتژیک خود در قبال افغانستان را همپیمانه کنند نمیتوان به این زودیها نسبت به صلح افغانستان امیدوار بود.
آمریکاییها تا حد زیادی پاکستان را عاملی برای رسیدن به اهداف خود در افغانستان میدانستند اما نزدیکی بیش از پیش اسلامآباد و مسکو، واشنگتن را به شدت نگران کرده است و اکنون انها تمایلی برای جایگزینی هند هم در افغانستان ندارند.
با این حال باید دید آیاد تضاد منافع آمریکا و پاکستاتف صلح افغانستان را دچار مشکل جدی خواهد کرد یا خیر.