به گزارش مشرق، مارکا نوشت: زیدان دو هفته پیش به عنوان سرمربی رئال مادرید انتخاب شد. او اولین ستاره فوتبال نیست که تصمیم گرفت در جهان فوتبال به دنیای مربیگری رو بیاورد. اسطوره فرانسوی در این راه جزو 4 بازیکن برتر تاریخ به همراه آلفردو دی‌استفانو، یوهان کرایف و دیگو مارادونا محسوب می شود.
برتری یک بازیکن، تضمین موفقیت او در سرمربیگری نیست. در تاریخ فوتبال، نمونه‌های مثبت، به اندازه نمونه‌های منفی وجود دارند. زیدان در مسیری قدم گذاشته است که دی استفانو، کرایف و مارادونا بودند. بدون شک زیدان باید کرایف را الگویش قرار دهد. یوهان در هر دو راه موفق بود و که در نوع خود بی‌نظیر است.
پس از آنکه یوهان کرایف کفش هایش را در سال 1984 آویخت، مدیران آژاکس تصمیم گرفتند هدایت تیمشان را به کاپیتان دهه 70 این تیم بسپارند. کرایف در نخستین بازی‌اش به عنوان سرمربی برابر اکسلسیور سه بر دو و با گل های فرانک رایکارد مارکو فان باستن و دی ویت پیروز شد.
او پس از فتح کوپا در سال 1987 برابر لوکومتیو لایپزیگ، آژاکس را به مقصد بارسلونا ترک کرد. کرایف پیشنهاد خوسه لوییس نونیس، رییس آبی‌اناری‌ها را پذیرفت تا وضعیت بارسا را در لالیگا نسبت به رئال مادرید که هدایت آن را کینتا دل بوئیتره به دست داشت، بهتر کند.
ال فلاکو، چهره‌ای جدید از تیم ساخت و آن به تیم رویایی معروف شد. در این سبک جدید، تیم خیلی تهاجمی بازی می کرد. در تیم کرایف، میشاییل لادروپ بااستعداد، پپ گواردیولا تیزبین، باکرو جنگنده و گلزن قهاری به نام هریستو استویچکوف بازی می کردند. آنها اولین قهرمانی اروپا را برای آبی‌اناری‌ها در سال 1992 به دست آوردند.
ستاره پیشین هلند در هشت فصل حضورش در بارسا، یازده عنوان کسب کرد و سبکی را در این تیم ایجاد کرد که جانشینان او نیز در این تیم همچون گواردیولا و لوییس انریکه، آن را ادامه می‌دهند.
آلفردو دی‌استفانو برای نخستین بار در فصل 68-1967 بر نیمکت الچه نشست و هدایت تیم اسپانیایی را بر عهده گرفت. بازی آغازین او برابر اسپانیول و در زمین حریف بود. به نظر می رسید شاگردان دی‌استفانو که با تک گل آسنسی پیش بودند، به پیروزی دست خواهند یافت اما مارتینس در دقیقه 89 بازی را به تساوی کشاند.
اولین حضور دی‌استفانو بر نیمکت به عنوان سرمربی، در هفته پانزدهم لیگ ایتالیا پایان یافت. جایگاه الچه در جدول با سه پیروزی سه تساوی و 9 شکست در رتبه شانزدهم جدول بود. دی‌استفانو پس از هدایت کوتاه مدت بوکاجونیورز، به والنسیا رفت. او پنج فصل در این تیم حضور داشت و بهترین دوران مربیگری‌اش را با این سپری کرد. در فصل 71-1970 با حضور بازیکنان توانمندی همچون سول کلارامونت والدس، والنسیا را به چهارمین قهرمانی‌اش در لالیگا رساند.
موفقیت او در والنسیا موجب شد تا مدیران لوانته هدایت تیم را در فصل 79-80 برعهده او بگذارند. لوانته با حضور دی استفانو آرسنال را در پنالتی ها شکست داد و فاتح رکوپا شد.
اسپورتینگ لیسبون، رایووایکانو، کاستیون و ریورپلاته، دیگر مقصدهای «لاسائتا» بود اما از همه مهتر، هدایت رئال مادرید در فصل 83-1982 بود. او در زمان فوتبالش دوران درخشانی را در تیم مادرید سپری و پنج جام را فتح کرد اما در دوران مربیگری به پنج نایب قهرمانی در کوپا دل ری، کوپا د لالیگا، سوپرکاپ اسپانیا و عنوان دومی در لالیگا بسنده کرد. پس از نایب قهرمانی، دوباره در فصل 84-1983، دی‌استفانو نیمکت رئال را ترک کرد. او در سال 90 حضور کوتاه مدتی در این تیم به عنوان دستیار خوسه آنتونیو کاماچو داشت.
دیگو مارادونا در دهه 80 و در دوران فوتبالش، بر جهان حکومت می کرد. «لاپلوسا» اما در اکتبر 1994 پیشنهاد رییس باشگاه ماندیو د کورینتس را پذیرفت و قدم به دنیای مربیگری گذاشت. این تیم در معرض سقوط بود. او دوره کوتاهی را در این تیم حضور داشت. پس از 12 بازی کناره گیری خود را اعلام کرد.
مارادونا در سال 1995 هدایت راسینگ کلاب را برعهده گرفت اما دوباره در همان سال به دنیای فوتبال بازگشت. هدایت تیم ملی آرژانتین در سال 2008 نیز به او سپرده شد. مارادونا مربی تیمی شد که ستاره‌ای همچون لیونل مسی در آن بازی می کرد و هدفش قهرمانی در جهان بود. آرژانتین پس از 1986 به هیچ عنوان دست پیدا نکرده بود. مارادونا کاپیتان تیم ملی در آن زمان بود. دوران مربیگری ماردونا در آرژانتین با شکست سنگین چهار بر صفر برابر آلمان در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی به پایان رسید. او سپس در سال 2011 دوره کوتاه مدتی هدایت الوصل امارات را بر عهده گرفت. اکنون نیز به نظر می رسد دوران مربیگری مارادونا به پایان رسیده است.
و حالا نوبت زین الدین زیدان است.
