به گزارش مشرق، تگ‌ها می‌توانند گستره وسیعی از اطلاعات را در خود ذخیره کنند. از چند خط متن ساده گرفته (مثل آدرس اینترنتی یا اطلاعات تماس) تا لینک اپلیکیشن‌های گوگل پلی‌استور.
این تگ‌های کوچک روزی جایگزین کدهای QI و خطوط مشکی رنگ می‌شوند و شاید در برخی موارد حتی جای بلوتوث را هم پر کنند.
بنابراین در این گزارش سعی داریم نگاهی به فناوری مورد استفاده در آنها بیاندازیم.
NFC چیست؟
NFC مخفف کلمه Near Field Communication است و همان طور که از اسم آن بر می آید مجموعه ای از استانداردهای مخابرات بی سیم در فاصله های بسته و کوتاه است.
تلفن‌های هوشمند و یا گجت‌هایی که از امکان اِن‌اف‌سی برخوردارند می‌توانند به سادگی اطلاعات را بین خود جابه‌جا کنند.
اِن‌اف‌سی و (RFID (Radio Frequency IDentification گاهی به جای یک دیگر به کار می روند. اما در حقیقت NFC نسخه جدید تری از RFID است. امواج RFID می توانند بُرد بیشتری داشته باشند. مثلا در هنگام عبور از عوارضی با استفاده از این تکنولوژی شماره دستگاه پردازنده خودکار عوارض شما خوانده می‌شود. در حالی که برد ارتباطی اِن‌اف‌سی به ۴ اینچ محدود شده. این موضوع اِن‌اف‌سی را برای کاربرد های حساس مانند موارد استفاده از کارت اعتباری و یا ورود به محل های امنیتی بسیار کارآمد می کند.
NFC امکان برقراری ارتباط دو طرفه را به وجود می آورد در حالیکه RFID یک تکنولوژی خواندن یک طرفه است. انتقال عکس و کانکت ها بین وسایل رایج تریت کاربرد اِن‌اف‌سی می باشد.
تگ‌های NFC چگونه کار می‌کنند؟
تگ‌های NFC، برای کار کردن و راه‌اندازی نیاز به منبع برقی ندارند و زمانی فعال می‌شوند که دستگاه دیگری درون محدوده آن قرار بگیرد. کاری که این ابزارهای کوچک انجام می‌دهند، انتقال اطلاعات ذخیره شده روی‌شان، به دستگاهی هوشمند، همچون یک اسمارتفون است.
برای فعال ساختن تگ‌های NFC، از فرآیند القای الکترومغناطیسی استفاده می‌شود. در واقع، زمانی که تلفن همراه خود را به تگ‌ها نزدیک کنید، تگ از انرژی تلفن همراه شما برای فعال سازی خود بهره می‌جوید.
NFC صرفا در فاصله‌های بسیار کوتاه قابلیت کار کردن را دارد و مانند بلوتوث و وای‌فای نمی توان گستره آن را به چندین متر رساند. در حالت عکس، دستگاه های انفعالی مثل تگ NFC هم اینگونه کار می‌کنند.
مدل های مختلف
تگ‌های NFC از استاندارد وایرلس ISO 14443، مدل های A و B استفاده می کنند که استانداردهای بین المللی برای کارت‌های هوشمند هستند و در حال حاضر عمده سامانه های حمل و نقل عمومی از آن ها استفاده می کنند. به این علت است که دستگاه های NFC می‌توانند با تکنولوژی های امروزی مثل درگاه ورودی مترو کار کنند.
تعداد مختلفی از تگ‌ها در دسترس هستند که هر کدام میزان حافظه و سرعت متفاوتی را ارائه می دهند. تگ های مدل 1 و 2 صرفا بین 48 بایت تا 2 کیلوبایت داده را در خود ذخیره می کنند و قادرند تا اطلاعات را با سرعت 107 کیلوبیت بر ثانیه انتقال دهند.
در مقایسه با اس‌دی کارت‌های عادی، 2 کیلوبایت واقعا رقم ناچیزی است اما باید در نظر داشت که تگ های NFC هدف دیگری را دنبال می‌کنند و برای ذخیره سازی یک URL ساده کافی هستند. این ابزارها طراحی شده اند تا شدیدا در هزینه‌ها صرفه جویی کنند و اگر بخواهید حتی می توانید اطلاعات موجود روی آن را پاک کرده و چیز دیگری جایگزین آن کنید.
مدل 3 اما از استاندارد متفاوت Sony Felica بهره می‌جوید و می‌تواند تا 212 کیلوبیت بر ثانیه (تقریبا دو برابر مدل 1 و 2) انتقال اطلاعات انجام دهد. از مدل 3، برای برنامه‌های پیچیده تر استفاده می‌شود اما متاسفانه اطلاعات موجود روی آن قابل پاک کردن نیست.
مشابه همین تگ‌ها، مدل 4 هم فقط از منظر نوشتن اطلاعات روی آن یک بار مصرف است. با این حال فضای بیشتری را در اختیار قرار می‌دهد (تا 32 کیلوبایت) و سرعت انتقال آن بین 106 تا 424 کیلوبیت بر ثانیه است. تگ های مدل 4 با هر دو استاندارد A و B مشکلی ندارد.
ارزان، به صرفه و کارساز
یکی از دلایل اصلی بقا و گسترش فناوری NFC در برابر فرم های دیگر ارتباط بی سیم، قیمت بسیار پایین تولید و نگهداری آن ها است. با چند مدار ساده می توان تگ‌های ارزان قیمتی ساخت که کاربرد بسیار بالایی دارند.
هزینه اندک به علاوه عدم نیاز به منبع برق داخلی برابر است با دستگاهی که تولید آن ارزان است، در زندگی روزمره بسیار کارساز است و می‌تواند به دستگاه‌های هوشمند هم وصل شود. از تبادل آدرس‌های اینترنتی گرفته تا پرداخت بهای استفاده از اتوبوس و مترو، NFC کاربرد بسیاری در دنیای فناوری امروز دارد و با توجه به ویژگی های منحصر به فردش احتمالا در آینده هم چنین خواهد ماند.
این تگ‌های کوچک روزی جایگزین کدهای QI و خطوط مشکی رنگ می‌شوند و شاید در برخی موارد حتی جای بلوتوث را هم پر کنند.
بنابراین در این گزارش سعی داریم نگاهی به فناوری مورد استفاده در آنها بیاندازیم.
NFC چیست؟
NFC مخفف کلمه Near Field Communication است و همان طور که از اسم آن بر می آید مجموعه ای از استانداردهای مخابرات بی سیم در فاصله های بسته و کوتاه است.
تلفن‌های هوشمند و یا گجت‌هایی که از امکان اِن‌اف‌سی برخوردارند می‌توانند به سادگی اطلاعات را بین خود جابه‌جا کنند.
اِن‌اف‌سی و (RFID (Radio Frequency IDentification گاهی به جای یک دیگر به کار می روند. اما در حقیقت NFC نسخه جدید تری از RFID است. امواج RFID می توانند بُرد بیشتری داشته باشند. مثلا در هنگام عبور از عوارضی با استفاده از این تکنولوژی شماره دستگاه پردازنده خودکار عوارض شما خوانده می‌شود. در حالی که برد ارتباطی اِن‌اف‌سی به ۴ اینچ محدود شده. این موضوع اِن‌اف‌سی را برای کاربرد های حساس مانند موارد استفاده از کارت اعتباری و یا ورود به محل های امنیتی بسیار کارآمد می کند.
NFC امکان برقراری ارتباط دو طرفه را به وجود می آورد در حالیکه RFID یک تکنولوژی خواندن یک طرفه است. انتقال عکس و کانکت ها بین وسایل رایج تریت کاربرد اِن‌اف‌سی می باشد.
تگ‌های NFC چگونه کار می‌کنند؟
تگ‌های NFC، برای کار کردن و راه‌اندازی نیاز به منبع برقی ندارند و زمانی فعال می‌شوند که دستگاه دیگری درون محدوده آن قرار بگیرد. کاری که این ابزارهای کوچک انجام می‌دهند، انتقال اطلاعات ذخیره شده روی‌شان، به دستگاهی هوشمند، همچون یک اسمارتفون است.
برای فعال ساختن تگ‌های NFC، از فرآیند القای الکترومغناطیسی استفاده می‌شود. در واقع، زمانی که تلفن همراه خود را به تگ‌ها نزدیک کنید، تگ از انرژی تلفن همراه شما برای فعال سازی خود بهره می‌جوید.
NFC صرفا در فاصله‌های بسیار کوتاه قابلیت کار کردن را دارد و مانند بلوتوث و وای‌فای نمی توان گستره آن را به چندین متر رساند. در حالت عکس، دستگاه های انفعالی مثل تگ NFC هم اینگونه کار می‌کنند.
مدل های مختلف
تگ‌های NFC از استاندارد وایرلس ISO 14443، مدل های A و B استفاده می کنند که استانداردهای بین المللی برای کارت‌های هوشمند هستند و در حال حاضر عمده سامانه های حمل و نقل عمومی از آن ها استفاده می کنند. به این علت است که دستگاه های NFC می‌توانند با تکنولوژی های امروزی مثل درگاه ورودی مترو کار کنند.
تعداد مختلفی از تگ‌ها در دسترس هستند که هر کدام میزان حافظه و سرعت متفاوتی را ارائه می دهند. تگ های مدل 1 و 2 صرفا بین 48 بایت تا 2 کیلوبایت داده را در خود ذخیره می کنند و قادرند تا اطلاعات را با سرعت 107 کیلوبیت بر ثانیه انتقال دهند.
در مقایسه با اس‌دی کارت‌های عادی، 2 کیلوبایت واقعا رقم ناچیزی است اما باید در نظر داشت که تگ های NFC هدف دیگری را دنبال می‌کنند و برای ذخیره سازی یک URL ساده کافی هستند. این ابزارها طراحی شده اند تا شدیدا در هزینه‌ها صرفه جویی کنند و اگر بخواهید حتی می توانید اطلاعات موجود روی آن را پاک کرده و چیز دیگری جایگزین آن کنید.
مدل 3 اما از استاندارد متفاوت Sony Felica بهره می‌جوید و می‌تواند تا 212 کیلوبیت بر ثانیه (تقریبا دو برابر مدل 1 و 2) انتقال اطلاعات انجام دهد. از مدل 3، برای برنامه‌های پیچیده تر استفاده می‌شود اما متاسفانه اطلاعات موجود روی آن قابل پاک کردن نیست.
مشابه همین تگ‌ها، مدل 4 هم فقط از منظر نوشتن اطلاعات روی آن یک بار مصرف است. با این حال فضای بیشتری را در اختیار قرار می‌دهد (تا 32 کیلوبایت) و سرعت انتقال آن بین 106 تا 424 کیلوبیت بر ثانیه است. تگ های مدل 4 با هر دو استاندارد A و B مشکلی ندارد.
ارزان، به صرفه و کارساز
یکی از دلایل اصلی بقا و گسترش فناوری NFC در برابر فرم های دیگر ارتباط بی سیم، قیمت بسیار پایین تولید و نگهداری آن ها است. با چند مدار ساده می توان تگ‌های ارزان قیمتی ساخت که کاربرد بسیار بالایی دارند.
هزینه اندک به علاوه عدم نیاز به منبع برق داخلی برابر است با دستگاهی که تولید آن ارزان است، در زندگی روزمره بسیار کارساز است و می‌تواند به دستگاه‌های هوشمند هم وصل شود. از تبادل آدرس‌های اینترنتی گرفته تا پرداخت بهای استفاده از اتوبوس و مترو، NFC کاربرد بسیاری در دنیای فناوری امروز دارد و با توجه به ویژگی های منحصر به فردش احتمالا در آینده هم چنین خواهد ماند.
