در كشورمان اولويت‌هاي تقاضاي سفر به‌ترتيب شامل سفر به مناطق محروم، مراكز استان‌هاي دور و شهرستان‌هاي محروم، سفرهاي داخلي به مراكز زيارتي، گردشگري و تجاري، سفرهاي منطقه‌اي به كشورهاي اطراف ايران، سفرهاي بلند به كشورهاي آسياي جنوب شرقي و اروپا و در آخر سفرهاي خيلي طولاني به قاره آمريكاست.

بر اين اساس براي سفر به مناطق محروم و فرودگاه‌هاي كوچك هواپيماهاي توربو پراپ يا ملخي مانند ايران 140مورد نياز است.

همچنين براي پاسخگويي به تقاضاي روزافزون سفرهاي داخلي نيز نيازمند خريد هواپيماهاي با رده متوسط قيمتي مانند ايرباس 320، بوئينگ 800-737 يا سوخوي سوپر جت 100هستيم؛ اما در انتخاب و خريد اين نوع هواپيما كه بيشترين تعداد نياز كشور را شامل مي‌شود، بايد ضمن شتابزدگي ناشي از رفع تحريم‌ها و به مقايسه امتيازات فني و تكنولوژيك توجه كرد كه سازندگان اين نوع هواپيماها به ايران مي‌دهند.

اما به‌نظر نمي‌رسد كه تا‌كنون مقايسه يا رقابتي بين اين نوع هواپيماها صورت گرفته باشد و در واقع عوامل غيرفني و غيراقتصادي موجب تصميم‌گيري براي خريد ايرباس 320شده است.

همچنين مي‌توان هواپيماي ايرباس 320داراي عمر متوسط 10سال را با 25درصد قيمت هواپيماي نو خريداري كرد.

از سوي ديگر با توجه به رقابتي شدن نرخ بليت هواپيما درصورتي كه هواپيما‌هاي 10ساله وارد كشور شود، شركت‌هاي هواپيمايي نيز قادر به ادامه فعاليت در بازار بوده و ايرلاين‌هايي كه هواپيماي 10ميليون دلاري با عمر 10سال داشته باشند، برنده بازار رقابت هستند، اما شركت هواپيمايي كه اين هواپيما‌ها را به قيمت 60ميليون دلار خريداري كرده‌اند، از گردونه رقابت حذف مي‌شود.

با توجه به مقدور نبودن پرواز به آمريكا، مسير پروازي اقتصادي و پردرآمدي براي هواپيماهاي برد بلند نداريم و خريد هواپيماهاي با برد بلند مانند ايرباس 330، ايرباس 350يا هواپيماي غول پيكر ايرباس 380نه‌تنها در اولويت نيازهاي ناوگان هوايي كشورمان نيست، بلكه با خريد تعداد زياد اين هواپيماها و نبود تقاضاي سفر با اين تعداد صندلي، در نهايت شركت‌هاي هواپيمايي مجبور خواهند شد تا هواپيماهاي برد بلند مناسب براي سفرهاي قاره‌اي را در مسيرهاي كوتاه استفاده كرده و در نهايت دچار ضررو زيان مالي شوند.

بايد انتخاب هواپيما‌ها، متناسب با تقاضاي سفر موجود بازار و توجه ويژه به ظرفيت فني و عملياتي استفاده از هواپيماي جديد در ايرلاين‌ها باشد.

اكنون هواپيماي جمهوري اسلامي (هما) قادر به جذب تعداد زيادي هواپيما نبوده و مشخص نيست كه ديگر شركت‌هاي هواپيمايي ايران نيز حاضر باشند در اين رقابت از هواپيماي پرهزينه و با سرمايه‌گذاري زياد استفاده كرده و منافع خود را در بازار رقابت از دست دهند.