به گزارش مشرق،آن
ها سال ها پس از ازدواج و درمان مداوم پشت درهای ناامیدی انتظار می کشند و
با کلی نذر و نیاز دخیل می بندند که خداوند فرزندی به آنان عطا کند. هر
چند کسانی هم هستند که به خاطره پاره ای از مشکلات قبل از تشکیل خانواده
نیز می دانند که قادر به فرزندآوری نیستند و به دنبال راه چاره ای می گردند
تا از این موهبت الهی بهره مند شوند و حتی پیش آمده عده ای دیگر از زوجین
هم بدون حتی کوچکترین مشکلی از اوایل ازدواج به این نتیجه می رسند که
فرزندی را به سرپرستی بگیرند.
خلاصه آن که هر زن و مردی برای تکامل خود به هر دری می زنند تا فرزندی داشته باشند.
عده ای آخرین راه را فرزندخواندگی می دانند و عده ای دیگر در اول راه تصمیم می گیرند سرنوشت کودک دیگری را رقم بزنند و پدر و مادر یکی از این همه کودک بی پناه باشند.
نوزادان و کودکانی که نیازمند دستان گرم و محبت وافر هستند و کلیه تلاش ها و کوشش های حرفه ای جهت شناسایی والدین و بازگشت آنان به خانواده بی نتیجه مانده است. کودکانی که در آینده ای نا معلوم عقده بزرگ نداشتن محبت پدر و مادر می تواند آنان را به ناکجا آباد ببرد و به دنبال مأمنی گرم هستند تا به رشد و بالندگی برسند.
* می خواهی کودکی را فرزندت کنی؟!
قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بدسرپرست برای اولین بار سال ۱۳۵۳ در ایران تصویب شد. در ابتدا به علت قوانین سخت، هم کودکان بی سرپرست برای رفتن به یک خانواده موقعیت کمی داشتند و هم تعداد افراد متقاضی با توجه به شرایط دشوار موجود کم بود اما به مرور زمان و با تغییر نگرش ها، در قانون فرزندخواندگی تجدیدنظر شد. آن چنان که پدر و مادرهای زیادی که سال ها در انتظار فرزند بودند به آرزوی خود رسیدند و کودکان بی سرپرست نیز از حضور پدر و مادر در زندگی خود بهره بردند و بنیان خانواده ها با وجود فرزند محکم تر از پیش شد و روزها پشت هم گذشت و گذشت تا جایی که قانون به دختران بالای ۳۰ سال و زنان بدون شوهر هم مجوز سرپرستی داد.
* دختران ۳۰ ساله مجرد مادر می شوند
امروز با توجه به شرایط تسهیل یافته فرزندخواندگی و طبق ماده ۵ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست دختران مجرد بالای ۳۰ سال و زنان بدون شوهر نیز می توانند مادر شوند و زمینه ساز پرورش یک کودک مونث باشند، زیرا همواره مسئولان سازمان بهزیستی بر این عقیده اند که داشتن یک خانواده تک سرپرست بهتر از نگهداری کودکان در مراکز است.
با توجه به این قانون دختران و زنان مجرد متقاضی به سازمان بهزیستی مراجعه می کنند و پس طی مراحل مختلف فرزتد دختری را به فرزندخواندگی خود درمی آورند. به عقیده برخی کارشناسان وقوع این اتفاق پیامدهای مثبتی را به دنبال دارد چرا که از طرفی زنان و دختران با پیدا کردن حس مادرانه به زندگی امیدوار و دلگرم می شوند و دیگر آن که کودکان واگذار شده از گزند آسیب های اجتماعی دور می مانند.
* کودکان به پدر مادر نیاز دارند
کنار پنجره نشسته و زانوی غم را بغل کرده، نه در مدرسه، نه در فامیل و نه هیچ جای دیگر با کسی حرف نمی زند. گویی با خودش هم قهر است حتی دیگر لقمه های مادرانه اش هم او را خوشحال نمی کند و تنها در تب نداشتن پدر می سوزد و می سوزد و می سوزد.
معصومه دختر ۳۴ ساله، کارشناس تحقیقات در حیطه معماری و شهرسازی و مریم ۲۷ ساله، کارشناس ارشد حقوق تجارت بین الملل هر دو مجردند و قانون واگذاری فرزندخوانده به دختران مجرد چندان به مذاقشان خوش نیامده است، در این باره می گویند: کودک به کانون خانواده نیاز دارد او پدر و مادر را در کنار هم می خواهد چگونه یک دختر و زن تنها می توانند از پس نیازهای او بر بیاید و جای پدر نداشته را پر کنند.
دکتر محسن راز افشار، روان پزشک، فرزندخواندگی توسط دختران ۳۰ ساله را بنا بر وجود دلایلی می پذیرد و می گوید: انسان هایی از سلامت ذهن برخوردار هستند که ازدواج کرده باشند. بهتر است به جای این قوانین شرایطی را مهیا کنیم که دختران ۳۰ ساله ازدواج کنند. چگونه یک والد می تواند نقش دو والد را برای یک فرزندخوانده ایفا کند؟ یک کودک صرفاً یه یک مادر و یا یک پدر نیاز ندارد، او به هر دوی آن ها نیازمند است تا در کانون خانواده پروش یابد.
* فرزند دوم خود را به سرپرستی بگیرید
در رهگذر زمان میان این همه ای کاش ها و شایدها، ۹ ماه باردار نبود، کودکی را به دنیا نیاورد اما به لطف سرچشمه حیات مادر شد . اینک یکی هست برای او و به لطف بودنش بهترین حس ها را تجربه می کند.
مریم ۲۴ ساله که حسابدار یک شرکت است و ۳ سال از ازدواج او می گذرد در خصوص قانون فرزندخواندگی می گوید: باید دختران تصمیم قاطع خود را بگیرند چون شاید در آینده شرایط ازدواج برای آن ها پیش بیاید، آن گاه تکلیف آن کودک چه می شود؟ شاید همسر آن خانم پذیرای فرزندخوانده ایشان نباشد ولی اگر دختران قصد ازدواج نداشته باشند شرایط خوبی به نفع کودکان بی سرپرست است.
زهرا ۳۲ ساله کارشناس فروش شرکتی است او تابستان ۹۳ ازدواج کرده است و قانون فرزندخواندگی را به نفع کودکان بی سپرست می داند و می گوید: دختران یا زنان بدون شوهر باید با خواست قلبی و قطعی فرزندی را به سرپرستی بگیرند و در این مسیر کم نیاورند چون یک کودک ممکن است بدقلقی کند، بیمار شود و ... بنابراین دیگر راهی برای بازگشت وجود دارد و باید تمام حس مادرانه خود را خرج کنند. باید دید تعداد خانم هایی که حاضر به چنین کاری هستند و تمام دردسرهای احتمالی آن را می پذیرند چقدر است.
دکتر راز افشار، قانون جدید فرزندخواندگی را برای دختر ۳۰ ساله ای که دیگر هیچ موقعیت ازدواجی ندارد، خوب می داند و می گوید: این قانون در ذات خود برای کودکان خوب است و به آن ها کمک می کند. باید با ازدواج سهل و آسان گامی در جهت ازیاد ازدواج داشته باشیم تا زوجین خود فرزند آورند و برای داشتن فرزند دوم و یا سوم به پرورشگاه مراجعه کنند.
به هر حال این قانون چون بسیاری از قوانین دیگر موافق و مخالفین خود را دارد اما هر آن چه که اتفاق می افتد در جهت خیر و صلاح زندگی کودکان بد سرپرست و بی سرپرست است چرا که آنان آسیب پذیرتر از کودکان دیگر نیازمند کانون گرم "خانواده" هستند. چیزی که تاکنون فقط رویایش را در سر پروراندند.
خلاصه آن که هر زن و مردی برای تکامل خود به هر دری می زنند تا فرزندی داشته باشند.
عده ای آخرین راه را فرزندخواندگی می دانند و عده ای دیگر در اول راه تصمیم می گیرند سرنوشت کودک دیگری را رقم بزنند و پدر و مادر یکی از این همه کودک بی پناه باشند.
نوزادان و کودکانی که نیازمند دستان گرم و محبت وافر هستند و کلیه تلاش ها و کوشش های حرفه ای جهت شناسایی والدین و بازگشت آنان به خانواده بی نتیجه مانده است. کودکانی که در آینده ای نا معلوم عقده بزرگ نداشتن محبت پدر و مادر می تواند آنان را به ناکجا آباد ببرد و به دنبال مأمنی گرم هستند تا به رشد و بالندگی برسند.
* می خواهی کودکی را فرزندت کنی؟!
قانون حمایت از کودکان بی سرپرست و بدسرپرست برای اولین بار سال ۱۳۵۳ در ایران تصویب شد. در ابتدا به علت قوانین سخت، هم کودکان بی سرپرست برای رفتن به یک خانواده موقعیت کمی داشتند و هم تعداد افراد متقاضی با توجه به شرایط دشوار موجود کم بود اما به مرور زمان و با تغییر نگرش ها، در قانون فرزندخواندگی تجدیدنظر شد. آن چنان که پدر و مادرهای زیادی که سال ها در انتظار فرزند بودند به آرزوی خود رسیدند و کودکان بی سرپرست نیز از حضور پدر و مادر در زندگی خود بهره بردند و بنیان خانواده ها با وجود فرزند محکم تر از پیش شد و روزها پشت هم گذشت و گذشت تا جایی که قانون به دختران بالای ۳۰ سال و زنان بدون شوهر هم مجوز سرپرستی داد.
* دختران ۳۰ ساله مجرد مادر می شوند
امروز با توجه به شرایط تسهیل یافته فرزندخواندگی و طبق ماده ۵ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست دختران مجرد بالای ۳۰ سال و زنان بدون شوهر نیز می توانند مادر شوند و زمینه ساز پرورش یک کودک مونث باشند، زیرا همواره مسئولان سازمان بهزیستی بر این عقیده اند که داشتن یک خانواده تک سرپرست بهتر از نگهداری کودکان در مراکز است.
با توجه به این قانون دختران و زنان مجرد متقاضی به سازمان بهزیستی مراجعه می کنند و پس طی مراحل مختلف فرزتد دختری را به فرزندخواندگی خود درمی آورند. به عقیده برخی کارشناسان وقوع این اتفاق پیامدهای مثبتی را به دنبال دارد چرا که از طرفی زنان و دختران با پیدا کردن حس مادرانه به زندگی امیدوار و دلگرم می شوند و دیگر آن که کودکان واگذار شده از گزند آسیب های اجتماعی دور می مانند.
* کودکان به پدر مادر نیاز دارند
کنار پنجره نشسته و زانوی غم را بغل کرده، نه در مدرسه، نه در فامیل و نه هیچ جای دیگر با کسی حرف نمی زند. گویی با خودش هم قهر است حتی دیگر لقمه های مادرانه اش هم او را خوشحال نمی کند و تنها در تب نداشتن پدر می سوزد و می سوزد و می سوزد.
معصومه دختر ۳۴ ساله، کارشناس تحقیقات در حیطه معماری و شهرسازی و مریم ۲۷ ساله، کارشناس ارشد حقوق تجارت بین الملل هر دو مجردند و قانون واگذاری فرزندخوانده به دختران مجرد چندان به مذاقشان خوش نیامده است، در این باره می گویند: کودک به کانون خانواده نیاز دارد او پدر و مادر را در کنار هم می خواهد چگونه یک دختر و زن تنها می توانند از پس نیازهای او بر بیاید و جای پدر نداشته را پر کنند.
دکتر محسن راز افشار، روان پزشک، فرزندخواندگی توسط دختران ۳۰ ساله را بنا بر وجود دلایلی می پذیرد و می گوید: انسان هایی از سلامت ذهن برخوردار هستند که ازدواج کرده باشند. بهتر است به جای این قوانین شرایطی را مهیا کنیم که دختران ۳۰ ساله ازدواج کنند. چگونه یک والد می تواند نقش دو والد را برای یک فرزندخوانده ایفا کند؟ یک کودک صرفاً یه یک مادر و یا یک پدر نیاز ندارد، او به هر دوی آن ها نیازمند است تا در کانون خانواده پروش یابد.
* فرزند دوم خود را به سرپرستی بگیرید
در رهگذر زمان میان این همه ای کاش ها و شایدها، ۹ ماه باردار نبود، کودکی را به دنیا نیاورد اما به لطف سرچشمه حیات مادر شد . اینک یکی هست برای او و به لطف بودنش بهترین حس ها را تجربه می کند.
مریم ۲۴ ساله که حسابدار یک شرکت است و ۳ سال از ازدواج او می گذرد در خصوص قانون فرزندخواندگی می گوید: باید دختران تصمیم قاطع خود را بگیرند چون شاید در آینده شرایط ازدواج برای آن ها پیش بیاید، آن گاه تکلیف آن کودک چه می شود؟ شاید همسر آن خانم پذیرای فرزندخوانده ایشان نباشد ولی اگر دختران قصد ازدواج نداشته باشند شرایط خوبی به نفع کودکان بی سرپرست است.
زهرا ۳۲ ساله کارشناس فروش شرکتی است او تابستان ۹۳ ازدواج کرده است و قانون فرزندخواندگی را به نفع کودکان بی سپرست می داند و می گوید: دختران یا زنان بدون شوهر باید با خواست قلبی و قطعی فرزندی را به سرپرستی بگیرند و در این مسیر کم نیاورند چون یک کودک ممکن است بدقلقی کند، بیمار شود و ... بنابراین دیگر راهی برای بازگشت وجود دارد و باید تمام حس مادرانه خود را خرج کنند. باید دید تعداد خانم هایی که حاضر به چنین کاری هستند و تمام دردسرهای احتمالی آن را می پذیرند چقدر است.
دکتر راز افشار، قانون جدید فرزندخواندگی را برای دختر ۳۰ ساله ای که دیگر هیچ موقعیت ازدواجی ندارد، خوب می داند و می گوید: این قانون در ذات خود برای کودکان خوب است و به آن ها کمک می کند. باید با ازدواج سهل و آسان گامی در جهت ازیاد ازدواج داشته باشیم تا زوجین خود فرزند آورند و برای داشتن فرزند دوم و یا سوم به پرورشگاه مراجعه کنند.
به هر حال این قانون چون بسیاری از قوانین دیگر موافق و مخالفین خود را دارد اما هر آن چه که اتفاق می افتد در جهت خیر و صلاح زندگی کودکان بد سرپرست و بی سرپرست است چرا که آنان آسیب پذیرتر از کودکان دیگر نیازمند کانون گرم "خانواده" هستند. چیزی که تاکنون فقط رویایش را در سر پروراندند.
