به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، روزنامه آمریکایی «یو اس ای‌تودی» در گزارشی با اشاره به برگزاری انتخابات درون‌حزبی در ایالت آیووا، هرج و مرج و فقدان مدیریت صحیح در این انتخابات را به وضعیت انتخابات در سال 1820 میلادی تشبیه کرد.
در این گزارش که به قلم «جنیفر جاکوبز» نوشته شده، آمده است: این گزارش بازبینی سناریوی کابوس‌وار آیوواست، گزارشی از هرج‌ومرج در حوزه‌ها و اشکالات کامپیوتری که ابهامات زیادی را درباره صحت و دقت شمارش آرا و اعلام فرد پیروز ایجاد نموده است. این‌بار نوبت دموکرات‌ها بود و نه جمهوری‌خواهان. زمانی که هیلاری کلینتون در حال پایکوبی در نیوهمپشایر به مناسبت پیروزی در آیووا بود، مشاوران برنی سندرز سوالاتی را (در خصوص صحت انتخابات) مطرح کرده و خواستار بازبینی آن شدند. رییس حزب دموکراتیک در آیووا با این درخواست مخالفت کرده و اعلام نمود که «نتایج نهایی شده است».
چنین وضعیتی در انتخابات درون‌حزبی سال 2012 در جبهه جمهوری‌خواهان وجود داشت؛ هنگامی که یک برنده (میت رامنی با 8 رای) در شب انتخابات پیروز اعلام شد اما بررسی دقیق‌تر برگه‌های رای نشان داد که فرد دیگری حائز آرای بیشتر بوده است (ریک سانتوروم با 34 رای).
نتایج برخی حوزه‌ها همچنان مفقود مانده است. همانند مقامات جمهوری‌خواه در انتخابات درون‌حزبی سال 2012، مقامات حزب دموکرات در آیووا در سال 2016 نیز از نخستین ساعات صبح روز بعد انتخابات، تلاش خود برای شمارش آرا از چند حوزه‌ای که با تاخیر نتایج خود را اعلام کرده بودند، آغاز کردند. اما در ساعت 2:30 دقیقه صبح سه‌شنبه، «اندی مک‌گوایر» رییس حزب دموکراتیک آیووا اعلام کرد که براساس نتایج آرای 1682 حوزه از 1683 حوزه انتخابیه، هیلاری کلینتون با اختلافی نه‌چندان زیاد پیروز شده است.
صبح روز بعد و درحالی که رای‌دهندگان در حوزه دموکراتیک اعلام‌نتیجه نشده، منتظر شنیدن نتایج آرای خود توسط مقامات این حزب بودند، سندرز فرد پیروز در این حوزه (حوزه دس‌موینز، شماره42) اعلام شد. حزب دموکرات در آیووا اعلام کرد که شمارش نهایی آرا در تمامی حوزه‌های ایالتی بدین شکل بوده است:
کلینتون: 700.59 (بر اساس نسبت رأی)
سندرز: 696.82 (بر اساس نسبت رأی)
اختلافی 3.77 رایی میان کلینتون که بیشترین انتظار برای انتخاب وی از میان دموکرات‌ها وجود داشت و سندرز که تا یک سال پیش چندان شهرتی در آیووا نداشت، اعلام گردید. مشاوران کمپین سندرز اعلام کردند که اختلافاتی میان شمارش‌ها در تعداد و سطح حوزه‌ها به (مرکز) حزب در ایالت گزارش شده است.
حزب دموکرات در آیووا برخلاف جمهوری‌خواهان برنده را بر اساس شمارش آرا محاسبه نمی‌کند، بلکه طبق معادله نسبت تعداد وکلا (delegate equivalents)* با برخی فرمول‌های ریاضی تعیین می‌نمایند. سردرگمی در این خصوص به اندازه‌ای بود که بسیاری از افراد را درباره وقوع اشتباه ظنین کند.
رانیا باتریک سخنگوی سندرز در این‌باره گفت: «ما احساس می‌کنیم که احتمال بسیار زیادی وجود دارد. اینگونه نیست که ما فکر کنیم چنین اتفاقی عمدا روی داده بلکه احتمال بروز اشتباه انسانی وجود دارد.»
تیم سندرز دارای برنامه‌‌ای است که براساس آن، حامیان و داوطلبان میتوانند نتایج در سطح حوزه‌ها را مستقیما به کمپین ارسال کنند. همزمان روسای انتخابات درون‌حزبی، نتایج رسمی خود را از طریق یک برنامه ویژه ساخته شده توسط مایکروسافت و یا از طریق تلفن به (مرکز) حزب در ایالت می‌فرستند. دستیاران سندرز امیدوارند در نشستی با احزاب ایالت، اسناد رای‌گیری حوزه‌ها را بازبینی کنند.
در حالی که سندرز خواستار بررسی مجدد آرا شد، پاسخ به این درخواست از سوی مک‌گوایر «نه» بود. وی در بیانیه ساعت 2:30 دقیقه بامداد خود اعلام کرد: «هیلاری کلینتون 699.57، برنی سندرز 695.49، مارتین اومالی 7.68 و (نامزدهای) غیرمتعهد به حزب 0.46 نسبت وکالت کسب کرده‌اند. ما هنوز نتایج یک حوزه را در اختیار نداریم، حوزه‌ای که دارای 2.28 نسبت وکالت می‌باشد. نتایج نهایی هنگامی که نتیجه این حوزه نیز توسط روسای آن اعلام شود، گزارش داده خواهد شد.» تیم کلینتون با مانور سریع بر این خبر اعلام کردند که هیچ‌چیزی نمی‌تواند این نتیجه را تغییر دهد.
مت پل، مدیر کمپین کلینتون در آیووا در بیانیه‌ای در ساعت 2:35 دقیقه بامداد اعلام کرد: «هیلاری کلینتون پس از گزارش کامل و تجزیه و تحلیل نتایج در آیووا پیروز شده و هیچ تردیدی در این زمینه وجود ندارد. کلینتون با موفقیت توانست بخش اعظمی از آرای ایالت را به خود اختصاص دهد. طبق آمارها هیچ اطلاعاتی برای ایجاد تغییر در این نتیجه و پیشتازی سندرز وجود نداشته است.»
مک‌گوایر نیز بعدازظهر سه‌شنبه اظهارات خود درباره عدم‌امکان اشتباه در شمارش آرا را تکرار کرد. کلینتون که در سال 2008 انتظار پیروزی در آیووا را داشت روز سه‌شنبه بالاخره این موفقیت را بدست آورد. وی در گردهمایی تبلیغاتی‌اش در نیوهمپشایر، ایالت بعدی برگزارکننده انتخابات درون‌حزبی گفت: «من می‌توانم به شما بگویم که در آیووا یک بار برنده شده‌ام و یک بار (در سال 2008) شکست‌خورده‌ام، اما برنده بودن بهتر است.»
اما این اظهارات تردید درباره نتایج انتخابات آیووا را از بین نبرد. استفان اشمیت، ناظر سیاسی قدیمی و استاد دانشگاه ایالتی آیووا در این خصوص تاکید کرد: «سیاست یک ورزش پر برخورد با داورانی اندک است، و آزار مخالفان با سوالاتی در خصوص شفافیت یک انتخابات می‌تواند قویا مضر و مخرب باشد.»
دنیس گلدفورد، استاد دانشگاهی که وضعیت انتخابات‌های درون‌حزبی در آیووا را از نزدیک موردبررسی و مطالعه قرار میدهد نیز اظهار داشت: «در انتخابات رسمی وقوع اختلافات بدیهی است و انتخابات‌های درون‌حزبی از این نوع محسوب نمی‌شوند چرا که توسط دولت برگزار و اداره نشده‌اند. سیستم انتخابات درون‌حزبی به‌گونه‌ای طراحی نشده که ظرفیت بررسی موارد مختلف در آن وجود داشته باشد. در این انتخابات حتی برگه رای نیز وجود ندارد (در مورد دموکرات‌ها) تا در مواردی بتوان تعداد آرا را بازشماری کرد.»*
دموکرات‌ها هرگز ارقام واقعی شمارش آرا را منتشر نکرده و مک‌گوایر نیز اعلام کرد که این‌بار چنین کاری را انجام نخواهد داد. تعیین برنده بر اساس نسبت وکالت و نه شمارش آرا، اصلی‌ترین وجه تمایز میان انجمن‌های حزبی (caucuses) و انتخابات‌های درون حزبی (primaries) است.
همواره در آیووا و نیوهمپشایر چنین وضعیتی وجود داشته و دلیل آن نیز تلاش این دو ایالت برای حفظ جایگاه تعیین‌کننده خود نخستین ایالت و نخستین انتخابات بوده است. گزارشاتی درباره عدم‌مدیریت و نبود رای‌دهنده در بعدازظهر دوشنبه وجود دارد.
مقامات حزب از مشارکت 171109 نفری خبر دادند که در مقایسه با حضور 240 هزار نفری سال 2008 کاهشی محسوس داشته است. رای‌دهندگان دموکرات از وجود صف‌های طولانی، داوطلبان اندک برای برگزاری، فقدان مدیریت و وجود وضعیتی گیج‌کننده خبر دادند. در برخی موارد، مردم بیش از یک ساعت را در صف منتظر بوده تا فقط بدانند حوزه مربوطه آن‌ها در همان ساختمان کجاست. رسیدگی به این وضعیت از ساعت 7 بعدازظهر آغاز شد که بعضا بسیار دیر شده بود. یکی از رای‌دهندگان دموکرات و حامی سندرز از بروز هرج و مرج در حوزه انتخابیه شماره 42 _که آرای آن اعلام نشد_ خبر داد.
پیتر مایرز، فعال مالی و از اعضای جنبش‌های دانشجویی در دانشگاه ایالتی آیووا در این باره گفت: «حوزه انتخابیه شهر آمس رای‌گیری را با دو ساعت تاخیر آغاز نمود و دلیل آن نیز ازدحام جمعیت و روند کند نظارت (بر مدارک افراد) بود. هیچ فردی مقصر این تاخیر نبود. ظرفیت در مکان رای‌گیری مرکز «هارت‌لند سنیور» 115 نفر بود اما 300 نفر در آن حضور داشتند. حتی در برهه‌ای گفته شد که شاید جمعیت به پارکینگ منتقل شوند.
این هرج و مرج تا پایان کار و بااینکه ظرفیت دوبرابر شده بود نیز وجود داشت. هیچ‌کسی برای مدیریت حامیان در آنجا وجود نداشت؛ نهایتا یک خانم باردار شروع به شمارش وکلای سندرز کرد و یک فرد نیز حامیان کلینتون را شمارش کرد. سندرز چهار و کلینتون یک وکیل (delegate) داشت.»
در حوزه ایندیانولا که محل تجمع آن، سالن هوبل در دانشکده سیمپسون بود، اختلافاتی میان تعداد افرادی که مسئول چک‌کردن مدارک بوده و افرادی که آرا را برای نخستین بار شمارش می‌کردند وجود داشت. یکی از خبرنگاران حاضر در این حوزه اظهار داشت: «تعداد مسئولین این حوزه بسیار کم بوده اما در هر حال انتخابات در آن برگزار شد. شمارش نهایی دستکم سه بار انجام شد و مردم در پایان بسیار ناامید شده بودند.»
مری آن‌دورست، یکی از دموکرات‌های حوزه دس‌موینز از حضور 492 رای‌دهنده در این حوزه خبر داد در حالی که تنها تعدادی انگشت‌شمار بعنوان مسئول نظارت و بررسی در این حوزه تعیین شده بودند. وی افزود: «مکان رای‌گیری بیش از حد بزرگ بود و به آسانی قابل پیش‌بینی بود که افراد زیادی برای رای دادن به آنجا خواهند آمد. صف‌های مردم در سراسر راهروها و تا بیرون درهای خروجی کشیده شده و زمان بررسی مدارک یک ساعت بطور می‌انجامید. جمهوری‌خواهان نیز در آنجا نشسته بودند و به سخنرانی گوش می‌دادند. اگر از این جمعیت گوشی‌های هوشمند را نادیده می‌گرفتید، تصور می‌کردید که در سال 1820 هستید و ما نیز نقش کشاورزانی را داشتیم که در سالن کلیسا نشسته‌اند. واقعا ما در قرن 21 هستیم؟ من دیگر در انتخابات‌ها فعالیتی نخواهم کرد مگر آنکه این وضعیت دموکرات‌ها تغییر کند.»
* در انتخابات آمریکا، مردم مستقیما به نامزدها رأی نمی‌دهند، بلکه به افرادی رأی می‌دهند که اصطلاحا وکیل (نایب/ delegate) خوانده می‌شوند. این وکلا که اغلب آن‌ها از ابتدا حمایت خود از یک نامزد خاص را مشخص می‌کنند و برخی از آن‌ها نیز در انتخاب نهایی خود آزاد و اصطلاحا «غیر متعهد» به یک نامزد هستند، نهایتا پیروز انتخابات را مشخص می‌کنند. در رقابت درون حزبی دموکرات‌ها، بر اساس شمار آرای هر نامزد، به وی وکیل (delegate) تخصیص می‌یابد.
* رقابت‌های درون حزبی دموکرات‌ها، به دو نوع «انجمن حزبی» و «انتخابات درون حزبی» برگزار می‌شود که این مسئله در هر ایالت متفاوت است. در ایالت آیووا، انتخاب برنده در جریان نشست انجمن‌های حزبی صورت می‌گیرد. در این نشست‌ها، بعد از یک مباحثه بین حامیان هر نامزد، نهایتا حاضران بدون انداختن رأی در صندوق و تنها با بالا بردن دست، حمایت خود را از هر نامزد اعلام می‌کنند، به همین جهت در پایان فرآیند برگه رأیی برای شمارش وجود ندارد و تنها ملاک آمارهای ثبت شده از سوی رئیس هر حوزه است.
در این گزارش که به قلم «جنیفر جاکوبز» نوشته شده، آمده است: این گزارش بازبینی سناریوی کابوس‌وار آیوواست، گزارشی از هرج‌ومرج در حوزه‌ها و اشکالات کامپیوتری که ابهامات زیادی را درباره صحت و دقت شمارش آرا و اعلام فرد پیروز ایجاد نموده است. این‌بار نوبت دموکرات‌ها بود و نه جمهوری‌خواهان. زمانی که هیلاری کلینتون در حال پایکوبی در نیوهمپشایر به مناسبت پیروزی در آیووا بود، مشاوران برنی سندرز سوالاتی را (در خصوص صحت انتخابات) مطرح کرده و خواستار بازبینی آن شدند. رییس حزب دموکراتیک در آیووا با این درخواست مخالفت کرده و اعلام نمود که «نتایج نهایی شده است».
چنین وضعیتی در انتخابات درون‌حزبی سال 2012 در جبهه جمهوری‌خواهان وجود داشت؛ هنگامی که یک برنده (میت رامنی با 8 رای) در شب انتخابات پیروز اعلام شد اما بررسی دقیق‌تر برگه‌های رای نشان داد که فرد دیگری حائز آرای بیشتر بوده است (ریک سانتوروم با 34 رای).
نتایج برخی حوزه‌ها همچنان مفقود مانده است. همانند مقامات جمهوری‌خواه در انتخابات درون‌حزبی سال 2012، مقامات حزب دموکرات در آیووا در سال 2016 نیز از نخستین ساعات صبح روز بعد انتخابات، تلاش خود برای شمارش آرا از چند حوزه‌ای که با تاخیر نتایج خود را اعلام کرده بودند، آغاز کردند. اما در ساعت 2:30 دقیقه صبح سه‌شنبه، «اندی مک‌گوایر» رییس حزب دموکراتیک آیووا اعلام کرد که براساس نتایج آرای 1682 حوزه از 1683 حوزه انتخابیه، هیلاری کلینتون با اختلافی نه‌چندان زیاد پیروز شده است.
صبح روز بعد و درحالی که رای‌دهندگان در حوزه دموکراتیک اعلام‌نتیجه نشده، منتظر شنیدن نتایج آرای خود توسط مقامات این حزب بودند، سندرز فرد پیروز در این حوزه (حوزه دس‌موینز، شماره42) اعلام شد. حزب دموکرات در آیووا اعلام کرد که شمارش نهایی آرا در تمامی حوزه‌های ایالتی بدین شکل بوده است:
کلینتون: 700.59 (بر اساس نسبت رأی)
سندرز: 696.82 (بر اساس نسبت رأی)
اختلافی 3.77 رایی میان کلینتون که بیشترین انتظار برای انتخاب وی از میان دموکرات‌ها وجود داشت و سندرز که تا یک سال پیش چندان شهرتی در آیووا نداشت، اعلام گردید. مشاوران کمپین سندرز اعلام کردند که اختلافاتی میان شمارش‌ها در تعداد و سطح حوزه‌ها به (مرکز) حزب در ایالت گزارش شده است.
حزب دموکرات در آیووا برخلاف جمهوری‌خواهان برنده را بر اساس شمارش آرا محاسبه نمی‌کند، بلکه طبق معادله نسبت تعداد وکلا (delegate equivalents)* با برخی فرمول‌های ریاضی تعیین می‌نمایند. سردرگمی در این خصوص به اندازه‌ای بود که بسیاری از افراد را درباره وقوع اشتباه ظنین کند.
رانیا باتریک سخنگوی سندرز در این‌باره گفت: «ما احساس می‌کنیم که احتمال بسیار زیادی وجود دارد. اینگونه نیست که ما فکر کنیم چنین اتفاقی عمدا روی داده بلکه احتمال بروز اشتباه انسانی وجود دارد.»
تیم سندرز دارای برنامه‌‌ای است که براساس آن، حامیان و داوطلبان میتوانند نتایج در سطح حوزه‌ها را مستقیما به کمپین ارسال کنند. همزمان روسای انتخابات درون‌حزبی، نتایج رسمی خود را از طریق یک برنامه ویژه ساخته شده توسط مایکروسافت و یا از طریق تلفن به (مرکز) حزب در ایالت می‌فرستند. دستیاران سندرز امیدوارند در نشستی با احزاب ایالت، اسناد رای‌گیری حوزه‌ها را بازبینی کنند.
در حالی که سندرز خواستار بررسی مجدد آرا شد، پاسخ به این درخواست از سوی مک‌گوایر «نه» بود. وی در بیانیه ساعت 2:30 دقیقه بامداد خود اعلام کرد: «هیلاری کلینتون 699.57، برنی سندرز 695.49، مارتین اومالی 7.68 و (نامزدهای) غیرمتعهد به حزب 0.46 نسبت وکالت کسب کرده‌اند. ما هنوز نتایج یک حوزه را در اختیار نداریم، حوزه‌ای که دارای 2.28 نسبت وکالت می‌باشد. نتایج نهایی هنگامی که نتیجه این حوزه نیز توسط روسای آن اعلام شود، گزارش داده خواهد شد.» تیم کلینتون با مانور سریع بر این خبر اعلام کردند که هیچ‌چیزی نمی‌تواند این نتیجه را تغییر دهد.
مت پل، مدیر کمپین کلینتون در آیووا در بیانیه‌ای در ساعت 2:35 دقیقه بامداد اعلام کرد: «هیلاری کلینتون پس از گزارش کامل و تجزیه و تحلیل نتایج در آیووا پیروز شده و هیچ تردیدی در این زمینه وجود ندارد. کلینتون با موفقیت توانست بخش اعظمی از آرای ایالت را به خود اختصاص دهد. طبق آمارها هیچ اطلاعاتی برای ایجاد تغییر در این نتیجه و پیشتازی سندرز وجود نداشته است.»
مک‌گوایر نیز بعدازظهر سه‌شنبه اظهارات خود درباره عدم‌امکان اشتباه در شمارش آرا را تکرار کرد. کلینتون که در سال 2008 انتظار پیروزی در آیووا را داشت روز سه‌شنبه بالاخره این موفقیت را بدست آورد. وی در گردهمایی تبلیغاتی‌اش در نیوهمپشایر، ایالت بعدی برگزارکننده انتخابات درون‌حزبی گفت: «من می‌توانم به شما بگویم که در آیووا یک بار برنده شده‌ام و یک بار (در سال 2008) شکست‌خورده‌ام، اما برنده بودن بهتر است.»
اما این اظهارات تردید درباره نتایج انتخابات آیووا را از بین نبرد. استفان اشمیت، ناظر سیاسی قدیمی و استاد دانشگاه ایالتی آیووا در این خصوص تاکید کرد: «سیاست یک ورزش پر برخورد با داورانی اندک است، و آزار مخالفان با سوالاتی در خصوص شفافیت یک انتخابات می‌تواند قویا مضر و مخرب باشد.»
دنیس گلدفورد، استاد دانشگاهی که وضعیت انتخابات‌های درون‌حزبی در آیووا را از نزدیک موردبررسی و مطالعه قرار میدهد نیز اظهار داشت: «در انتخابات رسمی وقوع اختلافات بدیهی است و انتخابات‌های درون‌حزبی از این نوع محسوب نمی‌شوند چرا که توسط دولت برگزار و اداره نشده‌اند. سیستم انتخابات درون‌حزبی به‌گونه‌ای طراحی نشده که ظرفیت بررسی موارد مختلف در آن وجود داشته باشد. در این انتخابات حتی برگه رای نیز وجود ندارد (در مورد دموکرات‌ها) تا در مواردی بتوان تعداد آرا را بازشماری کرد.»*
دموکرات‌ها هرگز ارقام واقعی شمارش آرا را منتشر نکرده و مک‌گوایر نیز اعلام کرد که این‌بار چنین کاری را انجام نخواهد داد. تعیین برنده بر اساس نسبت وکالت و نه شمارش آرا، اصلی‌ترین وجه تمایز میان انجمن‌های حزبی (caucuses) و انتخابات‌های درون حزبی (primaries) است.
همواره در آیووا و نیوهمپشایر چنین وضعیتی وجود داشته و دلیل آن نیز تلاش این دو ایالت برای حفظ جایگاه تعیین‌کننده خود نخستین ایالت و نخستین انتخابات بوده است. گزارشاتی درباره عدم‌مدیریت و نبود رای‌دهنده در بعدازظهر دوشنبه وجود دارد.
مقامات حزب از مشارکت 171109 نفری خبر دادند که در مقایسه با حضور 240 هزار نفری سال 2008 کاهشی محسوس داشته است. رای‌دهندگان دموکرات از وجود صف‌های طولانی، داوطلبان اندک برای برگزاری، فقدان مدیریت و وجود وضعیتی گیج‌کننده خبر دادند. در برخی موارد، مردم بیش از یک ساعت را در صف منتظر بوده تا فقط بدانند حوزه مربوطه آن‌ها در همان ساختمان کجاست. رسیدگی به این وضعیت از ساعت 7 بعدازظهر آغاز شد که بعضا بسیار دیر شده بود. یکی از رای‌دهندگان دموکرات و حامی سندرز از بروز هرج و مرج در حوزه انتخابیه شماره 42 _که آرای آن اعلام نشد_ خبر داد.
پیتر مایرز، فعال مالی و از اعضای جنبش‌های دانشجویی در دانشگاه ایالتی آیووا در این باره گفت: «حوزه انتخابیه شهر آمس رای‌گیری را با دو ساعت تاخیر آغاز نمود و دلیل آن نیز ازدحام جمعیت و روند کند نظارت (بر مدارک افراد) بود. هیچ فردی مقصر این تاخیر نبود. ظرفیت در مکان رای‌گیری مرکز «هارت‌لند سنیور» 115 نفر بود اما 300 نفر در آن حضور داشتند. حتی در برهه‌ای گفته شد که شاید جمعیت به پارکینگ منتقل شوند.
این هرج و مرج تا پایان کار و بااینکه ظرفیت دوبرابر شده بود نیز وجود داشت. هیچ‌کسی برای مدیریت حامیان در آنجا وجود نداشت؛ نهایتا یک خانم باردار شروع به شمارش وکلای سندرز کرد و یک فرد نیز حامیان کلینتون را شمارش کرد. سندرز چهار و کلینتون یک وکیل (delegate) داشت.»
در حوزه ایندیانولا که محل تجمع آن، سالن هوبل در دانشکده سیمپسون بود، اختلافاتی میان تعداد افرادی که مسئول چک‌کردن مدارک بوده و افرادی که آرا را برای نخستین بار شمارش می‌کردند وجود داشت. یکی از خبرنگاران حاضر در این حوزه اظهار داشت: «تعداد مسئولین این حوزه بسیار کم بوده اما در هر حال انتخابات در آن برگزار شد. شمارش نهایی دستکم سه بار انجام شد و مردم در پایان بسیار ناامید شده بودند.»
مری آن‌دورست، یکی از دموکرات‌های حوزه دس‌موینز از حضور 492 رای‌دهنده در این حوزه خبر داد در حالی که تنها تعدادی انگشت‌شمار بعنوان مسئول نظارت و بررسی در این حوزه تعیین شده بودند. وی افزود: «مکان رای‌گیری بیش از حد بزرگ بود و به آسانی قابل پیش‌بینی بود که افراد زیادی برای رای دادن به آنجا خواهند آمد. صف‌های مردم در سراسر راهروها و تا بیرون درهای خروجی کشیده شده و زمان بررسی مدارک یک ساعت بطور می‌انجامید. جمهوری‌خواهان نیز در آنجا نشسته بودند و به سخنرانی گوش می‌دادند. اگر از این جمعیت گوشی‌های هوشمند را نادیده می‌گرفتید، تصور می‌کردید که در سال 1820 هستید و ما نیز نقش کشاورزانی را داشتیم که در سالن کلیسا نشسته‌اند. واقعا ما در قرن 21 هستیم؟ من دیگر در انتخابات‌ها فعالیتی نخواهم کرد مگر آنکه این وضعیت دموکرات‌ها تغییر کند.»
* در انتخابات آمریکا، مردم مستقیما به نامزدها رأی نمی‌دهند، بلکه به افرادی رأی می‌دهند که اصطلاحا وکیل (نایب/ delegate) خوانده می‌شوند. این وکلا که اغلب آن‌ها از ابتدا حمایت خود از یک نامزد خاص را مشخص می‌کنند و برخی از آن‌ها نیز در انتخاب نهایی خود آزاد و اصطلاحا «غیر متعهد» به یک نامزد هستند، نهایتا پیروز انتخابات را مشخص می‌کنند. در رقابت درون حزبی دموکرات‌ها، بر اساس شمار آرای هر نامزد، به وی وکیل (delegate) تخصیص می‌یابد.
* رقابت‌های درون حزبی دموکرات‌ها، به دو نوع «انجمن حزبی» و «انتخابات درون حزبی» برگزار می‌شود که این مسئله در هر ایالت متفاوت است. در ایالت آیووا، انتخاب برنده در جریان نشست انجمن‌های حزبی صورت می‌گیرد. در این نشست‌ها، بعد از یک مباحثه بین حامیان هر نامزد، نهایتا حاضران بدون انداختن رأی در صندوق و تنها با بالا بردن دست، حمایت خود را از هر نامزد اعلام می‌کنند، به همین جهت در پایان فرآیند برگه رأیی برای شمارش وجود ندارد و تنها ملاک آمارهای ثبت شده از سوی رئیس هر حوزه است.
