به گزارش گروه تاریخ مشرق؛ عباس آرام در زمره عناصر مرموز تاریخ سیاسی معاصر ایران است. وی براساس تصویر سندی که در پی می‏ آید یک روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران با مراجعه به نگهبانی مجلس شورای ملی در میدان بهارستان، متن استعفانامه خود را از نمایندگی مجلس سنا به تاریخ 23 بهمن ۱۳۵۷، تسلیم نگهبان می ‏کند.

غلامعباس آرام اصلاً یزدی است و پدرش در جریان واقعه قتل شماری از بهایی‌ها کشته شد. همان جریانی که در خلال آن میرزارضا قناد، پدربزرگ هویدا، متواری شد و به فلسطین نزد عباس افندی رفت. (گفته می ‏شود وجه تسمیه نام غلامعباس به خاطر ارادت به عباس افندی اختیار شده است).

آرام چندی مستخدم قشون انگلیس در کرمان بود. پس از آن به عنوان نظافتچی در بیمارستان انگلیسی‌ها به کار مشغول بود و پس از آن به هند رفت. وی در 26 بهمن ۱۳۰۸ از کنسولگری ایران در هند شناسنامه ایرانی گرفت و چندی به عنوان مترجم زبان انگلیسی در سرکنسولگری ایران در دهلی مشغول به کار شد.

آرام بعدها به استخدام رسمی وزارت امور خارجه درآمد. در یکم بهمن 1314 رایزن سفارت ایران در بغداد شد. سپس سرکنسول و از 8 مرداد 1332 رایزن سفارت ایران در واشنگتن شد. پس از آن هم به عنوان وزیرمختار ایران در واشنگتن معرفی گردید.

آرام در تیر ماه 1335 به سمت مدیرکل سیاسی وزارت امور خارجه منصوب شد و از بهمن 1336 به عنوان سفیر ایران در ژاپن معرفی گردید.

آرام سرانجام در مرداد 1338 به عنوان وزیر امور خارجه در کابینه دکتر منوچهر اقبال برگزیده شد. وی بعدها در کابینه ‏های علی امینی، اسدالله علم، حسنعلی منصور و امیرعباس هویدا نیز سمت وزیر خارجه خود را حفظ کرد و مجموعاً در 5 دوره وزیر خارجه بوده است که در نوع خود منحصر به فرد می ‏باشد.

 آرام از عناصر سرسپرده سیاسی انگلیس در ایران بود. وی در اواخر سال 1359 در تهران دستگیر شد و مدت سه سال در زندان به سر ‏برد. آرام حدود شش ماه پس از آزادی از زندان در اوایل سال ۱۳۶۲ درگذشت. وی تا هنگام فوت همسری اختیار نکرد. متن استعفانامه جالب توجه او چنین است:

شماره .........

اداره .......
پیوست ........

 

جناب آقای دکتر سیدمحمد سجادی، رئیس محترم مجلس سنا

اینجانب بدین‏وسیله استعفای خود را از نمایندگی مجلس سنا تقدیم می‏‌دارد.

با عرض احترام

[امضا]

آرام