به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، شاهكار نقاشي از «داوينچي»، خالق تابلوي «موناليزا»، كه چند سال پيش در يك حراجي شناسايي شد، قرار است نهم ماه نوامبر (18 آبان‌ماه) در گالري ملي لندن به نمايش درآيد.
متخصصان هنري معتقدند مردي كه در اين نقاشي تصوير شده، مسيح (ع) است كه دستي را براي دعا بلند كرده و در دست ديگرش كره‌ي زمين را به صورت نمادين نگه داشته است.
زماني كه اين نقاشي در يك حراجي كشف شد، در وضعيت بدي قرار داشت. خيلي كثيف شده بود و رنگ قسمت‌هايي از آن پاك شده بود.
تاريخدانان هنري سال‌ها از وجود اين تابلو اطلاع داشتند، اما آخرين‌باري كه اين اثر به فروش رسيد، يعني سال 1985، به يكي از شاگردان «لئوناردو» با نام «جيوواني آنتونيو بولترافيو» نسبت داده شده بود. در آن زمان به قيمت 45 پوند و چندي بعد به قيمت 100 دلار خريداري شد.
به گزارش استارتريبيون، گفته مي‌شود صاحبان كنوني اين شاهكار هنري قصد دارند آن را به قيمت 200 ميليون دلار به فروش برسانند.
«لئوناردو داوينچي» در سال 1452 ميلادي در شهر فلورانس ايتاليا متولد شد. او پس از آموختن هنر مجسمه‌سازي به ميلان رفت و پس از بازگشت به فلورانس در مدت چهار سال، تابلوي معروف «موناليزا» را خلق کرد که اكنون در موزه‌ي «لوور» شهر پاريس نگهداري مي‌شود.
وي طراح اوليه صدها اثر معماري و همچنين طرح اوليه هواپيما به‌شمار مي‌رود. يکي از طرح‌هاي ابتکاري او لباس غواصي و زيردريايي جنگي است. او همچنين مسلسل، تانک نظامي، ساعتي که به ساعت داوينچي معروف است، کيلومترشمار و چيزهاي ديگر را اختراع کرد.
«داوينچي» همچنين طراح صدها شاهکار معماري دوره‌ي رنسانس است. از ديگر تابلوهاي مشهور «داوينچي» به تابلوي معروف «شام آخر» مي‌توان اشاره کرد.
«داوينچي» در سال 1503 يا 1504 در ايتاليا شروع به خلق اين اثر هنري كرد و به گفته‌ي «جورجيو واساري»، از معاصران وي، «داوينچي» پس از چهار سال كار به روي اين تابلو، آن را نيمه‌تمام رها كرد، اما سه سال بعد، پس از سفر به پاريس آن را دوباره از سرگرفت و مدتي پيش از مرگ در سال 1519 آن را به اتمام رساند.
«داوينچي» در سال 1616 به دعوت پادشاه فرانكو اول اين تابلو را از ايتاليا به فرانسه برد و پس از مرگ، پادشاه فرانكو آن را خريداري كرد تا آن كه بعدها در اختيار لويي چهاردهم قرار گرفت.
لويي چهاردهم شاهكار «داوينچي» را به كاخ ورساي منتقل كرد و پس از انقلاب فرانسه در موزه‌ي «لوور» جاي گرفت، اما بعدها ناپلئون اول آن را به اتاق خواب خود منتقل كرد؛ هرچند بار ديگر به موزه‌ي «لوور» بازگشت.
گمانه‌زني‌هاي زيادي درباره‌ي مدل و چشم‌انداز اين تابلو نقاشي وجود دارد، مثلا اين‌كه «داوينچي» در خلق اين اثر كمال صداقت را داشته و در به تصويركشيدن زيبايي اين زن اغراق نكرده است و يا اين‌كه به ادعاي كارشناسان هنري چين، زمينه‌هاي پشت تصوير برگرفته از نقاشي‌هاي چيني است. عنوان اين نقاشي نشات گرفته از توضيحي است كه «جروجيو واساري» در شرح حال خود از «داوينچي»، 31 سال پس از مرگ او نوشت.
وي معتقد بود كه «داوينچي» اين نقاشي را براي «فرانچسكو دل ژكوند»، تاجر ابريشم اهل فلورانس كشيد و پرتره‌ي همسر وي، «موناليزا» بوده است.
اين تابلوي نقاشي با ابعاد 77 در 53 سانتيمتر است. نسخه‌اي را که او تهيه کرده بود از نسخه‌ي فعلي، بزرگتر بود چرا که در گذر زمان دو ستون از طرفين چپ و راست اين تابلو بريده شده است. به همين دليل به هيچ وجه مشخص نيست که «موناليزا» در اين تابلو نشسته‌است. همچنين بايد اشاره کرد که بسياري از قسمت‌هاي اين تابلو به مرور زمان خراب و يا دوباره نقاشي شده است. اما با اين وجود شخصيت اصلي نقاشي همچنان محفوظ مانده است.
شهرت تابلوي «موناليزا» در 22 اوت 1911 پس از سرقت در موزه‌ي «لوور» دو چندان شد. پليس فرانسه در بازجويي‌هاي خود حتي «پابلو پيكاسو» را نيز احضار كرد. در حالي گمان مي‌رفت كه اين شاهكار بي‌نظير ديگر براي هميشه از دست رفته است، دو سال بعد سارق واقعي كه از كارمندان موزه بود، شناسايي و دستگير شد. وي قصد داشت اين تابلو را به مسوولان موزه‌ي فلورانس بفروشد. «موناليزا» در سراسر گالري‌هاي ايتاليا به نمايش درآمد و پس از آن در سال 1913 به «لوور» بازگشت.
