به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، مثال هندوستان کشور 72 ملت را به احتمال فراوان اکثر فارسی زبانان تا به امروز شنیده اند. این مثال دلالت بر انواع فرهنگ ها و مذاهب موجود در این کشور پهناور دارد. این کشور عظیم و یا به عبارتی شبه قاره، دومین کشور پر جمعیت جهان بعد از چین محسوب شده و در سالهای اخیر رشد اقتصادی قابل توجه را تجربه کرده است.

ارتش هندوستان نیز از جمله بزرگترین ارتش های جهان بوده و این کشور در حال حاضر مقام بزرگترین وارد کننده تسلیحات در جهان را کسب کرده است. اما جالب است بدانید که ارتش هندوستان به مانند ضرب المثل معروف فارسی که در ابتدا به آن اشاره شد دقیقا از جنگ افزارهای ساخت اکثر کشورهای جهان پر شده است. به نوعی می توان هند را در این زمینه یک مثال بی همتا در جهان به حساب آورد. در این مطلب نگاهی به برخی از تجهیزات گوناگون در ارتش هندوستان خواهیم داشت.

نیروی زمینی

در بخش نیروی زمینی ارتش هندوستان شاید جالب ترین بخش مربوط به سلاح های سبک و انفرادی باشد. جشنواره ای از سلاح های سبک در ارتش هندوستان دیده می شود. برای نمونه در سلاح های هجومی AK-47 و AK-103 روسی ، Tavor ساخت رژیم صهیونیستی، M4 آمریکایی ، T91 ساخت تایوان و FN2000 بلژیکی و چند نمونه هندی در خدمت نیروهای مسلح هستند.

با کمی انحراف از بحث باید یادآور شد که با وجود این حجم از نام های مهم، در بخش سلاح سبک، پلیس این کشور در بسیاری از موارد همچنان از مدلی از سلاح گلنگدنی لی انفیلد انگلیسی استفاده می کند که طراحی آن به زمان جنگ اول جهانی باز می گردد!

در بخش تیربار و تفنگ های تک تیرانداز نیز سلاح های مختلفی ساخت بلژیک، آلمان ، روسیه و آمریکا در نیروی زمینی هند دیده می شود. هندوستان پروژه سلاح بومی را نیز در توسعه دارد تا در تمامی بخش ها مثل سلاح هجومی ، مسلسل های سبک و سنگین و همچنین تک تیراندازها در کالیبر مختلف نمونه های هندی را جایگزین کند که البته هنوز این برنامه به ثمر نرسیده است.

در سلاح های سنگین زمینی تانک اصلی این کشور را تی 72 و تی 90 روسی تشکیل می دهند. اما در این بخش هندی ها دارای یک برنامه بومی هستند که به نوعی در زمان صرف شده برای آن رکورددار است. تانک بومی هندوستان به نام آرجون برنامه است که تقریبا از مراحل اولیه تا تولید نهایی آن نزدیک به 37 سال طول کشیده و ترکیبی از فناوری های غربی، شرقی و هندی در آن به کار رفته است.

آرجون 1 بعد از تولید 119 دستگاه از آن به ارتش تحویل شد و حالا ارتش هند 270 دستگاه از مدل 2 این تانک را نیز به ثبت رسانده است.

در بحث توپخانه نیز هندی ها ترکیبی از سامانه های هندی، روسی و آمریکایی و حتی کره ای را به کار می برند.راکت انداز اسمرچ و توپ 130 میلی متری ام 46  روسی ، توپهای سوئدی FH77/B و سامانه های هندی مثل توپ Dhanush  و راکت اندازهای Pinaka   از جمله سامانه هایی هستند که در بخش توپخانه ای ارتش هند به کار می رود.

توپ خودکششی K-9 ساخت کره جنوبی و ام 777 آمریکایی از جمله سامانه های جدیدی است که هندی ها سفارش داده و به زودی تحویل می گیرند.

نیروی دریایی

در دریا هم وضع کم و بیش به همین صورت ادامه دارد. شناورهای هندی عمدتا در بخش بدنه در داخل این کشور ساخته می شوند اما در بخش رادار و تسلیحات در حجم زیادی هندی ها به خارج وابسته هستند. در زیر دریا هندی ها زیردریایی های دیزل الکتریک کلاس کیلو ساخت روسیه و تایپ 209 آلمانی را در اختیار دارند. اخیرا صنایع دریایی هند تحویل زیردریایی های کلاس عقرب که در حقیقت ساخت فرانسه بوده و در این کشور منتاژ شده است را به نیروی دریایی این کشور آغاز کرده است.

اما هندی ها در این بخش به دنبال خرید 6 فروند زیردریایی دیزل الکتریک دیگر نیز هستند. طرح هایی از آلمان، سوئد، ایتالیا، فرانسه و روسیه در قالب طرح  Project 75I به این کشور ارائه شده است ولی هنوز برنده این طرح مشخص نشده است. در صورتی که طرح های پیشنهادی از سوئد یا ایتالیا در این رقابت به پیروزی برسند بر تنوع یگان زیرسطحی هند افزوده خواهد شد.

در عین حال هندی ها یک فروند زیردریایی اتمی تهاجمی از کلاس آکولا ساخت شوروی سابق را نیز به صورت اجاره ای از روسیه دریافت کرده و در خدمت دارند. هندی ها به دنبال ساخت 6 فروند زیردریایی تهاجمی اتمی بومی نیز هستند که البته جزئیات زیادی از طرح آن هنوز منتشر نشده است.

در بخش شناورهای سطحی بخش عمده طراحی و ساخت بدنه شناورها در خود هندوستان انجام می شود ، اما در مسائلی مثل سلاح و سامانه های الکترونیکی وابستگی شدیدی به روسیه و رژیم صهیونیستی دارد. در حال حاضر انواع موشک های تهاجمی و ضد هوایی در نیروی دریایی هند وجود دارد که از آن میان می توان به هارپون آمریکایی، اگزوست فرانسوی و کلاب روسی اشاره کرد. برنامه موشک براهموس نیز با کمک روسیه و بر پایه موشک یاخونت توسعه یافته است.

در حقیقت در بخش شناورهای سطحی و زیر سطحی نیز باز هم با وجود حجم زیادی از فناوری های شرقی، غربی و هندی مواجه هستیم. اما شاید یکی از جالب ترین بخش ها در نیروهای مسلح هندوستان که به نوعی در هیچ کجای جهان دیده نشود بحث هواپیماهای گشت دریایی هندی است. تا چند سال پیش هندی ها از دو مدل هواپیمای روسی Tu-142 و Il-38 استفاده می کردند و همچنان نیز این دو سامانه در خدمت هندی ها هستند.

اما در سالهای اخیر هواپیمای گشت دریایی آمریکایی P-8 ساخت آمریکا نیز به این نیرو پیوسته و در کنار این دو پرنده روسی به خدمت مشغول است. بر روی ناوهواپیمابر هندی نیز جنگنده های انگلیسی هاریر و روسی میگ 29 کا فعال هستند.

نیروی هوایی

اما اوج داستان های عجیب و غریب در ارتش هندوستان مربوط به نیروی هوایی است. جایی که بدون شک ترکیبی از جالبترین جنگنده های دنیا را در آن دیده می شود. در حال حاضر بخش عمده توان رزمی خط یک نیروی هوایی هند را جنگنده های سوخوی 30 تشکیل می دهند. جنگنده های میگ 29 روسی ، میراژ 2000 فرانسوی و جگوار انگلیسی بخش دیگری از ناوگان هوایی هندوستان را تشکیل می دهد.

جنگنده های میگ 21 و میگ 27 نیروی هوایی هند قرار است با دو مدل جایگزین شوند. یکی بحث معامله جنگنده میان وزن است که شاید تبدیل به یکی از پر بحث ترین برنامه های خرید نظامی در تاریخ بدل شده و در نهایت نیز تا به امروز به هیچ نقطه مشخصی نرسیده است.

هندی ها در قراردادی که نهایتا ارزشی در حدود 20 میلیارد پیدا کرد به دنبال خرید حدود 126 فروند جنگنده بود. در این رقابت هواپیماهای میگ 35 از روسیه، گریپین از سوئد، اف 16 و اف 18 از آمریکا، رافال از فرانسه و یوروفایتر تایفون از کنسرسیوم اروپایی در این رقابت شرکت کردند.

در نهایت اعلام شد که رافال فرانسوی در این رقابت به پیروزی رسیده است اما بعد از مدتها مذاکره در نهایت فرانسه و هند بر سر تنها 36 فروند رافال به توافق رسیدند و این پروژه بزرگ رسما از طرف دولت هند لغو شد. البته در حال حاضر خرید همین 36 فروند نیز هنوز نهایی نشده و حتی اخباری از پیشنهاد شرکت های آمریکایی برای تولید اف 16 و یا اف 18 در خاک هندوستان به گوش می رسد.

بخش دیگر از تلاش برای نوسازی نیروی هوایی هند بر عهده جنگنده بومی "تجاس" است. این برنامه نیز بعد از نزدیک به بیش از سه دهه و کمک بسیاری از کشورهای صاحب سبک مثل آمریکا، فرانسه و روسیه هنوز به مرحله تولید انبوه نرسیده است. این هواپیمای تک موتوره سبک وزن گلچینی از فناوری های غربی و شرقی را در خود جای داده است. البته این تاخیرها انتقادات زیادی در دورن هندوستان بدنبال داشته و کارشناسان درباره کاهش شدید توان نیروی هوایی این کشور هشدار دادند.

در بخش جنگنده نسل پنجم نیز هندی ها در مشارکت با روسیه در طرحی موسوم به "فاگفا" هستند که بر اساس جنگنده پاکفای روسی توسعه یافته است.

در بخش ترابری هم داستان جالبی وجود دارد. در ناوگان هندی هواپیماهای روسی مثل ایلوشین 76 و آنتونوف 32 حضور دارند و در عین حال هواپیماهای ترابری آمریکایی C-17 و C-130  نیز در سالهای اخیر به ناوگان هندی ها اضافه شده است. هندی ها همچین به دنبال خرید هواپیمای C-295 از شرکت ایرباس نیز هستند که یک هواپیمای ترابری تاکتیکی است.

ناوگان بالگردی

ناوگان هلی کوپتری ارتش هندوستان نیازمند یک توجه مجزاست. در ارتش هندوستان انواع و اقسام بالگردها حضور داشته و بالگردهای جدیدی نیز به زودی به این ناوگان اضافه می شوند.

 بالگردهایی مثل میل 8 و میل 17 و میل 26 و کاموف 31 ساخت روسیه، نمونه های هندی مثل Dhruv  و LCH در کنار چند مدل سبک فرانسوی ، بالگرد انگلیسی سی کینگ در حال حاضر بخش عمده ناوگان بالگردی ارتش هند را تشکیل می دهند.

 در عین حال هندی ها قرارداد خرید بالگردهای ترابری شینوک و تهاجمی آپاچی را نیز با آمریکا امضا کرده و به زودی آنها را نیز وارد ناوگان می کنند.

آیا این ارتش توان جنگ دارد؟

آنچه که در پایان باید به آن پرداخت این نکته است که هندوستان در حال حاضر با دو تهدید عمده که یکی پاکستان و دیگر چین است رو به رو می باشد. بسیاری اعتقاد دارند که توان فعلی هندوستان برای شکست پاکستان در یک جنگ غیر اتمی کفایت کرده و شواهد و آمار روی کاغذ هم اینچین نشان می دهد. اما در برابر حریف قدرتمندی به نام چین، مسلما هندی ها مشکلات بزرگی خواهند داشت.

با شروع یک جنگ در برابر یک ابرقدرت به نام چین، ارتش هندوستان به سرعت نیاز تامین قطعات یدکی و پشتیبانی کشورهای سازنده را برای این ناوگان عظیم و متفاوت خود خواهد داشت. حال تصور کنیم آیا تمام کشورهای صادر کننده سلاح به هندوستان یک نظر را درباره این جنگ خواهند داشت ؟ آیا کشوری مثل روسیه و یا اروپایی ها که دارای روابط بسیار گسترده اقتصادی با چین هستند به راحتی به هند کمک خواهند کرد؟

مسئله بعدی، مشکلات و هزینه های فراوانی است که تعمیر و نگهداری و همچین آموزش برای این ناوگان متفاوت ایجاد می کند. علاقمندان به صنایع و علوم نظامی اطلاع دارند که در بسیاری از مکاتب طراحی و ساخت سلاح در شرق و غرب دنیا، تفکرات کاملا متفاوتی وجود دارد و در کنار هم قراردادن تمام این سخت افزارها، آماده کردن خدمه برای استفاده و سرویس آنها و در نهایت شبکه کردن و نتیجه گرفتن از این سامانه های کاملا متفاوت امری بسیاری سخت، زمان بر و در عین حال گرانقیمت است.

در عین حال، بسیاری از کارشناسان فساد بالای اداری حاکم در هندوستان را یکی از دلایل این نوع خریدها دانسته و معتقدند یه دلیل سود بالای دلالی سلاح و رشوه های دریافتی از شرکت های داخلی و خارجی اسلحه سازی، این روند در هند همچنان ادامه خواهد داشت.