گروه بین‌الملل مشرق - یکی از اعضای مجلس شورای عربستان سعودی افشا کرد که 3 عامل «استبداد سیاسی»، «استبداد دینی» و «فساد» موجب مهاجرت یک میلیون شهروند عربستانی از کشور شده اند که 5 درصد از جمعیت عربستان را تشکیل می دهد و نکته مهم این است که این رقم در حال افزایش است.
به گفته این عضو مجلس شورای عربستان، ثروتمندان سعودی به بهانه سفر به خارج به لطف اموال و دارایی های خود و دانشجویان به بهانه ادامه تحصیل پس از خروج از کشور، از بازگشت سر باز می زنند و در این میان فقرا و مستمندان از خدا طلب فرج می کنند، چون شرایط در کشوری همچون عربستان به دلیل حاکمیت افراط گرایی و خشونت بر تمام بخش های آن که اجازه کوچک ترین اظهار نظر و بیان عقیده و دیدگاه را به فرد نمی دهد، به وضعیت طاقت فرسا و غیر قابل سکونتی تبدیل شده است.
در حالی که حکومت آل سعود در اوج ضعف و ناتوانی به سر می برد، برای سرپوش نهادن بر این ضعف، سرکوب ها را دو چندان کرده، به همین دلیل شاهد افزایش اعدام ها در این کشور هستیم و این موضوعی است که سازمان ها و نهادهای بین المللی حقوق بشری در گزارش های خود به آن اشاره کرده اند.
بازتاب بحران های اقتصادی متعددی که کشور عربستان را درگیر خود کرده، بیکاری میلون ها جوان تحصیلکرده با مدارک دانشگاهی بالا، میلیون ها شهروند بی خانمان، میلیون ها شهروند قرار گرفته زیر خط فقر و میلیون ها جوان مجردی است که توان تشکیل خانواده را ندارند (4 میلیون جوان عربستانی)، در کنار میلیون ها جوان اعزب است (حداقل 4 میلیون جوان که بنابر دلایلی از همسران خود جدا شده اند).
در چنین شرایطی که بحران های اقتصادی، جامعه عربستان را به شدت تضعیف کرده، 3 عامل فساد در تمام انواع و اشکال آن، تروریسم و خشونت موجب شده تا جامعه از هم گیسخته عربستان، بیش از پیش در باتلاق زوال و فروپاشی فرو رود و مردم این کشور، به کوچکترین اصلاح سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فکری، اعتقادی یا دینی امیدوار نباشند.
در این فضای خفقان آور، روزی نیست که آل سعود، نبردی را با کشوری آغاز نکنند و درب خصومت و دشمنی با همسایگان را نگشاید. هنوز نبرد آل سعود با ابزار «القاعده» در عراق پایان نیافته بود که بحران سوریه کلید زده شد و هنوز سرنوشت این بحران مشخص نشده بود که سعودی ها، یمن را درگیر خودکامگی های خود کردند، در حالی که در کنار این دو بحران بسیار مهم، دستی بر آتش بحران های ایجاد شده در لبنان و ایران نیز دارند و در این بین تمام تلاش خود را به کار می برند تا دیگر کشورها از جمله شیوخ عرب حوزه خلیج فارس را هم به ورطه ای که در آن گرفتار آمده اند، بکشانند.
به همین دلیل است که در عربستان هیچ قدرتی بالاتر از قدرت شمشیر ستمگران و هیچ صدایی جز صدای ضجه و ناله مظلومان به گوش نمی رسد. در این چنین شرایطی آیا مهاجرت یک میلیون عربستانی و گرفتن پناهندگی در کشورهای دیگر برای اقامت در آنها عجیب و غافلگیر کننده است؟
عیسی الغیث
این موضوع موجب شده تا «عیسی الغیث»، قاضی سابق سعودی و عضو مجلس شورای عربستان به شدت اوضاع حاکم بر کشوری که آن را مسلمان، با ثبات و ثروتمند از حیث دارا بودن منابع نفتی توصیف می کند، زیر سوال برد و خواهان تحقیق در این خصوص جهت مقابله با توسعه و گسترش این پدیده شود. اگرچه ما بر این باوریم که دلایل به خوبی روشن و شفاف هستند و بر هیچ کس پوشیده نیستند، اما هیچ مقام و منصبی جرأت بیان آن را ندارد.
با این حال «خلود الفهد»، نویسنده و کارشناس امور اجتماعی عربستان در حدیثی مکرر تاکید می کند که نبود آزادی های عمومی و تحمیل خط مشی و دیدگاه فکری و اعتقادی خاص بر تمام طیف ها و گروه های جامعه، موجب شکل گیری و حاکمیت نظامی مستبد بر کشور شده که کوچک ترین مخالفت با خویش را بر نمی تابد.
پس از نظام مستبد، باید به حاکمیت مفتی های وهابی اشاره کرد تا اگر روزنه و کور سوی آزادی در جامعه از نگاه حکومت مستبدانه آل سعود باز مانده باشد، آنها با فتواهای عجیب و غریب خویش، این روزنه ها را مسدود و حلقه فشار بر جامعه را تنگ تر کنند.
از سوی دیگر، «سلطان الجمیری»، روزنامه نگار عربستانی به عامل «فقر» اشاره و تاکید می کند، در حالی که حکومت به نام سیاست و مفتی های وهابی به نام دین جامعه را به سمت فروپاشی و تباهی سوق می دهد، «فقر» بسیاری از اقشار جامعه را درگیر خود کرده و هم اکنون مهمترین چالش معیشتی عربستانی هاست، آن هم در حالی که مردم عربستان به خوبی می دانند که کشورشان دارای چه منابع و ثروت های ملی است و چه درآمدهایی از این ثروت های ملی کسب می کند، اما تمام آنها به حساب خاندانی می رود که خود را حاکم بر سرنوشت مردم و کشور می دانند.
«وحید الغامدی»، دیگر روزنامه نگار عربستانی به «افراط گرایی» و «تندروی» به عنوان یکی از عوامل افزایش روند مهاجرت از کشور اشاره و تاکید می کند که افراط گرایی در عربستان موجب «طایفه گرایی»، «تکفیر» و «به مرز انفجار رسیدن» جامعه شده است.
«عیسی الحلیان»، روزنامه نگار عربستانی درباره پدیده مهاجرت شهروندان عربستانی به گفته یکی از این مهاجران اشاره و آن را نقل می کند که گفته بود: «من برای اینکه زندگی کنم، مهاجرت کردم، نه برای کسب درآمد بیشتر» و نتیجه می گیرد که مهاجرت این افراد بیش از آنکه بعد اقتصادی و یا به دلیل فقر باشد، برای به دست آوردن زندگی آزاد و با کرامت صورت می گیرد، زندگی که در آن آزادی فردی و حرمت و کرامت بشری زیر پا گذاشته نشود.
به همین دلیل به اعتقاد الحلیان کشور عربستان هم اکنون از سوی تمام طیف ها و اقشار جامعه پس زده می شود و حتی افراد دارای گرایشات داعشی و القاعده ای نیز دوست ندارند، در این کشور زندگی کنند.
و در حالی که «محمد الحمزه»، نویسنده و کارشناس عربستانی به این نکته اشاره می کند که اغلب افرادی که از عربستان مهاجرت کرده اند، دارای تخصص ها و مهارت های ویژه ای مانند پزشکی، مهندسی، تدریس در دانشگاه ها، تجارت و بازرگانی، سرمایه گذاری و تحقیق و پژوهش بوده اند، به گونه ای که هم اکنون دبی به تنهایی بیش از یک صد هزار نفر از این شهروندان عربستانی را در خود جای داده، تاکید می کند: طبیعی است در کشوری که با فقر، بیکاری، فساد مالی و اداری، نبود آزادی و عدالت اجتماعی دست به گریبان باشد و مشتی مفتی وهابی در جامعه آن جولان دهند و خون مردم آن را همچون زالو بمکند، شاهد بروز پدیده مهاجرت نیز باشیم.
هم اکنون بسیاری از مردم عربستان به این باور رسیده اند، مهاجرت نیز همچون فریضه «حج» برای کسانی که توانایی مالی آن را دارند، فریضه ای واجب است تا خود را از جهنمی که آل سعود و مفتی های وهابی در عربستان ساخته اند، نجات دهند.
گزارش ها خاطر نشان می کند که مهاجرت در میان مردان عربستانی بیش از زنان این کشور مشاهده می شود که دلیل آن نیز قابل فهم است و به قید و بندهایی باز می گردد که حکومت سعودی برای زنان وضع کرده است.
به گفته این عضو مجلس شورای عربستان، ثروتمندان سعودی به بهانه سفر به خارج به لطف اموال و دارایی های خود و دانشجویان به بهانه ادامه تحصیل پس از خروج از کشور، از بازگشت سر باز می زنند و در این میان فقرا و مستمندان از خدا طلب فرج می کنند، چون شرایط در کشوری همچون عربستان به دلیل حاکمیت افراط گرایی و خشونت بر تمام بخش های آن که اجازه کوچک ترین اظهار نظر و بیان عقیده و دیدگاه را به فرد نمی دهد، به وضعیت طاقت فرسا و غیر قابل سکونتی تبدیل شده است.
در حالی که حکومت آل سعود در اوج ضعف و ناتوانی به سر می برد، برای سرپوش نهادن بر این ضعف، سرکوب ها را دو چندان کرده، به همین دلیل شاهد افزایش اعدام ها در این کشور هستیم و این موضوعی است که سازمان ها و نهادهای بین المللی حقوق بشری در گزارش های خود به آن اشاره کرده اند.
بازتاب بحران های اقتصادی متعددی که کشور عربستان را درگیر خود کرده، بیکاری میلون ها جوان تحصیلکرده با مدارک دانشگاهی بالا، میلیون ها شهروند بی خانمان، میلیون ها شهروند قرار گرفته زیر خط فقر و میلیون ها جوان مجردی است که توان تشکیل خانواده را ندارند (4 میلیون جوان عربستانی)، در کنار میلیون ها جوان اعزب است (حداقل 4 میلیون جوان که بنابر دلایلی از همسران خود جدا شده اند).
در چنین شرایطی که بحران های اقتصادی، جامعه عربستان را به شدت تضعیف کرده، 3 عامل فساد در تمام انواع و اشکال آن، تروریسم و خشونت موجب شده تا جامعه از هم گیسخته عربستان، بیش از پیش در باتلاق زوال و فروپاشی فرو رود و مردم این کشور، به کوچکترین اصلاح سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فکری، اعتقادی یا دینی امیدوار نباشند.
در این فضای خفقان آور، روزی نیست که آل سعود، نبردی را با کشوری آغاز نکنند و درب خصومت و دشمنی با همسایگان را نگشاید. هنوز نبرد آل سعود با ابزار «القاعده» در عراق پایان نیافته بود که بحران سوریه کلید زده شد و هنوز سرنوشت این بحران مشخص نشده بود که سعودی ها، یمن را درگیر خودکامگی های خود کردند، در حالی که در کنار این دو بحران بسیار مهم، دستی بر آتش بحران های ایجاد شده در لبنان و ایران نیز دارند و در این بین تمام تلاش خود را به کار می برند تا دیگر کشورها از جمله شیوخ عرب حوزه خلیج فارس را هم به ورطه ای که در آن گرفتار آمده اند، بکشانند.
به همین دلیل است که در عربستان هیچ قدرتی بالاتر از قدرت شمشیر ستمگران و هیچ صدایی جز صدای ضجه و ناله مظلومان به گوش نمی رسد. در این چنین شرایطی آیا مهاجرت یک میلیون عربستانی و گرفتن پناهندگی در کشورهای دیگر برای اقامت در آنها عجیب و غافلگیر کننده است؟
عیسی الغیث
با این حال «خلود الفهد»، نویسنده و کارشناس امور اجتماعی عربستان در حدیثی مکرر تاکید می کند که نبود آزادی های عمومی و تحمیل خط مشی و دیدگاه فکری و اعتقادی خاص بر تمام طیف ها و گروه های جامعه، موجب شکل گیری و حاکمیت نظامی مستبد بر کشور شده که کوچک ترین مخالفت با خویش را بر نمی تابد.
پس از نظام مستبد، باید به حاکمیت مفتی های وهابی اشاره کرد تا اگر روزنه و کور سوی آزادی در جامعه از نگاه حکومت مستبدانه آل سعود باز مانده باشد، آنها با فتواهای عجیب و غریب خویش، این روزنه ها را مسدود و حلقه فشار بر جامعه را تنگ تر کنند.
از سوی دیگر، «سلطان الجمیری»، روزنامه نگار عربستانی به عامل «فقر» اشاره و تاکید می کند، در حالی که حکومت به نام سیاست و مفتی های وهابی به نام دین جامعه را به سمت فروپاشی و تباهی سوق می دهد، «فقر» بسیاری از اقشار جامعه را درگیر خود کرده و هم اکنون مهمترین چالش معیشتی عربستانی هاست، آن هم در حالی که مردم عربستان به خوبی می دانند که کشورشان دارای چه منابع و ثروت های ملی است و چه درآمدهایی از این ثروت های ملی کسب می کند، اما تمام آنها به حساب خاندانی می رود که خود را حاکم بر سرنوشت مردم و کشور می دانند.
«عیسی الحلیان»، روزنامه نگار عربستانی درباره پدیده مهاجرت شهروندان عربستانی به گفته یکی از این مهاجران اشاره و آن را نقل می کند که گفته بود: «من برای اینکه زندگی کنم، مهاجرت کردم، نه برای کسب درآمد بیشتر» و نتیجه می گیرد که مهاجرت این افراد بیش از آنکه بعد اقتصادی و یا به دلیل فقر باشد، برای به دست آوردن زندگی آزاد و با کرامت صورت می گیرد، زندگی که در آن آزادی فردی و حرمت و کرامت بشری زیر پا گذاشته نشود.
به همین دلیل به اعتقاد الحلیان کشور عربستان هم اکنون از سوی تمام طیف ها و اقشار جامعه پس زده می شود و حتی افراد دارای گرایشات داعشی و القاعده ای نیز دوست ندارند، در این کشور زندگی کنند.
و در حالی که «محمد الحمزه»، نویسنده و کارشناس عربستانی به این نکته اشاره می کند که اغلب افرادی که از عربستان مهاجرت کرده اند، دارای تخصص ها و مهارت های ویژه ای مانند پزشکی، مهندسی، تدریس در دانشگاه ها، تجارت و بازرگانی، سرمایه گذاری و تحقیق و پژوهش بوده اند، به گونه ای که هم اکنون دبی به تنهایی بیش از یک صد هزار نفر از این شهروندان عربستانی را در خود جای داده، تاکید می کند: طبیعی است در کشوری که با فقر، بیکاری، فساد مالی و اداری، نبود آزادی و عدالت اجتماعی دست به گریبان باشد و مشتی مفتی وهابی در جامعه آن جولان دهند و خون مردم آن را همچون زالو بمکند، شاهد بروز پدیده مهاجرت نیز باشیم.
هم اکنون بسیاری از مردم عربستان به این باور رسیده اند، مهاجرت نیز همچون فریضه «حج» برای کسانی که توانایی مالی آن را دارند، فریضه ای واجب است تا خود را از جهنمی که آل سعود و مفتی های وهابی در عربستان ساخته اند، نجات دهند.
