به گزارش مشرق، بر اساس اولین مطالعه انجام شده در انگلیس درباره فقر مفرط، صدها هزار نفر از افراد ناتوان در این کشور مجبور به زندگی در تهیدستی شده و از برآوردن نیازهای اساسی خود چون غذا، سرپناه و پوشاک ناتوانند.
این گزارش که به سرپرستی بنیاد جوزف رونتری انجام شده چند روز پیش منتشر شد. با توجه به این نگرانی فزاینده که فقر مفرط در انگلیس در حال افزایش است، این گروه انگلیسی خواستار انجام تحقیقات آکادمیک در این باره شده است.
این مطالعه تکان دهنده که توسط پژوهشگران دانشگاه هریوت وات، طیفی از دیگر کارشناسان و شماری از ارائه دهندگان خدمات کلیدی در انگلیس انجام شده، فاش می کند که یک میلیون و 250 هزار نفر در سال 2016 با تهیدستی مواجه بوده اند که 312 هزار نفر آنها کودکان هستند. اکثریت غالبی از این عده (80 درصد) در خاک انگلیس به دنیا آمده اند.
بر اساس این گزارش، افرادی که متحمل بدهی های مسموم کننده و ناتوانی در پرداخت هزینه های تصاعدی شده اند بیشترین شمار کسانی بوده اند که از حالت محرومیت به وضعیت تهیدستی رانده شده اند که در آن تامین ضروریات زندگی برای آنها ناممکن می شود.
به منظور تشخیص اینکه آیا یک شخص محروم را می توان به عنوان تهیدست تعریف کرد یا نه، به گفته نویسندگان این گزارش برای آنکه کسی دراین طبقه بندی قرار بگیرد، باید به مدت بیش از چهار هفته از برآوردن مایحتاج حیاتی خود برای گذران زندگی ناتوان باشد.
کسانی که در این طبقه قرار می گیرند شامل کسانی هستند که مجبور به خوابیدن در فضای باز می شوند؛ اصلا غذایی ندارند یا با یک وعده غذا در هر روز و در طول 48 ساعت یا بیشتر گذران زندگی کرده اند؛ کسانی که از روشن یا گرم کردن مناسب خانه شان به مدت پنج روز یا بیشتر ناتوان هستند؛ فاقد پوشاک متناسب با فصل هستند یا مجبورند بدون لوازم بهداشتی اساسی زندگی کنند.
هیچ دلیل جامعی برای تهیدستی این عده یافت نشده است. با این حال محرک های اصلی شامل شوک های مالی نظیر تاخیر یا قطع در پرداخت وجوه امدادی، هزینه های مالی فزاینده درمانی، افزایش شدید اجاره بها و قیمت مسکن و عدم اشتغال هستند.
اگرچه این مطالعه روشن می کند که تهیدستی ناشی از کاهش شدید درآمدهای شهروندان بسیار مشاهده شده، اما این را نیز خاطر نشان می کند که محرک اصلی دیگر برای این دارندگان درآمدهای متوسط رو به پایین، دشواری در پرداخت هزینه های مرتبط با مسائل درمانی بوده است.
چهل درصد کسانی که با فقر مفرط دست به گریبانند گفته اند که آنها مشمول تاخیر پرداخت وجوه امدادی شده اند، در حالی که 30 درصد گفته اند که پرداخت این وجوه به آنها قطع شده است. 30 درصد دیگر گفته اند که با مشکلات مربوط به سلامتی جسمانی رو به رو بوده اند.
به نوشته این گزارش: «برخی از شرکت کنندگان در این تحقیق خود را مواجه با پرداخت وجه برای اقلام خاص مرتبط با بیماری شان یافته اند که آنها را به وضعیت تهیدستی رانده و از این رو فاقد سایر مایحتاج زندگی شده اند. مثلا کسانی که دارای رژیم های غذایی و دارویی خاص (و پر هزینه) هستند از جمله این افراد به شمار می روند.»
این گزارش همچنین اشاره می کند که خیلی از کسانی که با تهیدستی مواجه شده اند، مجبور به تحمل بدهی های فزاینده نیز بوده اند. شمار قابل توجهی از کسانی که دچار فقر مفرط شده اند در معرض هزینه های سنگین یا ترکیبی از این مسائل قرار داشته اند: بدهی های مسموم کننده و یا تقسیط های غیرواقع بینانه برای تسویه بدهی ها، ناتوانی در تامین هزینه های مسکن، دیگر هزینه های مربوط به امرار معاش و هزینه سنگین درمانی و الزامات مرتبط با ناتوانی.
این نرخ های بالای تهیدستی در مناطق سابقا صنعتی شمال غرب و شمال شرق انگلیس، اسکاتلند، جنوب ولز و ایرلند شمالی همچنین داخل شهر لندن مشاهده شده است. در این مناطق نرخ بیکاری بسیار بالا بوده و در عین حال شمار بیماری ها و ناتوانی های دراز مدت نیز بالاتر از حد میانگین گزارش شده است.
اگرچه بر اساس یافته های این پژوهش مردان جوان و شهروندان مجرد- به ویژه مردان- احتمال بیشتری داشته که با تهیدستی دست به گریبان شوند، اما شمار قابل توجهی از خانواده ها نیز از فقر مفرط در رنج هستند.
آنیتا بلوز از اعضای کارزار افراد ناتوان علیه قطع حمایت ها در انگلیس، می گوید که سیاست های دولت مسئول به وجود آمدن سطح بالای فقر مفرطی است که هم اکنون در سراسر انگلیس مشاهده می شود. وی روز جمعه به راشا تودی گفت: «تعداد بی سابقه مراجعات به بانک های غذا و ارائه دهندگان خدمات بی خانمانی، افزایش شدید بیماری نرمی استخوان، امراض ویکتوریایی و سوء تغذیه مردم، ناشی از انتخاب هایی است که دولت کرده است. خودداری این دولت از انجام یک ارزیابی از اثرات گسترده قطع حمایت های دولتی از افراد ناتوان، انجام یک تحقیق درباره اثرات قطع این حمایت ها، اکراه آن از پاسخ دادن به درخواست های صورت گرفته بر اساس «آزادی اطلاعات» و تمایل آن به نادیده گرفتن نظر منتقدان، نشان دهنده آن است که این دولت فاقد یک قطب نمای اخلاقی است.»
بلوز تصدیق می کند درست است که شرایط شخصی می توانند بر منابع مالی افراد اثر بگذارند، اما در نهایت دولت مسئول بحران فقر مفرط در انگلیس است. او گفت: «این گزارش باید توسط دولت نوشته می شد که وظیفه قانونی و اخلاقی برای نظارت بر اثرات سیاست هایش را بر عهده دارد. این واقعیت که پاسخگو ساختن این دولت بر عهده جامعه مدنی گذاشته شده، باید همه ما را شرمسار کند.»
به گفته سوزان فیتزپاتریک مدیر موسسه سیاست های اجتماعی، مسکن، محیط زیست و املاک در دانشگاه هریتو وات که از نویسندگان اصلی این گزارش بوده، تهیدستی اثرات شدیدی بر سلامت جسمانی و روانی افراد می گذارد. وی می گوید: «کسانی که با آنها صحبت کردیم به ما گفتند از اینکه نمی توانند مایحتاج اولیه زندگی شان را بدون کمک دیگران تامین کنند، احساس تحقیرشدگی می کنند. خیلی ها گفتند که این مسئله بر روابط آنها اثر گذاشته و از نظر اجتماعی آنها را با افرادی منزوی تبدیل کرده است. این گزارش نشان داده که تهیدستی ذاتا با فقر دراز مدت مرتبط است و بسیاری از افراد به دلیل هزینه های بالا، صورتحساب هایی که پرداخت آنها دشوار است یا یک شوک مالی همچون قطع یا تاخیر در پرداخت کمک های امدادی است که به دامن تهیدستی رانده می شوند. انجام اقدامات حمایتی مرتبط با بدهی ها به خصوص از ناحیه شوراهای محلی و شرکت های تامین کننده خدمات رفاهی، می تواند کمک کنند که کسانی که بدهی های اندکی دارند به ورطه تهیدستی سقوط نکنند.»
به اعتقاد جولیا آنوین مدیر اجرایی بنیاد جوزف روتری شمار کسانی که در سطح انگلیس در تهیدستی به سر می برند تکان دهنده است. او می گوید: «مشاهده چنین سطوح بالایی از فقر مفرط در کشور ما در قرن بیست و یکم به هیچ وجه قابل قبول نیست. دولت ها از هر سنخ و نوعی از حمایت از افراد کم درآمد در برابر اثرات فقر مفرط قصور کرده و کاری کرده اند که بسیاری از آنها غذا برای خوردن، پوشاک برای پوشیدن یا خانه برای خودشان و خانواده شان نداشته باشند.»
نویسندگان این گزارش افراد تهیدست را با مطالعه در مورد کسانی که به خدمات خیریه ها نظیر بانک های غذا، گروه های مشورتی بدهی، گروه های بی خانمان ها و خدمات کلیدی برای مهاجران اتکا داشته اند، شناسایی کرده اند. این نمونه ها از 9 منطقه در سطح انگلیس و در طول دوره ای هفت روزه در سال 2015 گرفته شده است.
این مطالعه کسانی را که تنها از شوراها یا برنامه های دولتی کمک دریافت کرده اند یا کسانی که با یک بحران مالی عمیق مواجه شده اند اما درخواست کمک نکرده اند شامل نمی شود. با توجه به این واقعیت، شمار حقیقی کسانی که در انگلیس در تهیدستی زندگی می کنند بسیار بالاتر از یک میلیون و 250 هزار نفر تخمین زده می شود.
منبع: https://www.rt.com/uk/341358-destitute-poverty-thousands-uk-disabilities/
گزارش بنیاد جوزف رونتری[1]
این گزارش که به سرپرستی بنیاد جوزف رونتری انجام شده چند روز پیش منتشر شد. با توجه به این نگرانی فزاینده که فقر مفرط در انگلیس در حال افزایش است، این گروه انگلیسی خواستار انجام تحقیقات آکادمیک در این باره شده است.
این مطالعه تکان دهنده که توسط پژوهشگران دانشگاه هریوت وات، طیفی از دیگر کارشناسان و شماری از ارائه دهندگان خدمات کلیدی در انگلیس انجام شده، فاش می کند که یک میلیون و 250 هزار نفر در سال 2016 با تهیدستی مواجه بوده اند که 312 هزار نفر آنها کودکان هستند. اکثریت غالبی از این عده (80 درصد) در خاک انگلیس به دنیا آمده اند.
بر اساس این گزارش، افرادی که متحمل بدهی های مسموم کننده و ناتوانی در پرداخت هزینه های تصاعدی شده اند بیشترین شمار کسانی بوده اند که از حالت محرومیت به وضعیت تهیدستی رانده شده اند که در آن تامین ضروریات زندگی برای آنها ناممکن می شود.
به منظور تشخیص اینکه آیا یک شخص محروم را می توان به عنوان تهیدست تعریف کرد یا نه، به گفته نویسندگان این گزارش برای آنکه کسی دراین طبقه بندی قرار بگیرد، باید به مدت بیش از چهار هفته از برآوردن مایحتاج حیاتی خود برای گذران زندگی ناتوان باشد.
کسانی که در این طبقه قرار می گیرند شامل کسانی هستند که مجبور به خوابیدن در فضای باز می شوند؛ اصلا غذایی ندارند یا با یک وعده غذا در هر روز و در طول 48 ساعت یا بیشتر گذران زندگی کرده اند؛ کسانی که از روشن یا گرم کردن مناسب خانه شان به مدت پنج روز یا بیشتر ناتوان هستند؛ فاقد پوشاک متناسب با فصل هستند یا مجبورند بدون لوازم بهداشتی اساسی زندگی کنند.
هیچ دلیل جامعی برای تهیدستی این عده یافت نشده است. با این حال محرک های اصلی شامل شوک های مالی نظیر تاخیر یا قطع در پرداخت وجوه امدادی، هزینه های مالی فزاینده درمانی، افزایش شدید اجاره بها و قیمت مسکن و عدم اشتغال هستند.
اگرچه این مطالعه روشن می کند که تهیدستی ناشی از کاهش شدید درآمدهای شهروندان بسیار مشاهده شده، اما این را نیز خاطر نشان می کند که محرک اصلی دیگر برای این دارندگان درآمدهای متوسط رو به پایین، دشواری در پرداخت هزینه های مرتبط با مسائل درمانی بوده است.
چهل درصد کسانی که با فقر مفرط دست به گریبانند گفته اند که آنها مشمول تاخیر پرداخت وجوه امدادی شده اند، در حالی که 30 درصد گفته اند که پرداخت این وجوه به آنها قطع شده است. 30 درصد دیگر گفته اند که با مشکلات مربوط به سلامتی جسمانی رو به رو بوده اند.
به نوشته این گزارش: «برخی از شرکت کنندگان در این تحقیق خود را مواجه با پرداخت وجه برای اقلام خاص مرتبط با بیماری شان یافته اند که آنها را به وضعیت تهیدستی رانده و از این رو فاقد سایر مایحتاج زندگی شده اند. مثلا کسانی که دارای رژیم های غذایی و دارویی خاص (و پر هزینه) هستند از جمله این افراد به شمار می روند.»
این گزارش همچنین اشاره می کند که خیلی از کسانی که با تهیدستی مواجه شده اند، مجبور به تحمل بدهی های فزاینده نیز بوده اند. شمار قابل توجهی از کسانی که دچار فقر مفرط شده اند در معرض هزینه های سنگین یا ترکیبی از این مسائل قرار داشته اند: بدهی های مسموم کننده و یا تقسیط های غیرواقع بینانه برای تسویه بدهی ها، ناتوانی در تامین هزینه های مسکن، دیگر هزینه های مربوط به امرار معاش و هزینه سنگین درمانی و الزامات مرتبط با ناتوانی.
این نرخ های بالای تهیدستی در مناطق سابقا صنعتی شمال غرب و شمال شرق انگلیس، اسکاتلند، جنوب ولز و ایرلند شمالی همچنین داخل شهر لندن مشاهده شده است. در این مناطق نرخ بیکاری بسیار بالا بوده و در عین حال شمار بیماری ها و ناتوانی های دراز مدت نیز بالاتر از حد میانگین گزارش شده است.
اگرچه بر اساس یافته های این پژوهش مردان جوان و شهروندان مجرد- به ویژه مردان- احتمال بیشتری داشته که با تهیدستی دست به گریبان شوند، اما شمار قابل توجهی از خانواده ها نیز از فقر مفرط در رنج هستند.
آنیتا بلوز از اعضای کارزار افراد ناتوان علیه قطع حمایت ها در انگلیس، می گوید که سیاست های دولت مسئول به وجود آمدن سطح بالای فقر مفرطی است که هم اکنون در سراسر انگلیس مشاهده می شود. وی روز جمعه به راشا تودی گفت: «تعداد بی سابقه مراجعات به بانک های غذا و ارائه دهندگان خدمات بی خانمانی، افزایش شدید بیماری نرمی استخوان، امراض ویکتوریایی و سوء تغذیه مردم، ناشی از انتخاب هایی است که دولت کرده است. خودداری این دولت از انجام یک ارزیابی از اثرات گسترده قطع حمایت های دولتی از افراد ناتوان، انجام یک تحقیق درباره اثرات قطع این حمایت ها، اکراه آن از پاسخ دادن به درخواست های صورت گرفته بر اساس «آزادی اطلاعات» و تمایل آن به نادیده گرفتن نظر منتقدان، نشان دهنده آن است که این دولت فاقد یک قطب نمای اخلاقی است.»
بلوز تصدیق می کند درست است که شرایط شخصی می توانند بر منابع مالی افراد اثر بگذارند، اما در نهایت دولت مسئول بحران فقر مفرط در انگلیس است. او گفت: «این گزارش باید توسط دولت نوشته می شد که وظیفه قانونی و اخلاقی برای نظارت بر اثرات سیاست هایش را بر عهده دارد. این واقعیت که پاسخگو ساختن این دولت بر عهده جامعه مدنی گذاشته شده، باید همه ما را شرمسار کند.»
به گفته سوزان فیتزپاتریک مدیر موسسه سیاست های اجتماعی، مسکن، محیط زیست و املاک در دانشگاه هریتو وات که از نویسندگان اصلی این گزارش بوده، تهیدستی اثرات شدیدی بر سلامت جسمانی و روانی افراد می گذارد. وی می گوید: «کسانی که با آنها صحبت کردیم به ما گفتند از اینکه نمی توانند مایحتاج اولیه زندگی شان را بدون کمک دیگران تامین کنند، احساس تحقیرشدگی می کنند. خیلی ها گفتند که این مسئله بر روابط آنها اثر گذاشته و از نظر اجتماعی آنها را با افرادی منزوی تبدیل کرده است. این گزارش نشان داده که تهیدستی ذاتا با فقر دراز مدت مرتبط است و بسیاری از افراد به دلیل هزینه های بالا، صورتحساب هایی که پرداخت آنها دشوار است یا یک شوک مالی همچون قطع یا تاخیر در پرداخت کمک های امدادی است که به دامن تهیدستی رانده می شوند. انجام اقدامات حمایتی مرتبط با بدهی ها به خصوص از ناحیه شوراهای محلی و شرکت های تامین کننده خدمات رفاهی، می تواند کمک کنند که کسانی که بدهی های اندکی دارند به ورطه تهیدستی سقوط نکنند.»
به اعتقاد جولیا آنوین مدیر اجرایی بنیاد جوزف روتری شمار کسانی که در سطح انگلیس در تهیدستی به سر می برند تکان دهنده است. او می گوید: «مشاهده چنین سطوح بالایی از فقر مفرط در کشور ما در قرن بیست و یکم به هیچ وجه قابل قبول نیست. دولت ها از هر سنخ و نوعی از حمایت از افراد کم درآمد در برابر اثرات فقر مفرط قصور کرده و کاری کرده اند که بسیاری از آنها غذا برای خوردن، پوشاک برای پوشیدن یا خانه برای خودشان و خانواده شان نداشته باشند.»
نویسندگان این گزارش افراد تهیدست را با مطالعه در مورد کسانی که به خدمات خیریه ها نظیر بانک های غذا، گروه های مشورتی بدهی، گروه های بی خانمان ها و خدمات کلیدی برای مهاجران اتکا داشته اند، شناسایی کرده اند. این نمونه ها از 9 منطقه در سطح انگلیس و در طول دوره ای هفت روزه در سال 2015 گرفته شده است.
این مطالعه کسانی را که تنها از شوراها یا برنامه های دولتی کمک دریافت کرده اند یا کسانی که با یک بحران مالی عمیق مواجه شده اند اما درخواست کمک نکرده اند شامل نمی شود. با توجه به این واقعیت، شمار حقیقی کسانی که در انگلیس در تهیدستی زندگی می کنند بسیار بالاتر از یک میلیون و 250 هزار نفر تخمین زده می شود.
منبع: https://www.rt.com/uk/341358-destitute-poverty-thousands-uk-disabilities/
گزارش بنیاد جوزف رونتری[1]
