به گزارش مشرق، در جریان بازداشت یکی از عوامل انفجار دفتر حزب جمهوری (در ۷ تیرماه ۱۳۶۰) ،شاهد حمایت دوباره غرب از تروریستهای نشان دار و شناخته شده گروهک منافقین بودیم.

آلبانی به عنوان کشوری که یکی از پایگاههای تازه منافقین در داخل خاک اروپا محسوب می شود، همچنان بر خلاف آیین نامه ها و قوانین بین المللی از تحویل فهیمه اروانی به ایران اجتناب می کند.

در این خصوص نکاتی وجود دارد که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت:

نخست اینکه پای فهیمه اروانی و دیگر عوامل سازمان تروریستی منافقین (که باعث شهادت ۱۷ هزار نفر از شهروندان کشورمان شده اند) چگونه به خاک اروپا باز شده است؟ آیا دستگاههای امنیتی و سیاسی غرب نسبت به ماهیت این افراد و جرم مرتکب شده توسط آنها ناآگاه بوده اند؟! 

به راستی  امثال کشمیری، کلاهی، اروانی و فراتر از این افراد دون پایه، تروریستهایی مانند مسعود رجوی، مریم قجر عضدانلو، مهدی ابریشم چی و ..... چه تضمین پشت پرده ای از غرب در خصوص ارتکاب اعمال تروریستی خود در ایران دریافت کرده اند؟ چرا خاک کشورهای اروپایی به نقطه ای جغرافیایی برای گذران زندگی حداقلی و  نباتی این افراد در سایه کمک مالی نهادهای امنیتی و سیاسی در غرب تبدیل شده است؟

آنچه مسلم است اینکه ملت ایران بابت فاجعه هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ همچنان داغدار است. شهادت بزرگمردانی مانند شهید بهشتی، شهید رجایی، شهید باهنر، شهید مطهری و .... هر یک ضایعه ای برای ملت ایران محسوب می شود. عوامل و افرادی که این ضایعه را ایجاد کرده اند، هم اکنون در دامان کشورهایی به سر می برند که داعیه داران حقوق بشر در جهان محسوب می شوند.

در سال ۲۰۰۳ میلادی، مقامات امنیتی فرانسه مریم قجر عضدانلو را به اتهام تلاش برای سر به نیست کردن (یا به قول منافقین تصفیه حساب درون حزبی) ۲۵ نفر از اعضای بریده سابق گروهک نفاق دستگیر کردند. جرم مریم رجوی و همراهانش به اندازه ای مشهود بود که حتی سوسیالیستهای حامی منافقین در فرانسه نیز ترجیح دادند در قبال دستگیری وی سکوت کنند تا کمی اوضاع آرام شود!

با همه این اوصاف، مریم رجوی با حمایت لابی های صهیونیستی پشت پرده در غرب آزاد شد و به فعالیتهای تروریستی خود در تقابل با ملت ایران ادامه داد. در جریان محاکمه ابریشم چی به جرم پولشویی نیز شاهد چنین روندی مشابهی بودیم، جایی که مرد شماره ۲ گروهک نفاق با حمایت دستگاههای امنیتی فرانسه از مجازاتی محرز رهایی یافت.

این روزها، بار دیگر یاد و خاطره شهید مظلوم آیت الله بهشتی (ره) در نزد افکار عمومی کشورمان زنده شده است. امسال در حالی وارد سی و پنجمین سالگرد عروج ملکوتی این شهید بزرگوار می شویم که عوامل بمب گذاری هفتم تیرماه سال ۱۳۶۰ در پناه دولتها و نهادهای امنیتی غرب به سر می برند. نکته تاسفبارتر اینکه با توجه به مستندات قوی ارائه شده از سوی جمهوری اسلامی ایران، پلیس بین الملل نسبت به ماهیت این افراد و مجرم بودن آنها آگاه است، اما به جای برخورد با مهره های نفاق و ترور، چتر حمایتی خود را بر سر آنها گسترانیده است.

نکته قابل تامل دیگر اینکه نام «فهیمه اروانی» در لیست جنایتکاران کشتار صدها تن از شهروندان عراقی نیز وجود دارد و در این لیست او به عنوان رئیس ستاد ارتش آزادی بخش گروهک تروریستی منافقین دست به جنایت علیه عراقی ها زده است. به عبارت بهتر، دولت آلبانی هم اکنون به حفاظ و پناهگاهی برای یک تروریست شناخته شدن بین المللی تبدیل شده است که ریخته شدن خون هزاران انسان بیگناه بر گردن اوست.

در نهایت اینکه ملت ایران هیچ گاه از خون پاک و به ناحق ریخته شده شهدای فاجعه هفتم تیر و همچنین هزاران شهید قربانی ترور نخواهد گشت. بدیهی است که مطالبه دستگیری و محاکمه اعضای منافقین هیچ گاه نباید از قاموس سیاست خارجی ما رخت بندد.

با این حال رفتار اخیر دولت آلبانی مهر تایید دیگری بر حمایت مستقیم غرب از تروریسم است. حمایتی وقیحانه که آخر و عاقبتی به جز افزایش هزینه های امنیتی غرب و بازگشت شر منافقین به اروپا نخواهد داشت.