به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، نرگس آبیار، کارگردان فیمل شیار 143 و نفس، در گفتگو با مهر در پاسخ به این سئوال که؛ یکی از موضوعات بحث برانگیر درباره این رمان و اثر سینمایی پایان تراژیک آن بود که مخاطب را به نوعی شوکه می‌کند. چرا برای این داستان لطیف کودکانه چنین فرجامی را باید متصور بود؟ گفت: من در این اثر از عالم تخیلات یک کودک دارم او را روایت می‌کنم که به او کمک می‌کند سختی‌ها و دشواری‌های زندگی را تحمل کند. جنگ چیزی است که می‌تواند به این تخیل و عالم کودکانه پایان دهد.

آبیار ادامه داد: ما به عنوان کشوری که خودمان قربانی جنگ هستیم باید به این موضوع بپردازیم که جنگ برای ملتی مانند ما که اساس صلح طلب بوده و آغاز کننده جنگی نیست، چه تبعاتی داشته و دارد. بهار در این رمان سمبل قربانیان جنگ است.

وی همچنین  در پاسخ به این سئوال که به نظرتان جریان جنگ و پیش ترش انقلاب اسلامی و مبارزات پیرامونش در کتاب شما کمرنگ جلوه نیافته است؟ گفت: من به اندازه دخالت یک کودک در جنگ یا مبارزه برای انقلاب در قصه‌ام این دو مفهوم را وارد کرده‌ام. کودک به اندازه درک و فهم خود دایی روحانی و مبارزش را می‌بیند که از دست ساواک فرار کرده و به آنها پناه آورده است و چه کتابهایی می‌خواند. اوست که در دنیای کودکانه‌اش با پدرش که راننده است راهی تظاهرات می شود. من در این اثر به دنبال آن بودم که بگویم اگر معتقدیم این انقلاب را پا برهنگان انجام دادند و به ثمر رساندند، دقیقا منظور از آن چه بوده و سعی کردم این فضا را تاکید کنم.