گروه فرهنگی مشرق- اخیرا خبرها از حضور مدلینگ به پروژه های سینمایی و در نقش های اول بازیگری اطلاع می دهند، در حالیکه مراکز آموزش عالی و مدارس سینمایی خروجی مناسبی ندارند، مراکز مدلینگ، به منبع تغذیه بازیگران بدل شده‌اند. پولاد کیمیایی که سال هاست به همراه پدرش مسعود کیمیایی کارگاه آزاد فیلم را اداره می کند و به آموزش هنرجویان سینمایی مشغولند، در مورد مبحث ورود مدل ها به صبا گفت: وقتی در مورد دایره مستقل هنر صحبت می کنیم زیبایی شناختی بحث مستقل خودش را پیدا می کند.
برای مثال هنر رئال به سوژه نگاهی کاملا واقعی دارد یا هنر سو رئال نگاه متفاوت خودش را نسبت به سوژه بیان می کند. تفاوتی نمی کند که ما در مورد کدامیک از حوزه های مختلف هنری صحبت می کنیم؛ عکاسی، نقاشی و ... گونه های مختلف هنری هستند. مدلینگ و زیبایی شناسی انسانی، تعاریف خاص خودش را دارد که متاسفانه در ایران، برداشت کاملا اشتباهی از ان شده است. فرمولی که برای این حوزه از هنر در ایران به کار می رود اشتباه است!
وی افزود: در این حوزه انسان ها به واسطه زیبایی شان و بر مبنای تعاریف مشخص خودشان را اماده می کنند برای یک عکس ثابت. برای عکس های متحرک و فیلم، نه! نگاه سینما به کلی فرق دارد و متفاوت است. شهاب حسینی، هفته گذشته توانست جایزه معتبر کن را بگیرد. آیا زیبایی عجیب و غریبی دارد؟ مشابه چهره او را می توان در روز چندین بار در خیابان ها دید.
در سینما و در پدیده بازیگری، راجع به انسان، زندگی و درک انسانی تحقیق می کنیم این در حالی است که زیبایی شناختی در سینما به هیچ وجه فیزیکی نیست و کاملا، روحی و روانی است. نگاهی جامعه شناختی است، چرا که ما پرسوناژ را تحلیل می کنیم. برای مثال، کاراکتری با خصوصیاتی خاص را خلق می کنیم و سپس به دنبال بازیگری می گردیم که بتواند از عهده نقش بر بیاید. اگر غیر از این بود که تمام مدل های معروف برند هایی مثل گوچی، جورجیو آرمانی و ... وارد سینما می شدند و بازی میکردند.
کیمیایی ادامه داد: مدلینگ، تخصصی جداگانه است و همین موضوع مانع از حضور مدل های معروف به حوزه سینما می شود.این یک اشتباه محض است! موضع من من به هیچ وجه به خط قرمزها و مسئله سانسور ربطی پیدا نمی کند.من جز ان دسته از سینمایی ها نیستم که معتقدند: «مدل ها به هیچ وجه حق ورود به سینما را ندارند» باور کنید اینطور نیست و حرف من این است که دو حوزه جهان تفاوت خودشان را دارند. بازیگری تخصص است که از تکنیک و حس تشکیل می شود. حالا به نسبت نیاز کارگردان و نوع و جنس بازی بازیگرها، در صد تکنیک و حس متفاوت است و از همین جا می توانیم نوع بازی بازیگرها را از یکدیگر متمایز کنیم.
جهان متفاوت مد هم تخصص جداگانه ای دارد. متاسفانه نگاهی عامیانه به سینما وجود دارد که مربوط به حال حاضر نیست و سال هاست که به همین ترتیب بوده و خواهد بود.بازیگر «جرم» با تاکید بر اینکه عده ای معتقدند که به سینما برویم و معروف شویم، افزود: راه معروف شدن را در سینما جست و جو می کنند در حالی که این نگاه غلط است! این نگاه نوعی سو استفاده از سینماست و توسط کسانی که به گوهر هنر هیچ کاری ندارند و فقط برای شهرت امده اند، مورد استفاده قرار می گیرد! سینمای ایران بازیگرهای بزرگی دارد مثل؛ فاطمه معمتد آریا، گلچهره سجادیه و ... که هیچکدام به واسطه ظاهرشان به این جایگاه قابل احترام نرسیده اندو همه انها هنرمند هستند و سزاوار.
در سینمای جهان هم بازیگرهای بزرگ، زیبایی ظاهری چندانی ندارد و ما بازیگرهایی مواجه ایم که چهره های خاص دارند و مساله زیبایی درون در موردشان مطرح است. زیبایی مدل ها که باعث ورودشان به سینما میشود باعث ترویج نگاهی اروتیک می شود. ورود بازیگر بر اساس زیبایی ظاهری به سینما آسیب می زند و باعث رشد سلیقه منفی می شود! مردمی را در نظر بگیرید که در سالن های سینما فیلم می‌ببنند؛ چهره بازیگرها ملکه ذهنشان میشود و از جریان فیلم و فضای فیلم دور می شوند! از مفهوم و معنای فیلم دور میشوند و آن بازیگر مدل به هیچ وجه نمیتواند نقش مورد نظر را ایفا کند. از طرفی کارگردان هایی هستند که با دیدن چهره های جذاب، به فکر بازیگر کردن آن ها می افتند و به چهره های چهره های جذاب پیشنهاد بازی در فیلمهایشان را میدهند. فیلم ساخته میشود، این عادت بد و اشتباه اپیدمی می شود و آن چهره که حالا بازیگر شده پیش خودش فکر می کند که مگر من، چه از ترانه علیدوستی کم دارم؟! اینجاست که شیر تو شیر می شود!
وی در پایان تاکید کرد: نمی توان جلوی آزادی ورود آدم ها به سینما را گرفت اما مطمئن باشید که سینما از همه ما آگاه تر است و خوب می‌داند که چه کسی باید بماند و چه کسی حذف شود.
مساله دیگر در سینمای ایران سیاسی شدن است. سینمای ایران و در کل فرهنگ در ایران خیلی زود سیاسی میشود. نگاه ها روی سینمای خیلی زوم شده است و باید و نباید های زیادی در این حوزه وجود دارد و این چنین اتفاق هایی فضای سینما را بدتر می کند. نظر من در مورد ورود مدل ها به سینما این است و البته شاید متخصصان و اهل فن، نظر دیگری داشته باشند و حرف من را نپذیرند.
برای مثال هنر رئال به سوژه نگاهی کاملا واقعی دارد یا هنر سو رئال نگاه متفاوت خودش را نسبت به سوژه بیان می کند. تفاوتی نمی کند که ما در مورد کدامیک از حوزه های مختلف هنری صحبت می کنیم؛ عکاسی، نقاشی و ... گونه های مختلف هنری هستند. مدلینگ و زیبایی شناسی انسانی، تعاریف خاص خودش را دارد که متاسفانه در ایران، برداشت کاملا اشتباهی از ان شده است. فرمولی که برای این حوزه از هنر در ایران به کار می رود اشتباه است!
وی افزود: در این حوزه انسان ها به واسطه زیبایی شان و بر مبنای تعاریف مشخص خودشان را اماده می کنند برای یک عکس ثابت. برای عکس های متحرک و فیلم، نه! نگاه سینما به کلی فرق دارد و متفاوت است. شهاب حسینی، هفته گذشته توانست جایزه معتبر کن را بگیرد. آیا زیبایی عجیب و غریبی دارد؟ مشابه چهره او را می توان در روز چندین بار در خیابان ها دید.
در سینما و در پدیده بازیگری، راجع به انسان، زندگی و درک انسانی تحقیق می کنیم این در حالی است که زیبایی شناختی در سینما به هیچ وجه فیزیکی نیست و کاملا، روحی و روانی است. نگاهی جامعه شناختی است، چرا که ما پرسوناژ را تحلیل می کنیم. برای مثال، کاراکتری با خصوصیاتی خاص را خلق می کنیم و سپس به دنبال بازیگری می گردیم که بتواند از عهده نقش بر بیاید. اگر غیر از این بود که تمام مدل های معروف برند هایی مثل گوچی، جورجیو آرمانی و ... وارد سینما می شدند و بازی میکردند.
کیمیایی ادامه داد: مدلینگ، تخصصی جداگانه است و همین موضوع مانع از حضور مدل های معروف به حوزه سینما می شود.این یک اشتباه محض است! موضع من من به هیچ وجه به خط قرمزها و مسئله سانسور ربطی پیدا نمی کند.من جز ان دسته از سینمایی ها نیستم که معتقدند: «مدل ها به هیچ وجه حق ورود به سینما را ندارند» باور کنید اینطور نیست و حرف من این است که دو حوزه جهان تفاوت خودشان را دارند. بازیگری تخصص است که از تکنیک و حس تشکیل می شود. حالا به نسبت نیاز کارگردان و نوع و جنس بازی بازیگرها، در صد تکنیک و حس متفاوت است و از همین جا می توانیم نوع بازی بازیگرها را از یکدیگر متمایز کنیم.
جهان متفاوت مد هم تخصص جداگانه ای دارد. متاسفانه نگاهی عامیانه به سینما وجود دارد که مربوط به حال حاضر نیست و سال هاست که به همین ترتیب بوده و خواهد بود.بازیگر «جرم» با تاکید بر اینکه عده ای معتقدند که به سینما برویم و معروف شویم، افزود: راه معروف شدن را در سینما جست و جو می کنند در حالی که این نگاه غلط است! این نگاه نوعی سو استفاده از سینماست و توسط کسانی که به گوهر هنر هیچ کاری ندارند و فقط برای شهرت امده اند، مورد استفاده قرار می گیرد! سینمای ایران بازیگرهای بزرگی دارد مثل؛ فاطمه معمتد آریا، گلچهره سجادیه و ... که هیچکدام به واسطه ظاهرشان به این جایگاه قابل احترام نرسیده اندو همه انها هنرمند هستند و سزاوار.
در سینمای جهان هم بازیگرهای بزرگ، زیبایی ظاهری چندانی ندارد و ما بازیگرهایی مواجه ایم که چهره های خاص دارند و مساله زیبایی درون در موردشان مطرح است. زیبایی مدل ها که باعث ورودشان به سینما میشود باعث ترویج نگاهی اروتیک می شود. ورود بازیگر بر اساس زیبایی ظاهری به سینما آسیب می زند و باعث رشد سلیقه منفی می شود! مردمی را در نظر بگیرید که در سالن های سینما فیلم می‌ببنند؛ چهره بازیگرها ملکه ذهنشان میشود و از جریان فیلم و فضای فیلم دور می شوند! از مفهوم و معنای فیلم دور میشوند و آن بازیگر مدل به هیچ وجه نمیتواند نقش مورد نظر را ایفا کند. از طرفی کارگردان هایی هستند که با دیدن چهره های جذاب، به فکر بازیگر کردن آن ها می افتند و به چهره های چهره های جذاب پیشنهاد بازی در فیلمهایشان را میدهند. فیلم ساخته میشود، این عادت بد و اشتباه اپیدمی می شود و آن چهره که حالا بازیگر شده پیش خودش فکر می کند که مگر من، چه از ترانه علیدوستی کم دارم؟! اینجاست که شیر تو شیر می شود!
وی در پایان تاکید کرد: نمی توان جلوی آزادی ورود آدم ها به سینما را گرفت اما مطمئن باشید که سینما از همه ما آگاه تر است و خوب می‌داند که چه کسی باید بماند و چه کسی حذف شود.
مساله دیگر در سینمای ایران سیاسی شدن است. سینمای ایران و در کل فرهنگ در ایران خیلی زود سیاسی میشود. نگاه ها روی سینمای خیلی زوم شده است و باید و نباید های زیادی در این حوزه وجود دارد و این چنین اتفاق هایی فضای سینما را بدتر می کند. نظر من در مورد ورود مدل ها به سینما این است و البته شاید متخصصان و اهل فن، نظر دیگری داشته باشند و حرف من را نپذیرند.
