به گزارش مشرق، در فاصله چند ده کیلومتری پایتخت و در یکی از روستاهای بخش جواد آباد شهرستان ورامین به مدرسه‌ای می‌رویم که در آن معلم خوش ذوق و تلاشگری وجود دارد که چند سالی است با همت و ابتکار خود خالق مزرعه کوچک محصولات کشاورزی ارگانیک،البته نه در زمین‌های کشاورزی بلکه در میدان تعلیم و تربیت شده است و حاصل زحمات خود را صرف تأمین مخارج مدرسه و تغذیه سالم روزانه دانش‌آموزان کرده است.
محمد تاجیک خاوه 39 ساله، معاون و آموزگاری که حالا چند سالی است با عشق مثال‌زدنی به کار و به خصوص به دانش‌آموزان با صفای روستایی، در دل کویر ورامین و در دبستان ابتدایی آیت‌الله سعیدی روستای حصار کوچک بخش جوادآباد این شهرستان، جایی که تنها 30 خانوار عشایری ثابت با جمعیتی حدود 150 نفر وجود دارد، ضمن تدریس و تعلیم علم و دانش به دانش‌آموزان، تمرین کارآفرینی و بارورسازی استعدادهای دانش‌آموزان عشایری را با کشت محصولات کشاورزی و گلخانه‌ای بر عهده گرفته است.
آموزش و پرورش جواد آباد را همراه با حسین اردستانی مسئول دوره اول و دوم مقطع متوسطه آن ترک می‌کنیم و پس از گذر چند روستا به حصار کوچک می‌رسیم؛ وارد مدرسه آیت‌الله سعیدی که می‌شویم اولین تصویر، گلخانه مدرسه است که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند، جایی که معلم خوش ذوق و فعال که نه بهتر بگویم مدیر، معاون و معلم این مدرسه، چند سالی است با همت مضاعف خود آن را بنا نهاده است.
وقتی از آقا معلم خوش ذوق‌مان می‌خواهیم از خود و سابقه کاری‌اش برایمان بگوید،با همان صفای خاص روستا زادگان می‌گوید:ساکن روستای خاوه هستم و 6 سال سابقه معلمی دارم.
وی با اشاره به اینکه فاصله محل سکونتم در روستای خاوه تا اینجا 4 کیلومتراست، می‌افزاید: تأسیس این مدرسه به سال 1354 برمی‌گردد، اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مدرسه بازسازی اساسی شده و در حال حاضر 30 دانش‌آموز دختر و پسر از پایه اول تا ششم به صورت چند پایه در این مدرسه مشغول به تحصیل هستند.
*مدرسه‌ای با 30 دانش‌آموز و 3 کلاس
معاون آموزگارمدرسه آیت‌الله سعیدی در ادامه می‌گوید: در این مدرسه 15 دانش‌آموز یا به عبارتی نیمی از دانش‌آموزان را اتباع تشکیل می‌دهند و ما زیرنظر مجتمع آموزشی امام صادق(ع) روستای خاوه که متشکل از 6 مدرسه است، فعالیت می‌کنیم.
او با اشاره به این موضوع که مدرسه از 2 کلاس درس و یک کلاس مدیریت تشکیل شده، خاطرنشان می‌کند: بنده همراه یک معلم دیگر به نام احمد اسدخانی با سابقه 29 سال کار، کار تدریس دانش‌آموزان را برعهده داریم، با این توضیح که این معلم همکار، تدریس پایه اول، سوم و چهارم را بر عهده دارد.
*کلاس هوشمند و اینترنت ارمغان فناوری نوین/ گلخانه محصولات کشاورزی ارگانیک
تاجیک خاوه از مدرسه و فعالیت فوق برنامه‌ای برایمان سخن می‌گوید که عصاره درس کارآفرینی دانش‌آموزان است. اگرچه این مدرسه امکانات معمول یک واحد آموزشی را در خود دارد، اما نکته جالب توجه آنجایی است که در کنار دور بودن از فضای شهری، می‌توان ابزارها و فناوری‌های نوین آموزشی مانند کلاس هوشمند و اینترنت را به خوبی ملاحظه کرد.
به‌راحتی می‌توان اذعان کرد این مدرسه در نوع خود منحصربفرد است، چرا که ابتکار این معلم خوش ذوق در ایجاد گلخانه و کاشت محصولات ارگانیک، استفاده از محصولات آن در تغذیه روزانه دانش‌آموزان و صرف در آمد در تأمین هزینه جاری مدرسه، فتح بابی در جهت اشتغال‌زایی دانش‌آموزان و استقلال مالی مدرسه است.
وی با بیان اینکه استخدام پیمانی با مدرک لیسانس ادبیات هستم، بیان می‌کند: بنده در روزهای اول خدمتم نیروی آموزش و پرورش در شهرستان پیشوا بودم و با اینکه می توانستم در شهر و مدارس با امکانات بهتر کار کنم اما به روستا آمده و کار با این دانش آموزان روستایی و خدمت در محل خودم را ادامه دادم. خودم کشاورززاده بوده و از ابتدای کار معلمی در این مدرسه مشغول به کار هستم.
او که با اصول کشاورزی به خوبی آشنا است، با شور حال خاصی از سختی رفت‌وآمد به محل کارش یاد می‌کند و اینکه این 6 سال مجبور بوده است، مسیر 4 کیلومتری خانه تا مدرسه را پیاده طی کند چرا که در اینجا خودرویی تردد نمی‌کند و تنها امسال توانسته است خودرویی برای خود تهیه کند.
از آقا معلم مبتکر می‌خواهیم به سختی کار در این مدرسه اشاره کند که با اندکی تأمل می‌گوید: 6 سال پیش مدرسه امکانات خوبی نداشت، اما با حمایت مسئولان آموزش و پرورش جوادآباد، اینجا را که مدرسه‌ای مخروبه بود، بازسازی کردیم.
وی با بیان اینکه 3 سالی است مدرسه‌اش هوشمند شده است، به کتاب کارآفرینی پایه ششم اشاره می‌کند که در آن به کشت صیفی‌جات و سبزیجات اشاره کرده است و می‌افزاید: به دلیل اینکه با کشاورزی آشنایی کافی دارم، ساختمان مخروبه‌ای در مدرسه که 60 متر مساحت داشت و مربوط به قبل از پیروزی انقلاب بود را تخریب کرده و ابتدا گلخانه چوبی با چوب‌های دست دوم و با کمک اولیا در سال تحصیلی 93-92 ایجاد کردم.
آقا معلم با بیان اینکه هدف از ایجاد گلخانه را تفهیم بهتر درس به دانش‌آموزان، استفاده از محصولات آن در تغذیه سالم آنها و کمک به مخارج مدرسه عنوان می‌کند و می‌گوید: سال 94 گلخانه ابتدایی و ساده را تبدیل به گلخانه‌ای فلزی با متراژ 220 متر مربع کردم که برای ساخت آن 6 میلیون تومان هزینه کرده‌ام؛ در این مسیر آموزش و پرورش جوادآباد، خیرین منطقه و بخشی از هزینه را توسط خودم تأمین کرده‌ایم.
او که حالا با شور وصف‌ناشدنی ما را در این گلخانه همراهی می‌کند، از کاشت محصولاتی مانند خیار، گوجه، فلفل و سبزیجات در این مجموعه یاد می‌کند و ویژگی بارز آن را عدم استفاده از سموم شیمیایی در کشت این محصولات بیان می‌کند.
*تولید 4 تُن خیار در سال در مدرسه
این معلم مبتکر با اشاره به تولید محصولات گلخانه‌ای آن هم در یک کانون تعلیم و تربیت می‌افزاید: زمان کشت محصول خیار 40 روزه است و به مدت 70 تا 80 روز باردهی دارد و در دو دوره 6 ماهه بهار و زمستان این کار انجام میشود که در مجموع در سال 4 تن محصول تولید میشود.
وقتی از آقا معلم موفق عرصه تعلیم و تربیت و کارآفرینی می‌خواهیم که از چگونگی صرف این درآمد برایمان بگوید، با متانت خاص پاسخ می‌دهد: بخشی از این محصولات برای دانش‌آموزان و قسمتی نیز با فروش محصول صرف مخارج مدرسه میشود.
*تغذیه روزانه دانش‌آموزان با نان و پنیر، خیار و سبزی
او ادامه می‌دهد: در طول حضور دانش‌آموزان در مدرسه با نان و پنیر، سبزی و خیار از آنها پذیرایی میشود، اینجا خبری از بوفه‌های رایج مدارس نیست، همه با تنقلات غذایی بی‌ارزش بیگانه‌اند،ضمن اینکه دانش‌آموزان و اولیا در بخشی از کار گلخانه نیز مشارکت دارند و دانش‌آموزان حتی کارهایی مانند چیدن علف‌های هرز گلخانه را انجام می‌دهند و این باعث افزایش علاقه به کشاورزی در آنها شده است و آنها را به کاشت سبزی در خانه ترغیب کرده است.
*خرید مایحتاج مدرسه با استفاده از درآمد گلخانه
آقا معلم باصفای گزارش‌مان به مصادیق صرفه‌جویی در هزینه مدرسه از طریق درآمدزایی گلخانه اشاره می‌کند و می‌افزاید: درآمد حاصله صرف اموری مانند خرید کاغذ، شارژ اینترنت و دستگاه کپی مدرسه میشود.
وقتی از او می‌خواهم از وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان بگوید، ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان در درس نیز حضور و مشارکت خوبی دارند و همگی با شور و شوق درس می‌خوانند.
اینجا اگر از کلاس‌ها و امکانات مدارس شهری کمتر خبری است، اما شور و شوق، اتحاد و همبستگی معلم و شاگرد در تک تک دانش‌آموزان موج می‌زند.
این معلم تلاشگر ما را به کلاس درس خود می‌برد، جایی که دانش‌آموزان مشغول امتحانات پایان سال هستند، آنها از مدرسه و گلخانه آن با ما سخن می‌گویند.
ابوالفضل اردستانی دانش‌آموز کلاس چهارم با زبان کودکانه خود می‌افزاید: ما دانش‌آموزان در کار گلخانه به معلمان کمک می‌کنیم و بعضی اوقات روزهای تعطیل نیز به گلخانه می‌آییم.
وی به مواد غذایی مانند پفک اشاره می‌کند و می‌گوید: این‌ها مواد بهداشتی نیستند و ما فقط محصولات داخل گلخانه را که سبزیجات،خیار و نان و پنیر است، مصرف می‌کنیم.
آیدا نعمتی‌بخش یکی دیگر از دانش‌آموزان نیز بیان می‌کند: محصولات غذایی بهداشتی فقط همین غذاهایی است که در گلخانه تولید میشود و ما از آن استفاده می‌کنیم.
میلاد، امید و دیگران همگی در این مدرسه روستایی با شادابی و طراوت خاصی سرشار از امید با ما سخن می‌گویند و آقا معلم پرتلاش به خاطرات خود در این مدرسه اشاره می‌کند و می‌گوید: سختی زیادی در اینجا متحمل شدم تا این شرایط فراهم شد؛ کلیپ فعالیت بنده در این مدرسه و گلخانه در جشنواره روستایی عشایری ورامین که چندی پیش در روستای طغان جوادآباد برگزار شد و در آن معاون روستایی و عشایری رئیس جمهور نیز حضور داشت، پخش شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت.
وی از خیرین نیز که در ایجاد این امکانات مشارکت کرده اند به نیکی یاد می‌کند و می‌افزاید: پیشنهاد می‌کنم اگر در مدرسه‌ای زیرساخت‌ها و فضا وجود دارد، امکان انجام چنین فعالیت‌هایی فراهم شود، چرا که سبب درآمدزایی برای مدرسه و آموزش عملی درس‌ها به دانش‌آموزان میشود؛ ضمن اینکه بنده بحث کشت گل‌ها و توت‌فرنگی را نیز در دستور کار دارم.
حالا دیگر زمان خداحافظی با این معلم پرتلاش و دانش‌آموزان با صفای این مدرسه فرا رسیده است،؛ مدرسه‌ای که اگر چه در روستایی با فاصله زیاد نسبت به پایتخت و امکانات فراوان قرار دارد، اما سرمایه‌ای از صفا، یکدلی و روحیه کارآفرینی دارند که زبانزد منطقه است. آنها در این مدرسه تمرین خواستن و توانستن را فارغ از مکان و امکانات، با مدیریت معلم ساعی خود هر روز تمرین کرده و در پناه آن، تغذیه سالم در مدرسه را به طور مداوم تجربه می‌کنند.
به راستی می‌توان با کمی تدبیر و الگوبرداری از چنین مدارس و معلمان با ذوقی، تجربه موفق آنها را گسترش داده، ضمن آموزش عملی مهارت‌های اجتماعی، تغذیه سالم را در بین دانش‌آموزان ترویج دهیم و متناسب با بافت و اقلیم کشاورزی هر منطقه دانش‌آموزان را با مهارت‌های رشته‌های مختلف آشنا کنیم.
