به گزارش مشرق، ارزش هر دستگاه موتور «ار. د-191» که مطمئن و ایمن‌ترین موتور موشکی جهان برای انجام ماموریت های فضایی شناخته می شود، حدود چهار میلیون دلار اعلام شده است. موتور ار.د- 191 که عملیات پرتاب اخیر موشک «سایوز — 2.1а» از پایگاه فضایی واستوچنی را با موفقیت پایان داد،
با 250 ثانیه کار نهایی وظیفه سنگین و فوق العاده مهم از جمله رساندن بار به فضا را برعهده دارد که در ساخت آن مولفه های امنیت، کارآیی و اطمینان در بالاترین سطح در نظر گرفته شده است. براساس اطلاعات انتشار یافته، دمای محفظه احتراق این سامانه ساخته شده در کارخانه مهندسی وارونژ به 3500 درجه سانتیگراد یعنی بالاتر از دمای کوره های ذوب آهن می رسد که با انرژی حاصل از کار پنج موتور در مرحله اول، موشک را از زمین به پروازدر می آورد.
این موتور که 4 متر بلندا، 2200 کیلو وزن و 212 تن قدرت کشش دارد، توان حرکت را از سوزاندن مخلوط اکسیژن — نفت سفید، تامین می کند و محفظه احتراق آن بی مانند است که تمام خودکار ساخته می شود. در کارخانه وارونژ که یکی از مراکز پیشرو صنعت موشکی فضایی روسیه می‌باشد و تاکنون 40 نوع موتور موشک با سوخت مایع ساخته شده است، از کوره های خلائی و ابزار فوق دقیق برای ساخت محفظه احتراق استفاده می شود.
این کارخانه تا اواخر دهه 1920 تولید کننده لوازم کشاورزی و سپس موتور های خودرو بود که در سال های جنگ دوم جهانی مامور ساخت بمب افکن شبانه « پو-2» شد و سپس در دهه 1950 نیز یکی از کارخانه های کلیدی صنعت فضایی روسیه و در جهان پیشرو شد.
براساس این گزارش، کارشناسان وارونژو و طراحان موتور موشک های حامل «سایوز»، «پروتون» و « آنگارا» در اندیشه ساخت موتوری برای پرواز به کره ماه و حتی مریخ هستند که به احتمال زیاد در آینده نزدیک چنین سفارشی دریافت خواهند کرد.
از سوی دیگر آمریکا نیز برای طرح های موشکی خود مجبور به خرید موتورهای موشکی آر. دی . 180 از کارخانه انر گوماش روسیه است و پیشتر قرارداد یک میلیارد دلاری در این زمینه امضا کرده است.
رابرت اوروک معاون وزیر دفاع آمریکا در این باره اعلام کرده است: پنتاگون در شش سال آینده تا زمان ساخت موتور فضایی در داخل نیاز به خرید 18 موتور موشکی ار.دی-180 برای پرتاب ماهواره های نظامی دارد و تا زمانی که نتوانیم موتور موشک فضایی بسازیم باید به خرید موتورهای روسی تکیه کنیم.
روسیه تنها دارنده امکانات پرتاب موشک برای حمل ماهواره و تاسیسات فضایی ارائه دهنده این خدمات به کشورهای دیگر است که آمریکا و اعضای اتحادیه اروپا از این سامانه ها روسی استفاده می کنند و حتی از پایگاه های خارج از مرزهای خود نیز عملیات پرتاب را برای کشورهای دیگر اجرا می کند.
مسکو افزون بر درآمد پرتاب های فضایی، اعتبار ویژه ای در این حوزه برای خود قائل می باشد و در صدد حفظ آن و ایمنی کامل پرتاب های آینده است و با وجود برنامه های آمریکا برای بازگشت دوباره به این عرصه، در صدد حفظ جایگاه اول جهانی خود است.
با 250 ثانیه کار نهایی وظیفه سنگین و فوق العاده مهم از جمله رساندن بار به فضا را برعهده دارد که در ساخت آن مولفه های امنیت، کارآیی و اطمینان در بالاترین سطح در نظر گرفته شده است. براساس اطلاعات انتشار یافته، دمای محفظه احتراق این سامانه ساخته شده در کارخانه مهندسی وارونژ به 3500 درجه سانتیگراد یعنی بالاتر از دمای کوره های ذوب آهن می رسد که با انرژی حاصل از کار پنج موتور در مرحله اول، موشک را از زمین به پروازدر می آورد.
این موتور که 4 متر بلندا، 2200 کیلو وزن و 212 تن قدرت کشش دارد، توان حرکت را از سوزاندن مخلوط اکسیژن — نفت سفید، تامین می کند و محفظه احتراق آن بی مانند است که تمام خودکار ساخته می شود. در کارخانه وارونژ که یکی از مراکز پیشرو صنعت موشکی فضایی روسیه می‌باشد و تاکنون 40 نوع موتور موشک با سوخت مایع ساخته شده است، از کوره های خلائی و ابزار فوق دقیق برای ساخت محفظه احتراق استفاده می شود.
این کارخانه تا اواخر دهه 1920 تولید کننده لوازم کشاورزی و سپس موتور های خودرو بود که در سال های جنگ دوم جهانی مامور ساخت بمب افکن شبانه « پو-2» شد و سپس در دهه 1950 نیز یکی از کارخانه های کلیدی صنعت فضایی روسیه و در جهان پیشرو شد.
براساس این گزارش، کارشناسان وارونژو و طراحان موتور موشک های حامل «سایوز»، «پروتون» و « آنگارا» در اندیشه ساخت موتوری برای پرواز به کره ماه و حتی مریخ هستند که به احتمال زیاد در آینده نزدیک چنین سفارشی دریافت خواهند کرد.
از سوی دیگر آمریکا نیز برای طرح های موشکی خود مجبور به خرید موتورهای موشکی آر. دی . 180 از کارخانه انر گوماش روسیه است و پیشتر قرارداد یک میلیارد دلاری در این زمینه امضا کرده است.
رابرت اوروک معاون وزیر دفاع آمریکا در این باره اعلام کرده است: پنتاگون در شش سال آینده تا زمان ساخت موتور فضایی در داخل نیاز به خرید 18 موتور موشکی ار.دی-180 برای پرتاب ماهواره های نظامی دارد و تا زمانی که نتوانیم موتور موشک فضایی بسازیم باید به خرید موتورهای روسی تکیه کنیم.
روسیه تنها دارنده امکانات پرتاب موشک برای حمل ماهواره و تاسیسات فضایی ارائه دهنده این خدمات به کشورهای دیگر است که آمریکا و اعضای اتحادیه اروپا از این سامانه ها روسی استفاده می کنند و حتی از پایگاه های خارج از مرزهای خود نیز عملیات پرتاب را برای کشورهای دیگر اجرا می کند.
مسکو افزون بر درآمد پرتاب های فضایی، اعتبار ویژه ای در این حوزه برای خود قائل می باشد و در صدد حفظ آن و ایمنی کامل پرتاب های آینده است و با وجود برنامه های آمریکا برای بازگشت دوباره به این عرصه، در صدد حفظ جایگاه اول جهانی خود است.
