من نزد مادرم نشستم و تمام مشکلاتم را توضیح دادم. انتظار داشتم به من دلداری دهد و بگوید همه چیز درست خواهد شد. او اجازه داد که تمام ماجرای غم انگیزم را تعریف کنم و بدون اینکه حرفی بزند به صحبت هایم گوش داد. من به شدت به پاسخ نیاز داشتم. التماس کردم: چه کار می توانم انجام دهم؟
این حرفی بود که مادرم در جواب من زد: " برای ده مشکل زندگی که برای ما پیش می آید، هیچ کاری نمی توان انجام داد." این آن چیزی نبود که می خواستم بشنوم. من به دنبال راه حلی برای مشکلاتم بودم و خیال می کردم با سهیم شدن آن با مادرم، غم و اندوهم کمتر می شود. فریاد زدم: پس تمام آن مشکلات هیچ راه حلی ندارد و مایوس کننده است؟ آیا ما به زندگی مملو از غم و آشفتگی و سردرگمی محکوم هستیم؟
مادرم به آرامی پاسخ داد: برای ده مشکل زندگی، یعنی مشکلات خانوادگی، مشکلات کاری و نگرانی های مالی، یافتن راه مسیرتان در زندگی، من راه حلی ندارم. اما تو یک مشکل یازدهم داری که در آن مورد می توانم کمکت کنم.
پرسیدم مشکل یازدهم چیست و او چگونه می تواند به بهبود وضعیت من کمک کند.
این حرفی است که مادرم زد: مشکل یازدهم دیدگاه تو در این زمینه است که نباید آن ده مشکل را داشته باشی. تو همیشه در زندگی با مشکلاتی مواجه خواهی شد و زندگی بدون مشکل، میسر نیست. اگر غیر از این فکر کنی همیشه خواهی خواست از زندگی بگریزی
