به گزارش مشرق، پروانه کاظمی درباره صعودش به قله مالاکو گفت: سال گذشته برای صعود به مالاکو اقدام کردم و به صورت انفرادی به هیمالیا رفتم. با آمادگی کامل راهی شدم و جزو اولین گروهی بودم که به کمپ یک رسیدم. خیلی خوشحال بودم که پیشرو هستم اما زلزله نپال همه برنامه‌های ما را به هم ریخت و صعود من و دیگر کوهنوردان حاضر در هیمالیا را لغو کرد.
وی ادامه داد: سال گذشته به خاطر احترام به مردم نپال و با توجه به شرایط خطرناکی که در این کشور حاکم شده بود، صعودم به مالاکو ناکام ماند اما فکر صعود به این قله را همچنان در سر داشتم. با توجه به فراهم شدن شرایط صعود، امسال برای صعود دوباره اقدام کردم و با توجه به پیش زمینه‌ای که از قبل داشتم، توانستم به عنوان اولین کوهنورد در سال 2016 به صورت انفردای و تنها با یک شرپا به مالاکو صعود کنم.
این بانوی کوهنورد تصریح کرد: زمانی که به اورست صعود کردم، مالاکو را هم دیدم. نمای بسیار زیبایی داشت و ابهتش جذبم کرد. از همان زمان تصمیم گرفتم که به مالاکو صعود کنم. این در حالی است که صعود به این قله جزو صعودهای دشوار به شمار می‌رود. منطقه‌ای بسیار سرد با بادهای وحشتناک که به دلیل داشتن دیواره‌ای با شیب تند به هیولا معروف است.
کاظمی یادآور شد: پس از اینکه تصمیم به صعود گرفتم خیلی‌ها با انرژی منفی که می‌دادند می‌خواستند مرا از صعود به این قله منع کنند. به من می‌گفتند؛ این صعود ریسک است و خطرناک، اما من به دنبال کسب افتخار و عنوان نبودم و می‌خواستم خودم را محک بزنم.
وی افزود: به نظرم در یک صعود شانس خیلی موثر است. من در صعود به مالاکو خیلی خوش شانس بودم.گاهی یک اتفاق کوچک باعث می‌شود از صعود بازبمانی. من تنها و در شرایطی که طناب ثابت هم روی دیواره سنگ و یخ نصب نشده بود به قله مالاکو صعود کردم. پس از آن گروهی 29 نفره به مالاکو صعود کردند که 11 روز پس از صعود من به قله رسیدند. این در حالی است که مسیر را پیش از آنها من و شرپایی که همراهم بود پاکوب کرده بودیم.
فاتح اورست گفت: سوژه‌های زیادی برای صعود در ذهنم دارم و اگر منابع مالی مورد نیازم فراهم شود شاید برای پاییز و بهار آینده صعودهایی داشته باشم اما بعید می‌دانم برای پاییز شرایط مالی‌ام فراهم شود.در صعودهای مختلف همواره این مشکل را داشته‌ام. متاسفانه هیچ اسپانسری در داخل از من حمایت نمی‌کند. برای یکی از صعودهایم به کمیته ملی المپیک هم رفتم تا کمکم کنند اما کسی توجهی نکرد. واقعیت این است کوهنوردان ما برای صعودهای خود هربار به اندازه چند صعود هشت هزارمتری دوندگی دارند تا شرایط اعزام خود را فراهم کنند.
کاظمی در پایان به تسنیم گفت: هدفم از صعود به مالاکو این بود که به عنوان یک زن ایرانی توانایی خودم را نشان دهم تا شاید به این ترتیب تفکرات جهانی که درباره زنان ایران وجود دارد را تا حدودی تغییر دهم. پس از بازگشتم به ایران یک روز استراحت کردم و دوباره کوهنوردی و تمریناتم را انجام دادم و تا زمانی که بتوانم باز هم به صعودهایم ادامه می‌دهم.
وی ادامه داد: سال گذشته به خاطر احترام به مردم نپال و با توجه به شرایط خطرناکی که در این کشور حاکم شده بود، صعودم به مالاکو ناکام ماند اما فکر صعود به این قله را همچنان در سر داشتم. با توجه به فراهم شدن شرایط صعود، امسال برای صعود دوباره اقدام کردم و با توجه به پیش زمینه‌ای که از قبل داشتم، توانستم به عنوان اولین کوهنورد در سال 2016 به صورت انفردای و تنها با یک شرپا به مالاکو صعود کنم.
این بانوی کوهنورد تصریح کرد: زمانی که به اورست صعود کردم، مالاکو را هم دیدم. نمای بسیار زیبایی داشت و ابهتش جذبم کرد. از همان زمان تصمیم گرفتم که به مالاکو صعود کنم. این در حالی است که صعود به این قله جزو صعودهای دشوار به شمار می‌رود. منطقه‌ای بسیار سرد با بادهای وحشتناک که به دلیل داشتن دیواره‌ای با شیب تند به هیولا معروف است.
کاظمی یادآور شد: پس از اینکه تصمیم به صعود گرفتم خیلی‌ها با انرژی منفی که می‌دادند می‌خواستند مرا از صعود به این قله منع کنند. به من می‌گفتند؛ این صعود ریسک است و خطرناک، اما من به دنبال کسب افتخار و عنوان نبودم و می‌خواستم خودم را محک بزنم.
وی افزود: به نظرم در یک صعود شانس خیلی موثر است. من در صعود به مالاکو خیلی خوش شانس بودم.گاهی یک اتفاق کوچک باعث می‌شود از صعود بازبمانی. من تنها و در شرایطی که طناب ثابت هم روی دیواره سنگ و یخ نصب نشده بود به قله مالاکو صعود کردم. پس از آن گروهی 29 نفره به مالاکو صعود کردند که 11 روز پس از صعود من به قله رسیدند. این در حالی است که مسیر را پیش از آنها من و شرپایی که همراهم بود پاکوب کرده بودیم.
فاتح اورست گفت: سوژه‌های زیادی برای صعود در ذهنم دارم و اگر منابع مالی مورد نیازم فراهم شود شاید برای پاییز و بهار آینده صعودهایی داشته باشم اما بعید می‌دانم برای پاییز شرایط مالی‌ام فراهم شود.در صعودهای مختلف همواره این مشکل را داشته‌ام. متاسفانه هیچ اسپانسری در داخل از من حمایت نمی‌کند. برای یکی از صعودهایم به کمیته ملی المپیک هم رفتم تا کمکم کنند اما کسی توجهی نکرد. واقعیت این است کوهنوردان ما برای صعودهای خود هربار به اندازه چند صعود هشت هزارمتری دوندگی دارند تا شرایط اعزام خود را فراهم کنند.
کاظمی در پایان به تسنیم گفت: هدفم از صعود به مالاکو این بود که به عنوان یک زن ایرانی توانایی خودم را نشان دهم تا شاید به این ترتیب تفکرات جهانی که درباره زنان ایران وجود دارد را تا حدودی تغییر دهم. پس از بازگشتم به ایران یک روز استراحت کردم و دوباره کوهنوردی و تمریناتم را انجام دادم و تا زمانی که بتوانم باز هم به صعودهایم ادامه می‌دهم.
