به گزارش مشرق، وقتی یورو 24 تیمی شد، خیلی‌ها به رستاخیز فوتبال شرق اروپا امیدوار شدند؛ فوتبالی که پس از فروپاشی شوروی و تکه تکه شدن یوگسلاوی، به جای منتفع شدن از کمیت بیشتر از کیفیت تهی خود ضربه خورد.
با استقلال کشورهای جدید، عملا ضعف نیروی انسانی اقمار سابق بیشتر به چشم آمد تا قد علم کردن نیروهای تازه نفس. لیتوانی، گرجستان، بوسنی و ... بیش از اینکه شور داشته باشند از نبود نیروی انسانی و ضعف ساختاری برجای مانده از محدودیت‌های خودخواسته کمونیسم ضربه خوردند.
سالی نه چندان متفاوت
اولین بار در مقدماتی جام‌جهانی 1994 کشورهای تازه استقلال یافته در رقابت‌های مقدماتی شرکت کردند و در نهایت از اردوگاه شرق تنها روسیه و بلغارستان به جام‌جهانی رسیدند که روسیه در همان مرحله گروهی حذف شد اما بلغارستان با نسل طلایی‌اش بهترین رتبه تاریخ فوتبال(عنوان چهارمی) را به دست آورد.
در یورو حکایت متفاوت بود. در یورو 96 رومانی، جمهوری چک، روسیه و کرواسی نمایندگان شرق بودند که کرواسی به یک‌چهارم نهایی و جمهوری چک به فینال رسیدند. از یورو 2000 تا قبل از یورو فعلی هم 19 بار تیم‌های شرقی دررقابت‌ها حضور یافتند که تنها 6 صعود از مرحله گروهی حاصل شد و بهترین عملکرد را روسیه در یورو 2008 و جمهوری چک در یورو 2004 رقم زدند؛ با حضور در نیمه‌نهایی!
امسال 9 تیم شرقی در اولین یوروی 24 تیمی حضور یافتند که هر 4 حذف شده ابتدایی از این منطقه آمدند؛ رومانی، روسیه، اوکراین و جمهوری چک. البته تا قبل از بازی‌های شب گذشته، کرواسی (موفق‌ترین تیم تورنمنت تا قبل از بازی‌های روز آخر مرحله گروهی)، اسلواکی و لهستان صعود کردند تا شرقی‌ها در مرحله حذفی حداقل 3 نماینده داشته باشند. در مقام مقایسه، کافی است بدانید تا قبل از فروپاشی شوروی و تجزیه یوگسلاوی، شرق اروپا دوبار توسط شوروی در سال 1960 و چکسلواکی در سال 1976 قهرمان یورو شده بود. قهرمانی چکسلواکی با افتخار آفرینی استوابخارست رومانی و رداستار یوگسلاوی( تنها قهرمانان شرقی جام باشگاه‌های اروپا) همراه شد تا فوتبال شرق روزهای خوبی را به چشم ببیند اما فروپاشی دیوار ضخیم کمونیسم، خاطرات قدیمی را از بین برد و بنایی از پای‌بست ویران را به وجود آورد.
دلایل ضعف
نبود ساختار منظم، ضعف نیروی انسان، کمبود منابع مالی و البته مشکلات سیاسی و اجتماعی رسوخ یافته به فوتبال، عمده‌ترین دلیل درجا زدن فوتبال شرق محسوب می‌شود.گاهی یک نسل طلایی تا مرز افتخار پیش رفته اما بازنشستگی اعضای آن تیم، روند شگفتی‌سازی را کرد. بهترین مثال، جمهوری چک نایب‌قهرمان یورو 96 است.
در تمام این سال‌ها، برابر نبودن امکانات شرق و غرب، درست‌ترین بهانه ممکن برای عدم موفقیت امثال روسیه تلقی می‌شود. شرقی‌ها تنها وقتی می‌توانند موفق باشند که بازیکنانی مانند مودریچ، کالینیج، راکیتیچ و ... به عنوان بهترین لژیونرهای موجود همه در یک تیم باشند. در این صورت، کرواسی، غول جدید یورو 2016 متولد می‌شود و گرنه تک‌ستاره‌ها در هجمه رنگ و لعاب تیم‌های غرب اروپا چندان به چشم نمی‌آیند.
حالا همه به کرواسی دل بسته‌اند؛ تیمی که با گل دقایق پایانی، برتری بر اسپانیا، تغییر دادن معادلات جدول بازی‌ها (قرار گرفتن مدعیان در سمت پایین جدول و حضور شگفتی‌سازها در بالای جدول) و سرگروهی را رقم زد. حالا باید دید کرواسی می‌تواند پرچم‌دار شرق باشد یا نه؟ آخرین قهرمانی یک تیم شرقی در جام‌های ملی به قهرمانی چکسلواکی در یورو 76 برمی‌گردد. زنیت با قهرمانی درجام یوفای سال 2009، واپسین موفقیت باشگاهی – ملی شرق قاره سبز را رقم زد. این بار اما چه می‌شود؟
با استقلال کشورهای جدید، عملا ضعف نیروی انسانی اقمار سابق بیشتر به چشم آمد تا قد علم کردن نیروهای تازه نفس. لیتوانی، گرجستان، بوسنی و ... بیش از اینکه شور داشته باشند از نبود نیروی انسانی و ضعف ساختاری برجای مانده از محدودیت‌های خودخواسته کمونیسم ضربه خوردند.
| اطلاعات کامل هر تیم، تاریخچه مسابقات، ستاره های ادوار مختلف را اینجا می توانید ببینید |
سالی نه چندان متفاوت
اولین بار در مقدماتی جام‌جهانی 1994 کشورهای تازه استقلال یافته در رقابت‌های مقدماتی شرکت کردند و در نهایت از اردوگاه شرق تنها روسیه و بلغارستان به جام‌جهانی رسیدند که روسیه در همان مرحله گروهی حذف شد اما بلغارستان با نسل طلایی‌اش بهترین رتبه تاریخ فوتبال(عنوان چهارمی) را به دست آورد.
در یورو حکایت متفاوت بود. در یورو 96 رومانی، جمهوری چک، روسیه و کرواسی نمایندگان شرق بودند که کرواسی به یک‌چهارم نهایی و جمهوری چک به فینال رسیدند. از یورو 2000 تا قبل از یورو فعلی هم 19 بار تیم‌های شرقی دررقابت‌ها حضور یافتند که تنها 6 صعود از مرحله گروهی حاصل شد و بهترین عملکرد را روسیه در یورو 2008 و جمهوری چک در یورو 2004 رقم زدند؛ با حضور در نیمه‌نهایی!
امسال 9 تیم شرقی در اولین یوروی 24 تیمی حضور یافتند که هر 4 حذف شده ابتدایی از این منطقه آمدند؛ رومانی، روسیه، اوکراین و جمهوری چک. البته تا قبل از بازی‌های شب گذشته، کرواسی (موفق‌ترین تیم تورنمنت تا قبل از بازی‌های روز آخر مرحله گروهی)، اسلواکی و لهستان صعود کردند تا شرقی‌ها در مرحله حذفی حداقل 3 نماینده داشته باشند. در مقام مقایسه، کافی است بدانید تا قبل از فروپاشی شوروی و تجزیه یوگسلاوی، شرق اروپا دوبار توسط شوروی در سال 1960 و چکسلواکی در سال 1976 قهرمان یورو شده بود. قهرمانی چکسلواکی با افتخار آفرینی استوابخارست رومانی و رداستار یوگسلاوی( تنها قهرمانان شرقی جام باشگاه‌های اروپا) همراه شد تا فوتبال شرق روزهای خوبی را به چشم ببیند اما فروپاشی دیوار ضخیم کمونیسم، خاطرات قدیمی را از بین برد و بنایی از پای‌بست ویران را به وجود آورد.
دلایل ضعف
نبود ساختار منظم، ضعف نیروی انسان، کمبود منابع مالی و البته مشکلات سیاسی و اجتماعی رسوخ یافته به فوتبال، عمده‌ترین دلیل درجا زدن فوتبال شرق محسوب می‌شود.گاهی یک نسل طلایی تا مرز افتخار پیش رفته اما بازنشستگی اعضای آن تیم، روند شگفتی‌سازی را کرد. بهترین مثال، جمهوری چک نایب‌قهرمان یورو 96 است.
در تمام این سال‌ها، برابر نبودن امکانات شرق و غرب، درست‌ترین بهانه ممکن برای عدم موفقیت امثال روسیه تلقی می‌شود. شرقی‌ها تنها وقتی می‌توانند موفق باشند که بازیکنانی مانند مودریچ، کالینیج، راکیتیچ و ... به عنوان بهترین لژیونرهای موجود همه در یک تیم باشند. در این صورت، کرواسی، غول جدید یورو 2016 متولد می‌شود و گرنه تک‌ستاره‌ها در هجمه رنگ و لعاب تیم‌های غرب اروپا چندان به چشم نمی‌آیند.
حالا همه به کرواسی دل بسته‌اند؛ تیمی که با گل دقایق پایانی، برتری بر اسپانیا، تغییر دادن معادلات جدول بازی‌ها (قرار گرفتن مدعیان در سمت پایین جدول و حضور شگفتی‌سازها در بالای جدول) و سرگروهی را رقم زد. حالا باید دید کرواسی می‌تواند پرچم‌دار شرق باشد یا نه؟ آخرین قهرمانی یک تیم شرقی در جام‌های ملی به قهرمانی چکسلواکی در یورو 76 برمی‌گردد. زنیت با قهرمانی درجام یوفای سال 2009، واپسین موفقیت باشگاهی – ملی شرق قاره سبز را رقم زد. این بار اما چه می‌شود؟
