به گزارش مشرق، اعضای شورای فنی تیم ملی کشتی آزاد به منظور بررسی عملکرد آزادکاران در تورنمنت ارمنستان و تصمیم‌گیری در خصوص انتخاب ملی‌پوشان باقی مانده المپیکی روز گذشته تشکیل جلسه دادند و تصمیماتی گرفتند که برخی از آنها جای تعجب و تأمل داشت. در این تصمیمات نه تنها گرهی از گره‌های کور اوزان المپیکی کشتی باز نشد بلکه این گره‌ها را کورتر نیز کرد.
با تصمیم اعضای شورای فنی انتخاب ملی‌پوش وزن 65 کیلوگرم المپیک به 15 روز مانده به این مسابقات موکول شده از طرفی تصمیم عجیب‌تری در سنگین‌وزن گرفته شد مبنی بر اینکه کمیل قاسمی و پرویز هادی در رقابتی درون اردویی باید به مصاف یکدیگر بروند.
در اینکه توانایی‌های فنی و تجربه قاسمی و محمدی نسبت به رقبایشان بیشتر است هیچ حرف و حدیثی نیست و شاید هیچ عقل سلیمی حاضر به کنار گذاشتن این کشتی‌گیران و استفاده از نفراتی که بدون شک شانس کم‌تری برای موفقیت در المپیک خواهند داشت، نباشد، اما بر اساس تصمیم قبلی همین شورا، قرار بود تکلیف ملی‌پوشان المپیکی در تورنمنت ارمنستان یکسره شود، اما حالا پس از پایان این مسابقات شاهد افزودن بند و تبصره به نتایج این مسابقات هستیم.
شاید همانطور که پیش‌تر هم گفتیم اگر جای محمدی و قاسمی و نتایجی که آنها کسب کردند با هادی و نصیری عوض می‌شد حالا دیگر شاهد چنین نمایشی نبودیم و کار تمام شده بود، اما به نظر می‌رسد همانطور که پیش‌بینی می‌شد رسول خادم و همکارانش در تیم ملی به راحتی به نتایج تورنمنت ارمنستان تن نخواهند داد.
شاید هر شخص دیگری هم جای خادم و همکارانش بود نمی‌توانست به راحتی از کنار نام کشتی‌گیرانی مانند محمدی و قاسمی که در این سال‌ها همواره یک پای ثابت سکوهای جهانی بوده‌اند بگذرد و تا آخرین لحظه تلاشش را برای به کار گیری آنان انجام می‌داد، اما وقتی فرایندی به عنوان قانون نوشته می‌شود برای حفظش باید به آن پایبند بود.
تصمیماتی که در شورای فنی گرفته شد نه تنها تامل برانگیز بود بلکه شاید به نفع کشتی هم نباشد؛ خاطرمان است که سال گذشته پس از برگزاری مرحله نهایی انتخابی کشتی آزاد عباس طحان بعد از مصدومیت رضا یزدانی به عنوان ملی‌پوش وزن 97 کیلوگرم انتخاب شد، اما شورای فنی در کمال تعجب نام محمدحسین محمدیان را که در آن مسابقات عملکردی ناامید کننده داشت و در همان مراحل ابتدایی حذف شده بود را در کنار نام طحان برای اعزام به مسابقات جهانی قرار داد و تصمیم نهایی را در مورد ملی‌پوش این وزن به طور شفاف بیان نکرد به‌طوری که حتی تا لحظه وزن‌کشی هم شاید کشتی‌گیران نمی‌دانستند کدام یک باید روی تشک بروند و شد آنچه نباید می‌شد.
عباس طحان که از اعتماد به نفس لازم برخوردار نبود و تا آخرین لحظه جایگاهش را در خطر می‌دید، با وجود کسب سهمیه المپیک، نتوانست عملکرد قابل قبولی داشته باشد؛ هرچند نمی‌توان ضعف‌های فنی طحان در آن مسابقات را نادیده گرفت، اما شاید اگر کادر فنی به او زودتر اعتماد می‌کرد و توجه بیشتری روی این کشتی‌گیر داشت، نتایج دیگری رقم می‌خورد و حالا کاسه چه کنم برای پیدا کردن جانشین مناسبی برای رضا یزدانی به دست نگرفته بودیم تا در نهایت بخواهیم یزدانی را با این میزان از مصدومیت راهی مسلخ المپیک کنیم هرچند که خودش هم کم بی تمایل نیست!
در هر صورت با تصمیماتی که در شورای فنی اتخاذ شده است به نظر می‌رسد باید شاهد تکرار تراژدی عباس طحان درباره نصیری و هادی باشیم؛ با این تصمیمات نه میثم نصیری اعتماد به نفس لازم برای حضور در المپیک را بدست می‌آورد و نه سید احمد محمدی می‌تواند کشتی‌گیر مقتدر سال‌های قبل باشد.
در سنگین وزن هم اوضاع به همین منوال است دقیقا همان اتفاقاتی که پیش از المپیک لندن رُخ داد برای پرویز هادی در حال تکرار است. او که در اوج ناآمادگی قاسمی موفق به کسب سهمیه المپیک 2012 شده بود در آخرین رقابت درون اردویی میدان را به حریفش واگذار کرد تا حسرت حضور در آن میدان بزرگ را بخورد و حالا بار دیگر باید در همان رقابت به میدان برود با این تفاوت که این بار قاسمی سهمیه را گرفته است.
در هر صورت همانطور که پیش از این هم گفتیم و نوشتیم تصمیم نهایی با رسول خادم است چرا که اوست که باید پاسخگوی نتایج کشتی در المپیک باشد، اما به گونه‌ای نشود که با اعزام کشتی‌گیران مصدوم و ناآماده از پیش بازنده باشیم و بهانه‌ای برای توجیه ناکامی‌های احتمالی داشته باشیم.
با تصمیم اعضای شورای فنی انتخاب ملی‌پوش وزن 65 کیلوگرم المپیک به 15 روز مانده به این مسابقات موکول شده از طرفی تصمیم عجیب‌تری در سنگین‌وزن گرفته شد مبنی بر اینکه کمیل قاسمی و پرویز هادی در رقابتی درون اردویی باید به مصاف یکدیگر بروند.
در اینکه توانایی‌های فنی و تجربه قاسمی و محمدی نسبت به رقبایشان بیشتر است هیچ حرف و حدیثی نیست و شاید هیچ عقل سلیمی حاضر به کنار گذاشتن این کشتی‌گیران و استفاده از نفراتی که بدون شک شانس کم‌تری برای موفقیت در المپیک خواهند داشت، نباشد، اما بر اساس تصمیم قبلی همین شورا، قرار بود تکلیف ملی‌پوشان المپیکی در تورنمنت ارمنستان یکسره شود، اما حالا پس از پایان این مسابقات شاهد افزودن بند و تبصره به نتایج این مسابقات هستیم.
شاید همانطور که پیش‌تر هم گفتیم اگر جای محمدی و قاسمی و نتایجی که آنها کسب کردند با هادی و نصیری عوض می‌شد حالا دیگر شاهد چنین نمایشی نبودیم و کار تمام شده بود، اما به نظر می‌رسد همانطور که پیش‌بینی می‌شد رسول خادم و همکارانش در تیم ملی به راحتی به نتایج تورنمنت ارمنستان تن نخواهند داد.
شاید هر شخص دیگری هم جای خادم و همکارانش بود نمی‌توانست به راحتی از کنار نام کشتی‌گیرانی مانند محمدی و قاسمی که در این سال‌ها همواره یک پای ثابت سکوهای جهانی بوده‌اند بگذرد و تا آخرین لحظه تلاشش را برای به کار گیری آنان انجام می‌داد، اما وقتی فرایندی به عنوان قانون نوشته می‌شود برای حفظش باید به آن پایبند بود.
تصمیماتی که در شورای فنی گرفته شد نه تنها تامل برانگیز بود بلکه شاید به نفع کشتی هم نباشد؛ خاطرمان است که سال گذشته پس از برگزاری مرحله نهایی انتخابی کشتی آزاد عباس طحان بعد از مصدومیت رضا یزدانی به عنوان ملی‌پوش وزن 97 کیلوگرم انتخاب شد، اما شورای فنی در کمال تعجب نام محمدحسین محمدیان را که در آن مسابقات عملکردی ناامید کننده داشت و در همان مراحل ابتدایی حذف شده بود را در کنار نام طحان برای اعزام به مسابقات جهانی قرار داد و تصمیم نهایی را در مورد ملی‌پوش این وزن به طور شفاف بیان نکرد به‌طوری که حتی تا لحظه وزن‌کشی هم شاید کشتی‌گیران نمی‌دانستند کدام یک باید روی تشک بروند و شد آنچه نباید می‌شد.
عباس طحان که از اعتماد به نفس لازم برخوردار نبود و تا آخرین لحظه جایگاهش را در خطر می‌دید، با وجود کسب سهمیه المپیک، نتوانست عملکرد قابل قبولی داشته باشد؛ هرچند نمی‌توان ضعف‌های فنی طحان در آن مسابقات را نادیده گرفت، اما شاید اگر کادر فنی به او زودتر اعتماد می‌کرد و توجه بیشتری روی این کشتی‌گیر داشت، نتایج دیگری رقم می‌خورد و حالا کاسه چه کنم برای پیدا کردن جانشین مناسبی برای رضا یزدانی به دست نگرفته بودیم تا در نهایت بخواهیم یزدانی را با این میزان از مصدومیت راهی مسلخ المپیک کنیم هرچند که خودش هم کم بی تمایل نیست!
در هر صورت با تصمیماتی که در شورای فنی اتخاذ شده است به نظر می‌رسد باید شاهد تکرار تراژدی عباس طحان درباره نصیری و هادی باشیم؛ با این تصمیمات نه میثم نصیری اعتماد به نفس لازم برای حضور در المپیک را بدست می‌آورد و نه سید احمد محمدی می‌تواند کشتی‌گیر مقتدر سال‌های قبل باشد.
در سنگین وزن هم اوضاع به همین منوال است دقیقا همان اتفاقاتی که پیش از المپیک لندن رُخ داد برای پرویز هادی در حال تکرار است. او که در اوج ناآمادگی قاسمی موفق به کسب سهمیه المپیک 2012 شده بود در آخرین رقابت درون اردویی میدان را به حریفش واگذار کرد تا حسرت حضور در آن میدان بزرگ را بخورد و حالا بار دیگر باید در همان رقابت به میدان برود با این تفاوت که این بار قاسمی سهمیه را گرفته است.
در هر صورت همانطور که پیش از این هم گفتیم و نوشتیم تصمیم نهایی با رسول خادم است چرا که اوست که باید پاسخگوی نتایج کشتی در المپیک باشد، اما به گونه‌ای نشود که با اعزام کشتی‌گیران مصدوم و ناآماده از پیش بازنده باشیم و بهانه‌ای برای توجیه ناکامی‌های احتمالی داشته باشیم.
