به گزارش مشرق، اواخر فصل گذشته مسابقات لیگ برتر بود که زمزمه واگذاری باشگاه تراکتورسازی تبریز به بخش خصوصی رسانه‌ای شد و واکنش مسئولان مختلف این باشگاه تبریزی را در پی داشت.
هرچند تعدادی از مدیران باشگاه تراکتورسازی واگذاری این باشگاه را تکذیب کردند ولی اقداماتی در همین راستا صورت گرفته بود و تنها یک شرط باعث شد تا انتقال امتیاز تراکتورسازی به بخش خصوصی محقق نشود.
ماجرای واگذاری تراکتورسازی از جایی شروع شد که متولیان اصلی این باشگاه اعلام کردند دیگر برای این تیم هزینه نخواهند کرد ولی مدیران وقت باشگاه به خاطر حضور این تیم در لیگ قهرمانان آسیا آنها را از این تصمیم منصرف و اجرای این تصمیم را به آخر لیگ پانزدهم موکول کردند.
در این فاصله زمانی حتی اقداماتی برای پرداخت بدهی‌های باشگاه و مالیات تعدادی از بازیکنان تا سال ۱۳۹۲ انجام شد و ریل گذاری انتقال امتیاز تیم صورت گرفت تا با اتمام لیگ برتر و پایان کار تراکتورسازی در لیگ قهرمانان آسیا، پروسه واگذاری این تیم سرعت بیشتری داشته باشد.
با وجود این، شرط و شروط مطرح شده در جلسات هیات مدیره به یکباره معادلات را تغییر داد و ضمن به تاخیر انداختن واگذاری تیم، باعث جابجایی مدیران و اعضای هیات مدیره شد.
مصطفی آجرلو که در انتخابات فدراسیون فوتبال راه به جایی نبرده بوده، اینبار برای حضور پررنگ‌تر در فوتبال طرحی را به متولیان باشگاه تراکتورسازی ارائه داد که طی آن، مسئولان باشگاه تا دو سال و بدون دریافت هیچ پولی از رده‌های بالا، درآمدزایی کرده و هزینه‌های باشگاه را از همین راه پرداخت کنند.
این طرح که عملی کردنش سخت به نظر می‌رسید، به کناره گیری سعید عباسی از مدیرعاملی و حضور آجرلو به جای وی ختم شد تا آجرلو با طرحی که خودش ارائه کرده بود، مدیریت باشگاه را در دست بگیرد. البته آجرلو برای حضور در باشگاه تراکتورسازی با شرط «خروج از تربیت بدنی سپاه» محدود شد و در نهایت کار به عنوان مدیرعامل در باشگاه را انتخاب کرد.
حالا با گذشت چند هفته از حضور آجرلو در تراکتورسازی، این باشگاه عملکرد چشمگیری در نقل و انتقالات لیگ برتر داشته و تقریبا توانسته تمام بازیکنان مدنظر امیر قلعه نویی و نفرات محبوب میان هواداران این تیم را جذب کند ولی این سئوال مطرح می‌شود که هزینه هنگفت جذب بازیکنان تراکتورسازی با وجود طرح عجیب و غریبی که آجرلو ارائه کرده بود، چگونه و از چه راهی تامین می‌شود؟
طبق پیگیری‌های خبرنگار ما، آجرلو که نتوانسته اعتبارات لازم را برای خرید بازیکنان جدید تامین کند، درخواستی را برای قرض گرفتن مبلغ ۲۵ میلیارد تومان از مسئولان رده بالای باشگاه مطرح کرده تا او از همین ابتدای کار شرط و طرح درآمدزایی خودش را نادیده بگیرد. باید دید آیا تراکتورسازی با همان راه و روش قبلی به تامین هزینه‌هایش ادامه خواهد داد و یا آجرلو می‌تواند محدودیت‌های پیش رو را کنار بگذارد و طرح درآمدزایی خودش را پیش ببرد؟
هرچند تعدادی از مدیران باشگاه تراکتورسازی واگذاری این باشگاه را تکذیب کردند ولی اقداماتی در همین راستا صورت گرفته بود و تنها یک شرط باعث شد تا انتقال امتیاز تراکتورسازی به بخش خصوصی محقق نشود.
ماجرای واگذاری تراکتورسازی از جایی شروع شد که متولیان اصلی این باشگاه اعلام کردند دیگر برای این تیم هزینه نخواهند کرد ولی مدیران وقت باشگاه به خاطر حضور این تیم در لیگ قهرمانان آسیا آنها را از این تصمیم منصرف و اجرای این تصمیم را به آخر لیگ پانزدهم موکول کردند.
در این فاصله زمانی حتی اقداماتی برای پرداخت بدهی‌های باشگاه و مالیات تعدادی از بازیکنان تا سال ۱۳۹۲ انجام شد و ریل گذاری انتقال امتیاز تیم صورت گرفت تا با اتمام لیگ برتر و پایان کار تراکتورسازی در لیگ قهرمانان آسیا، پروسه واگذاری این تیم سرعت بیشتری داشته باشد.
با وجود این، شرط و شروط مطرح شده در جلسات هیات مدیره به یکباره معادلات را تغییر داد و ضمن به تاخیر انداختن واگذاری تیم، باعث جابجایی مدیران و اعضای هیات مدیره شد.
مصطفی آجرلو که در انتخابات فدراسیون فوتبال راه به جایی نبرده بوده، اینبار برای حضور پررنگ‌تر در فوتبال طرحی را به متولیان باشگاه تراکتورسازی ارائه داد که طی آن، مسئولان باشگاه تا دو سال و بدون دریافت هیچ پولی از رده‌های بالا، درآمدزایی کرده و هزینه‌های باشگاه را از همین راه پرداخت کنند.
این طرح که عملی کردنش سخت به نظر می‌رسید، به کناره گیری سعید عباسی از مدیرعاملی و حضور آجرلو به جای وی ختم شد تا آجرلو با طرحی که خودش ارائه کرده بود، مدیریت باشگاه را در دست بگیرد. البته آجرلو برای حضور در باشگاه تراکتورسازی با شرط «خروج از تربیت بدنی سپاه» محدود شد و در نهایت کار به عنوان مدیرعامل در باشگاه را انتخاب کرد.
حالا با گذشت چند هفته از حضور آجرلو در تراکتورسازی، این باشگاه عملکرد چشمگیری در نقل و انتقالات لیگ برتر داشته و تقریبا توانسته تمام بازیکنان مدنظر امیر قلعه نویی و نفرات محبوب میان هواداران این تیم را جذب کند ولی این سئوال مطرح می‌شود که هزینه هنگفت جذب بازیکنان تراکتورسازی با وجود طرح عجیب و غریبی که آجرلو ارائه کرده بود، چگونه و از چه راهی تامین می‌شود؟
طبق پیگیری‌های خبرنگار ما، آجرلو که نتوانسته اعتبارات لازم را برای خرید بازیکنان جدید تامین کند، درخواستی را برای قرض گرفتن مبلغ ۲۵ میلیارد تومان از مسئولان رده بالای باشگاه مطرح کرده تا او از همین ابتدای کار شرط و طرح درآمدزایی خودش را نادیده بگیرد. باید دید آیا تراکتورسازی با همان راه و روش قبلی به تامین هزینه‌هایش ادامه خواهد داد و یا آجرلو می‌تواند محدودیت‌های پیش رو را کنار بگذارد و طرح درآمدزایی خودش را پیش ببرد؟
