به گزارش مشرق به نقل از تلگراف، یک مقام رسمی در اتحادیه اروپا اعلام کرد که پس از خروج انگلستان از این اتحادیه احتمال این امر وجود دارد که زبان انگلیسی از از فهرست زبان های رسمی این اتحادیه حذف شود.
گرچه این زبان به عنوان زبان اصلی فعالیت نهاد اتحادیه اروپا محسوب می شود اما ممکن است به دلیل خروج انگلستان از این اتحادیه حذف شود که این امر منجر به کاهش نفوذ و تاثیر انگلستان بر قاره اروپا می شود.
هریک از کشورهای عضو اتحادیه اروپا می توانند زبان دیگری را به عنوان زبان رسمی در بروکسل معرفی نمایند اما هیچ کشوری به غیر از انگلستان تا کنون این کار را انجام نداده است.
این امر بدین معناست که از لحاظ قانونی زمانی که انگلستان اتحادیه اروپا را ترک کرد وضعیت به کلی تغییر کرد. گرچه این زبان، زبان روزمره کشورهای ایرلند و مالتا محسوب می شود اما آن ها زبان گائلیک و مالتی را به عنوان زبان رسمی خود انتخاب کرده اند.
دانتا هابر رئیس کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا طی کنفرانسی که در مورد عواقب خروج انگلستان از اتحادیه اروپا برگزار شد، به زبان انگلیسی گفت: «انگلیسی زبان زبان رسمی ما محسوب می شود زیرا این تصمیم توسط انگلستان گرفته شده بود ولی حالا که انگلیسی وجود ندارد لزومی ندارد زبان انگلیسی هم وجود داشته باشد.»
نماینده لهستان در اتحادیه اروپا اظهار داشت که زبان انگلیسی ممکن است به عنوان زبان کاری این اتحادیه باقی بماند. وی افزود: «باقی ماندن زبان انگلیسی به عنوان زبان رسمی اتحادیه اروپا نیازمند توافق تمام اعضاست.»
هابر ادامه داد: «البته قوانین نیز می توانند دچار تغیر و تحول شوند. می توان به کشورها اجازه داد تا بیش از یک زبان را به عنوان زبان رسمی برگزینند.»
زبان فرانسوی تا سال 1990 زبان برتر اتحادیه اروپا محسوب می شد. از زمان ورود کشورهای سوئد، فنلاند و اتریش این توازن بر هم خورد و این امر با اضافه شدن کشورهای شرق اروپا که زبان انگلیسی را به عنوان زبان دوم خود برگزیدند تشدید شد.
اسناد رسمی اتحادیه اروپا و متون حقوقی آن در حال حاظر به تمام 24 زبان رسمی کشورهای عضو ترجمه می شوند. اگر زبان انگلیسی از فهرست زبان های رسمی این کشور حذف شود کشورهایی حوزه بریتانیا باید خودشان این متون را ترجمه کنند.
زبان انگلیسی همچنین یکی از سه زبانی است که دارای حق انحصاری در اتحادیه اروپاست.
این امر محققین و شرکت هایی را که به زبان انگلیسی فعالیت می کنند محدود می سازد و به دیگر رقبای این زبان قدرت رقابت می دهد.
کشور فرانسه هرگز این موضوع را که زبان فرانسوی شکست خورده است را نپذیرفته و معتقد است که این زبان با دیگر زبان های کاری اتحادیه اروپا در یک سطح قرار دارد.
و جان لاک ملانشن نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه بر این باور است که: «زبان انگلیسی دیگر نمی تواند به عنوان زبان کاری سوم اتحادیه اروپا ایفای نقش نماید.»
با این وجود کمیسیون اروپا این گونه پاسخ داده است که زبان انگلیسی همچنان به عنوان زبان اصلی که به صورت روزمزه از از آن استفاده می شود باقی خواهد ماند.
گانتر اوتینگر کمیسر عالی رتبه آلمانیِ اتحادیه اروپا نیز گفت: «هنوز برخی کشورها در اتحادیه اروپا هستند که زبانشان انگلیسی است همچنین زبان انگلیسی یک زبان جهانی محسوب می شود و همه ما آن را پذیرفته ایم.»
گرچه این زبان به عنوان زبان اصلی فعالیت نهاد اتحادیه اروپا محسوب می شود اما ممکن است به دلیل خروج انگلستان از این اتحادیه حذف شود که این امر منجر به کاهش نفوذ و تاثیر انگلستان بر قاره اروپا می شود.
هریک از کشورهای عضو اتحادیه اروپا می توانند زبان دیگری را به عنوان زبان رسمی در بروکسل معرفی نمایند اما هیچ کشوری به غیر از انگلستان تا کنون این کار را انجام نداده است.
این امر بدین معناست که از لحاظ قانونی زمانی که انگلستان اتحادیه اروپا را ترک کرد وضعیت به کلی تغییر کرد. گرچه این زبان، زبان روزمره کشورهای ایرلند و مالتا محسوب می شود اما آن ها زبان گائلیک و مالتی را به عنوان زبان رسمی خود انتخاب کرده اند.
دانتا هابر رئیس کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا طی کنفرانسی که در مورد عواقب خروج انگلستان از اتحادیه اروپا برگزار شد، به زبان انگلیسی گفت: «انگلیسی زبان زبان رسمی ما محسوب می شود زیرا این تصمیم توسط انگلستان گرفته شده بود ولی حالا که انگلیسی وجود ندارد لزومی ندارد زبان انگلیسی هم وجود داشته باشد.»
نماینده لهستان در اتحادیه اروپا اظهار داشت که زبان انگلیسی ممکن است به عنوان زبان کاری این اتحادیه باقی بماند. وی افزود: «باقی ماندن زبان انگلیسی به عنوان زبان رسمی اتحادیه اروپا نیازمند توافق تمام اعضاست.»
هابر ادامه داد: «البته قوانین نیز می توانند دچار تغیر و تحول شوند. می توان به کشورها اجازه داد تا بیش از یک زبان را به عنوان زبان رسمی برگزینند.»
زبان فرانسوی تا سال 1990 زبان برتر اتحادیه اروپا محسوب می شد. از زمان ورود کشورهای سوئد، فنلاند و اتریش این توازن بر هم خورد و این امر با اضافه شدن کشورهای شرق اروپا که زبان انگلیسی را به عنوان زبان دوم خود برگزیدند تشدید شد.
اسناد رسمی اتحادیه اروپا و متون حقوقی آن در حال حاظر به تمام 24 زبان رسمی کشورهای عضو ترجمه می شوند. اگر زبان انگلیسی از فهرست زبان های رسمی این کشور حذف شود کشورهایی حوزه بریتانیا باید خودشان این متون را ترجمه کنند.
زبان انگلیسی همچنین یکی از سه زبانی است که دارای حق انحصاری در اتحادیه اروپاست.
این امر محققین و شرکت هایی را که به زبان انگلیسی فعالیت می کنند محدود می سازد و به دیگر رقبای این زبان قدرت رقابت می دهد.
کشور فرانسه هرگز این موضوع را که زبان فرانسوی شکست خورده است را نپذیرفته و معتقد است که این زبان با دیگر زبان های کاری اتحادیه اروپا در یک سطح قرار دارد.
و جان لاک ملانشن نامزد انتخابات ریاست جمهوری فرانسه بر این باور است که: «زبان انگلیسی دیگر نمی تواند به عنوان زبان کاری سوم اتحادیه اروپا ایفای نقش نماید.»
با این وجود کمیسیون اروپا این گونه پاسخ داده است که زبان انگلیسی همچنان به عنوان زبان اصلی که به صورت روزمزه از از آن استفاده می شود باقی خواهد ماند.
گانتر اوتینگر کمیسر عالی رتبه آلمانیِ اتحادیه اروپا نیز گفت: «هنوز برخی کشورها در اتحادیه اروپا هستند که زبانشان انگلیسی است همچنین زبان انگلیسی یک زبان جهانی محسوب می شود و همه ما آن را پذیرفته ایم.»
