به گزارش مشرق، بدون شک یکی از بلاتکلیف ترین فدراسیون های ورزشی ژیمناستیک است که سالها در خاموشی و بی برنامگی فراموش شده است. این فدراسیون که می تواند امید اصلی کاروان ورزش کشور در بازیهای آسیایی یا المپیک باشد حالا در عین ناباوری حتی در برگزاری رقابتهای داخلی نیز ناتوان است.
هادی خناری نژاد کاپیتان تیم ملی ژیمناستیک از مشکلات بی اندازه این رشته گفت. از بی توجهی مسئولان ورزش و آینده تلخی که برخی از ورزشکاران این رشته را برای ادامه فعالیت راهی کشورهای دیگر می کند.
* : اوضاع این روزهای فدراسیون ژیمناستیک چگونه است؟
- خناری‌نژاد: هیچ خبری جز تعطیلی نیست. در حالی که همه رشته های ورزشی فعال هستند ژیمناستیک در خاموشی کامل به سر می برد. نمی دانم این رشته چه بدی در حق ورزش کرده است که تا به این حد با بی توجهی مسئولان همراه است. هر چه در سالهای گذشته تلاش کرده بودیم تا ژیمناستیک ایران هم برای خودش نامی داشته باشد و دیگر کشورها آن را بشناسند نقش بر آب شد. دیگر نمی دانم با این شرایط چه باید کرد.
* شما به عنوان کاپیتان تیم ملی در حال حاضر تمرین می کنید یا قصد شرکت در مسابقاتی را دارید؟
- من در گذشته یکبار اوضاع بد را که دیدم با هزینه شخصی به مسابقات رفتم. الان دیگر این قضیه به روال عادی تبدیل شده است. انگار چیزی به نام تیم ملی وجود ندارد. وقتی جایی بدون سرپرست و بزرگتر اداره شود اوضاع همین می شود. فعلا تمرین می کنم بیخود و بی هدف. قول داده ام خودم را برای بازیهای آسیایی آماده کنم اما واقعا چطور باید آماده شوم؟
* چرا ژیمناستیک ایران ۵۰ سال است که نماینده ای در المپیک ندارد؟
- ما هم می توانستیم المپیکی شویم. با کیومرث هاشمی صحبت کرده بودم. کسب سهمیه المپیک برای ما دور از دسترس نبود. می شد ما هم المپیکی شویم. حداقل می توانستیم مثل شنا با وایلدکارت در المپیک حاضر شویم. شما کدام رشته را دیده اید که اردو نداشته باشد و این قدر بی هدف به کارش ادامه دهد؟!
* یکی از مسئولان ورزشی این رشته در مصاحبه با خبرگزاری مهر گفته بود که ژیمناستیک نیازی به اردوی طولانی ندارد و ژیمناستها خودشان با مربیانشان تمرین می کنند این درست است؟
- این صحبت را به شدت رد می کنم. چرا نباید اردو داشته باشیم؟ چرا نباید بهترین مربیان ژیمناستیک با استعدادهای ما کار کنند؟ این صحبت واقعا غیرکارشناسی است و هرکس این حرف را می زند بهتر است از فدراسیون برود. من سالها کاپیتان تیم ملی بودم.در سه بازی آسیایی شرکت کردم. در ۱۶ سالگی فینالیست آسیایی شدم واین را می گویم. جالب اینجاست که من با این سابقه نه در مجامع انتخاباتی نه در مجمع عمومی دعوت نشدم.
* مگر شما کاپیتان تیم ملی نبودید؟ پس چرا به مجامع دعوت نشدید؟
- خودم هم نمی دانم. مگر غیر از این است که من در رای دادن فردی را انتخاب می کنم که حضورش به صلاح ژیمناستیک کشور باشد. من نماینده کل ورزشکاران بوده ام اما آقایان کسانی را انتخاب می کنند که به خودشان رای دهند. من ۱۲ سال عضو تیم ملی هستم. دکتر سجادی و کیومرث هاشمی نیز من را می شناسند. نمی دانم که چرا وضعیت ما به این حال و روز افتاده است.
* البته در یک دوره ای از زمان ژیمناستیک رشد خوبی داشت...
- من در دوران مسئولیت محتشمی در فدراسیون، ۱۴ سالم بود. در دوران سرپرستی او بالای ۵-۶ مسابقه رفتیم و من و رمضان پور به سطحی رسیدیم که که نفرات ششم و هفتم آسیا شدیم. این رتبه بین قهرمانان المپیک و جهان نتیجه بسیار خوبی بود. هر روز در اردو بودیم و موفق شدیم مدتی بعد در چک مدال بگیریم. در بازیهای آسیایی گوانگجو من فینالیست شدم و حتی به سادگی می توانستم به مدال برسم که با آسیب دیدگی دیسک مواجه شدم. هنوز که هنوز است از هیات های استانی بپرسید جدیدترین وسیله ای که دارند مربوط به چه زمانی است به شما خواهند گفت دوران محتشمی!
* چرا راهی برای المپیکی شدن در ریو برای ژیمناستیک ایران باقی نماند؟
- ژیمناستیک مثل سایر رشته ها نیست. ۶-۷ ماه قبل از المپیک دیگر اسامی المپیکی ها بسته می شود. می شد به مسابقات گلاسکو اعزام شویم اما این اتفاق نیفتاد و به همین سادگی شانس حضور در المپیک را از دست دادیم. ما ۲-۳ مسابقه پیش بینی کرده بودیم. خودم سه سفر با هزینه شخصی رفتم. در رقابتهای ستارگان جهانکسب مدال کردم و بعد از نماینده اوکراین که قهرمان المپیک بود دوم شدم.ژیمناستی آمریکایی که قهرمان جهان بود نیز پس از من سوم شد.ولی با این مدال هم هیچ تغییری در شرایط ورزشی من پیش نیامد.
* پشتوانه ای برای ژیمناستیک ایران داریم؟
- خیر به هیچ وجه. این رشته در حال حاضر روی ۲-۳ نفر قدیمی می چرخد و این دو سه نفر هم که بروند هیچ کس را نداریم و ژیمناستیک به ۵۰ سال قبل برمی گردد. ۲۲ سال است که در این رشته زحمت کشیده ام شاید کارمندان وزارت هم این قدر سابقه حضور در آنجا را نداشته باشند. نمی خواهم خیلی راحت این رشته را از دست بدهم. از ۱۲-۱۳ سالگی پول بیت المال صرف من شده است.به همه قول داده ام برای بازیهای آسیایی نتیجه بگیرم. ژیمناستیک ایران خیلی از مهره هایش را بیخود و بی جهت از دست داد. رمضان پور را خیلی ساده از دست دادیم و حالا او بهترین مربی شهر دانمارک است. پولی که صرف رشد رمضان پور شد را از دست دادیم در حالی که می توانستیم در کشور خودمان بهترین استفاده را از او ببریم.
* شما یکبار هم از اوج همین بی مهری ها خداحافظی کردید، چه شد که بازگشتید؟
- من خداحافظی کردم اما با پادرمیانی امامعلی حبیبی اسطوره ورزش و کیومرث هاشمی در جلسه ای که داشتیم قرار بر این شد که دیگر این بی توجهی ها ادامه نداشته باشد اما باز هم می بینید که تغییری در شرایط رخ نداد. من خداحافظی ام را فقط به خاطر مردم پس گرفتم که به آنها ثابت کنم من شانه خالی نکردم. تمام تلاشم را هم در ادامه خواهم کرد تا در بازیهای آسیایی نتیجه بگیرم. از همین حالا هم برای این رقابتها شروع کنیم دیر است. تا جایی که بتوانم می جنگم.
* به نظرتان نتیجه مجمع انتخاباتی ژیمناستیک به رشد این شرایط کمک می کند؟
- شرایط حال حاضر ژیمناستیک از مرگ و مردن بدتر است.این شرایط هیچ درمانی ندارد. تنها باید یک رئیس خوب و کاربلد بیاید که همه چیز را خراب کند و از نو بسازد. در واقع در طول این ۶-۷ سال کاری نشده که رییس بعدی بخواهد آن را ادامه دهد.من درویش زاده را خیلی دوست دارم او خیلی برای این رشته زحمت کشید.مقصر هم او نبود اما باید کاری برای حل مشکلات مالی می شد. شاید همه بگویند خناری نژاد فقط انتقاد می کند ولی من چیز خوبی نمی بینم که آن رابیان کنم. اما تنها امیدی که دارم به روزهای آینده است امیدورام اتفاق خوبی بیفتد.
هادی خناری نژاد کاپیتان تیم ملی ژیمناستیک از مشکلات بی اندازه این رشته گفت. از بی توجهی مسئولان ورزش و آینده تلخی که برخی از ورزشکاران این رشته را برای ادامه فعالیت راهی کشورهای دیگر می کند.
* : اوضاع این روزهای فدراسیون ژیمناستیک چگونه است؟
- خناری‌نژاد: هیچ خبری جز تعطیلی نیست. در حالی که همه رشته های ورزشی فعال هستند ژیمناستیک در خاموشی کامل به سر می برد. نمی دانم این رشته چه بدی در حق ورزش کرده است که تا به این حد با بی توجهی مسئولان همراه است. هر چه در سالهای گذشته تلاش کرده بودیم تا ژیمناستیک ایران هم برای خودش نامی داشته باشد و دیگر کشورها آن را بشناسند نقش بر آب شد. دیگر نمی دانم با این شرایط چه باید کرد.
* شما به عنوان کاپیتان تیم ملی در حال حاضر تمرین می کنید یا قصد شرکت در مسابقاتی را دارید؟
- من در گذشته یکبار اوضاع بد را که دیدم با هزینه شخصی به مسابقات رفتم. الان دیگر این قضیه به روال عادی تبدیل شده است. انگار چیزی به نام تیم ملی وجود ندارد. وقتی جایی بدون سرپرست و بزرگتر اداره شود اوضاع همین می شود. فعلا تمرین می کنم بیخود و بی هدف. قول داده ام خودم را برای بازیهای آسیایی آماده کنم اما واقعا چطور باید آماده شوم؟
* چرا ژیمناستیک ایران ۵۰ سال است که نماینده ای در المپیک ندارد؟
- ما هم می توانستیم المپیکی شویم. با کیومرث هاشمی صحبت کرده بودم. کسب سهمیه المپیک برای ما دور از دسترس نبود. می شد ما هم المپیکی شویم. حداقل می توانستیم مثل شنا با وایلدکارت در المپیک حاضر شویم. شما کدام رشته را دیده اید که اردو نداشته باشد و این قدر بی هدف به کارش ادامه دهد؟!
* یکی از مسئولان ورزشی این رشته در مصاحبه با خبرگزاری مهر گفته بود که ژیمناستیک نیازی به اردوی طولانی ندارد و ژیمناستها خودشان با مربیانشان تمرین می کنند این درست است؟
- این صحبت را به شدت رد می کنم. چرا نباید اردو داشته باشیم؟ چرا نباید بهترین مربیان ژیمناستیک با استعدادهای ما کار کنند؟ این صحبت واقعا غیرکارشناسی است و هرکس این حرف را می زند بهتر است از فدراسیون برود. من سالها کاپیتان تیم ملی بودم.در سه بازی آسیایی شرکت کردم. در ۱۶ سالگی فینالیست آسیایی شدم واین را می گویم. جالب اینجاست که من با این سابقه نه در مجامع انتخاباتی نه در مجمع عمومی دعوت نشدم.
* مگر شما کاپیتان تیم ملی نبودید؟ پس چرا به مجامع دعوت نشدید؟
- خودم هم نمی دانم. مگر غیر از این است که من در رای دادن فردی را انتخاب می کنم که حضورش به صلاح ژیمناستیک کشور باشد. من نماینده کل ورزشکاران بوده ام اما آقایان کسانی را انتخاب می کنند که به خودشان رای دهند. من ۱۲ سال عضو تیم ملی هستم. دکتر سجادی و کیومرث هاشمی نیز من را می شناسند. نمی دانم که چرا وضعیت ما به این حال و روز افتاده است.
* البته در یک دوره ای از زمان ژیمناستیک رشد خوبی داشت...
- من در دوران مسئولیت محتشمی در فدراسیون، ۱۴ سالم بود. در دوران سرپرستی او بالای ۵-۶ مسابقه رفتیم و من و رمضان پور به سطحی رسیدیم که که نفرات ششم و هفتم آسیا شدیم. این رتبه بین قهرمانان المپیک و جهان نتیجه بسیار خوبی بود. هر روز در اردو بودیم و موفق شدیم مدتی بعد در چک مدال بگیریم. در بازیهای آسیایی گوانگجو من فینالیست شدم و حتی به سادگی می توانستم به مدال برسم که با آسیب دیدگی دیسک مواجه شدم. هنوز که هنوز است از هیات های استانی بپرسید جدیدترین وسیله ای که دارند مربوط به چه زمانی است به شما خواهند گفت دوران محتشمی!
* چرا راهی برای المپیکی شدن در ریو برای ژیمناستیک ایران باقی نماند؟
- ژیمناستیک مثل سایر رشته ها نیست. ۶-۷ ماه قبل از المپیک دیگر اسامی المپیکی ها بسته می شود. می شد به مسابقات گلاسکو اعزام شویم اما این اتفاق نیفتاد و به همین سادگی شانس حضور در المپیک را از دست دادیم. ما ۲-۳ مسابقه پیش بینی کرده بودیم. خودم سه سفر با هزینه شخصی رفتم. در رقابتهای ستارگان جهانکسب مدال کردم و بعد از نماینده اوکراین که قهرمان المپیک بود دوم شدم.ژیمناستی آمریکایی که قهرمان جهان بود نیز پس از من سوم شد.ولی با این مدال هم هیچ تغییری در شرایط ورزشی من پیش نیامد.
* پشتوانه ای برای ژیمناستیک ایران داریم؟
- خیر به هیچ وجه. این رشته در حال حاضر روی ۲-۳ نفر قدیمی می چرخد و این دو سه نفر هم که بروند هیچ کس را نداریم و ژیمناستیک به ۵۰ سال قبل برمی گردد. ۲۲ سال است که در این رشته زحمت کشیده ام شاید کارمندان وزارت هم این قدر سابقه حضور در آنجا را نداشته باشند. نمی خواهم خیلی راحت این رشته را از دست بدهم. از ۱۲-۱۳ سالگی پول بیت المال صرف من شده است.به همه قول داده ام برای بازیهای آسیایی نتیجه بگیرم. ژیمناستیک ایران خیلی از مهره هایش را بیخود و بی جهت از دست داد. رمضان پور را خیلی ساده از دست دادیم و حالا او بهترین مربی شهر دانمارک است. پولی که صرف رشد رمضان پور شد را از دست دادیم در حالی که می توانستیم در کشور خودمان بهترین استفاده را از او ببریم.
* شما یکبار هم از اوج همین بی مهری ها خداحافظی کردید، چه شد که بازگشتید؟
- من خداحافظی کردم اما با پادرمیانی امامعلی حبیبی اسطوره ورزش و کیومرث هاشمی در جلسه ای که داشتیم قرار بر این شد که دیگر این بی توجهی ها ادامه نداشته باشد اما باز هم می بینید که تغییری در شرایط رخ نداد. من خداحافظی ام را فقط به خاطر مردم پس گرفتم که به آنها ثابت کنم من شانه خالی نکردم. تمام تلاشم را هم در ادامه خواهم کرد تا در بازیهای آسیایی نتیجه بگیرم. از همین حالا هم برای این رقابتها شروع کنیم دیر است. تا جایی که بتوانم می جنگم.
* به نظرتان نتیجه مجمع انتخاباتی ژیمناستیک به رشد این شرایط کمک می کند؟
- شرایط حال حاضر ژیمناستیک از مرگ و مردن بدتر است.این شرایط هیچ درمانی ندارد. تنها باید یک رئیس خوب و کاربلد بیاید که همه چیز را خراب کند و از نو بسازد. در واقع در طول این ۶-۷ سال کاری نشده که رییس بعدی بخواهد آن را ادامه دهد.من درویش زاده را خیلی دوست دارم او خیلی برای این رشته زحمت کشید.مقصر هم او نبود اما باید کاری برای حل مشکلات مالی می شد. شاید همه بگویند خناری نژاد فقط انتقاد می کند ولی من چیز خوبی نمی بینم که آن رابیان کنم. اما تنها امیدی که دارم به روزهای آینده است امیدورام اتفاق خوبی بیفتد.
