به گزارش مشرق، در اوایل دوران پیدا شدن نفت در امارات، قرضاوی به عنوان رئیس کمیته نظارت شرعی در بانک اسلامی ابوظبی استخدام شد.
همزمان با آن، دانشگاه امارات متحدۀ عربی، بارها او را به عنوان سخنران و مهمان و کارشناس، برای سخنرانی در حضور اساتید و دانشجویان این دانشگاه دعوت کرد.
در این میان، روزنامه ها و مجلات اماراتی نیز در انتشار مقاله ها و کتاب های قرضاوی از یکدیگر سبقت می گرفتند.
روزنامه اماراتی الاتحاد نیز که اکنون به اتخاذ مواضعی ضد قرضاوی معروف شده است، برای چاپ مقاله های او التماس می کرد، اما قرضاوی تنها به این روزنامه اجازه داده بود که برخی از کتاب های قدیمی اش را چاپ کند و این الاتحاد، به همین اندک هم قانع بود.
از سوی دیگر، تلویزیون ابوظبی، هر هفته قرضاوی را که در قطر زندگی می کرد، به عنوان کارشناس، به امارات دعوت می کرد تا مهمان برنامۀ "المنتدا" باشد و مسئولان اماراتی نظیر وزیر اطلاع رسانی که اکنون وزیر خارجه امارات است، بارها برای ادامه حضور او در این برنامه تلاش کردند.
پس از آن نیز، اماراتی ها دو جایزه بین المللی به او دادند: اول، جایزه سلطان العویس، به خاطر دستاوردهای فرهنگی و علمی در سال 1999؛ دوم، جایزه بین المللی قرآن کریم در دبی که در سال 2000 او را به عنوان چهرۀ سرشناس اسلامی برگزید.
آن گاه تصاویر متعددی از بوسیدن سر او توسط مسئولان اماراتی منتشر شد؛ اما به محض آن که ورق برگشت، روزگار قرضاوی نزد اماراتی ها دگرگون و آن شخصیت برجسته به فردی منفور مبدل شد.
قرضاوی اخیراً به مهمانی ملک سلمان رفت و پادشاه عربستان، در مراسم عمره، او را همراهی کرد. این مساله خشم اماراتی را برانگیخت و این گمان را در آنان به یقین نزدیک تر کرد که روابط عربستان و اخوان المسلمین از سر گرفته خواهد شد، زیرا قرضاوی به عنوان پدر معنوی اخوان المسلمین شناخته می شود.
این خشم اماراتی ها، در ناخرسندی عبدالله بن زاید وزیر خارجۀ این کشور از این موضوع جلوه یافت که آن را به عنوان پیامی در صفحۀ خود در تویتر خود بیان کرد و قرضاوی به عنوان صاحب فتوای عملیات انتحاری معرفی شد.
در این میان، برخی علمای عرب از جمله "عجیل النشمی" از علمای کویت، در برابر هجمۀ وزیر خارجه و دیگر مسئولان اماراتی ضد قرضاوی به دفاع از وی پرداختند.
النمشی در دفاعیات خود از قرضاوی، ادعا کرد که فتوای قرضاوی دربارۀ عملیات انتحاری در خصوص عملیات انتحاریِ مسلمانان علیه یکدیگر نبوده است.
قرضاوی نیز به این هجمه واکنش نشان داد و در پیامی تویتری نوشت: در پاسخ به عبدالله بن زاید دربارۀ این که من عملیات انتحاری را تشویق می کنم، باید بگویم: "بخشایش پیشه کن و به نیکی فرمان ده و از جاهلان دوری کن" به خدا پناه می برم از شر شیاطین، وقتی که بندهایشان باز می شود.
به این ترتیب، انور قرقاش وزیر مشاور امورخارجۀ امارات و ضاحی خلفان معاون رئیس پلیس دبی نیز به منتقدان قرضاوی پیوستند و خالد بن احمد وزیر خارجۀ بحرین نیز به جمع مهاجمان قرضاوی پیوست و به او برچسب ترویج خشونت زد.
همزمان با آن، دانشگاه امارات متحدۀ عربی، بارها او را به عنوان سخنران و مهمان و کارشناس، برای سخنرانی در حضور اساتید و دانشجویان این دانشگاه دعوت کرد.
در این میان، روزنامه ها و مجلات اماراتی نیز در انتشار مقاله ها و کتاب های قرضاوی از یکدیگر سبقت می گرفتند.
روزنامه اماراتی الاتحاد نیز که اکنون به اتخاذ مواضعی ضد قرضاوی معروف شده است، برای چاپ مقاله های او التماس می کرد، اما قرضاوی تنها به این روزنامه اجازه داده بود که برخی از کتاب های قدیمی اش را چاپ کند و این الاتحاد، به همین اندک هم قانع بود.
از سوی دیگر، تلویزیون ابوظبی، هر هفته قرضاوی را که در قطر زندگی می کرد، به عنوان کارشناس، به امارات دعوت می کرد تا مهمان برنامۀ "المنتدا" باشد و مسئولان اماراتی نظیر وزیر اطلاع رسانی که اکنون وزیر خارجه امارات است، بارها برای ادامه حضور او در این برنامه تلاش کردند.
پس از آن نیز، اماراتی ها دو جایزه بین المللی به او دادند: اول، جایزه سلطان العویس، به خاطر دستاوردهای فرهنگی و علمی در سال 1999؛ دوم، جایزه بین المللی قرآن کریم در دبی که در سال 2000 او را به عنوان چهرۀ سرشناس اسلامی برگزید.
آن گاه تصاویر متعددی از بوسیدن سر او توسط مسئولان اماراتی منتشر شد؛ اما به محض آن که ورق برگشت، روزگار قرضاوی نزد اماراتی ها دگرگون و آن شخصیت برجسته به فردی منفور مبدل شد.
قرضاوی اخیراً به مهمانی ملک سلمان رفت و پادشاه عربستان، در مراسم عمره، او را همراهی کرد. این مساله خشم اماراتی را برانگیخت و این گمان را در آنان به یقین نزدیک تر کرد که روابط عربستان و اخوان المسلمین از سر گرفته خواهد شد، زیرا قرضاوی به عنوان پدر معنوی اخوان المسلمین شناخته می شود.
این خشم اماراتی ها، در ناخرسندی عبدالله بن زاید وزیر خارجۀ این کشور از این موضوع جلوه یافت که آن را به عنوان پیامی در صفحۀ خود در تویتر خود بیان کرد و قرضاوی به عنوان صاحب فتوای عملیات انتحاری معرفی شد.
در این میان، برخی علمای عرب از جمله "عجیل النشمی" از علمای کویت، در برابر هجمۀ وزیر خارجه و دیگر مسئولان اماراتی ضد قرضاوی به دفاع از وی پرداختند.
النمشی در دفاعیات خود از قرضاوی، ادعا کرد که فتوای قرضاوی دربارۀ عملیات انتحاری در خصوص عملیات انتحاریِ مسلمانان علیه یکدیگر نبوده است.
قرضاوی نیز به این هجمه واکنش نشان داد و در پیامی تویتری نوشت: در پاسخ به عبدالله بن زاید دربارۀ این که من عملیات انتحاری را تشویق می کنم، باید بگویم: "بخشایش پیشه کن و به نیکی فرمان ده و از جاهلان دوری کن" به خدا پناه می برم از شر شیاطین، وقتی که بندهایشان باز می شود.
به این ترتیب، انور قرقاش وزیر مشاور امورخارجۀ امارات و ضاحی خلفان معاون رئیس پلیس دبی نیز به منتقدان قرضاوی پیوستند و خالد بن احمد وزیر خارجۀ بحرین نیز به جمع مهاجمان قرضاوی پیوست و به او برچسب ترویج خشونت زد.
