پدر!
چرا این قدر قدّت خمیده؟!
مادر!
فدای چشمان منتظر نشسته ات بر در خانه!
نکند با پسرت قهر کرده باشی که هنوز به خانه نیامده!
به کجا چنین خرامان؟!
شمیران می روی یا ولنجک؟!
جماران ساکن هستی یا جمشیدیه؟!
پسرت کجاست؟
در هاروارد آمریکا برای صدور انقلاب زحمت می کشد و سنگ اصولگرایی پدرش را بر سینه می کوبد؟
یا در دانشگاه آزاد شعبه انگلیس! از اساتید معظم! تلمّذ می نماید که چگونه دسترنج سالها انقلابی گری و سختیهای پدرش را، یک شبه بر باد دهد؟!
کجاست که این گونه خسته و شکسته، تصویرش را بر دوش می کشید؟!
در هتل اوین! ظلمی را که نظام جمهوری اسلامی بر او و خاندان طلبکارش روا داشته! تحمل می کند؟!
یا همچون پدر مجاهد و مبارزش! در جزیره بد آب و هوا و پر از گرد و غبار کیش! سختی ها را به جان می خرد؟!
فیش حقوقی ات را رو کن مَرد!
رو کن تا بفهمند بچه های کم سن و سال - و به قول اینان بی تجربه شما! - برای آن که جلوی کماندوهای تا دندان مسلح بعثی و اشغالگران وحشی - که از 15 کشور عربی و غیرعربی آمده بودند تا خاک کشورمان را اشغال کنند، و هرآنچه امروز بر سر عراق و سوریه و افغانستان و لبنان می آورند، 35 سال پیش بر سر ما بیاورند! - نارنجک به کمر بسته، زیر تانک دشمن پول پارو می کردند!
مشکل از شماست پدر جان!
شما که برای انقلاب، زندان و تبعید و شکنجه نشده اید که نسل اندر نسلتان، نوه و نتیجه و ندیده و نبیره تان از چشمه جوشانی که از انقلاب بر حلقومشان جاری شده، سیراب گردند!
ایراد از توست مادر جان!
که بچه ات رفت جنگ و فارغ التحصیل سوئیس و لندن و واشنگتن نشد تا بفهمد یک سطل آب، چقدر طلا دارد!
دیر نیست!
مطمئن باشید!
یوم القیامت، نه اصولگرا می شناسند نه اصلاح طلب!
نه چپ می پذیرند و نه راست!
نه حزب می خرند و نه جبهه!
نه سردار، نه دکتر، نه آیت الله نه سابقه جبهه نه ...
و آن روز، فقط تقواست که خریدار دارد!
مگر نه اینکه:
اِنَّ اَکرَمَکُم عِندَالله اَتقیکُم!
و آن روز، آنان که جان خویش را در طبق اخلاص گذاشتند، شفیع پدر و مادر خویش می گردند!
خوش به سعادتتان.
دست ما مدعیان شکسته و خسته را هم بگیرید!
هرچه باشد، چند گاهی بر عشق اهلبیت (ع) و مظلومیت فرزندتان گریستیم و خواستیم که خوب شویم!
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
