به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، غلامرضا صالحی سال 1337 در در شهرستان نجف‌آباد اصفهان متولد شد. همزمان با تحصیل در دوره شبانه، در کنار پدر به بنایی می‌پرداخت.غلامرضا ـ که به معارف دینی علاقه مند بود ـ پس از دریافت مدرک سیکل به درس حوزوی روی می‌آورد. مدتی از محضر استادان و علمای حوزه علمیة نجف آباد کسب علم می‌کند و همزمان در کلاس‌های شبانه شرکت می‌کند .
حضور در حوزه علمیه و مجالست با طلاب غلامرضا را به مسیر مبارزه علیه رژیم و فعالیت‌های سیاسی می‌کشاند و با اهداف مبارزاتی حضرت امام (ره) آشنا می‌کند . آشنایی وی با دیگر مجامع مذهبی در اصفهان و قم و استفاده از محضر علمای بزرگ،از وی عنصری مبارز،آگاه و متعهد می‌سازد بطوری که در این دوران،تنها دغدغه و دل مشغولی غلامرضا را مبارزه علیه رژیم می‌توان نامید. وی تا پاسی از شب،همراه جوانان انقلابی،اعلامیه‌های حضرت امام خمینی (ره) را چاپ و تکثیر و در میان دوستان و آشنایان توزیع می‌کند .
در دوران سربازی نیز از مبارزه دست برنمی‌دارد و برای روشنگری سربازان ، خود را به خطر می‌اندازد . پس از فرمان حضرت امام خمینی، پادگان را ترک می‌کند. در سال 1357 به تهران می‌آید و در صحنه‌های مختلف مبارزه ، حضوری فعال می‌یابد.هنگام ورود حضرت امام خمینی از افراد فعال و موثر کمیته استقبال از معظم‌له بشمار می‌رود و در روزهای پیروزی انقلاب اسلامی ، او ایثار و فداکاری را به نمایش می‌گذارد .
غلامرضا پس از پیروزی انقلاب اسلامی به زادگاه خود باز می‌گردد و به عنوان عنصر اصلی و فعال در نجف‌آباد،به خدمت می‌پردازد. مدتی در کنار شهید محمد منتظری به کشورهای سوریه ، لبنان و لیبی سفر می‌کند و طی این مسافرت‌ها تجربیات ارزشمندی می‌اندوزد و نیز آموزش‌های نظامی و چریکی را فرا می‌گیرد.
صالحی در سال 1358 به عضویت افتخاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نجف‌آباد درآمده،در واحد تبلیغات ، بدون هیچ چشم داشتی مشغول خدمت می‌شود.
صالحی با شروع جنگ تحمیلی با یک گروه 100 ـ که خود سرپرستی آنان را بر عهده داشت ـ عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل می‌شود . وی و همرزمانش در جبهه سرپل ذهاب،شجاعانه حماسه می‌آفرینند. وی پس از سه ماه نبرد پیاپی در این جبهه پیروزمندانه به نجف آباد باز می‌گردد .
عشق و علاقة غلامرضا به جبهه ، او را در پشت جبهه آسوده نمی‌گذارد.هرگاه عملیاتی در غرب و جنوب درمی‌گیرد، او سر از پا نشناخته،راهی جبهه می‌شود. در عملیات فتح‌المبین به عنوان فرمانده گردان وارد عمل شده و از ناحیه پا مجروح می‌شود. بر اثر جراحت،دو ماه در بیمارستان بستری می‌شود اما او که اهل نشستن نبود ، ماندن دور از جبهه را برنمی‌تابد از این رو با عصا به جبهه می‌رود .
صالحی در حالیکه تا پایان عمر ، در راه رفتن مشکل داشت دست از جبهه بر نمی‌دارد و با عصا به جبهه می‌رود . یک بار نزدیک یک ماه به ماموریت مهم شناسائی کوهستان‌های صعب‌العبور و پربرف منطقه شمال عراق می‌رود و با دست پر باز می‌گردد .
از اردیبهشت ماه سال 1362 تا شهریور 1364 درقرارگاه ((حمزه سیدالشهداء )) (ع) با مسئولیت هماهنگی واحدهای عملیاتی به خدمت صادقانه می پردازد. از مهر ماه 1364 تا مهر ماه 1366 در (( قرارگاه نجف )) با عنوان معاونت عملیات قرارگاه فعالیت می‌کند و در این مدت، در عملیات (( والفجر 9 )) تدافعی حاج عمران،(( کربلای 1 )) ، (( کربلای 2 )) ، ((کربلای 4 )) و (( کربلای 5 )) شرکت موثر میجوید و پرصلابت و استوار ، نیروها را هدایت می‌کند .
صالحی در سال 1366 به لشکر27 محمد رسول‌الله (ص) مامور می‌شود و در (( کربلای 8 )) به عنوان (( قائم مقام لشگر)) انجام وظیفه می‌کند .
صالحی در عملیات (( بیت المقدس 4)) که در منطقه عمومی (( دربند بخان )) به اجرا در می‌آید،نقش تعیین کنده‌ای ایفا می‌کند .
در خرداد ماه 1367 ، در عملیات انهدامی (( بیت‌المقدس 7 )) در جنوب فعالانه نیروهای لشگر 27 را فرماندهی می‌کند و با ایثارگری و فداکاری جبهه شلمچه را از چنگ دشمن زبون خارج می‌سازد .
در آستانه پذیرش قطعنامه 598 از سوی جمهوری اسلامی ایران ، لشکر 27 محمد رسول الله (ص) در سه جبهه غرب ، میانی و جنوب با دشمن بعثی در گیر می‌شود . شهید صالحی ، نهایت لیاقت و کاردانی خود را در جبهه میانی،با هماهنگی و هدایت کم نظیر ، به ظهور می‌رساند و با قدرت تمام ، در مقابل دشمن می‌ایستد و نفوذ آنان را سد می‌کند .
شهید غلامرضا صالحی تیرماه 1367 در منطقه دشت عباس ، حوالی چاه‌های ابوغریب ، در حالیکه نیروهای لشکر را برای مقابله با دشمن هدایت می‌کرد،مورد اصابت ترکش گلوله توپ واقع شد و به درجه رفیع شهادت نائل آمد . آخرین کلام او ذکر مقدس (( یا حسین )) بود و با این ذکر به محضر دوست و به دیدار یار شتافت.
