به گزارش مشرق، جمعه 18 تیر، مرگ جوان
بیست و یک ساله کشمیری آتش درگیری ها در این دره سر سبز را باردیگر بر
افروخت و مسلمانان کشمیری را به خیابان ها کشاند. فردای مرگ برهان وانی و
پس از انکه تشییع جنازه او با حضور 70هزار نفر توسط نظامیان هندی به خشونت
کشیده شد، تصاویر صورت ها و تن خونین مردم منطقه جامو و کشمیر بر روی شبکه
های اجتماعی نقش بست. اما از بد حادثه 43 کشته و بیش از 2000 زخمی کشمیری
در میان خبرهای نیس و آنکارا نظر جهانیان را به خود جلب نکرد. حالا دهمین
روزیست که کشمیر روی خوش به خود ندیده و مردمی که از سوی هندی ها تروریست
خوانده می شوند و از سوی احزاب پاکستانی گزینه ای برای اخذ رای دانسته می
شوند، تحت شدید ترین تدابیر امنیتی به خیابان ها می آیند و مورد حمله قرار
می گیرند.
به گزارش « خبرآنلاین» جرقه شدیدترین ناآرامی از سال 010 درکشمیر با مرگ «برهان وانی» زده شد. برهان از سال 2010 و بعد از آنکه از سوی هندی ها به شدت کتک خورد، به حزب المجاهدین پیوست و توانست این گروه را که از سال 1989 برای جدایی کشمیر تلاش می کرد، بار دیگر در میان مردم محبوب کند. عمده شهرت او به دلیل استفاده اش از ابزارهای نوین و ارتباطی بود. او با گرفتن تصاویری از خود تلاش می کرد تا تعداد بیشتری از کشمیری ها را با خود همراه کند.این شهرت تا جایی پیشرفت که از او به عنوان رهبرحزب المجاهدین نام می برند. تشییع جنازه برهان وانی بار دیگر کشمیری ها را متحد کرد و به خیابان ها کشاند.
آنها که در اوایل صبح 19 تیر تنها به برگزاری مراسمی باشکوه و آرام قانع بودند، با خشونت افسار گسیخته سربازان هندی خشمگین شدند و شهر دچار چرخه خشونت بی پایان شد. قطعی تلفن ها و اینترنت، منع آمد و شد و بسته شدن روزنامه ها و قطعی طولانی مدت برق در بسیاری از مناطق درگیر، از محدودیت هایی ست که این روزها کشمیری های معترض را با خود درگیر کرده است. البته خشونت ها در روزهای اول یک طرفه نبود و روز یکشنبه گذشته تظاهر کنندگان خشمگین یک ماشین پلیس را به داخل رودخانه هل دادند تا راننده آن در رودخانه غرق شود.
کشمیر دره ای که از دید رسانه ها دور ماند
نخست وزیر هند ، مودی که در هنگام این اتفاقات در افریقا به سر می برد بلافاصله راه هند را در پیش گرفت تا با برگزاری جلساتی اوضاع منطقه را آرام تر کند. او راه حل را در اعزام 2000نیروی نظامی دیگر به دره کشمیر دانست. هندی ها اما در این ده روز سعی کردند مواضع سرسختانه ای را اتخاذ نکنند، محبوبه مفتی سروزیر ایالات جامو و کشمیر روز پنج‌شنبه به نیروهای انتظامی هندی هشدار داد مأمورانی که با مردم بیگناه برخورد کنند، تنبیه می‌شوند. از سوی دیگر دبیر کل سازمان ملل باز هم دیر رسید و پس از آنکه خشونت ها در کشمیر وسعت بیشتری یافت و سه روز بعد از 9 جولای و کشته شدن سی نفر تصمیم به ابراز نگرانی گرفت. دفتر نخست وزیر پاکستان نواز شریف هم روز 12 جولای با انتشار بیانیه ای خشونت پلیس هند نسبت به معترضان را تقبیح کرد و همزمان وزارت خارجه این کشور سفیر هند را فراخواند تا اعتراض مقامات کشورش را نسبت به روند پیش آمده در کشمیر به گوش او برساند. پاکستانی ها شاید بیشتر از همه این روزها دغدغه خشونت ها در کشمیر را دارند و اعتراضشان را به سیاست های هند با تظاهرات در خیابان ها به گوش رسانده اند.
کشمیری ها هم نظر مثبتی به سیاست های پاکستان دارند. افنان علیم 19 ساله و ساکن کشمیر در مورد استقبال کشمیری ها از پاکستان میگوید: «ما شیفته ی پاکستانی ها نیستیم اما آنها تنها کسانی هستند که صدای ما را می شنوند و به ما کمک می کنند. برخلاف تصورات ما حتی تصمیم نداریم درآینده بخشی از پاکستان باشیم و خواهان کشمیر مستقلیم. ما لیاقت آزادی و آرامش را داریم. صدای ما در جهان به گوش کسی نمی رسد و ما داریم قصابی می شویم. بایکوت خبری کشمیر در رسانه های جهان هند را مطمئن کرده است.»افنان خشمگین است و می گوید دوستش را که این روزها خبرها را از متن حوادث منتشر می کرده از دست داده و درست نمی داند فردا ممکن است چه فرد دیگری را در جنگ نابرابر از دست بدهد.
این دانشجوی 19 ساله تنها نیست.دیگر کشمیری ها هم مانند افنان در مقابل خشونت نظامیان پرشمار هندی، پاکستان را ترجیح می دهند تا جایی که تعداد زیادی از آنها در روزهای اخیر با پرچم پاکستان به خیابان ها می آیند و این مسئله هندی ها را عصبانی کرده است. از سوی دیگر احزابی چون حزب مردم پاکستان که سردمدار آن بیلاوال بوتو است، از موضوع کشمیر استفاده کرده و از همین حالا آزادی کشمیر را هدف این حزب در صورت حضورش در صحنه سیاست پاکستان دانسته است. با اتفاقات اخیر به نظر نمی آید پاکستان و هند به راحتی موفق به ادامه مذاکرات خود برای صلح در کشمیر شوند. خشونت ها بر کینه همه طرف های درگیر افزوده و در طی سالیان و پس از 3 جنگ خونین، زخم ها هنوز باز هستند.
صلح دور از دسترس
حضور صدها هزارتن نیروی هندی در منطقه کشمیر، مردم مسلمان منطقه را بر آن داشته تا در مقابل نظامی شدن کشمیر دست به مبارزه بزنند. این مبارزات در مواردی مسلحانه بوده و هر دو طرف آنها را به سمت هرچه خشونت آمیز بودن، برده اند. ییشان پیر پسر 22 ساله و عکاس کشمیری که این روزها سعی دارد با اینترنت کم سرعتی که در ساعات محدودی در این منطقه قابل استفاده است عکس ها و صدای مردمش را با جهان به اشتراک بگذارد می گوید: «ما خواهان خشونت نیستیم اما در مقابل دشمنی که اسلحه به دست گرفته و شلیک می کند چه باید بکنیم ؟ مردم ما از خشونت، تجاوز، حکومت نظامی و کنترل شدن دائمی خسته اند و دلشان می خواهد تا با یک رفراندوم از زیر سایه هندی ها بیرون بیایند. اما هند راهی برایشان نگذاشته. به همین خاطر است که مردم با سنگ در مقابله گلوله های واقعی یا ساچمه ای هندی مقاومت می کنند.»
کشمیر کجاست؟
کشمیر میان هند و پاکستان و قربانی سیاستها و اختلافات 70 ساله دو کشوراست. درست از زمانی که پاکستان راه خود را از هند جدا کرد و کشور پاک ها از سوی محمدعلی جناح به ثبت رسید، جنجال ها بر سر ناحیه مسلمان نشین جامو و کشمیر نیز آغاز شد. مشکلات هند و پاکستان در طی سالهای بعد از جدایی بر سر کشمیر هنوز باقی مانده است و این در حالیست که در سال 1948 دو کشور برای سپردن اوضاع به همه پرسی واگذار شد که هیچوقت اتفاق نیافتاد. پاکستان و هند بارها از تصمیمشان برای مذاکرات صلح بر سر کشمیر سخن گفته اند اما به نظر نمی رسد هند چندان تمایلی به این مذاکرات داشته باشد.
آن گونه که «فردا» نوشته است، تحلیلگران معتقدند که دلیل اصلی وجود اعتراضات این چنینی در کشمیر نامتعادل برخورد کردن دولت هند با این منطقه است و تا زمانی که دولت با مردم این منطقه نرمال برخورد نکند شاهد اعتراضات گسترده و شدید خواهد بود.
هم چنین به شهادت رساندن برهان از سوی دولت هند را می توان یکی از اشتباهات راهبردی دولت هند دانست چرا که وی در میان جوانان منطقه کشمیر در یک سال اخیر محبوبیت بسیار فراوانی یافته بود و کشتن وی نه تنها اعتراضات را کم نمی کند بلکه وی را به عنوان رهبر شهید نهضت معرفی کرده و شور انتقام را در این جوانان بیش تر خواهد کرد.
تحولات کشمیر از سوی دیگر به دلیل مشکوک بودن جوانان مسلمان کشمیر به حزب مودی نخست وزیر هند نیز هست. آن ها معتقدند که حزب مودی رابطه خوبی با هندوهای ملی گرا دارد که هیچ تمایلی به شنیدن درخواست های آن ها ندارد.
