به گزارش مشرق، لیگ برتر، ویترین فوتبال باشگاهی ایران است. مسئولان سازمان لیگ تلاش می‌کنند در لیگ برتر همه چیز به استانداردهای بین‌المللی نزدیک باشد. از برگزاری مراسم افتتاحیه و اختتامیه گرفته تا برنامه‌ریزی‌های بلند مدت برای مسابقات و برگزاری نشست‌های خبری سرمربیان قبل و بعد از مسابقه. از سویی دیگر برخی از الزامات کنفدراسیون فوتبال آسیا هم باعث شده همه چیز در لیگ برتر نظم خاصی داشته باشد.
به عنوان مثال سال‌هاست دیگر مربیانی که مدرک مربیگری A آسیا را نداشته باشند طبق قانون نمی‌توانند سرمربی یک تیم لیگ برتری باشند. برای مربی، پزشک و فیزیوتراپ هم شرایط و قوانینی تعیین و تعریف شده است و هر فردی نمی‌تواند به عنوان پزشک یا فیزیوتراپ یک تیم لیگ برتری فعالیت کند. زیرا هرکدام از نفراتی که روی نیمکت‌های تیم لیگ برتری حضور دارند باید شرایط خاص و ویژه‌ای داشته باشند به جز مدیران رسانه‌ای!
شاید وقت آن رسیده که رسانه‌ها خودشان از حقوق‌شان دفاع کنند و اجازه ندهند هر فرد بی‌ربطی به عنوان مدیر رسانه‌ای یک باشگاه لیگ برتری روی نیمکت تیم‌ها بنشیند. البته در سال‌های اخیر این شرایط بسیار بهتر شده و اکثریت قریب به اتفاق مدیران رسانه‌ای تیم‌های لیگ برتری از افراد استخوان خرد کرده در رسانه‌های گروهی بوده و هستند و به نسبت زحمتی که می‌کشند کمترین دستمزد را هم در بین اعضای یک تیم لیگ برتری دریافت می‌کنند با این حال مدیران رسانه‌ای انگشت‌شماری بوده‌اند که به خاطر رابطه فامیلی توانستند به این جایگاه برسند و بعد هم به خبرنگاران و اهالی رسانه و مطبوعات دهن‌کجی بکنند! البته مدیران رسانه‌ای هم داشته‌ایم و داریم که عکس‌های پروفایل‌شان عکس یادگاری با بازیکنان و مربیان معروف است حتما برای اینکه بگویند ما خیلی آدم مهمی هستیم!
در گذشته‌ای نه چندان دور در یک باشگاهی که ظاهرا تخصص‌گرایی حرف اول را می‌زند مدیر رسانه‌ای یک باشگاه به خاطر رابطه فامیلی با مدیرعامل باشگاه انتخاب شد. اتفاقا بیشترین حاشیه‌سازی را هم به گواه برخی از بازیکنان و مسئولان تیم‌ها همین مدیر رسانه‌ای آماتور که خلق‌الساعه به نیمکت تیم لیگ برتری رسید ایجاد کرد.
برخی از مدیران رسانه‌ای باشگاه‌های لیگ برتری نیز حتی گوشی‌های تلفن همراه خود را هم خاموش می‌کنند و حتی از اخبار درون باشگاه خود نیز بی‌خبر هستند در حالی که باید پل ارتباطی باشگاه لیگ برتری با رسانه‌ها باشند اما ظاهرا فقط به عنوان مدیر رسانه‌ای و پولی که دریافت می‌کنند بسنده می‌کنند و مشغول روزمه‌سازی برای خود هستند.
با این حال شاید وقت آن رسیده که روابط عمومی سازمان لیگ با همکاری رسانه‌ها آئین‌نامه‌ای برای انتخاب مدیران رسانه‌ای تدوین و تنظیم کند و شروط حرفه‌ای را برای انتخاب مدیران رسانه‌ای تعیین کند تا هر که از راه رسید و پسرخاله، پسرعمو، پسرعمه یا شوهرخاله مدیرعامل داشت نتواند مدیر رسانه‌ای یک باشگاه لیگ برتری شود.
مرور دستمزد مدیران رسانه‌ای 16 تیم لیگ برتری که در سایت سازمان لیگ در فصل گذشته وجودداشت نیز می‌تواند قابل توجه و تامل باشد. بخصوص اینکه برخی از مدیران رسانه‌ای ظاهرا ترجیح داده‌اند که مبلغ دریافتی‌شان مشخص نباشد.
1- سید علیمراد سالاری فر مدیر رسانه‌ای استقلال خوزستان 25 میلیون تومان
2-پندار خمارلو مدیر رسانه‌ای باشگاه پرسپولیس مبلغ قراردادش ثبت نشده است!
3-محمدحسین زرندی مدیر رسانه‌ای باشگاه استقلال 50 میلیون تومان
4- کاظم شهریاری مدیر رسانه‌ای باشگاه تراکتورسازی تبریز 1759000!( طبق اعلام سایت سازمان لیگ)
5- امیر بابازاده مدیر رسانه‌ای باشگاه نفت تهران بود( نامش و مبلغ قراردادش در فهرست فصل قبل تیم نفت وجود ندارد!)
6-احسان اله بعیدی مدیر رسانه‌ای باشگاه ذوب آهن مبلغ قراردادش ثبت نشده است!
7-رضا صدقی عباسی مدیر رسانه‌ای باشگاه صبا مبلغ قرارداد 40 میلیون تومان
8-فربد بقایی نایینی مدیر رسانه‌ای باشگاه سایپا مبلغ قراردادش ثبت نشده است!
9- علی اکبرزاده مدیر رسانه‌ای باشگاه گسترش فولادتبریز 2 میلیون تومان!
10-جواد طاری بخش مدیر رسانه‌ای باشگاه پدیده 25 میلیون تومان
11-مرتضی رمضانی راد مدیر رسانه‌ای باشگاه سپاهان( نامش و مبلغ قراردادش در فهرست سپاهان فصل قبل موجود نیست.)
12- سید احمد هاشمی‌پور مدیر رسانه ای باشگاه فولاد خوزستان مبلغ قراردادش ثبت نشده است.
13- پژمان نجات پور مدیر رسانه‌ای باشگاه سیاه جامگان مبلغ قرارداد 20 میلیون تومان
14 - ارسطو عزتیان مدیر رسانه‌ای باشگاه ملوان مبلغ قرارداد 30 میلیون تومان( او سپس از سمتش استعفا کرد.)
15-مهدی خرمی یکتا مدیر رسانه‌ای باشگاه راه آهن مبلغ قرارداد 45 میلیون تومان
16- مهران حسنوند مدیر رسانه‌ای باشگاه استقلال اهوازمبلغ قرارداد 10 میلیون تومان
به نظر می‌رسد باید هم متر و معیاری برای تعیین دستمزد مدیران رسانه‌ای تعیین شود و هم شرایط برخی افراد در این پست مورد ارزیابی مجدد قرار بگیرد. برخی از باشگاه‌هایی که مدام شعار تخصص گرایی می‌دهند مدیر رسانه‌ای‌شان هیچ تخصصی در زمینه‌ای که انتخاب شده ندارند.
