به گزارش مشرق، چیزی به آغاز بازی های المپیک ریو 2016 باقی نمانده و کاروان ورزشی ایران با ثبت نفرات حاضر در این بازی ها آماده اعزام به برزیل است. اتفاقاتی که در آستانه آغاز المپیک در تیم های مختلف ورزشی و خود کمیته ملی المپیک رخ می دهند باعث شده اند تا حاشیه به صورت پررنگی بر متن ماجرا غلبه کند.

ماجرای انتخاب کشتی گیر وزن 125 کیلوگرم تیم ملی کشتی آزاد برای بازی های المپیک یک نمونه از این حواشی بود که در نهایت بدون ارائه پاسخی منطقی از سوی مسئولین مربوطه پس از چند روز هیاهو و سو استفاده تبلیغاتی یک عده خاص (!) به باد فراموشی سپرده شد تا نه پرویز بداند چگونه از المپیک بازماند و نه کمیل بداند که چگونه المپیکی شد!؟ در حالی که رسول خادم با قاطعیت از انتخاب کشتی گیر این وزن با توجه به عملکرد دو روزشکار در بازی های بین المللی سخن گفته بود، بازی انتخابی، دوبنده پوش این وزن را در المپیک تعیین کرد و جالب این جاست که رسول خان حتی یه توضیح چند کلمه ای نیز در مورد این اتفاق نداد و تنها پیامد این اتفاق قربانی شدن علیرضا رضایی بود که پس از سیبل قرار داده شدن ترجیح داد کنار رفته و از بیرون گود شاهد این اتفاقات عجیب باشد!

مورد دومی که جدیدتر از همه موراد می باشد پس از رونمایی از لباس فرم ورزشکاران ایران در المپیک ریو خود را نشان داد. طراحی پر انتقاد و رنگ بندی ناامید کننده لباس هایی که قرار است به عنوان نماد کشورمان بر تن ستاره های ورزش ایران رفته و به جهانیان ارائه شود باعث شد تا ورزشکاران المپیکی، غیر المپیکی و حتی چهره های شناخته شده از سایر حوزه های نیز نسبت به این افتضاح عکس العمل نشان دهند. در واکنش به هجمه بالای انتقادات، کمیته ملی المپیک طی بیانیه ای اعلام کرد که انتقاد پذیر بوده و در طراحی و رنگ بندی این لباس ها تجدید نظر صورت خواهد گرفت ولی تجربه ثابت کرده که چنین انتقاد پذیری هایی معمولا در حد سخن باقی مانده و به مرحله عمل نمی رسند ولی به هر حال هم ما و هم ورزشکارانی که با بی رحمی تمام قرار است با آن لباس ها در میان همتایان شیک پوش خود از سایر کشورها رژه بروند، چاره ای جز صبر نداریم و امیدواریم که حداقل این بار پاسخ صبرمان را با اتفاقی خوب دریافت کنیم!

و اما مورد سومی که باعث شده تا در آستانه آغاز بازی های المپیک حواس ما به جای متن به سمت حاشیه معطوف شود مربوط به ماجرای اعزام ها می باشد، البته در چنین رویدادهای بزرگی همیشه ماجرای اعزام افراد غیر مسئول و در کنار آن عدم اعزام افراد مسئول به چشم خورده و تقریبا به ماجرایی عادی تبدیل شده است ولی واقعا بعضی از این اتفاقات به قدری غیر قابل توجیه هستند که حتی فکر کردن به آنها نیز زجر آور است. لیلا رجبی بانوی پرتاب وزنه کشورمان که به عنوان یکی از نمایندگان رشته دوومیدانی در میان ورزشکاران اعزامی به المپیک ریو حضور دارد به همراه ندا شهسواری پینگ پنگ باز تیم ملی کشورمان که در ریو دومین تجربه المپیکی خود را خواهد داشت در حالی راهی این مسابقات خواهند شد که سرمربی شان را کنار خود ندارند و بایستی تک و تنها در میدان مسابقه حضور یافته، بازی کرده و کارشان را به اتمام برسانند! این اتفاق در حالی رخ می دهد که در رشته دوومیدانی چندین نمونه دیگر از ورزشکاران ماده های دیگر نیز از داشتن مربیان خود در بازی های المپیک محروم هستند. حال سوال اینجاست که آیا واقعا جوابی برای این کار وجود دارد که ما از آن بی اطلاعیم؟!