ترامپ، همچنین از اظهارات اخیر خود در مورد مسلمانان شهر جرسی دفاع کرد. وی تصریح کرد: «آری، درست گفتم. مسلمانان شهر جرسی پس از واقعه 11 سپتامبر به خیابان‌ها آمدند و جشن و پایکوبی راه انداختند». نامزد حزب جمهوریخواه، در ادامه سخنانش منکر توهین به «سرگی کووالسکی» خبرنگار معلول نیویورک تایمز که مبتلا به بیماری «آرتروگریپوزیس» است شد. ترامپ به این اشاره کرد که به هیچ وجه نمی‌دانسته که او معلول است و فقط ادای کسی را در آورده که بر زمین دراز کشیده است. او که به شدت تحت فشار رسانه‌ها بابت رفتارش است، چندین بار به تاکید گفت که هیچگاه ادای یک فرد معلول را در نمی‌آورد، فرد خوش‌قلبی است و حتی برج خود را طوری طراحی کرده که رفت و آمد برای افراد معلول آسان باشد.

 

دانلد ترامپ در بخش دیگری از سخنرانی، حملاتش را علیه کلینتون متوجه ساخت. او که در میان شعار «بازداشت‌اش کنید!» هوادارانش سخن می‌گفت به آنها اطمینان داد که در مسیر این شعار آنها علیه هیلاری، با آنها همراه است. وی خطاب به کلینتون ابراز داشت: «دیگر این خبرها نیست. دوران مماشات با تو تمام شده. دیگر نمی‌خواهم آقای مثبت باشم. جنگ با تو شروع شده است». مولتی میلیاردر نیویورکی به شدت از مواضع آمریکا در قبال ناتو گله کرد. وی در این مورد اظهار داشت: «تا کی باید هزینه و تاوان کارهای ناتو را بدهیم؟ چرا باید بابت پایگاه نظامی که در عربستان داریم به آن پول اجاره بدهیم؟ چرا باید به شرکایمان در اقصی نقاط جهان کمک نظامی کنیم؟ ما چرا باید تاوان همه را بدهیم؟».

 

 

{$sepehr_media_1684715_400_300}

 

گاردین در ادامه می‌آورد: اکنون کلینتون دقیقا آینه‌ای از صفات برجسته و نیکو را از تصویر خود در مقابل مردم قرار داده است. او بسیار سعی دارد که چهره یک دخترِ وطن‌پرست، یک زنِ حامی جنبش زنان مظلوم آمریکا، یک همسر بخشنده نسبت به بیل کلینتون، یک مادرِ الگو و اسوه اخلاق نسبت به دخترش، یک مادربزرگ مهربان و والامنش، و یک رهبر سیاسی متفکر و فراگیر را به مردم آمریکا و بخصوص مخالفانش بنمایاند. او، جشن پیروزی نهایی برگزار می‌کند و همسرش از او به عنوان تحول‌گرای بزرگ یاد می‌کند. کلینتون دارای تیم زبده و بستر مناسب جهت مبارزه جان‌فرسا با یک رقیب است اما مشکل اینجاست که رقیب وی فرد بدقلق و پوست کلفتی است. سیاست‌های ترامپ که بر پایه بیان حقیقت‌های تلخ و افشاگری از پشت پرده آلودگی‌های نظام حکومتی آمریکا بنا شده است، به شدت رسانه‌ها و افراد حامی و خواستار ورود هیلاری به کاخ سفید را دچار مشکل کرده است. براستی مقابله با حریفی که به نسبت هیلاری دارای فساد بسیار کمتری است و دستاویز و آتوهای بسیاری از وی دارد و آن وجه سیاه عملکرد کلینتون که برای مردم آمریکا اظهر من الشمس است را مدام جلوی چشم وی و رای‌دهندگان آمریکایی می‌نمایاند، کار سختی است. روش هوچی‌گری ترامپی، روش قدرتمندی است که حتی اگر آن را دون شان رقابت بدانیم اما به هر حال یک روش مجاز و آزاد در رقابت‌های انتخاباتی است. الان فرصت مناسبی برای تعریف از مهارت‌ها و برنامه‌ها برای هیلاری نیست. او، مجبور است که در مقابل شخصی چون ترامپ، دلایلی برای مردم بیاورد که آنها را مجاب و متقاعد به رای دادن به وی کند. با ترامپ باید مثل ترامپ رفتار کرد. مثلا انتخاب «تیم کین» به عنوان قائم مقام عقلایی است اما الهام‌بخش و شوربرانگیز نیست. کلینتون، تا این لحظه ثابت کرده که قدرت ترامپ در شوربرانگیختن در مردم آمریکا را ندارد. هیلاری در ظاهر پیشرو و قدرتمند نشان می‌دهد اما خودش به خوبی می‌داند که وقتی وعده می‌دهد که در 100 روز اول ریاست جمهوری‌اش، بزرگترین فرصت شغلی از جنگ جهانی دوم تاکنون را ایجاد خواهد کرد حرفی بیهوده زده است چرا که دموکرات‌ها بستر مناسب برای حمایت از وی در این امر را ندارند. حقیقتا، او باید از گفتار و رفتار ایده‌آلیستی دست بردارد؛ چیزی که ترامپ به همت مشاور نابغه خود یعنی «پل مانافورت» از آن دوری جسته و بر روی روح وطن‌پرستی و حفظ آمریکای سفید که رگه‌‌های و مولفه‌های قدرتمند رئالیستی در نزد مردم آمریکا دارد تاکید می‌ورزد. کلینتون، می‌داند که حزب دموکرات وعده 100 روزه او را نمی‌تواند تامین نماید اما چون هیچ ابزار دیگری برای مقابله با شخصی چون ترامپ ندارد، وعده‌های بزرگ می‌دهد. به عبارتی، او در مخمصه «فرار به جلو» قرار گرفته است. از طرف دیگر، چیزی که وضع را بدتر می‌کند سیل هواداران پر جمعیت سندرز یا همان چپگراهاست که اصلا دل خوشی از کلینتون ندارند و از مخالفین درجه یک «پیمان فرا آتلانتیک» هستند؛ چیزی که حاصل تفکر اوباما و کلینتون بود و به اعتقاد چپگراها چیزی جز نکبت و هزینه‌سازی برای آمریکا در بر ندارد. درصد سوق پیدا کردن این افراد به سمت ترامپ در این سه ماهه مانده تا انتخابات سراسری بسیار زیاد است و این یعنی تهدید بسیار جدی برای هیلاری کلینتون. شاید سخنرانی هیلاری در روز آخر گردهمایی ملی یک شروع بسیا خوب بوده باشد، اما وی راه پر و پیچ و خمی تا انتخابات سراسری نوامبر دارد.