
در این فاجعه و جنایت جنگی 51 تن شهید و 2800 تن مصدوم شدند که بیشتر قربانیان کودکان، زنان و سالخوردگان بودند. حملات شیمیایی عراق به این روستا در روز بعد (12 مرداد) نیز 38 شهید و 150 مصدوم برجای گذاشت. ارتش عراق در این روز جنوب غربی ارومیه را هم آماج حملات شیمیایی قرار داد که بر اثر آن دهها نفر قربانی شدند.
حمله شیمیایی عراق به روستای «شیخ عثمان» آخرین حمله به مناطق غیرنظامی و شهروندان ایران بود، اما حملات مداوم به غیرنظامیان «کرد» مظلوم عراق همچنان ادامه داشت. عراق در روز 15 مرداد 1367 قطعنامه 598 را پذیرفت. با این حال، در سوم شهریور 1367 ارتش این کشور شهر «زاخو» و روستاهای اطراف آن واقع در کردستان عراق را با دهها فروند هواپیما، هدف بمبهای و راکتهای شیمیایی حامل عوامل سیانور و اعصاب قرار داد که بر اثر آن 41 تن شهید و 500 تن مصدوم شدند. همچنین در این روز، آخرین بمب شیمیایی ارتش عراق در اطراف هویزه و آخرین گلوله آن نیز بین منطقه جفیر و پادگان حمید بر زمین نشست.
به ظاهر این آخرین باری بود که عراق از سلاحهای ممنوعه کشتار جمعی استفاده می کرد اما آثار جنایات شیمیایی حکومت بعث عراق به رغم پایان حملات، سالیان درازی است که دامنگیر قربانیان و فرزندان آنها (به دلیل آثار مخرب مواد شیمیایی بر ژنتیک) و محیط زیست شده است، چنان که هر روز شاهد زندگی دشوار و بعضا شهادت مصدومان و تخریب محیط زیست هستیم یا خبرهایی آن به گوشمان میرسد.
سردار محمدباقر نیکخواه بهرامی به عنوان پژوهشگر سلاحهای شیمیایی و نویسنده دفاعمقدس هم کتابهایی همچون «جنایت جنگی» و «ماشین روحیه» را به چاپ رسانده است.