به گزارش مشرق، ابوالفضل چمندی- بنا به گزارش‌های کانونهای تصمیم ساز در نواحی مختلف دنیا و خروجی بیرون آمده از اجلاسهای بین المللی که موظف به تنظیم پراکندگی و تجمیع قدرت در دنیا هستند، در یک دهه آتی تنها دو گفتمان توانایی ماندگاری، رقابت و تولید قدرت در جهان را دارا می باشند؛ گفتمان "تغییر" که بازتولید تفکرات ماضی وابسته به نظام ایالات متحده است و گفتمان "مقاومت" که منشاء آن جمهوری اسلامی ایران است.
جمهوری اسلامی پس از رهایی از جنگ تحمیلی بسرعت خود را بعنوان یک هژمونی قدرتمند در منطقه نشان داد و در یک دهه اخیر با چشمانی باز بدنبال جذب متحدانی راهبردی در پهنه های مختلف جهان از جمله قاره آمریکا، شرق آسیا و افریقا و اثر گذاری بر افکار عمومی کشورهای مذکور شد.
مهار این قدرت هژمونیک که بسرعت در حال بازتولید قدرت حول گفتمان مقاومت در دنیا می باشد جزء اولویت های اساسی دشمن قرار گرفته است.
تحریم، فشار بر کشورهای مستقل، تحریک خناسان و اخیرا تغییر و تقلیل سطح منازعات جمهوری اسلامی از مناسبات بین المللی به درگیری های منطقه ای، راهبردیست که در دستور کار رقیب یا همان دشمن قرار گرفته است.
خباثت های آل سعود علیه ایران در سه سال گذشته از حالت محرمانه (مخفی) به حالت عادی و آشکارا بدل گشته است.
سوال اساسی اینست، چه اتفاقی رخ داده که آل سعود در این رابطه احتیاط نمی کند؟
یکی از مهمترین پاسخهای این سوال علاوه بر تغییر حاکمان این کشور، اینست که قطعا رژیم سعودی در پشت صحنه، ضمانت های لازم را برای وقوع احتمالی رخدادهای پیش بینی شده در مقابله با ایران از جامعه ی جهانی اخذ کرده است.
عربستان اکنون رهبر برخی از کشورهای عربی منطقه می باشد، دشمنی دیرینه ای از هرلحاظ بین دو حاکمیت موجود در ایران و عربستان وجود دارد و قطعا در صورت تشدید اختلافات ماجرای همیشگی تاریخ یعنی "عرب و عجم بودن" هم اضافه خواهد شد؛ بنابراین بهترین گزینه برای مهار جمهوری اسلامی در منطقه است.
رصد تحولات سه سال گذشته نشان میدهد که آمریکایی ها خواهان نقش آفرینی ترکیه در کنار عربستان در این سناریو بودند اما بخاطر نبود انگیزه های شمرده شده در رابطه ایران و ترکیه، جمهوری اسلامی توانست اردوغان را از این بازی خطرناک تا اندازه ای دور نگه دارد.
آمریکایی‌ها بدنبال تقلیل سطح منازعات و درگیری‌های جمهوری اسلامی و تغییر آن از آمریکا به عربستان هستند، موضوعی که اگر صحت آنرا بپذیریم بایستی اقدامات هوشمندانه ای در قبال رژیم سعودی اتخاذ نماییم تا پازل دشمن را کامل نکنیم.
تعیین عربستان بعنوان دشمن و تهدید درجه یکم برای نظام جمهوری اسلامی و مردم ایران، قطعا دستاورد بسیار بزرگی برای ایالات متحده است بطوریکه ایران را از کشورهای آمریکای لاتین و جنوبی، آسیا و افریقا دور خواهد کرد و اساسا ذهنیت امت اسلامی را درگیر یک فاجعه بزرگ غیر از "ایالات متحده" می‌کند و از این طریق روند هژمونیک ایران را با موانع اساسی در داخل و خارج کشور روبرو می سازد.
پرسش فرعی بر این تحلیل این خواهد بود که در مقابل دریدگی حکام سعودی چه باید کرد و درگیری احتمالی بین ایران و عربستان چه رفتاری داشته باشیم؟
پاسخ یکی است: بدانیم و اعلام کنیم که پشت صحنه این رخدادها آمریکاست. اگر بتوانیم این موضوع را همچون رهبر فرزانه و حکیم انقلاب بدنیا نشان دهیم و عربستان را دشمن و تهدید رسمی و درجه یکم خود نخوانیم، زمین بازی تغییر خواهد کرد و در طرف مقابل تغییر محاسبه بوجود می آید.
پرواضح است که در اینصورت درگیری احتمالی نمودی از رویارویی دو هژمونی تغییر و مقاومت خواهد بود که تا اندازه ی بسیار زیادی آفت ها را کاهش و ثمرات را افزایش می دهد.
