به گزارش مشرق، قادر میزبانی ملیپوش دوچرخهسواری ایران در مورد عملکردش در مسابقات المپیک ریو اظهار داشت: بد نبود اما با توجه به شرایط بدنی که داشتم میتوانستم بهتر باشم و نتیجهای که مدنظرم بود کسب نشد. متاسفانه آن اتفاق ناخوشایند برایم رخ داد و باعث شد چندین ماه تلاشم هدر برود. مسیر مسابقه با شرایط من همخوانی داشت. اتفاقی که افتاد کار را خراب کرد.
ملیپوش دوچرخهسواری ایران در مورد زمین خوردنش عنوان کرد: مسابقه از همان لحظه حساس بود و هر چقدر جلوتر میرفت حساستر میشد. ما یک گروه 60-70 نفره بودیم و بقیه عقب مانده بودند. در آن مکانی که به زمین خوردم گلوگاهی وجود داشت که همه میخواستند زودتر به آن برسند و پیش از آن راهگیری و جلو زدن از حریفان در دستور کار همه بود و باعث شد که تشنج به وجود بیاید. در آن صحنه برای اینکه به دوچرخهسواران دیگر برخورد نکنند منحرف شدم.
میزبانی ادامه داد: یک مقدار از چسبی که به طوقهها زده بودیم به ترمزها هم خورده بود و همین موضوع باعث شد که دوچرخه بعد از ترمز قفل کند. این اتفاق ممکن است برای هر دوچرخهسوار دیگری رخ بدهد اما من آدم چاپلوس یا بهانهگیری نیستم. این کارها از من گذشته است. اگر این اتفاق نمیافتاد شاید میتوانستم در ردههای بیستم تا بیست و پنجم قرار بگیرم.
وی در مورد انتقادهایی که به عملکرد او میشود گفت: یکسری افراد هستند که با فدراسیون مشکل دارند و میخواهند همه چیز را زیر سوال ببرند. سه نفری که به المپیک رفته بودند جزو بهترینهای ایران هستند. البته حساسیتهایی هم همیشه در مسابقات بینالمللی روی نامه ایران و جود دارد و میگویند که ایرانیها زیاد دوپینگ میکنند. زمانی که به ریو رسیدیم از هر سه نفرمان تست خون و ادرار گرفتند. انهایی که ادعا میکنند شاید با شرایط آنجا اصلا نمیتوانستند در خط استارت قرار بگیرند. هر سه دوچرخهسوار کاملا پاک به مسابقات ریو رفته بودیم.
ملیپوش دوچرخهسواری ایران در مورد حضورش در مسابقه تایمتریل گفت: حضورم دراین رقابت باز هم به فرم بدنیام باز میگشت. همیشه پاک رکاب زدم و عملکردم چون سالم هستم یکسان است. با درد کمری که داشتم استارت زدم و باز هم با این شرایط بهترین نتیجه تاریخ ایران را گرفتم. طوری بود که نمیتوانستم روی صندلی بنشینم. اگر آن مصدومیت را نداشتم حتی تا رده بیست و پنجم هم میتوانستم بالا بیایم.
وی در مورد اینکه آیا قصد دارد از تیم ملی خداحافظی کند یا خیر؟ گفت: فعلا تصمیمی در این زمینه نگرفتم. در رده ملی هم فعلا مسابقهای وجود ندارد. باید بگوییم در آینده چه شرایطی رقم میخورد.
ملیپوش دوچرخهسواری ایران در مورد زمین خوردنش عنوان کرد: مسابقه از همان لحظه حساس بود و هر چقدر جلوتر میرفت حساستر میشد. ما یک گروه 60-70 نفره بودیم و بقیه عقب مانده بودند. در آن مکانی که به زمین خوردم گلوگاهی وجود داشت که همه میخواستند زودتر به آن برسند و پیش از آن راهگیری و جلو زدن از حریفان در دستور کار همه بود و باعث شد که تشنج به وجود بیاید. در آن صحنه برای اینکه به دوچرخهسواران دیگر برخورد نکنند منحرف شدم.
میزبانی ادامه داد: یک مقدار از چسبی که به طوقهها زده بودیم به ترمزها هم خورده بود و همین موضوع باعث شد که دوچرخه بعد از ترمز قفل کند. این اتفاق ممکن است برای هر دوچرخهسوار دیگری رخ بدهد اما من آدم چاپلوس یا بهانهگیری نیستم. این کارها از من گذشته است. اگر این اتفاق نمیافتاد شاید میتوانستم در ردههای بیستم تا بیست و پنجم قرار بگیرم.
وی در مورد انتقادهایی که به عملکرد او میشود گفت: یکسری افراد هستند که با فدراسیون مشکل دارند و میخواهند همه چیز را زیر سوال ببرند. سه نفری که به المپیک رفته بودند جزو بهترینهای ایران هستند. البته حساسیتهایی هم همیشه در مسابقات بینالمللی روی نامه ایران و جود دارد و میگویند که ایرانیها زیاد دوپینگ میکنند. زمانی که به ریو رسیدیم از هر سه نفرمان تست خون و ادرار گرفتند. انهایی که ادعا میکنند شاید با شرایط آنجا اصلا نمیتوانستند در خط استارت قرار بگیرند. هر سه دوچرخهسوار کاملا پاک به مسابقات ریو رفته بودیم.
ملیپوش دوچرخهسواری ایران در مورد حضورش در مسابقه تایمتریل گفت: حضورم دراین رقابت باز هم به فرم بدنیام باز میگشت. همیشه پاک رکاب زدم و عملکردم چون سالم هستم یکسان است. با درد کمری که داشتم استارت زدم و باز هم با این شرایط بهترین نتیجه تاریخ ایران را گرفتم. طوری بود که نمیتوانستم روی صندلی بنشینم. اگر آن مصدومیت را نداشتم حتی تا رده بیست و پنجم هم میتوانستم بالا بیایم.
وی در مورد اینکه آیا قصد دارد از تیم ملی خداحافظی کند یا خیر؟ گفت: فعلا تصمیمی در این زمینه نگرفتم. در رده ملی هم فعلا مسابقهای وجود ندارد. باید بگوییم در آینده چه شرایطی رقم میخورد.