وی ادامه داد: من می‌بینم که جوان‌ها از اینکه مدتی بیکار بمانند و زمان طولانی تصویرشان روی جلد مجله و صفحات مطبوعات نباشد، هراس دارند. به نظر من یک بازیگر اگر یک کار خوب داشته باشد، بهتر از ده کار متوسط و ضعیف است.

این مدرس حرفه ای بازیگری اظهار داشت: من مدعی نیستم همه نقش‌هایم و آثاری که در آن‌ها حضور داشتم، قابل دفاع بوده اما افتخار می‌کنم در کارهایی بوده‌ام که کمترین خطا را داشته است.

وی ادامه داد: صبر و شکیبایی از صفاتی است که هر بازیگری باید داشته باشد. این ویژگی در کنار عشق و سرسپردگی به بازیگری یک بازیگر را ماندگار می‌کند. 

تارخ خطاب به علاقه‌مندان به هنر بازیگری گفت: با دقت و وسواس تصمیم بگیرید و بازیگری را به عنوان یک حرفه انتخاب کنید. فقط علاقه کافی نیست؛ چون هر شغلی استعداد خودش را می‌خواهد. استعداد اکتسابی نیست و باید در ذات شخص باشد که بازیگر، پزشک، مهندس، خلبان و ... باشد.

این بازیگر پیشکسوت با اشاره به برگزاری مراسم بزرگداشت برای هنرمندان اظهار داشت: اقدام موسسه فرهنگی هنری شهرداری قابل تقدیر است. مدت‌هاست که کسی چنین کاری را برای اهالی فرهنگ و هنر انجام نداده است.

تارخ عنوان کرد: به نظر من باید از کسانی که سال‌ها عمر و هنر خود را در خدمت به مردم گذاشته‌اند، تقدیر شود. وقتی بازمانده یک هنرمند ببیند که پس از درگذشت وی، برای او مراسم بزرگداشت می‌گیرند، دلشکسته می‌شود. پس اگر قرار است از هنرمندی تجلیل شود، بهتر است در زمان حیات وی باشد.

وی با اشاره به بهترین و شیرین‌ترین لحظات زندگی‌اش بیان کرد: بهترین لحظات و روزهای زندگی من زمانی است که کار می‌کنم. مجموعه خاصیت‌هایی در من وجود دارد و با در نظر گرفتن معیارهای شخصی خودم، هیچوقت احساس نمی‌کنم، دیگر به‌درد نمی‌خورم. اگر بخواهیم در هرکاری ایفای نقش کنیم، همیشه کار هست. ولی اگر بخواهیم در کاری باشیم که ما را ماندگار کند، باید صبر کنیم تا شرایط آن کار فراهم شود. 

تارخ در خصوص بهترین خاطره زندگی‌اش گفت:  کارکردن در عرصه فرهنگ و هنر به طور کلی خاطره است. دوستی زمانی می‌گفت «اگر می‌خواهی یک سال مورد احترام باشی، گندم بکار. اگر می‌خواهی صد سال احترامت کنند درخت بکار. اگر می‌خواهی یک عمر به تو احترام بگذارند، معلمی کن!». من کوچکتر از آن هستم که بگویم معلم هستم اما وقتی دو هنرجوی من به خاطر اولین اثرشان سیمرغ گرفتند، برای من بالاتر از جایزه اسکار بود.