به گزارش مشرق، تالار وحدت طی سه سال اخیر دوران تازه و عجیبی را تجربه می‌کند. دورانی که دیگر برگزاری اجرا در مهمترین تالار موسیقی کشور، ارزش و معیار سنجش هنرمند نیست. حال دیگر تالار وحدت محل جولان و عرض اندام هنرمندان گمنام و دست‌چندمی است که حاضرند برای پرکردن رزومه و اجرا گذاشتن در تالار وحدت هزینه‌های چند ده میلیونی کنند. تالار وحدت دورانی را تجربه می‌کند که معیار سنجش هنرمندان برای اجرا در آن تنها و تنها اسکناس است و بس.

همین روز گذشته بود که تالار وحدت اتفاق تازه دیگری را تجربه کرد. کنسرت پاپ کولی‌های اسپانیا طی دو روز و در 6 سانس در حالی در مهمترین تالار موسیقی کشور اجرا شد که به لطف مدیران کاسب‌کار روز به روز روند فرسایش این محل تسریع می‌یابد. گروه کولی‌های اسپانیا که تهیه‌کنندگانش به دروغ و با کلاهبرداری تبلیغاتی از عنوان «خواننده جیپسی‌کینگز» سو استفاده کردند، در شرایطی 6 بار روی صحنه تالار وحدت رفت که به گواه حاضرین در سالن؛ پایکوبی‌های تماشگران، بالکن‌های تالار را با خطر ریزش و فروریزی بخشی از این محل مواجه کرده بود.

در سالیان گذشته شرط اجرا در تالار وحدت دارا بودن درجه الف هنری بود که دفتر موسیقی به هنرمندان و گروه‌ها اعطا می‌کرد. اما جالب است بدانید که طی این دوران گروه‌هایی در تالار وحدت اجرا کرده و می‌کنند که حتی یک آلبوم رسمی منتشر شده هم ندارند!

مسولان تالار وحدت برای هر سانس مبلغ 9 میلیون تومان از گروه‌های موسیقی دریافت می‌کنند. شاید به خاطر همین هم باشد که تقریبا هر روز در این محل شاهد اجراهای متعدد هستیم. سانس فوق‌العاده یازده شب هم شاهکاری دیگر از مسولان تالار وحدت و مدیر جدید بنیاد رودکی است که به گروه کولی های اسپانیا اختصاص یافت!

این روزها نه تنها چاره‌ای برای بازسازی تالار وحدت اندیشه نمی‌شود که مسولان مربوطه با بهره‌برداری‌های ناصحیح و با کارکشی‌های بیش از حد از مجموعه فرسوده تالار وحدت، رفته رفته این مکان را به مخروبه‌ تبدیل می‌کنند. با این رویکرد صرف تجاری به تالار پنجاه ساله وحدت، رفته رفته باید شاهد نابودی مهمترین سالن موسیقی کشور باشیم. رویکرد اقتصادی که حتی به لابی و محوطه اطراف تالار هم رحم نمی‌کند. تاسیس کافه‌ها در اطراف محوطه تالار وحدت و برگزاری نمایشگاه‌های فروش ساز در لابی تالار نمونه‌هایی دیگری از رزومه درخشان مسولان این مجموعه است.

نوع برخورد مسولان با تالار وحدت یک هشدار جدی را به اهالی هنر و رسانه می‌دهد، همه ما باید بترسیم که از گنجینه موسیقی کشور که روزگاری محل آمد و شد بزرگان هنر این سرزمین بوده، ویرانه‌ای بر جای بماند که نمونه بارز آن تالار شرقی کنار تالار وحدت است.