
نویسنده کتاب «گفت: بگو، میگویم» که عنوان «مستند، واقعیت، ادبیات» را برای کارگاه خود انتخاب کرده بود، ادامه داد: مستندنگاری، محدود به یکی دو قالب نیست و حاشیهنگاری، واگویه، روستانگاری، گزارش ـ گفتگو، حاشیهنویسی، یادداشت سفر، اعترافنامه، خاطرات، شهرنوشت، کارنامه، رویدادنگاری، تکنگاری مکان و ... قالبهایی هستند که مجموعا در مستندنگاری جای میگیرند.
زائری با بیان اینکه درست نویسی، کار مورخان و خوبنویسی کار نویسندگان است، خاطرنشان کرد: مستندنگاری هم دارای درام، تعلیق، طنز و رویکرد انتقادی است و از این باب، شباهت زیادی با سایر قالبهای نوشتاری دارد.
این نویسنده به هنرجویان کارگاهش تأکید کرد که کارشان را مدام بازنویسی کرده و آن را بلندبلند بخوانند تا موسیقی متن، آشکار شود و معایب کار درآید.
زائری همچنین با در اختیار گذاشتن متون متعدد و متفاوتی از نمونههای مستندنگاری، هنرجویانش را به نقد و بررسی آنها دعوت کرد و کارگاه خود را با خوانش و نقد این دسته از آثار به پایان برد.