به گزارش مشرق، روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز، در یادداشتی به قلم «مازیار بهاری»، روزنامه‌نگار ایرانی‌الاصل خارج‌نشین و حامی بهائیان، مدعی شد که دیپلماتهای ایرانی بین تمایلات خود برای پیوستن به جهان مدرن و واقعیت دولتی که آن را نمایندگی می‌کنند، گرفتار شده‌اند.
نویسنده این روزنامه آمریکایی تصریح کرد: «ماه جاری، آقای ظریف، وزیر امور خارجه ایران به همراه گروه دیگری از دیپلماتها و حسن روحانی، رئیس‌جمهور، در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک شرکت کردند. این مجموعه، تلاش کردند که چهره دولت ایران را چهره‌ای انسانی و قهرمان ثبات در خاورمیانه نشان دهند و در عین حال، نقض حقوق بشر در ایران را انکار کردند.»
نیویورک تایمز در ادامه افزود: «آنها باید بدانند که دروغ می‌گویند. دیپلماتهای ایرانی بین تمایلشان به پیوستن به جهان مدرن و واقعیت دولتی [نظام سیاسی] که آن را نمایندگی می‌کنند، گرفتار شده‌اند....»
نویسنده به اظهرات یکی از دیپلماتهای ایرانی در سال 2006 پرداخته و بدون اینکه نام واقعی وی را ذکر کند، از وی به‌عنوان «امیر» یاد کرده است: «اگر شما فردی تلاش‌گر هستید که می‌خواهد کشورش را با تغییر سیستم از درون یاری کند، نمی‌توانید از این فکر که در حال خودکشی هستید خارج شوید. وقتی برای این دولت کار می‌کنید، می‌بینید که تا چه حد فاسد است و نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی تا چه حد غیرقابل پیش‌بینی عمل می‌کنند....»
وی تصریح می‌کند که «امیر»، اندکی بعد به‌خاطر دادن اطلاعات به بیگانگان دستگیر شده است. وی چند هفته زندانی و سپس رها شده است.
نویسنده نیویورک تایمز همچنین در بخش دیگری از یادداشت خود ادعا کرده است: در دیدار اخیر از نیویورک، ظریف و همکارانش مجبور بودند که محتاط باشند در خصوص آنچه می‌گویند و کسانی که با آنها دیدار می‌کنند.
بهاری که در جریان اتفاقات پس از انتخابات ریاست جمهوری 88 دستگیر شده می‌گوید آخرین باری که محمدجواد ظریف را دیده، به پنج روز پیش از دستگیری‌اش باز می‌گردد. این ملاقات در دفتر ظریف در مرکزی که مربوط به وزارت خارجه بوده صورت گرفته و به گفته بهاری، ظریف آنجا را برای خود تبعیدگاه می‌دانسته است. در این دیدار، وزیر خارجه آینده ایران در خصوص نگرانی‌هایش از سیاست خارجی احمدی‌نژاد با بهاری سخن گفته است، از جمله نفی هلوکاست و مطالبه محو اسرائیل از روی نقشه.
وی همچنین ضمن نادرست دانستن این گفته ظریف که در ایران کسی به‌خاطر افکارش زندانی نمی‌شود، در پایان می‌نویسد: «همچنان برای آقای ظریف آرزوی موفقیت دارم. امیدوارم او تا آنجایی که می‌تواند از منافع ایران محافظت کند. ... »
نویسنده همچنین ابراز نگرانی کرده که مبادا ظریف انصافی را که در روزهای تبعید در وزارت خارجه داشت را از دست بدهد.
