به گزارش مشرق، «اسرائیل» آنقدر در ایران پلید و منفور هست که همنوایی با آن باعث سقوط سیاسی یک جناح یا فرد شود. شاید به همین خاطر بود که هاشمی‌رفسنجانی و برخی دولتی‌ها کوشیدند برای تضعیف مخالفان دولت، آنها را «همنوا با صهیونیست‌ها» معرفی کنند. غافل از آنکه دم اسرائیل‌ستیزیِ تصنعی دولت یازدهم هرچندوقت یکبار بیرون می‌زند.
اسرائیل‌ستیزیِ برجامی
ظریف وزیرامور خارجه که روز گذشته برای پاسخ به سوال نمایندگان به مجلس رفته بود درباره موضع وزارت‌خارجه درباره مسابقه کاریکاتور هولوکاست در اردیبهشت ماه سال جاری گفت: «بنده ضمن احترام به آزادی بیان اعتقاد شخصی‌ام این است که این موضوع کمک به اسرائیل است، نه فلسطین.»
ظریف با طرح این ادعا که تمامی دوستانی که در حوزه فلسطین فعالند حرف بنده را تائید می‌کنند ادامه داد «بنده اقدامی را محکوم نکردم و فقط گفتم شرکت نمی کنم و کماکان هم به این موضوع تاکید دارم؛ البته اقدام انجام شده به دولت ربطی ندارد و به بخش غیر دولتی مربوط است اما در مجموع عقیده من آن است که این قبیل اقدامات منافع اسرائیل را پیش خواهد برد.»
ظریف اردیبهشت ماه امسال در پاسخ به این سوال نشریه نیویورکر که« اساسا چرا ایران اجازه برگزاری چنین نمایشگاهی را می‌دهد» برگزاری آن را تلویحا محکوم کرده و گفته بود «تصور نکنید که ایران تک‌صدایی است. دولت ایران از هیچ نمایشگاهی با ماهیتی که از آن صحبت می‌کنید حمایت نکرده و چنین نمایشگاهی ترتیب نمی‌دهد. هر وقت توانستید سازمان‌های خود را از انجام چنین کارهایی بازدارید، آن وقت می‌توانید از دیگران هم بخواهید چنین کاری کنند.» او همچنین گفته بود «ما به افتتاحیه آن فستیوال (نمایشگاه هلوکاست) نخواهیم رفت.»
تفکیک آمریکا از اسرائیل، یکی از نکات مهم در سیاست‌خارجی دولت یازدهم بود. بر اساس این نگاه آمریکا و ایران در برجام به دنبال توافقی بودند که مخالفان سرسختی چون اسرائیل و عربستان سعودی داشت. به همین خاطر بود که در طول جریان مذاکرات از سوی طرف ایرانی، مخالفت اسرائیل با برجام یه عنوان یک نقطه قوت مهم این مساله معرفی می‌شد و منتقدان نیز به صهیونیست‌ها پیوست می‌شدند.
برای لزوم توافق با امریکا نیاز به ترسیم «شیطانِ اکبر» جدیدی بود که در پرتو دشمنی و مخالفتهایش برجام- با همه ی عبور از خطوط قرمز و معایبش- حلال شود. به همین خاطر است که اغلب مواضع ظریف علیه رژیم صهیونیستی مربوط به مسائلی است که ربطی به برجام دارند.
ظریف در کمیسیون برجام در پاسخ به ابهامات مطرح شده، تحریمها را نتیجه فضاسازی دشمنان ایران دانسته و گفته بود « اگر می‌خواهیم در کشورمان سرمایه‌گذاری شود باید کشور را آماده سرمایه پذیری نشان دهیم، باید بگوییم قصد داریم برجام را اجرا کنیم. بگوییم ایران کشوری بوده که تا حالا تعهداتش را اجرا کرده و از این به بعد هم تعهداتمان را اجرا می‌کنیم. منافع مقاومت این است که این فضایی که صهیونیست‌ها ایجاد کردند بشکنیم و با هم می‌توانیم بشکنیم.»
او که 30تیرماه 94 و چند روز پس از امضای برجام در مجلس حاضر شده بود، مجددا برای اثبات برجام پای صهیونیست‌ها را پیش کشید و گفت «شدت عصبانیت معاندین جمهوری اسلامی ایران و در رأس آنها رژیم صهیونیستی به خوبی نشان دهنده تسلیم آنان و تحکیم اقتدار منطقه ای و جهانی جمهوری اسلامی ایران است...جای تعجب ندارد که شاهد جیغ و دادهای نخست وزیر عصبانی آن رژیم و توسل او به کنگره آمریکا برای رأی منفی به توافقی هستیم که از دید او حاضر است خودش را بکشد تا جلوی این توافق که برای رژیم صهیونیستی خطری جبران ناشدنی را به دنبال دارد، بگیرد.»
وزیرامورخارجه اردیبهشت ماه سال جاری هم در همایش «برجام و اقتصاد مقاومتی» گفته بود «برخی مخالفان برجام که سابقه طرفداری از رژیم صهیونیستی در آمریکا دارند سعی نمودند با اعمال دیدگاه‌های تنگ‌نظرانه خویش روند کند ساختن نتایج توافق برجام را دنبال کنند. این رویکرد مخالفان، نیازمند هوشیاری و طراحی‌های جدید برای خلق چشم‌اندازهای جدید و پیشبرد اهداف جمهوری اسلامی ایران است.»
یک بام و دوهوای اسرائیل‌ستیزی ظریف
اما این اسرائیل‌ستیزی تنها منحصر به برجام بود، چرا که مردان دیپلماسی دولت یازدهم درهمان ماههای ابتدایی دولت تدبیر، آزمون خوبی درباره اسرائیل پس نداده بودند.
شهریور ماه 92 که مدت کمی از روی کارآمدن دولت جدید می‌گذشت، «هولوکاست و اسرائیل» تبدیل به مناقشه‌ای شد که ظریف از آزمونش سربلند بیرون نیامد. ماجرا از آنجایی شروع شد که ظریف در شهریورماه 92 و همزمان با سال نوی یهودی در صفحه توئیترش «روش هشانا» (به عبری یعنی سر سال) را تبریک گفت و به انگلیسی نوشت: «روش هشانا مبارک باشد.» کریستی پلوسی دختر رئیس سابق مجلس نمایندگان آمریکا در پاسخ به توئیت او نوشت: «ممنون، سال نو هنگامی شیرین‌تر می‌شود که شما به انکار هولوکاست توسط ایران پایان دهید.» ظریف اما در واکنشی عجیب، سوال درباره هولوکاست را تنها به شخص احمدی‌نژاد محدود دانست و پاسخ داد: «ایران هرگز هولوکاست را انکار نکرده است. مردی که انکار می‌کرد، رفته است، سال نو مبارک.» کریستی پلوسی در واکنش به پاسخ ظریف نوشت: «خوشحالم که می‌شنوم، ممنون از پاسختان.»
به این ترتیب «هولوکاست و موضع جمهوری اسلامی درباره آن» تبدیل به یکی از موضوعات داغ سفر ظریف به نیویورک شد. در حالیکه رهبرانقلاب بارها در سالهای گذشته صراحتا هولوکاست را دروغ و افسانه نامیده و از ممنوعیت کشورهای غربی برای تحقیق درباره آن انتقاد کرده بودند، ظریف همچنان کوشید با حفظ پرستیژ وزیرخارجه جمهوری اسلامی، از انکار هولوکاست فرار کند.
او درمصاحبه با شبکه خبری آمریکایی ای‌بی‌سی در پاسخ به این نکته که چرا سایت رهبرانقلاب از هولوکاست به عنوان «افسانه» یاد کرده، این تعبیر را ناشی از خطای ترجمه خواند و گفت « این مشکلی است که در هنگام ترجمه فارسی به انگلیسی ایجاد می‌شود و ممکن است چیزهایی را مثل وقتی که قسمتی از فیلم را موقع ترجمه از دست می‌دهید، متوجه نشوید. ممکن است یک سری از مفاهیم را متوجه نشوید و اشتباه کنید. این مشکلی است که متاسفانه بارها و بارها رخ داده است.» او در ادامه در پاسخ به سوال خبرنگار که گفت «بنابراین ترجمه عوض خواهد شد؟» گفت «با آنها صحبت خواهم کرد.» او همچنین در گفت‌وگو با تلویزیون یک و دو آلمان (در استودیوی این شبکه که نزدیک یادبود هولوکاست قرار دارد) طی مواضع منفعلانه‌ای اعلام کرد که به رسمیت شناختن اسرائیل ربطی به ایران ندارد. این نقل قول ظریف اگرچه بعدا تصحیح شد، لیکن نمایندگان سوال‌کننده از پاسخ وزیر امور خارجه قانع نشدند. در همین ادامه همین گفت‌وگو، ظریف مجددا تکرار کرد که هولوکاست انکار شدنی نیست و باید از تکرار چنین فجایعی جلوگیری کرد.
تلاشهای ظریف برای فرار از موضع‌گیری صریح و قاطع درباره هولوکاست دروغین و محکومیت اسرائیل در حالی بود که رهبرانقلاب بارها در طول دهه هفتاد، هشتاد و نود نسبت به آن موضعی صریح اتخاذ کرده بودند. همچنین چهره‌ای چون محتشمی‌پور -دبیرکل کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین- و از حامیان دولت فعلی نیز سال85 در همایش بین المللی «بررسی هولوکاست ، چشم انداز جهانی»با تاکید بر ضرورت بررسی و تحقیقات درباره هولوکاست گفته بود «بررسی و تحقیقات نشان خواهد داد که هولوکاست افسانه ای بیش نیست» و «رسانه های غربی و صهیونیستی همواره در مورد واقعه هولوکاست تبلیغات دروغین کرده اند.» محتشمی پور در عین حال گفته بود: «افسانه بودن هولوکاست به این معنا نیست که نازی ها در طول جنگ جهانی دوم جنایاتی مرتکب نشده اند اما آنچه را که صهیونیست ها از کشتار یهودی ها در طول این جنگ منتقل کردند ، واقعیت ندارد.»
همچنین.بر خلاف آنچه ظریف در ابتدای ایام وزارتش مدعی شده بود که به رسمیت شناختن اسرائیل ربطی به ایران ندارد و این یک مشکل بین طرفین درگیری است؛ مساله فلسطین و اسرائیل به عنوان یک معادله ی ظالم و مظلوم برای جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی مهم بوده و هست.
بنابراین با توجه به رفتار دوگانه و متناقض ظریف نسبت به رژیم صهیونیستی، به نظر می‌رسد «اسرائیل‌ستیزی» برای دولت نه به عنوان یک اصلِ گفتمانیِ انقلاب اسلامی؛ بلکه تنها به عنوان یک «ابزار» برای وصول به اهداف سیاست خارجی موضوعیت دارد. به همین خاطر است که اسرائیل نه به عنوان یک «رژیم غاصب و ظالم» بلکه به عنوان یک «دشمنِ منافع» تعریف می‌شود و اینجاست که «هولوکاست» چون به برجام ربطی ندارد باید از دستورکار سیاست‌خارجی حذف شود.
شکافی گفتمانیِ سیاست‌خارجی دولت با ارزشهای اصولی انقلاب چون استکبارستیزی سالهاست عیان شده و دیگر جای انکار ندارد. جریان سیاسی رسانه‌ای دولت نیز می‌کوشند با بزک‌کردن آمریکا راه را برای آنچه آب شدن یخ روابط می‌نامند باز کنند. انتقادات صریح رهبرانقلاب از «خوشبینی افراطی به غرب» و هشدارهای مکرر ایشان نسبت به «نفوذ دشمن در مجاری تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز کشور» هم ناظر به همین مساله تفسیر می‌شود. آیا دولتمردان قصد دارند پس از قبح‌زدایی از رابظه و مذاکره با آمریکایی‌ها، عقب‌نشینی از اسرائیل‌ستیری انقلاب را هم علنی استارت بزنند؟
