به گزارش مشرق، بهزاد زادعلی اصغری سال‌هاست که در عرصه فوتبال پنج نفره و یا فوتبال نابینایان موفقیت کسب می کند اما تا پیش از بازی های پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو کمتر به چشم می آمد. گلی که این مهاجم در بازی با مراکش به ثمر رساند تحسین همه رسانه های جهان را برانگیخت و ویدیوی این گل در صفحات مجازی بازدید میلیونی داشت. 

زادعلی اصغری پس از قهرمانی با ایران در بازی های پاراآسیایی اینچئون، با تیم ملی در ریو و در بازی های پارالمپیک هم خوش درخشید و در دومین حضور پارالمپیکی ایران در این رشته، یک مدال نقره کسب کرد.

وی با شوخ طبعی خاص خود از تجربیات حضورش در دو دوره بازی ها صحبت کرد و در لابه لای مصاحبه اش گفت حدود دو هفته دیگر خبر خداحافطی خود از رده ملی را اعلام می کند. 

مصاحبه با این ستاره فوتبال نابینایان را می خوانید:

با تصوراتمان فوتبال بازی می کنیم
بسیاری از مردم برایشان این پرسش وجود دارد که فوتبال نابینایان به چه صورت است و ما چگونه می توانیم توپ و زمین را تشخیص دهیم. اولا که داخل توپ ساچمه وجود دارد که صدای زنگ آن باعث می شود ما جهت حرکت آن را تشخیص دهیم. ثانیا مربی تیم ما پشت دروازه حریف، جهت ها و اینکه در چه لحظه ای باید اقدام به شوتزنی کنیم را به ما می گوید. با این اوصاف باید بگویم که ما با تصویرسازی ذهنی فوتبال بازی می کنیم. ما همواره فوتبال را شنیده ایم و آن را ندیده ایم و بنابراین با تصورات خود در زمین بازی می کنیم. یکی از رسانه ها نوشته بود که به ما دستگاه هشداردهنده وصل است که چنین چیزی اصلا صحت ندارد. 

در پاراآسیایی به خودباوری رسیدیم
قهرمانی ما در بازی های پاراآسیایی اینچئون در حضور تیم چین باعث شد که به خودباوری برسیم. پس از آن در تورنمنتی که در برزیل و پیش از بازی های پارالمپیک برگزار شد به عنوان نایب قهرمانی رسیدیم. ما برای حضور در پارالمپیک ۲۰۱۶ در مجموع ۱۱ اردو برگزار کردیم که هشت تای آن بر عهده کمیته ملی پارالمپیک بود و سه تا را فدراسیون ورزش‌های نابینایان و کم بینایان برگزار کرد. 

نیاز به مکمل و حمایت داریم
یکی از مشکلات تیم ما ضعف قوای جسمانی در بازی های پارالمپیک بود. ما در بازی با آرژانتین که خیلی فیزیکی هم بازی می کرد، بسیار آسیب دیدیم و همین آسیب دیدگی منجر به این شد که نتوانیم در بازی فینال عملکرد خوبی داشته باشیم. درست است که ما به مانند وزنه برداران و دیگر رشته های انفرادی نیاز به مکمل نداریم اما در همین دو وقت ۲۵ دقیقه ای مواقعی پیش می آید که دچار ضعف جسمانی می شویم. فکر می کنم کمیته ملی پارالمپیک در این زمینه باید از ما حمایت می کرد که این کار را انجام نداد. 

افتخار می کنم به لیونل مسی تشبیه شده ام
لیونل مسی اسطوره و افتخار فوتبال جهان است. افتخار بزرگی است که از من به عنوان لیونل مسی نابینا یاد شود. ببینید من برای اینکه به جایگاه فعلی برسم زحمات فراوانی کشیدم. ما زمین تمرینی مناسبی در تبریز نداشتیم و من خودم در شیب های تند تمرین می کردم. بسیاری از اوقات پدرم اتومبیل خود را روشن می کرد و شیشه سمت شاگرد را پایین می داد و من در حالیکه شیشه را گرفته بودم می دویدم تا آماده شوم. وقتی با ایران نایب قهرمان پارالمپیک شدیم پدرم گفت که این نتیجه زحماتی است که کشیدی و هرگز گریه های مرا داخل ماشین ندیدی.

بکهام گفت فوتبال واقعی را ما بازی می کنیم
همانطور که می دانید بازیکنان بارسلونا به همراه لیونل مسی با چشم بندی که به چشم بستند با تیم نابینایان اسپانیا بازی کردند. نیمار هم قبل از پارالمپیک با چشم بند با بازیکنان نابینا بازی کرد. دیوید بکهام هم قبل از بازی های پارالمپیک لندن در تمرین تیم بریتانیا حاضر شد و گفت فوتبال اصلی را بازیکنان نابینا بازی می کنند. فکر کنید یک بچه نابینایی که عملکرد بازیکن حریف را بی آنکه وی را ببیند در ذهن خود تجسم می کند، شاهکار می کند. 

برای پارالمپیک انگیزه فراوانی داشتم
من برای این دوره از بازی های پارالمپیک انگیزه فراوانی داشتم. پس از فوت فرزند خواهرم با خودم عهد بستم که در بازی های پارالمپیک موفق باشم و خوشحالم که به هدفم رسیدم. وقتی در بازی با مراکش گل زدم تصویری که روی پیراهنم نشان دادم تصویر خواهرزاده ام بود. بزرگ ترین مشکل برای معلولان کشور ما مشکل کار است.متاسفانه بسیاری از ورزشکاران معلول ما از سوی نهادها و سازمان ها حمایت نمی شوند. ببینید من کارمند شهرداری هستم اما برای حضور یافتن در اردوها از سوی بسیاری از همکارانم مورد انتقاد واقع شدم. در اینجا به جای اینکه دستت را بگیرند زیر پایت را هم می کشند.

خیلی مصدوم می شوم چون درگیرانه بازی می کنم
سبک بازی من به گونه ای است که زیاد درگیر می شوم. در بازی مرحله گروهی با برزیل، بازیکن شماره هفت این تیم را خیلی دریبل کردم و او هم عصبی شد و کنار دیوار به من لگد زد. او می بایست در آن صحنه اخراج می شد اما شرایط میزبانی مانع از این امر شد. در کل باید بگویم من زیاد مصدوم می شوم و علت زیاد تعویض شدنم هم به همین امر بازمی گردد. 

بین المپیکی ها و پارالمپیکی ها تبعیض نباشد
با اینکه خوشحالم از اینکه پاداش ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی برابر شده با این حال امیدوارم فرقی که بین ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی وجود دارد از بین برود. ببینید موقعی که ما از ریو برگشتیم فقط عضور شواری شهر تبریز، دکتر دبیری و دکتر رحیمی از ما استقبال کردند. من در آذربایجان شرقی هم مورد حمایت واقع نمی شوم. تربیت بدنی استان آذربایجان شرقی اصلا از من سراغی نگرفته است. در حالیکه برای مدال آور زن تکواندو در استان ما ۱۲۰ میلیون تومان پاداش جمع آوری شده برای من هیچ کاری نکرده اند و دلم از این جهت می گیرد. 

معلولیت برای من محدودیت نیست 
من از آن دست آدم هایی نیستم که بنشینم گوشه خانه تا به من کمک کنند. معلولیت به هیچ وجه برای من محدودیت نیست. من هرگز با معلولیتم کنار نمی آیم. مدیر تربیت بدنی آذربایجان شرقی قرار بود در فرودگاه حضور پیدا کند و به ما نفری یک میلیون تومان پاداش بدهد. البته همان را هم پرداخت نکرد هرچند که اگر می خواست پرداخت کند هم من آن را قبول نمی کردم. 

تنها لژیونر فوتبال پنج نفره هستم
 در حال حاضر بازیکن تیم کایسری اسپور ترکیه هستم. در واقع تنها لژیونر فوتبال پنج نفره ایران هستم. ماجرای حضور من در این تیم هم به درخشش در بازی های ژاپن و تایلند بازمی گردد. ترکیه لیگ پویایی دارد و هشت تیم در آن شرکت دارند و بازی های این لیگ ۱۵ هفته به طول می انجامد. ما هم از سال گذشته با حضور هشت تیم صاحب لیگ شدیم اما کل مسابقات ظرف دو هفته برگزار شد. در واقع ما در ایران حتی یک زمین استاندارد هم نداریم. 

از حمایت های افراد فدراسیون کمال تشکر را دارم
در حال حاضر ورزشگاه شهید هرندی در جنوب تهران برای ورزشکاران نابینا مورد بهره برداری قرار می گیرد که البته محقق شدن این امر با تلاش ها و رایزنی های آقای مظلومی، رئیس فدراسیون ، صورت گرفته است. خود آقای فرزاد حیدری، رئیس انجمن فوتبال پنج نفره، هم لظف زیادی به ما داشتند و در واقع تمام حمایت هایی که از ما می شود از داخل خود فدراسیون بوده و دیگران حمایتی نکرده اند.

شنیده ام از منچستریونایتد پیشنهاد دارم
پس از بازی های خوبی که در بازی های پارالمپیک انجام دادم شنیدم که تیم فوتبال منچستریونایتد خواهان به خدمت گرفتن من شده است. من سه ماه با کایسری اسپور قرارداد دارم و چنانچه این باشگاه ترکیه ای رضایتنامه ام را صادر کند از این تیم به منچستریونایتد می روم. البته کشور مورد علاقه ام ایتالیا است و دوست دارم در آنجا هم بازی کنم. 

هرگز در ترکیه نمی مانم و به کشورم بازمی گردم
برای من به اهتزاز درآمدن پرچم سه رنگ کشورم بزرگ ترین افتخار است. با اینکه در ترکیه مشکل زبان ندارم و مورد توجه هم هستم با این حال عرق ملی به من اجازه نمی دهد در این کشور بمانم. در بازی فینال و زمانی که پرچم ایران بالا رفت بهترین لحظه زندگی ام رقم خورد. 

از فوتبال ملی خداحافظی می کنم
در روز جهانی نابینایان و در بازی با ستارگان از فوتبال ملی خداحافظی می کنم. فوتبال ایران پر است از زادعلی اصغر فقط باید کشف شوند. همیشه دوست داشتم در اوج خداحافظی کنم. ما در پارالمپیک لندن برای نخستین بار شرکت کردیم و ششم شدیم و در ریو با نایب قهرمانی به کار خود پایان دادیم. فکر می کنم در سن ۲۸ سالگی تصمیم درستی گرفته ام چون وضعیت جسمانی ام هم زیاد روبه راه نیست و آسیب دیدگی های فراوانی دارم. 

دو سال دیگر بازنشسته می شوم و بازیگر می شوم
من تصمیم گرفته ام در ۳۰ سالگی به طور کلی فوتبال را کنار بگذارم. می خواهم بازیگر شوم و این کار را از صفر شروع خواهم کرد. البته اگر از ایتالیا پیشنهادی به من برسد شاید در تصمیمم تجدید نظر کنم (با خنده). اما در فوتبال ملی دیگر جایی برای من وجود ندارد و تصمیمم را گرفته ام. می خواهم از دو سال دیگر بچسبم به زندگی ام.

تلویزیون ما را نشان نمی دهد
خیلی از مردم در بازی های پارالمپیک ریو بود که با فوتبال پنج نفره آشنا شدند. خیلی ها از من می پرسند شما داخل زمین طناب کشی شده بازی می کنید؟ واقعا فکر می کنم که وظیفه صدا و سیما است که بازی های ما را پوشش تصویری دهد تا شناخته شده تر شویم. در ترکیه گل ها و بازی ها مرا نشان می دهند و بازیکنان تیم سالم های کایسری اسپور می خواهند با ما عکس سلفی بیندازند اما در کشور ما خیلی ها اصلا مرا نمی شناسند. 

دینم را به کشورم ادا کرده ام
من دینی به فوتبال کشورم ندارم چون در این هشت سالی که در فوتبال پنج نفره حضور دارم هر آنچه در توان داشته ام را در طبق اخلاص گذاشته ام.  می روم تا فرصت برای دیگران مهیا شود هرچند که رئیس فدراسیون از من خواسته در تصمیم خود تجدید نظر کنم اما به واقع خیال ماندن ندارم. 

در ایران تراکتورسازی؛ در دنیا رئال مادرید
در ایران طرفدار تیم تراکتورسازی هستم. در واقع من طرفدار تیم های قرمز هستم. البته در فوتبال باشگاهی دنیا تیم مورد علاقه ام رئال مادرید است. یکی از اتفاقات خوب زندگی من این است که علی دایی در صفحه شخصی ام برای من پیغام گذاشت. دایی و کریم باقری جزو اسطوره های فوتبال ما هستند. امیدوارم شرایطی فراهم شود تا تیم های لیگ برتری ایران اسپانسر تیم های فوتبال پنج نفره شوند و هر تیم لیگ برتری، یک تیم فوتبال پنج نفره هم داشته باشند تا نابینایان بیشتری به ورزش کشیده شوند.