به گزارش مشرق، محمد یا فرهاد شاهمیری متولد سال 1344 در شهریار، داور بین‌المللی والیبال ایران است. او در سال 1999 به رده داوران بین‌المللی پیوست. مسابقات دهه فجر 1377 اولین مسابقات ملی بود که شاهمیری قضاوت آن را بر عهده داشت.

از سال 2003 از سوی فدراسیون بین‌المللی والیبال برای قضاوت در مسابقات نوجوانان و جوانان جهان دعوت شد. جام‌جهانی 2003 اولین قضاوت بین‌المللی و مهم شاهمیری بود. او در 2 سال بعد از سوی فدارسیون جهانی والیبال برای قضاوت قهرمانی جهان 2006 ژاپن دعوت شد.

در سال 2008 هم به المپیک لندن دعوت شد و به عنوان کمک داور اول حضور داشت. شاهمیری در سال 2009 و 2010 از سوی فدراسیون بین‌المللی والیبال جایزه بزرگ جهان را به عنوان داور اول قضاوت کرد. قهرمانی جهان 2014 باعث پیشرفت و جهانی شدن شاهمیری شد. وی در جام‌جهانی 2015 نیز سه دیدار مهم از جمله دیدار دوم برزیل ایتالیا را سوت زد. روند موفقیت‌های این داور ایرانی ادامه پیدا کرد و به المپیک 2016 ریو رسید و حالا هم که یک بار دیگر وی به برزیل سفر کرده تا از مسابقات جام باشگاه‌های جهان را سوت بزند.

 

 متن مصاحبه با وی را می‌توانید در ادامه بخوانید:

 

*: در آلبوم افتخارات خود تقریباً تمام تورنمنت‌ها را داشتید، غیر از جام باشگاه‌های جهان که حالا آن را نیز تجربه خواهید کرد؟

دقیقاً همین‌طور است. من در اکثر مسابقات معتبر جهانی حضور داشتم و سوت زده‌ام و حالا هم در برزیل هستم و قرار است رقابت‌های جام باشگاه‌های جهان را قضاوت کنم. پیش از این و 3 سال قبل هم به مسابقات جام باشگاه‌های جهان در قطر دعوت شدم، اما در آن زمان شرایطم برای حضور در مسابقات فراهم نبود. به هر حال خوشحالم که قرار است برای نخستین‌ بار این مسابقات را هم تجربه کنم و به این ترتیب فکر نمی‌کنم مسابقه‌ای در سطح جهان باقی مانده باشد که من قضاوت نکرده باشم. برای مسابقات جام باشگاه‌های جهان تیم‌ها و بازیکنان بزرگی به برزیل آمده‌اند.

*: فکر می‌کنید چه عواملی باعث شد تا به عنوان نماینده داوری ایران اینقدر پیشرفت کنید؟

حدود 16 سال است که در مسابقات جهانی قضاوت می‌کنم. رزومه خوبی دارم، اما چندان انعکاس داده نشده است. به جرات می‌توانم بگویم که یکی از بهترین رزومه‌های آسیا و جهان را دارم. فکر می‌کنم شاید 3 نفر باشیم که اینقدر با تجربه هستیم و در مسابقات مختلف جهانی سوت زده‌ایم. در سال جاری هم فدراسیون جهانی برنامه خاصی برای 20 داور داشت و آنها را در سمینارهای مختلف شرکت داد تا برای تورنمنت‌های متفاوت آماده شوند. یکی از دلایل این کار یادگیری تکنولوژی والیبال بود که امیدوارم به لیگ ایران هم بیاید تا از حاشیه‌های والیبال در ایران کم شود.

*: تا چه زمانی می‌توانید به قضاوت در سطح اول جهان ادامه بدهید؟

من 51 سال سن دارم و تا 55 سالگی می‌توانم قضاوت کنم، اما حسی به من دست داده که امسال و بعد از جام باشگاه‌های جهان خداحافظی کنم، چراکه واقعاً خسته شده‌ام. امسال هم که سفرهای متوالی و طولانی داشتم بیشتر خسته شدم. در حالی که تا سال 2020 می‌توانم قضاوت کنم، اما شاید زودتر خداحافظی کنم. باید دید که قسمت چه خواهد بود و باید بگویم که مشکل اصلی بحث زندگی شخصی‌‌ام است.

*: منظورتان چیست؟

آنچنان که باید و شاید حمایت نمی‌شویم. داور در ایران جایگاه خاصی ندارد. بسیاری از همکارانم در کشورهای دیگر را دیده‌ام و متوجه شدم که آنها با حمایت‌های خوب می‌توانند خیلی راحت به سفرهای مختلف بروند و در مسابقات قضاوت کنند، اما برای من با شرایط کنونی کار کردن کمی سخت است.

 

*: خانواد‌ه‌تان از شرایطی که دارید، ناراحت نیستند؟

خانواده من کاملاً ورزشی است و خوشبختانه در این مدت رفتارهای حرفه‌ای را دقیقاً یاد گرفته‌اند. گاهی مواقع اعضای خانواده به من انرژی می‌دهند تا به مسابقات اعزام شوم. من برای قضاوت‌های خوب باید تمرین، تغذیه، استراحت و ... منظم داشته باشم و در این مسیر خانواده‌ام بسیار از من حمایت کرده‌اند.

*: دستمزد داوران برای حضور در مسابقات جهانی چقدر است؟

2 سال است که حق الزحمه داوری‌ام در مسابقات جهانی را به دلیل تحریم‌های اقتصادی دریافت نکرده‌ام. البته داورزنی بسیار از من حمایت کرده و همیشه نگاه ویژه‌ای به من داشته است.

*: چشم‌های شما بارها سوژه رسانه‌های داخلی و خارجی شدند، نظرتان در این خصوص چیست؟

من مشکل تیروئید دارم و این مشکل موجب می‌شود که حالت چشم‌هایم اینگونه شود. در رسانه‌های خارجی کمتر دیده‌ام که به این موضوع توجه شود و تنها یک بار دیدم که عکس مرا در کنار عکس کولینا، داور ایتالیایی فوتبال قرار داده‌اند. در فضای مجازی در داخل ایران به همه چیز کار دارند و از همه چیز ایراد می‌گیرند. من بیمار هستم و البته این بیماری‌ام را دوست دارم! ناراحت نیستم؛ برخی‌ها توهین می‌کنند، اما کاری از دست من برنمی‌آید و نمی‌توانم همه را مدیریت کنم. تلاش می‌کنم زمان قضاوت چشمهایم اینگونه بیرون نزند، اما دست خودم نیست و این نشان تیربینی نیست بلکه عارضه یک بیماری است.

 

*: در داوری فوتبال به بالاترین سطح رسیدیم و داوران ایرانی تجربه قضاوت در فینال جام‌جهانی و فینال المپیک را دارند، آیا در والیبال هم می‌توانیم به این سطح برسیم؟

من سال گذشته دیدار ایتالیا و آمریکا را در فینال مسابقات جهانی قضاوت کردم، اما متاسفانه انعکاس خوبی داده نشد و یا اگر انعکاسی هم داده شد خیلی زود فراموش شد. انعکاس اخبار در والیبال مانند فوتبال قوی نیست.

*: بهترین و بدترین خاطره‌‌تان از قضاوت‌ها چیست؟

والیبال خاطره بد زیادی ندارد و کلاً شیرین است، اما دو خاطره بد برای من از دست دادن 2 عزیز به نام‌های حسین معدنی و رضا ابراهیمی بود. همه خوب هستند، اما واقعاً این دو مرحوم خیلی خوب بودند. پلی‌آف المپیک 2008 بازی تیم‌های صربستان و آمریکا و 2014 بازی برزیل و لهستان را قضاوت کردم که برایم خاطره انگیز بودند.

 

*: حرف پایانی...

تشکر ویژه می‌کنم از داورزنی که همیشه به من و برنامه هایم توجه کرده است. از امیدوارم حاتمی، رئیس کمیته داوران هم قدردانی می‌کنم که خیلی مرا حمایت کرد. از اصحاب رسانه هم تشکر می‌کنم که امثال مرا می‌بینند و حواس‌شان به من هست. از پدر، مادر و همسرم هم ممنون هستم که مرا درک و کمک کردند.