«مرا پدر معنوی حزب کارگزاران می‌دانند»[1] پس از دو دهه هاشمی رفسنجانی در حلقه مریدان از فعالیت سیاسی کارگزارانی‌ها روایت می‌کند؛ حزبی که در موسم انتخابات به مثابه تنها بازوی مالی جریان اصلاحات بدل می‌گردد؛ کارگزارانی‌ها در دهه 70 با استمرار ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی پا به عرصه سپهر سیاست کشور نهادند و با انتخابات پنجمین دوره مجلس شورای اسلامی به اوج رسیدند و حالا اسحاق جهانگیری از اعضای برجسته این حزب در کسوت معاون اولی دولت یازدهم قرار دارد.

در هنگامه کوران رقابت انتخابات ریاست جمهوری سال 88، حسین مرعشی در جمع دانشجویان دانشگاه باهنر کرمان از نگرش سیاسی حزب کارگزاران سازندگی سخن به میان آورد و در همین راستا اظهار داشت: «ما لیبرال دموکرات مسلمان هستیم...»[2] و پس از چهار سال طیف لیبرال دموکرات کارگزاران سازندگی به جذب نیروهای همسو از جریان اصلاحات پرداختند؛ محمد قوچانی نیز که از جمله اعضای جدیدالورود کارگزاران بود؛ مخالف پیشین هاشمی پس از نوسازی این حزب به شورای مرکزی کارگزاران آمد و سپس در مناظره‌ای با امیر محبیان در اردیبهشت ماه سال 93 به صراحت گفت: «ما در حزب کارگزاران لیبرالیسم سیاسی را به عنوان یک برنامه پذیرفته‌ایم.»[3] حضور چنین افرادی در حزب کارگزاران سازندگی با مخالفت جدی محمدهاشمی همراه شد؛ او پیرامون علل استعفاء خود اظهار داشت: «اظهارنظری توسط یکی از بزرگان حزب انجام شد که اعلام کرد حزب کارگزاران حزبی است «لیبرال دموکرات مسلمان». ما در جامعه اسلامی هستیم و این واژه‌ها با هم نمی‌خواند. لیبرالیسم امروز در برابر اسلام قد علم کرده است. لیبرالیسم با اسلام قابل جمع نیست. به عنوان یک لفظ قشنگ است اما محتوای آن با محتوای حزب ما همخوانی نداشت. برخی واژه‌ها مطرح می‌شد که موضوع ملی‌گرایی را پررنگ می‌کرد. ما ملی‌گرا نیستیم.»[4] و پس از این رخداد حسین مرعشی مجدد بر «لیبرالی بودن» حزب کارگزاران پافشاری کرد و در همین راستا با ادبیاتی خاص وی اظهار داشت: «حزب کارگزاران لیبرال دموکرات مسلمان است که در این میان محمد هاشمی به عنوان مسلمان، عطریان فر دموکرات و بنده نماد لیبرال آن هستم؛ که البته مسلمانی آن رفت...»[5]

لیبرال دموکرات‌های کارگزارانی برای بسط نگرش سیاسی-فرهنگی خود گروه رسانه‌ای هم‌میهن که باند رسانه‌ای متشکل از روزنامه‌نگاران سابقه‌دار با پشتیبانی مالی غلام حسین کرباسچی تشکیل داده‌اند. برون داد مطبوعاتی چنین نگرشی تا اکنون «حمایت از روزنامه هتاک به پیامبر اسلام (ص)»، «غیر انسانی خواندن حکم قصاص» و «توهین به مقام عالی‌رتبه نظام» است.

در توهین اخیر، محمدقوچانی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی و از فعالان فتنه 88 در اقدام تکراری مقصر اصلی را «نویسنده» معرفی کرده است و اظهار داشت: «نویسنده این مطلب آیدین سیارسریع با نشریه صدا تاکنون همکاری هم نداشته از این رو مطلبی نبوده و نیست که بیانگر دیدگاه صدا باشد»[6] این خلاف واقع‌گویی در حالی رخ می‌دهد که پیش از این خبر آغاز فعالیت ستون «خیابان 21» از شماره 101 آن داده شده بود و همچنین نویسنده هتاک این نشریه در ویژه نامه نوروزی صدا نیز فعالیت داشته است و حتی سخنان دروغین عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی با واکنش آیدین سیار سریع همراه شده است.

در نگاهی کلان‌تر به سلسله رخدادهای ارگان رسانه‌ای حزب کارگزاران سازندگی نشان می‌دهد که لیبرال‌ها بار دیگر تمایل برای «شارلاتانیزم مطبوعاتی» و جهت‌دهی فضا «از یک مرکز هدایت» بیرونی دارند. این اقدامات پیش از این در عصر اصلاحات نیز عملیاتی شده بود و در مقطع فعلی با نزدیک شدن فضای سیاسی کشور به رقابت‌های ریاست جمهوری دوازدهم، این عوامل درصددند با کاربست فضای «نفوذ» در غفلت مسئولین دولتی، بار دیگر فضای کشور را متشنج کنند. پدرمعنوی آنان از محدودیت قدرت دفاعی کشور سخن می‌گوید و دیگر اعضای حزب رفتارهای ساختارشکنانه را در دستور کار قرار دادند.

آیا حزب لیبرال دموکرات کارگزاران سازندگی با استفاده از حضورش در دولت یازدهم جایگزین احزاب منحله مشارکت و مجاهدین انقلاب درعصر اصلاحات برای به فرجام رساندن این «پروژه» خواهد شد؟