به گزارش مشرق، مسئله انتخابات ریاست جمهوری لبنان پس از اعلام تأیید نامزدی «میشل عون» رئیس فراکسیون «التغییر و الاصلاح» در پارلمان لبنان، توسط «سعد الحریری» رئیس جریان «المستقبل» که نزدیک به عربستان سعودی است تا حدود زیادی حل شده است.
روزنامه «الجمهوریه» لبنان در این باره گزارش داد، حرف آخر را در این مسئله (ریاست جمهوری) حزب الله می‌زند و «سید حسن نصرالله» دبیر کل این جنبش صراحتا از عون حمایت کرد. نکته جدید که در اظهارات نصرالله مشخص شد، این بود که این حزب‌الله، معرفی شدن (احتمالی) سعد الحریری برای نخست‌وزیری را وتو نمی‌کند.
نکته قابل توجه در تأیید نامزدی عون توسط حریری این است که کشورهای منطقه ای و غربی حامی وی از این طرح استقبل نکردند. فرانسویها خیالشان از بابت پایان خلأ ریاست جمهوری لبنان راحت شده است، ولی شاید رابطه عون با حزب الله این کشور را نگران کند. البته آمریکا و عربستان نیز مانند فرانسه هستند و این مسئله درباره آنان صدق می‌کند.
به گزارش این روزنامه، برخی بر این باورند که معادله عون-الحریری با حمایت داخلی صورت گرفته است و در وضعیتی که کشورهای منطقه و خارجی مشغول رخدادهای سوریه، عراق، یمن و انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستند، کسانی که این معادله را مطرح کردند قصد دارند زودتر آن را اجرایی کنند.
درست است که اتکاء طرح الحریری بر عناصر بومی عامل قدرت آن است، ولی تا پیش از 31 اکتبر احتمال دارد این طرح ساقط شود. هیچ کس فکر نمی‌کند که برخی از طیفهای داخلی لبنان از جمله اهل تسنن و مسیحیت بتوانند توافقات را بدون پوشش و حمایت کشورهای منطقه و خارجی اجرا کنند؟ کشورهایی که در درگیریهای خاورمیانه دخیل هستند. لذا دست داشتن برخی از طیفهای لبنان در جنگهای منطقه سبب خواهد شد که این طیفها با کشور خود به عنوان یک برگه چانه زنی استفاده کنند.
بنا بر این گزارش، رخدادهای سوریه مستقیما بر داخل لبنان تأثیر دارد. مشخص است که بشار اسد رئیس جمهور سوریه با حمایت کامل ایران و روسیه و پوشش آمریکا و سکوت ترکیه و کشورهای عربی از وضعیت دفاعی وارد فاز هجومی شده است. هر چند نبردهای بزرگ به پیروزی کامل منجر نشود، ولی نبردهای کوچک در سوریه ادامه خواهد داشت تا دامنه مناطق نفوذ اطراف درگیر مشخص شود. امروز دولت سوریه قصد دارد سیطره خود بر حلب را کامل کند تا بدین ترتیب به آزادسازی سایر مناطق بیاندیشد.
اعتراف صریح آمریکا (+) سبب شد که اسد به بازی با برگه‌های جدیدی فکر کند از جمله برگه لبنان. درست است که دنباله این حرکت با خروج نظامی اسد از لبنان کاهش یافت، ولی ساختار حکومت لبنان بعد از به قدرت رسیدن عون، در کنار محور همپیمان آن برای ازسرگیری روابط متمایز با اسد مناسب خواهد بود.
الجمهوریه ادامه داد، ناظران می‌گویند که گره خلأ ریاست جمهوری لبنان اساسا در گرو وضعیت سوریه و سرنوشت بشار اسد است. در واقع انتخابات ریاست جمهوری لبنان در گرو این است که ایران به این نتیجه برسد که از این برگه برای حمایت از موقعیت اسد در هر حل و فصلی برای بحران سوریه استفاده کند.
این افراد بر این باورند که در پرونده ریاست جمهوری، مسئله تحویل این مسند به عون -همپیمان ایران- بررسی می‌شود، ولی چرا ایران و سوریه آن را رد می‌کنند؟ همه طیفهای لبنانی مخالف سوریه و ایران تسلیم شدن خود را اعلام کردند و امتیاز می‌دهند، پس چرا باید ایران عجله کند؟ آیا بهتر نیست که منتظر بماند تا سقف مطالبات سیاسی این طیفها به کمترین حد ممکن برسد؟
به گفته این ناظران، معادله (عون - حریری - بری) که امروز شکل گرفته است، ظاهرا شبیه معادله ای است که سوریه در لبنان با «رفیق الحریری» سرپرستی آن را بر عهده داشت. ولی آیا محور ایران پس از این رخدادها، قصد دارد که تجربه ملال آوری مانند معادله سوریه را در پیش بگیرد؟
بنا بر این گزارش، ایران بر تداوم ریاست جمهوری اسد اصرار دارد و در این مسئله موفق شده است. در این میان همدستی آشکار کشورهای خارجی به ویژه آمریکا که ادعای حمایت از معارضان سوری را دارند، در این مسئله مبرهن است.
کشورهای عربی نیز با محور ایران همخوانی بیشتری دارند؛ خاصه اینکه موضع مصر نیز در قبال سوریه تغییر کرده است. اگر این روند در سوریه ادامه یابد، هر گونه حل و فصل سیاسی در لبنان و عراق محکوم به معادله قدرتی است که ایران در سوریه تثبیت کرده است. لذا اسد در قدرت باقی می مانند و همه باید مشکلات خود را بر این اساس حل کنند.
روزنامه «الجمهوریه» لبنان در این باره گزارش داد، حرف آخر را در این مسئله (ریاست جمهوری) حزب الله می‌زند و «سید حسن نصرالله» دبیر کل این جنبش صراحتا از عون حمایت کرد. نکته جدید که در اظهارات نصرالله مشخص شد، این بود که این حزب‌الله، معرفی شدن (احتمالی) سعد الحریری برای نخست‌وزیری را وتو نمی‌کند.
نکته قابل توجه در تأیید نامزدی عون توسط حریری این است که کشورهای منطقه ای و غربی حامی وی از این طرح استقبل نکردند. فرانسویها خیالشان از بابت پایان خلأ ریاست جمهوری لبنان راحت شده است، ولی شاید رابطه عون با حزب الله این کشور را نگران کند. البته آمریکا و عربستان نیز مانند فرانسه هستند و این مسئله درباره آنان صدق می‌کند.
به گزارش این روزنامه، برخی بر این باورند که معادله عون-الحریری با حمایت داخلی صورت گرفته است و در وضعیتی که کشورهای منطقه و خارجی مشغول رخدادهای سوریه، عراق، یمن و انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستند، کسانی که این معادله را مطرح کردند قصد دارند زودتر آن را اجرایی کنند.
درست است که اتکاء طرح الحریری بر عناصر بومی عامل قدرت آن است، ولی تا پیش از 31 اکتبر احتمال دارد این طرح ساقط شود. هیچ کس فکر نمی‌کند که برخی از طیفهای داخلی لبنان از جمله اهل تسنن و مسیحیت بتوانند توافقات را بدون پوشش و حمایت کشورهای منطقه و خارجی اجرا کنند؟ کشورهایی که در درگیریهای خاورمیانه دخیل هستند. لذا دست داشتن برخی از طیفهای لبنان در جنگهای منطقه سبب خواهد شد که این طیفها با کشور خود به عنوان یک برگه چانه زنی استفاده کنند.
بنا بر این گزارش، رخدادهای سوریه مستقیما بر داخل لبنان تأثیر دارد. مشخص است که بشار اسد رئیس جمهور سوریه با حمایت کامل ایران و روسیه و پوشش آمریکا و سکوت ترکیه و کشورهای عربی از وضعیت دفاعی وارد فاز هجومی شده است. هر چند نبردهای بزرگ به پیروزی کامل منجر نشود، ولی نبردهای کوچک در سوریه ادامه خواهد داشت تا دامنه مناطق نفوذ اطراف درگیر مشخص شود. امروز دولت سوریه قصد دارد سیطره خود بر حلب را کامل کند تا بدین ترتیب به آزادسازی سایر مناطق بیاندیشد.
اعتراف صریح آمریکا (+) سبب شد که اسد به بازی با برگه‌های جدیدی فکر کند از جمله برگه لبنان. درست است که دنباله این حرکت با خروج نظامی اسد از لبنان کاهش یافت، ولی ساختار حکومت لبنان بعد از به قدرت رسیدن عون، در کنار محور همپیمان آن برای ازسرگیری روابط متمایز با اسد مناسب خواهد بود.
الجمهوریه ادامه داد، ناظران می‌گویند که گره خلأ ریاست جمهوری لبنان اساسا در گرو وضعیت سوریه و سرنوشت بشار اسد است. در واقع انتخابات ریاست جمهوری لبنان در گرو این است که ایران به این نتیجه برسد که از این برگه برای حمایت از موقعیت اسد در هر حل و فصلی برای بحران سوریه استفاده کند.
این افراد بر این باورند که در پرونده ریاست جمهوری، مسئله تحویل این مسند به عون -همپیمان ایران- بررسی می‌شود، ولی چرا ایران و سوریه آن را رد می‌کنند؟ همه طیفهای لبنانی مخالف سوریه و ایران تسلیم شدن خود را اعلام کردند و امتیاز می‌دهند، پس چرا باید ایران عجله کند؟ آیا بهتر نیست که منتظر بماند تا سقف مطالبات سیاسی این طیفها به کمترین حد ممکن برسد؟
به گفته این ناظران، معادله (عون - حریری - بری) که امروز شکل گرفته است، ظاهرا شبیه معادله ای است که سوریه در لبنان با «رفیق الحریری» سرپرستی آن را بر عهده داشت. ولی آیا محور ایران پس از این رخدادها، قصد دارد که تجربه ملال آوری مانند معادله سوریه را در پیش بگیرد؟
بنا بر این گزارش، ایران بر تداوم ریاست جمهوری اسد اصرار دارد و در این مسئله موفق شده است. در این میان همدستی آشکار کشورهای خارجی به ویژه آمریکا که ادعای حمایت از معارضان سوری را دارند، در این مسئله مبرهن است.
کشورهای عربی نیز با محور ایران همخوانی بیشتری دارند؛ خاصه اینکه موضع مصر نیز در قبال سوریه تغییر کرده است. اگر این روند در سوریه ادامه یابد، هر گونه حل و فصل سیاسی در لبنان و عراق محکوم به معادله قدرتی است که ایران در سوریه تثبیت کرده است. لذا اسد در قدرت باقی می مانند و همه باید مشکلات خود را بر این اساس حل کنند.
