به گزارش مشرق، «پاتریک کاکبورن» نویسنده و تحلیلگر ارشد انگلیسی در خلال یادداشتی در روزنامه «ایندیپندنت» حول پوشش خبری متفاوت عملیات آزادسازی «حلب» و «موصل» جزئیاتی را از پروپاگاندای رسانه‌های غربی و سران اپوزسیون در زمان آشوب اسرائیلی 25 بهمن 89 حول انتشار اخبار دروغین از تظاهرات علیه نظام جمهوری اسلامی و در حمایت از مصر و تونس، افشا کرد.
کاکبورن در این یادداشت با مقایسه «تمرکز خبری و تبلیغات جهت‌دار رسانه‌های غربی به حلب و عدم پرداختن کافی به عملیات آزادسازی موصل» با نحوه پوشش آشوب و فتنه 88 و حوادث پس از آن، به خبری از سوی سران ضد انقلاب که ادعا کرده بودند در آن روز بیش از 30هزار معترض به نظام ایران در شمال تهران تظاهرات کرده‌اند و خیل مردم در شهرهای دیگر نیز به خیابان‌ها ریخته‌اند؛ اشاره کرده و نوشت: «در آن زمان کارشناسان غربی طی اظهاراتی ضمن استقبال(از این آشوب) می‌گفتند بهار عربی به ایران هم سرایت کرده است.»
این تحلیلگر انگلیسی می‌گوید اندکی پس از 25 بهمن به ایران سفر کرده اما چیزی از این آشوب‌ها و بهار عربی که رسانه‌های غربی از آن صحبت می‌کردند، ندید. وی افزود: «چیزی جز تعدادی پلیس ضد شورش کِسِل شده که زیر باران ایستاده بودند، ندیدم. بنظر می‌رسید که معترضان آب رفته بودند اما زمانی که اینترنت را چک کردم، اینگونه نبود. سخنگوهای اپوزسیون ادعا می‌کردند هر روز در شمال تهران و دیگر شهرها تظاهرات می‌شود.»
پاتریک کاکبورن ادامه می‌دهد: «ویدئوهایی نیز وجود داشت که نشان می‌داد آشوبگرها با نیروهای امنیتی درگیر شده‌اند. با برخی دوستان خبرنگار خارجی خود که در ایران فعالیت می‌کردند دیدار کردم. آنها بسیار مطلع بودند اما بدلیل لغو مجوز خبری آنها توسط مقامات ایرانی، نمی‌توانستند اخبار را به خارج از کشور انعکاس دهند. از آنها درباره اینکه معترضان کجا هستند سوال کردم.»
وی با اشاره به پاسخی که شنید، تصریح می‌کند: «یکی از خبرنگاران که معمولا جانب اپوزسیون را می‌گرفت گفت مشکل اینجاست که تصاویری که درباره اتفاقات داخل ایران پخش می‌شود، معمولا از سوی مخالفان خارج‌نشین منتشر شده و عموما محصول تفکرات آرزومندانه یا پروپاگاندا است. وی درباره ویدئوهایی که درگیری معترضان با نیروهای امنیتی را نشان می‌داد نیز تاکید کرد بیشتر آنها ساختگی و جعلی است که در بعضی از آنها از اعتراضاتی که در گذشته (فتنه 88) رخ داده بود، استفاده شده بود.
بعنوان مثال در یکی از این فیلمها، درختانی نشان داده می‌شد که پوشیده از برگ و گل بودند اما آن زمان ما در نیمه زمستان بودیم. از رفقای خبرنگار خود پرسیدم آیا تقصیر دولت نبود که با لغو مجوز کار شما و ایجاد خلأ خبری، به اپوزسیون فرصت داد تا آن خلأ را پروپاگاندای خود پر کند.»
کاکبورن در پایان به نقل از خبرنگاران خارجی در ایران ضمن اعلام موافقت آنها با سوالش، اما نوشت: «حتی اگر می‌توانستند ]از واقعیات[ گزارش بگیرند ]و به خبرگزاری‌های خارجی ارسال کنند[ بازهم سردبیران غربی خبرهای آنها را باور نمی‌کردند زیرا اپوزیسیون خارجی نشین و رسانه‌های آنها، سردبیران غربی را مجاب کرده بودند تظاهرات بزرگی در ایران است. اگر ما آن را انکار می‌کردیم، رؤسای ما گمان می‌کردند که ما مجبور به چنین کاری شده یا از سوی دولت ایران استخدام شده بودیم.»
لازم بذکر است آشوب اسرائیلی 25 بهمن 89 اگرچه با بی اعتنایی و تنفر ملت ایران مواجه شد و با حضور تعداد اندکی آشوبگر در چند چهارراه و خیابان تهران طی چند ساعت به طول نینجامید، اما رسوایی آن برای سران فتنه چنان دامنگیر بود که موجی از تنفر و انزجار عمومی را به دنبال داشت و حتی شخصیت هایی که تا پیش از آن در مواضع خود علیه سران فتنه محافظه کاری به خرج می دادند، صراحتاً آنها را محکوم کردند. موج تنفر ملی از موسوی و کروبی بعد از ماجرای آشوب اسرائیلی 25 بهمن چنان به اوج رسید که شورای عالی امنیت ملی در پاسخ به این مطالبه عمومی، مصوبه حصر آنان را تصویب کرد تا دشمنان کشور نتوانند از این عناصر قدرت طلب برای انجام سناریوهای خود بهره ببرند.
کاکبورن در این یادداشت با مقایسه «تمرکز خبری و تبلیغات جهت‌دار رسانه‌های غربی به حلب و عدم پرداختن کافی به عملیات آزادسازی موصل» با نحوه پوشش آشوب و فتنه 88 و حوادث پس از آن، به خبری از سوی سران ضد انقلاب که ادعا کرده بودند در آن روز بیش از 30هزار معترض به نظام ایران در شمال تهران تظاهرات کرده‌اند و خیل مردم در شهرهای دیگر نیز به خیابان‌ها ریخته‌اند؛ اشاره کرده و نوشت: «در آن زمان کارشناسان غربی طی اظهاراتی ضمن استقبال(از این آشوب) می‌گفتند بهار عربی به ایران هم سرایت کرده است.»
این تحلیلگر انگلیسی می‌گوید اندکی پس از 25 بهمن به ایران سفر کرده اما چیزی از این آشوب‌ها و بهار عربی که رسانه‌های غربی از آن صحبت می‌کردند، ندید. وی افزود: «چیزی جز تعدادی پلیس ضد شورش کِسِل شده که زیر باران ایستاده بودند، ندیدم. بنظر می‌رسید که معترضان آب رفته بودند اما زمانی که اینترنت را چک کردم، اینگونه نبود. سخنگوهای اپوزسیون ادعا می‌کردند هر روز در شمال تهران و دیگر شهرها تظاهرات می‌شود.»
پاتریک کاکبورن ادامه می‌دهد: «ویدئوهایی نیز وجود داشت که نشان می‌داد آشوبگرها با نیروهای امنیتی درگیر شده‌اند. با برخی دوستان خبرنگار خارجی خود که در ایران فعالیت می‌کردند دیدار کردم. آنها بسیار مطلع بودند اما بدلیل لغو مجوز خبری آنها توسط مقامات ایرانی، نمی‌توانستند اخبار را به خارج از کشور انعکاس دهند. از آنها درباره اینکه معترضان کجا هستند سوال کردم.»
وی با اشاره به پاسخی که شنید، تصریح می‌کند: «یکی از خبرنگاران که معمولا جانب اپوزسیون را می‌گرفت گفت مشکل اینجاست که تصاویری که درباره اتفاقات داخل ایران پخش می‌شود، معمولا از سوی مخالفان خارج‌نشین منتشر شده و عموما محصول تفکرات آرزومندانه یا پروپاگاندا است. وی درباره ویدئوهایی که درگیری معترضان با نیروهای امنیتی را نشان می‌داد نیز تاکید کرد بیشتر آنها ساختگی و جعلی است که در بعضی از آنها از اعتراضاتی که در گذشته (فتنه 88) رخ داده بود، استفاده شده بود.
بعنوان مثال در یکی از این فیلمها، درختانی نشان داده می‌شد که پوشیده از برگ و گل بودند اما آن زمان ما در نیمه زمستان بودیم. از رفقای خبرنگار خود پرسیدم آیا تقصیر دولت نبود که با لغو مجوز کار شما و ایجاد خلأ خبری، به اپوزسیون فرصت داد تا آن خلأ را پروپاگاندای خود پر کند.»
کاکبورن در پایان به نقل از خبرنگاران خارجی در ایران ضمن اعلام موافقت آنها با سوالش، اما نوشت: «حتی اگر می‌توانستند ]از واقعیات[ گزارش بگیرند ]و به خبرگزاری‌های خارجی ارسال کنند[ بازهم سردبیران غربی خبرهای آنها را باور نمی‌کردند زیرا اپوزیسیون خارجی نشین و رسانه‌های آنها، سردبیران غربی را مجاب کرده بودند تظاهرات بزرگی در ایران است. اگر ما آن را انکار می‌کردیم، رؤسای ما گمان می‌کردند که ما مجبور به چنین کاری شده یا از سوی دولت ایران استخدام شده بودیم.»
لازم بذکر است آشوب اسرائیلی 25 بهمن 89 اگرچه با بی اعتنایی و تنفر ملت ایران مواجه شد و با حضور تعداد اندکی آشوبگر در چند چهارراه و خیابان تهران طی چند ساعت به طول نینجامید، اما رسوایی آن برای سران فتنه چنان دامنگیر بود که موجی از تنفر و انزجار عمومی را به دنبال داشت و حتی شخصیت هایی که تا پیش از آن در مواضع خود علیه سران فتنه محافظه کاری به خرج می دادند، صراحتاً آنها را محکوم کردند. موج تنفر ملی از موسوی و کروبی بعد از ماجرای آشوب اسرائیلی 25 بهمن چنان به اوج رسید که شورای عالی امنیت ملی در پاسخ به این مطالبه عمومی، مصوبه حصر آنان را تصویب کرد تا دشمنان کشور نتوانند از این عناصر قدرت طلب برای انجام سناریوهای خود بهره ببرند.
