به گزارش مشرق، یکی از مهمترین چالش های دکتر احمدی نژاد در آغاز سفرهای استانی، حضور اسفندیار رحیم مشایی همراه رئیس جمهور و هیات دولت است که یقینا باعث بروز اعتراض های جدی و طرح شعارهای داغ مردمی علیه همراهی عناصری چون مشایی با دکتر احمدی نژاد خواهد شد.
در این میان یک پرسش اساسی مطرح است و آن مقدار هزینه ای است که دکتر احمدی نژاد حاضر است برای ادامه حضور اسفندیار در دولت پرداخت نماید. آیا احمدی نژاد همچنان مصمم است ویترین دولت دهم را با عناصری چون مشایی، بقایی، ملک زاده و رحیمی بچیند و یا طرحی نو درانداخته و آماده برهم زدن ویترینی است که جز اتهام فساد و ناکارآمدی ارمغان دیگری برای رئیس جمهور نداشته است.
حذف مشایی از ویترین دولت دهم موید تحلیل برخی کارشناسان سیاسی است که معتقدند احمدی نژاد یک عنصر مستقل سیاسی، فرهنگی و اقتصادی است و در این میان برای اجرایی نمودن ایده های بلند پروازانه خود باکی ندارد از عناصری به ظاهر تئوری پرداز و یا به تعبیر دقیق تر جاده صاف کن نیز بهره مند شود.
 بر این اساس و با توجه به بالا رفتن هزینه های حضور مشایی در هیات دولت، دور از انتظار نخواهد بود که دکتراحمدی نژاد با اعلام اتمام ماموریت ظاهری مشایی در دولت که همراه با چنگ انداختن بر 18 شغل مهم دولتی بود، به صورت تاکتیکی یار دیرین خود را از مناصب اجرایی کنار گذاشته و وی را به اتاق فکر و سیاستگذاری دولت دهم نقل مکان دهد چرا که هیچ عقل سلیمی اجازه نخواهد داد نزدیکترین همفکر و یار غار خویش را در معرض تهاجم منتقدان و مخالفان قرار دهد.
احمدی نژاد با این حرکت هوشمندانه چند صید بزرگ را در تور انتخاباتی خود خواهد انداخت. نخست فشار رسانه ای و افکار عمومی را که به شدت منتقد حضور مشایی در دولت دهم هستند را برطرف خواهد کرد و در مرحله بعد می تواند این حرکت تاکتیکی را خرج ولایت پذیری خود نماید که این روزها سخت نیازمند آن است.
اما بر اساس تحلیلی دیگر، برخی کارشناسان معتقدند با توجه به سابقه رفاقت دیرین اسفندیار و احمدی نژاد، این مشایی است که علیرغم عطشی که به قدرت دارد، هزینه کردن های بی شائبه احمدی نژاد را برای شخص وی با گوشت و پوست لمس کرده و برای نشان دادن رسم دوستی و نمایش عیاری، با وجود همه شیفتگی و دلدادگی اش به قدرت، حاضر است از قدرت کنار بکشد تا احمدی نژاد بتواند با فرار از زیر تیغ انتقادهای سنگین منتقدان برای دوام و ماندگاری ایده های خود طرحی نو و تیمی جدید را سازماندهی کند.
مشایی همچون احمدی نژاد به این نکته کلیدی دست یافته که دولت دهم نیازمند پوست اندازی است و این پوست انداختن می تواند بهار و آغازی برای حرکتی نو و در مسیری نو برای دولت دهم باشد. احمدی نژاد یک سیاستمدار عملگراست. به قول اطرافیانش در برهه ای، سکوت الهام بخش را در دستور کار قرار می دهد و در زمانی دیگر به اقتضای شطرنج سیاست، شاه مهره ای را کنار می گذارد تا با رساندن سربازانش به زمین حریف ، فرزین های جدیدی را به عرصه رقابت وارد سازد.
مشایی چه برود و چه بماند، رفتن و ماندن وی یک تاکتیک است. تاکتیکی برای یک استراتژی بزرگ. آیا احمدی نژاد می تواند در دور چهارم سفرهای استانی خود که در آن مقدرات آینده دولتش بر صحیفه سیاست نقش خواهد بست، مجلس آینده را به عنوان پل پیروزی انتخابات یازدهم ریاست جمهوری فتح نماید؟ خوشبین ترین سیاستمداران داخل دولت هم این رویا را تعبیر ناشدنی می دانند. اما یک سیاستمدار حرفه ای تا آخرین روزهای رقابت هم دست ها را بالا نخواهد برد. احمدی نژاد چاره ای جز نقش آفرینی در نقش ها و بازی های جدید نخواهد داشت. این دو سال معرکه بازی های جدید اوست.