گروه جهاد و مقاومت مشرق - علی قنبرلو، فرزند شهید و عکاس خبری در مطلبی برای شهید عبدالله باقری از شهدای مدافع حرم نوشت:

 

پارسال همین موقع ها بود که آقا عبدالله را تشییع کردیم. چقدر من اذیتش کردم. در سفرهای استانی هیچ وقت سوار نیسانی که جلوی ماشین ریاست جمهوری حرکت می کرد، نمی شدم چون حواشی و مردم سوژه های بهتری به نظرم می رسید، برای همین بچه های ریاست جمهوری کار به کار من نداشتند و تایید شده بودم.

 

اما توسط بچه های سپاه استانی یا نیروی انتظامی که شناختی روی من نداشتند چپ و راست دستگیر می شدم که این لحظات عنایات شهید باقری و اشاره به مامور مورد نظر بود که نجاتم می داد البته سید مهدی عزیز هم کمک می کرد ولی چون آقا باقری را قبل از ریاست جمهوری می شناختم بیشتر مزاحم اومی شدم.

 

یکبار گفت: قنبرلو آخر ما را از کار بیکار می کنی تو! لااقل عکسهایی که می گیری را برامون بیار... من حرفی را که به همه دوستان می زنم را به ایشان هم زدم و‌ گفتم: چشم؛ ولی هر وقت شهید شدی می دم که خانواده استفاده کنند. (حضرت عباسی الان میگم عجب اشتباهی کردم به خودش ندادم عکس ها را) و دقیقا در روز تشییع و در شلوغی اون روز من دی وی دی به دست، داشتم دنبال برادر آقا عبدالله باقری می گشتم که آرشیو کل سفرهای استانی و غیره را به او بدهم.

 

هر وقت اسمش به یادم می آید، یاد اون ان شاالله ی می افتم که بعد از حرف من در خصوص شهادتش به زبان آورد.