به گزارش مشرق، پس از انتخاب سید عبدی افتخاری به عنوان رئیس فدراسیون اسکی آرامش نسبی به این ورزش زمستانی بازگشته است. او نه شبیه ناصر طالبی همه مهره های قدیمی فدراسیون را بیرون می اندازد و نه مثل احمد سعادتمند نردبانی می شود برای بالا رفتن برخی از مهره های انحصار طلب.
بدون شک فدراسیون اسکی یکی از پرنوسان ترین فدراسیون های ورزشی به ویژه در دو سال اخیر است. بسیاری از وعده های پوچ و از اساس خالی مسئولان این فدراسیون که با شوهای تبلیغاتی همراه بود حالا بعد از گذشت زمان هرگز به مرحله عمل نرسیده است. یادآوری برخی از این تبلیغات تا حدی خنده آور است که باعث تاسف جامعه ورزش و نقطه ای سیاه در تاریخ این رشته خواهد بود.
صرف نظر از حضور چندین ساله (نزدیک به سی سال) عیسی ساوه شمشکی در راس این فدراسیون که با نقاط ضعف و قوت پرشماری همراه بود با روی کار آمدن ناصر طالبی به عنوان رئیس جدید اگرچه شروعی خوب و امیدوارکننده دیده شد اما حرکت ضربتی این نیروی وزارتی باعث شد تا شرایط آن قدر بحرانی شود که فشارها از سوی وزارتخانه برای استعفای رئیس این فدراسیون به میان آید. پس از وی سعادتمند سرپرستی فدراسیون اسکی را در دست گرفت. او که عاقبت طالبی در فدراسیون را دیده بود حالا در شرایطی کاملا عکس وی، همه مهره های قدیمی را یک شبه به فدراسیون برگرداند و حتی پسر رئیس کهنه کار این فدراسیون که در زمان ریاست پدرش هم مدیر روابط بین الملل بود تا حد دبیری فدراسیون ارتقا رتبه داد.
از همان جا بود که بسیاری تفاهم نامه های بدون عاقبت و وعده های دلچسب فضای خبری این رشته را پر کرد. تنها به چند مورد از این وعده ها اشاره می کند:
۱- تفاهم نامه همکاری فدراسیون اسکی ایران و کره جنوبی (خرداد ۹۵) در زمان سرپرستی سعادتمند به منظور برپایی اردو های مشترک و حضور در مسابقات جهت آمادگی برای حضور موفق در بازیهای المپیک زمستانی قرار شد تا از همین سال جاری به برپایی اردوی مشترک و استفاده از تجربیات کره جنوبی در امور زیرساخت های اسکی توجه شود. اتفاقی که تا به این لحظه هرگز رخ نداده است.
۲- خبر تفاهم نامه و همکاری های گسترده ایران و اسپانیا در زمان سرپرستی سعادتمند: توسعه همکاری های دو طرفه با تصویری از لبخند رئیس فدراسیون اسکی اسپانیا و سرپرست فدراسیون اسکی نوید بخش روزهای خوبی برای اسکی ایران بود. روزهایی که هرگز نیامدند.
۳- آغاز مجدد کمپ های تمرینی اسکی بازان ایرانی در اتریش: در گذشته اسکی بازان ایرانی در رشته آلپاین فرصت حضور در یخچال های اتریش را داشتند آن هم با هزینه فدراسیون جهانی اما با برخی تصمیمات اشتباه این فرصت از ایرانی ها گرفته شد. سعادتمند قول داد تا از اول همین فصل اسکی که آن را آغاز می کنیم اسکی بازان برای برگزاری اردوی تمرینی راهی اتریش شوند. اتفاقی که هم اکنون لغو شده است.
۴- همکاری اسکی ایران و سوئیس: دیدار ناصر طالبی رئیس فدراسیون اسکی با سفیر سوئیس برای همکاری و تفاهم جهت استفاده از شرکت های تولید لوازم و دستگاه های بالابر هرگز نتیجه ای در برنداشت.
۵- آکادمی تخصصی اسکی: یکی از ملزومات رشته اسکی داشتن آکادمی تخصصی برای این رشته است. اتفاقی که در طی سالیان سال ریاست عیسی ساوه شمشکی رخ نداده بود و ناصر طالبی این ایده را مطرح کرد حتی گفته می شد اعتبار اولیه آن نیز از سوی وزارت ورزش و جوانان به حساب فدراسیون واریز شد اما این ایده هرگز به مرحله اجرا نرسید.
۶- میزبانی ایران برای بازیهای آسیایی زمستانی: این مورد را می توان بزرگترین وعده توخالی این رشته دانست. آن جا که در شورای المپیک آسیا گودرزی وزیر سابق ورزش و جوانان پیشنهاد برگزاری بازیهای آسیایی زمستانی را به شیخ احمد داد تا ایران بدون داشتن ظرفیت های لازم خود را به عنوان کاندیدی برای برگزاری این رقابتها در زمستان ۲۰۲۱ بداند. پیشنهادی که حالا نتیجه گیری می شود هرگز اساس و پایه منطقی نداشته است.
۷- قول المپیکی شدن اسنوبرد: در میان رشته های اسکی،آلپاین و صحرانوردی موفق شده اند به المپیک زمستانی راه پیدا کنند اما اسنوبردی ها هرگز رنگ این رقابتهای مهم را ندیده اند. در جلسات هم اندیشی که مکررا در فدراسیون اسکی برگزار می شد صحبت و قول از کسب سهمیه المپیک زمستانی برای سال ۲۰۱۸ داده شد. اتفاقی که با وضع موجود و این زیرساخت ها بعید به نظر می رسد.
اینها تنها چند نمونه از وعده های اسکی ایران در طی چند سال اخیر بود. به نظر می رسد رئیس فعلی فدراسیون اسکی نیزخود به این نتیجه رسیده است که «به هنر کار برآید، به سخندانی نیست» اسکی ایران هرگز مسیر صعودی با سرعت مطلوبی نداشته است و در واقع به جز چند مدال مقطعی حتی در آسیا نیز جایگاهی برای اسکی کشورمان وجود ندارد. برنامه ریزی صحیح و توزیع منابع و تخصیص های مالی به صورت قانونمند و عادلانه آن چیزی است که امروز بیش از هرچیز دیگر در اسکی مورد نیاز است.
بدون شک فدراسیون اسکی یکی از پرنوسان ترین فدراسیون های ورزشی به ویژه در دو سال اخیر است. بسیاری از وعده های پوچ و از اساس خالی مسئولان این فدراسیون که با شوهای تبلیغاتی همراه بود حالا بعد از گذشت زمان هرگز به مرحله عمل نرسیده است. یادآوری برخی از این تبلیغات تا حدی خنده آور است که باعث تاسف جامعه ورزش و نقطه ای سیاه در تاریخ این رشته خواهد بود.
صرف نظر از حضور چندین ساله (نزدیک به سی سال) عیسی ساوه شمشکی در راس این فدراسیون که با نقاط ضعف و قوت پرشماری همراه بود با روی کار آمدن ناصر طالبی به عنوان رئیس جدید اگرچه شروعی خوب و امیدوارکننده دیده شد اما حرکت ضربتی این نیروی وزارتی باعث شد تا شرایط آن قدر بحرانی شود که فشارها از سوی وزارتخانه برای استعفای رئیس این فدراسیون به میان آید. پس از وی سعادتمند سرپرستی فدراسیون اسکی را در دست گرفت. او که عاقبت طالبی در فدراسیون را دیده بود حالا در شرایطی کاملا عکس وی، همه مهره های قدیمی را یک شبه به فدراسیون برگرداند و حتی پسر رئیس کهنه کار این فدراسیون که در زمان ریاست پدرش هم مدیر روابط بین الملل بود تا حد دبیری فدراسیون ارتقا رتبه داد.
از همان جا بود که بسیاری تفاهم نامه های بدون عاقبت و وعده های دلچسب فضای خبری این رشته را پر کرد. تنها به چند مورد از این وعده ها اشاره می کند:
۱- تفاهم نامه همکاری فدراسیون اسکی ایران و کره جنوبی (خرداد ۹۵) در زمان سرپرستی سعادتمند به منظور برپایی اردو های مشترک و حضور در مسابقات جهت آمادگی برای حضور موفق در بازیهای المپیک زمستانی قرار شد تا از همین سال جاری به برپایی اردوی مشترک و استفاده از تجربیات کره جنوبی در امور زیرساخت های اسکی توجه شود. اتفاقی که تا به این لحظه هرگز رخ نداده است.
۲- خبر تفاهم نامه و همکاری های گسترده ایران و اسپانیا در زمان سرپرستی سعادتمند: توسعه همکاری های دو طرفه با تصویری از لبخند رئیس فدراسیون اسکی اسپانیا و سرپرست فدراسیون اسکی نوید بخش روزهای خوبی برای اسکی ایران بود. روزهایی که هرگز نیامدند.
۳- آغاز مجدد کمپ های تمرینی اسکی بازان ایرانی در اتریش: در گذشته اسکی بازان ایرانی در رشته آلپاین فرصت حضور در یخچال های اتریش را داشتند آن هم با هزینه فدراسیون جهانی اما با برخی تصمیمات اشتباه این فرصت از ایرانی ها گرفته شد. سعادتمند قول داد تا از اول همین فصل اسکی که آن را آغاز می کنیم اسکی بازان برای برگزاری اردوی تمرینی راهی اتریش شوند. اتفاقی که هم اکنون لغو شده است.
۴- همکاری اسکی ایران و سوئیس: دیدار ناصر طالبی رئیس فدراسیون اسکی با سفیر سوئیس برای همکاری و تفاهم جهت استفاده از شرکت های تولید لوازم و دستگاه های بالابر هرگز نتیجه ای در برنداشت.
۵- آکادمی تخصصی اسکی: یکی از ملزومات رشته اسکی داشتن آکادمی تخصصی برای این رشته است. اتفاقی که در طی سالیان سال ریاست عیسی ساوه شمشکی رخ نداده بود و ناصر طالبی این ایده را مطرح کرد حتی گفته می شد اعتبار اولیه آن نیز از سوی وزارت ورزش و جوانان به حساب فدراسیون واریز شد اما این ایده هرگز به مرحله اجرا نرسید.
۶- میزبانی ایران برای بازیهای آسیایی زمستانی: این مورد را می توان بزرگترین وعده توخالی این رشته دانست. آن جا که در شورای المپیک آسیا گودرزی وزیر سابق ورزش و جوانان پیشنهاد برگزاری بازیهای آسیایی زمستانی را به شیخ احمد داد تا ایران بدون داشتن ظرفیت های لازم خود را به عنوان کاندیدی برای برگزاری این رقابتها در زمستان ۲۰۲۱ بداند. پیشنهادی که حالا نتیجه گیری می شود هرگز اساس و پایه منطقی نداشته است.
۷- قول المپیکی شدن اسنوبرد: در میان رشته های اسکی،آلپاین و صحرانوردی موفق شده اند به المپیک زمستانی راه پیدا کنند اما اسنوبردی ها هرگز رنگ این رقابتهای مهم را ندیده اند. در جلسات هم اندیشی که مکررا در فدراسیون اسکی برگزار می شد صحبت و قول از کسب سهمیه المپیک زمستانی برای سال ۲۰۱۸ داده شد. اتفاقی که با وضع موجود و این زیرساخت ها بعید به نظر می رسد.
اینها تنها چند نمونه از وعده های اسکی ایران در طی چند سال اخیر بود. به نظر می رسد رئیس فعلی فدراسیون اسکی نیزخود به این نتیجه رسیده است که «به هنر کار برآید، به سخندانی نیست» اسکی ایران هرگز مسیر صعودی با سرعت مطلوبی نداشته است و در واقع به جز چند مدال مقطعی حتی در آسیا نیز جایگاهی برای اسکی کشورمان وجود ندارد. برنامه ریزی صحیح و توزیع منابع و تخصیص های مالی به صورت قانونمند و عادلانه آن چیزی است که امروز بیش از هرچیز دیگر در اسکی مورد نیاز است.
