به گزارش مشرق، ماههای گذشته صحنه سیاست زده کشور ما، متاسفانه درگیر حاشیه سازی های بی مورد درباره مدیریت شهری در تهران بوده است. 

البته اصولا از ویژگیهای عرصه سیاسی کشور اینست که؛ جریان های سیاسی برای دستیابی به موفقیت های زودگذر و جناحی خود، ارزشهای جامعه و منافع کشور را نادیده می گیرند. این امر البته ریشه در عدم نهادمندی، نارس بودگی و توسعه نیافتگی سیاسی در کشور است. که باعث می گردد گروهها با طرح موضوعات سطحی و فشار رسانه ای در پی آن، مصالح جامعه و منافع مردم را قربانی خواست های سطحی خود کنند.

و جالب اینکه در این مسیر جناح های پیش قدم و فعال اند که شعارهای؛ توسعه سیاسی و ادعای ازادی و اصلاح طلب بودنشان را همواره به عنوان یک چماق سیاسی بکار می برند.

صحنه مدیریت شهری تهران نیز متاسفانه از این آسیب در امان نمانده است. چه اینکه پس پایان تجربه ناکام شورای اول شهر تهران که با مدیریت اصلاح طلبان از جمله زننده ترین فرایندهای سیاسی کشور را به نمایش گذاشت، مردم و نخبگان شهر تصمیمی دیگر گرفتند. به ویژه انکه مردم تهران، تجربه ناکام شهرداری کرباسچی به عنوان نماد مدیریت فاسد و رانتی را نیز به یاد داشتند.

بر همین اساس خواست مردم و اجماع نخبگانی بر این قرار گرفت، که مدیریت شهری، اساسا باید فرایندی اجتماعی و نه سیاسی تلقی شود.

به همین سبب از انتخابات شورای شهر دوم به این سو, انتخاب "چرخیدن چرخ شهر" همواره اولویت اصلی مردم تهران بوده است. چرا که بی گمان چرخ شهر با ارامش سیاسی، نگاه اجتماعی, مدیریت علمی و ... می چرخد نه با دعواهای سیاسی.

به همین سبب مدیریت شهری در تهران از آن مقطع به این سو, با وجود ضعف ها و مشکلات, اما به طور کلی یک تجربه گرانمایه را نمایش داده است. براساس گزارشي كه توسط واحد نشريه بين‌المللي اكونوميست منتشر و تهيه شده، تهران در 5سال اخير بالاترين نرخ رشد كيفيت‌ زندگي در شهرهاي جهان را از آن خود كرده است.

اين نشريه در مجموع تهران را از ميان 140شهر جهان در رتبه ۱۲۶ قرار داده اما معتقد است پايتخت كشورمان در 5سال اخير بالاترين نرخ بهبود كيفيت زندگي را داشته است. بر مبناي گزارش مذكور، تهران در سال‌جاري حدود نيمي از حداكثر امتياز ممكن را گرفته است. رشد امتياز تهران در 5سال اخير ۵ درصد بوده و امتياز اين شهر به ۵۰.۸ درصد رسيده است.

اما در عین حال برای فرصت طلبان سیاسی، آرامش و پیشرفت شهر نمی تواند نشانه مثبت قلمداد شود. چه اینکه "نان و آب" سیاسی ایشان، بر عکس مردم به "چرخیدن چرخ شهر" حاصل نمی شود.

به همین جهت شاهد آن بوده ایم که پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، شدیدترین تضییعات و بیشترین فشارها به مدیریت شهری تهران وارد امد.

چرا که در نگاه سیاسی دولت، شهرداری نه یک نهاد خدماتی اجتماعی، که یک رقیب سیاسی قلمداد شد. به همین جهت متاسفانه عدم تخصیص بودجه، تامین مالی پروژه ها و ... با هدف به تاخیر انداختن یا حتی شکست پروژه ها، به عنوان یک دستور کار سیاسی انتخاب گردید.

درحالیکه پروژه های شهری تهران نظیر ؛ پل طبقاتی صدر, اتوبان امام علی, (چند مثال دیگر) که امروزه به تسهیل زندگی در شهر تهران کمک شایانی می کنند, از جمله اصلی ترین دستاوردهای مدیریت شهری چند دوره اخیر شورا و شهرداری در تهران بوده است.

هم اینک نیز پروژه خطوط مترو به ویژه خط سوم مترو تهران که طولانی ترین خط مترو در منطقه و یکی از اصلی ترین زنجیره های "چرخ شهر" تهران است،که با بی مهری شدید دولت همراه بوده است.

متاسفانه تغیر نگرش مجموعه دولت و جریان های سیاسی آن به مدیریت شهری, از یک مقوله اجتماعی به یک لقمه سیاسی, از جمله مهمترین مسایلی است که شهروندان تهرانی را تهدید می کند. چرا که رویکرد حاکم در دولت که نتوانست در صحنه سیاست خارجی دستاوردی عینی برای "چرخیدن چرخ زندگی مردم" داشته باشد, حالا نیز به "چرخ شهر" نگاهی دارد تا اگر بتواند آنرا را نیز از حرکت باز ایستاند.

به همین سبب بیشترین فشارهای بودجه ای و تبلیغات و دروغ پردازی های رسانه ای علیه مجموعه مدیریت شهری در سال گذشته رخ داد. هرچند نگاه علمی و حرکت جهادی مدیریت در شهر اجازه نداد چرخ شهر به دلیل سیاست بازی متوقف شود. اما بهر حال شهروندان تهرانی نمی توانند کاهش کیفیت زندگی خود با طرح بحران های ساختگی چون؛ زمین های نجومی, شهر فروشی, ... تا دروغ های سطحی رسانه ای چون سوراخ شدن دیوار تونل توحید و ... را تحمل کنند.

در واقع و متاسفانه سیاست زدگی جریان دولت و حامیان اصلاح طلب آن، برای کسب یکی پست معاونت در شورای شهر ریشه تمامی دروغ پردازی های چند ماهه اخیر درباره مدیریت شهر بود. هدف ان بود که؛ با دوقطبی سازی و سیاست بازی که مشخصه سیاسی این جریانات بوده است, "چرخ شهر" را نیز مانند چرخ زندگی مردم و چرخ سانتریفیوژها متوقف کنند.

البته واقعا مدیریت شهری تحت همه این فشارها، بی آنکه به روند خدمت رسانی خدشه ای وارد شود به خوبی نشان داد که شهر و اجتماع را از سیاست بازی جدا می داند.

در حالیکه بوق های تبلیغاتی دولت محترم در برابر خواست جامعه برای عدالت و انصاف درباره فیش های نجومی پاسخ نداشت. دولت تلاش کرد با چند استعفای بالاجبار زخم های ایجاد شده بر اعتماد مردم را ترمیم کند، اما همزمان مدیران نجومی خود را ذخایر نظام نامید. مدیرانی که با کمترین بهره وری، بیشترین میزان حقوق ها و وام ها را تصاحب می کردند.

اما مدیریت شهری در برابر بحران ساختگی واگذاری املاک، در گام نخست خواستار شفافیت و ورود جدی دستگاه قضایی گردید و اعلام کرد که در صورت وقوع تخلفاتی هر چند اندک، مدیران احتمالی متخلف را ذخایر شهرداری نخواهد دانست بلکه با آنان به شدت برخورد می کند.

در واقع از همه تحولات شهر در ماههای گذشته می توان دریافت که مجدداً جریان های سیاسی شورای اول شهر تهران و شبکه مدیریت پرخرج، کم توان و پر مدعای کارگزاران به دنبال آن است که شهر را تصاحب کند. نماد مدیریت ایشان نیز دوران پر فساد کرباسچی است که اکنون به دنبال سفید نمایی آن دوران هستند. به همین سبب تمام تلاشها بر روی از کار انداختن "چرخ شهر" متمرکز شده است. از قطع بودجه برای مترو تا دروغ پردازی درباره سقف تونل توحید، همه میخواهند سرنوشت سانتروفیوژ ها و وضعیت کنونی رکود، تورم و ناکارآمدی اقتصادی را برای مدیریت شهر تهران به ارمغان بیاورد.

مدیریت علمی و جهادی فعلی درشهر تهران حلقه های بسته سیاسی و رانت اقتصادی قرار ندارد. همین اصلی ترین دلیل برای تخریب است تا "چرخ شهر" را متوقف کنند و شاید هم بخواهند در موتور محرکه شهر "سیمان" بریزند.