به گزارش مشرق، نامه محکم و مستدل مهدی تاج به رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا در مورد برگزاری مراسم انتخاب برترین های فوتبال قاره کهن با استقبال اهالی فوتبال و فوتبالدوستان ایرانی مواجه شد و همه از واکنش اعتراضی مهدی تاج به غیبت ایرانی ها در جمع برترین های آسیا خرسند شدند. اهالی فوتبال معتقدند که فوتبال ایران روزگار درخشانی را سپری می کند. در رده بندی فیفا هم بهترین تیم فوتبال آسیا هستیم. غیبت برترین تیم فوتبال آسیا در جمع برترین های قاره کهن طنز تلخی است که فقط در کنفدراسیون فوتبال آسیا شاهد هستیم!
همه اهالی فوتبال در آسیا می دانند که گاهی برای حضور در جمع برترین ها فقط شایستگی کافی نیست و باید لابی گری کرد! به هر حال فدراسیون فوتبال به این انتخاب های مشکوک و جهت دارAFC واکنش نشان داد. اعتراضی به حق اما شاید بی موقع. بی موقع از آن جهت که قرار است کمتر از 15 روز دیگر یعنی در تاریخ 10 آذرماه 95 کنفدراسیون فوتبال آسیا در مورد تعداد سهمیه های ایران در لیگ قهرمانان آسیا تصمیم گیری کند و احتمالا تحریم مراسم برترین ها از سوی ایران می تواند تاثیر منفی بر روی تعیین سهمیه ایران داشته باشد. نمی گوییم باید مقابل پایمال شدن حق فوتبال ایران سکوت کرد اما شاید تحریم مراسم برترین ها راه خیلی مناسبی برای اعلام اعتراض ایران نبود. آن هم در شرایطی که ممکن است این تحریم مدیران لابی باز! کنفدراسیون فوتبال آسیا را رنجیده خاطر کند.
از سویی دیگر AFC در همین روزها قرار است مدارک حرفه ای باشگاه های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا را بررسی کند. مدارکی که فدراسیون فوتبال ایران به آسیا فرستاده و اعلام کرده هر چهار باشگاه ما یعنی، پرسپولیس، استقلال، ذوب آهن و استقلال خوزستان شرایط حرفه ای و حضور در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا را دارند. اگر AFC بخواهد سخت گیری کند ممکن است حداقل دو باشگاه پرسپولیس و استقلال زیر تیغ بروند و همه می دانیم که این دو باشگاه پرهوادارمان بدهی میلیاردی دارند.
از سویی دیگر برخی از مدیران فوتبال آسیا معتقدند بهتر بود به بازی جوانمردانه احترام می گذاشتیم و اگر چه داور مسابقه همان شیخ سلمان و دار ودسته اش بد قضاوت کردند و ایران را با کج سلیقگی در جمع برترین ها قرار ندادند اما ما با احترام به بازی جوانمردانه به اشکال مختلف دیگری اعتراض مان را به AFC اعلام می کردیم. به هر حال اکنون باید نگران زیر تیغ رفتن استقلال، پرسپولیس و حتی سهمیه ایران در لیگ قهرمانان آسیا در روزهای آینده بود.
سال هاست که همه کارشناسان فوتبالی آسیب شناسی می کنند که چرا فوتبال آسیا فرسنگ ها از فوتبال اروپا و حتی آمریکای جنوبی فاصله دارد؟ چرا هزینه های کلان انجام می شود اما خبری از توسعه واقعی فوتبال در قاره کهن دیده نمی‌شود؟ چراها از فوتبال آسیا زیاد است و شاید پاسخ برخی از همین چرایی‌ها را در همین کرسی های AFC بتوان یافت. کرسی‌هایی که بدون لابی به راحتی آرای خود را می‌فروشند و ...
نامه فدراسیون فوتبال ایران به کنفدراسیون ایران شاید خیلی تند و صریح بود، اما واقعیت این است که نباید موفقیت بانوان، فوتسالیست‌ها، فوتبال ساحلی، رده های پایه و خلاصه اینکه نباید درخشش تیم اول فوتبال آسیا نادیده گرفته می‌شد.
AFC اگر می‌خواهد پاسخ منصفانه‌ای به نامه ای ایران بدهد، باید به تشریح دقیق‌تر بازی جوانمردانه در خارج از مستطیل سبز بپردازد. نامه ای شاید بد موقع نوشته شده، اما همین نامه بد موقع نیازمند استدلال و پاسخ منصفانه است، حقی که میلیون ها علاقمند به فوتبال در ایران که همواره از قطب های اصلی فوتبال آسیا بوده دارند و می خواهند قضاوت عادلانه‌ای در مورد تصمیم گیرندگان آسیا داشته باشند. نامه اعتراض آمیز فدراسیون فوتبال ایران به دست آقای رئیس در مقر کوالالامپور رسیده و هنوز واکنشی به این نامه نشان داده نشده است، پس در کوتاه مدت قضاوت برای اینکه آیا این نامه تهدید بوده یا فرصت، کار راحتی نیست.
همه اهالی فوتبال در آسیا می دانند که گاهی برای حضور در جمع برترین ها فقط شایستگی کافی نیست و باید لابی گری کرد! به هر حال فدراسیون فوتبال به این انتخاب های مشکوک و جهت دارAFC واکنش نشان داد. اعتراضی به حق اما شاید بی موقع. بی موقع از آن جهت که قرار است کمتر از 15 روز دیگر یعنی در تاریخ 10 آذرماه 95 کنفدراسیون فوتبال آسیا در مورد تعداد سهمیه های ایران در لیگ قهرمانان آسیا تصمیم گیری کند و احتمالا تحریم مراسم برترین ها از سوی ایران می تواند تاثیر منفی بر روی تعیین سهمیه ایران داشته باشد. نمی گوییم باید مقابل پایمال شدن حق فوتبال ایران سکوت کرد اما شاید تحریم مراسم برترین ها راه خیلی مناسبی برای اعلام اعتراض ایران نبود. آن هم در شرایطی که ممکن است این تحریم مدیران لابی باز! کنفدراسیون فوتبال آسیا را رنجیده خاطر کند.
از سویی دیگر AFC در همین روزها قرار است مدارک حرفه ای باشگاه های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا را بررسی کند. مدارکی که فدراسیون فوتبال ایران به آسیا فرستاده و اعلام کرده هر چهار باشگاه ما یعنی، پرسپولیس، استقلال، ذوب آهن و استقلال خوزستان شرایط حرفه ای و حضور در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا را دارند. اگر AFC بخواهد سخت گیری کند ممکن است حداقل دو باشگاه پرسپولیس و استقلال زیر تیغ بروند و همه می دانیم که این دو باشگاه پرهوادارمان بدهی میلیاردی دارند.
از سویی دیگر برخی از مدیران فوتبال آسیا معتقدند بهتر بود به بازی جوانمردانه احترام می گذاشتیم و اگر چه داور مسابقه همان شیخ سلمان و دار ودسته اش بد قضاوت کردند و ایران را با کج سلیقگی در جمع برترین ها قرار ندادند اما ما با احترام به بازی جوانمردانه به اشکال مختلف دیگری اعتراض مان را به AFC اعلام می کردیم. به هر حال اکنون باید نگران زیر تیغ رفتن استقلال، پرسپولیس و حتی سهمیه ایران در لیگ قهرمانان آسیا در روزهای آینده بود.
سال هاست که همه کارشناسان فوتبالی آسیب شناسی می کنند که چرا فوتبال آسیا فرسنگ ها از فوتبال اروپا و حتی آمریکای جنوبی فاصله دارد؟ چرا هزینه های کلان انجام می شود اما خبری از توسعه واقعی فوتبال در قاره کهن دیده نمی‌شود؟ چراها از فوتبال آسیا زیاد است و شاید پاسخ برخی از همین چرایی‌ها را در همین کرسی های AFC بتوان یافت. کرسی‌هایی که بدون لابی به راحتی آرای خود را می‌فروشند و ...
نامه فدراسیون فوتبال ایران به کنفدراسیون ایران شاید خیلی تند و صریح بود، اما واقعیت این است که نباید موفقیت بانوان، فوتسالیست‌ها، فوتبال ساحلی، رده های پایه و خلاصه اینکه نباید درخشش تیم اول فوتبال آسیا نادیده گرفته می‌شد.
AFC اگر می‌خواهد پاسخ منصفانه‌ای به نامه ای ایران بدهد، باید به تشریح دقیق‌تر بازی جوانمردانه در خارج از مستطیل سبز بپردازد. نامه ای شاید بد موقع نوشته شده، اما همین نامه بد موقع نیازمند استدلال و پاسخ منصفانه است، حقی که میلیون ها علاقمند به فوتبال در ایران که همواره از قطب های اصلی فوتبال آسیا بوده دارند و می خواهند قضاوت عادلانه‌ای در مورد تصمیم گیرندگان آسیا داشته باشند. نامه اعتراض آمیز فدراسیون فوتبال ایران به دست آقای رئیس در مقر کوالالامپور رسیده و هنوز واکنشی به این نامه نشان داده نشده است، پس در کوتاه مدت قضاوت برای اینکه آیا این نامه تهدید بوده یا فرصت، کار راحتی نیست.
